ـای عشق کهـ دستان خداییتــ
بر خواهش‌های من لگامـ زدهـ ،
و گرسنگی و تشنگیمـ را تا وقار و ـافتخار بالا بردهـ ،
مگذار توان و ـاستقامتمـ ـاز نانی تناول کند و یا ـاز شرابی بنوشد کهـ خویشتن ناتوانمـ را وسوسهـ میکند.
بگذار گرسنهـ ی گرسنهـ بمانمـ ،
بگذار ـاز تشنگی بسوزمـ ،
بگذار بمیرمـ و هلاکــ شومـ ،
پیش ـاز ـآنکهـ دستی بر ـآورمـ و ـاز پیالهـ ـای بنوشمـ کهـ تو ـآن را پر نکردهـ ـای،
یا ـاز ظرفی بخورمـ کهـ تو ـآن را متبرکــ نساختهـ ـای.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)