دل من از نگاه نرگس جانانه می حظد
 چنان کز التفات آهوان دیوانه می حظد

 کنم حظ از تماشاییدن خورشید رخساران
 چنان کز آتش افروخته پروانه می حظد

 چنان می وهمم از زلفش که طفل از مار می وهمد
 چنان می حظم از خالش که مرغ از دانه می حظد

 زدُرّ بحر فکر خود اگر حظیم می شاید
 نمی عیبد اگر غواص از دردانه می حظد

 چه سازم کآن جوان از گفته اغیار می وهمد
 نمی حظد ز طرز طرزی از افسانه می حظد