ز من یوسفا چون بعیدیده ای
چو یعقوب چشمم سفیدیده ای
دریدیده ای تیغ غمزه زدن
مرا از تغافل شهیدیده ای
ز نخل وصالت نمیویده ام
مرنج ای صنوبر که بیدیده ای
فغانیده ام چون نهانیده ای
زخود رفته ام چون پدیدیده ای
چو دوری ز شکرلبان زاهدا
از آن چون مگس ها قدیدیده ای
به قصد قلوب اسیران عشق
خناجیر مژگان حدیدیده ای
تو را طرزیا صدهزارآفرین
که طرز غریبی جدیدیده ای
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)