جبران خليل جبران

[sorna]

دستانی که دسته های خار را می سازند ،

از دستان تن پرور بهترند .

[sorna]

زیبایی بزرگ مرا شادمان

می سازد ،

اما

زیبایی بزرگ تر مرا از بند خویش می رهاند .

[sorna]

نومیدی بینش ما را نا توان ساخته و گوش هامان را می بندد .

نا امید که باشیم ،

جز اشباح تیره بختی را نمی بینیم

و جز تپش های

دل به درد آمده ی خویش آوایی نمی شنویم .

[sorna]

اندیشه های شما و سخنانی که من می گویم ،

تپش هایی از خاره ای مهر و موم شده هستند

که یاد دیروزمان را در خود نگاه داشته است

و یاد آن روز های دیرینه را ،

که زمین ما را و خودش را نمی شناخت ؛

و یاد شب هایی را که

زمین در آشوب کیهانی ساخته و پرداخته شد .

[sorna]

خدایا آنان را که از پر خوری

دل درد گرفته اند ،

سیر ساز .

[sorna]

زمانی که به مردم نزدیک هستم و ،

با این همه ،

تنهایی دلخواه خویش را نگاه می دارم ،

می توانم آنها را ،

با همه ی لغزش هایی که دارند ،

دوست بدارم.

[sorna]

♦ ای که در رنج و عذابی ! تو آنگاه رستگاری که با ذات و هویت خویش یکی شوی
♦ آموختن تنها سرمایه ای است که ستمکاران نمی توانند به یغما ببرند
♦ مردم ! هشدار ! که زیبایی زندگانی ست ، آن زمان که پرده گشاید و چهره برنماید .

[sorna]

♦ رابطه قلبی دو دوست نیاز به بیان الفاظ و عبارات ندارد
♦ هشدار ! تنها به عزم نیاز اگر به معبد درون شوید ، هرگز هیچ نیابید
♦ اگر بکوشی و در پی نصیبی حتی برای خود باشی بدان که صالحی

[sorna]

♦ معرفت زمانی تکامل می یابد که کار و کوشش با آن همراه باشد
♦ بجاست دوستی بخواهی که به روزهایت تلاش و به شبهایت آرامش بخشد

[sorna]

♦ شادمانی اسطوره ایست که در جستجویش هستیم
♦ آرامش گهواره ای ست بر دامن خاک و سنگ پله هایی به جانب افلاک
♦ از ابرانسان است که انسان های برتر دلگرمی و شجاعت می گیرند