جبران خليل جبران

[sorna]

تنها با مهر ورزیدن و کار کردن با بهترین بخش هستی مان

است که می توانیم به زندگی روزانه ی خویش معنا بخشیم.

[sorna]

دانش به زبان آمده چیست ،

جز سایه ای از دانشی که به گفتار در نیامده است.

[sorna]

مرد بزرگ دو دل دارد :

دلی که درد می کشد ، و دلی که بر درد اندیشه می کند.

[sorna]

هزار سال پیش همسایه ام مرا گفت که زندگی را دوست ندارد ،

چرا که سراسر درد و رنج است .

دیروز گذرم به گورستان افتاد .

زندگی را دیدم که روی گورش پای کوبی می کرد .

[sorna]

اگر می خواهی آزادم سازی مرا رهایی ای زیبا بخش ؛

و گرنه ،

خاموش باش که در همسایگی ما مردی در بستر مرگ است .

[sorna]

آری ، من از تپه ها بالا رفته و در دور دست ها گام زده ام .

جز از بلندی شگرف ، یا راهی دور ،

چگونه می توانستم نظاره گر شما باشم ؟

و کیست که جز با دور بودن و تنها نشستن ،

بتواند به راستی نزدیک گردد ؟

[sorna]

چگونه به سوی خداوند توانا سر بلند کرده و او را

خدای خویش می شمرید ، آنگاه همان سر را در برابر

بندگان ناتوان و ریاکار او خم کرده

و ایشان را سروران خویش می خوانید ؟

[sorna]

دو دلداده مهر خویش را بیش از یکدیگر

در آغوش می فشارند .

[sorna]

باید از زرفای دل خویش بهره گرفته

و دنیا را با دیدگانی ببینم

که

از آنها ، چه از روی شادمانی و چه از روی اندوه ،

همواره اشک جاری است .

[sorna]

ای بینوایانی که روح هاتان در بند کشیشان،

تن هاتان در چنگال فرمانروایان ،

و دل هاتان در تاریکی نومیدی و اندوه است.

چه چیز راستینی دارید که به آن اشاره کنید

و بگویید این از آن ماست ؟