کجا روم چه کنم چون کنم چه چاره کنم

جز آن که جامه ناموس و ننگ پاره کنم
چو مدّعي بزند نوبتِ تقرّبِ يار

ز غصّه سينه صدپاره من نقاره کنم
اگر به دستِ من افتند خيلِ مدّعيان

ز استخوانِ سرِ اين و آن مناره کنم

مگر سرم نهي اندر کنارِ تن ورنه

بود محال که از دلبران کناره کنم

به سويِ تربتِ من گر برنجه اي قدمي
ز فيضِ مقدمِ تو زندگي دوباره کنم
ز لطف گيرد اگر دوست دستِ من طرزي

حواله سرِ دشمن به سنگِ خاره کنم