شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ورنه پروانه ندارد به سخن پروائی


هنرهای رزمی با توجه به ویژگی های فیزیکی بدن و فرهنگ و آداب خاص هر منطقه ای شکل گرفته اند، هنر رزمی شکل گرفته در کشور عزیزمان ایران ، با توجه به خاصیت بدنی ایرانی ها کونگ فو توآ می باشد; که ورزشی کاملاً ایرانی و برخواسته از ذهن آگاه و متفکر یک ایرانی بوده است. به طوری که نظمی خاص و دقیق در اجرای تکنیکها در خطوط دیده می شود و کلیه تکنیکها براساس اصول علمی پایه ریزی شده است و آزمونهای اخلاقی با توجه به فرهنگ و عرف جامعه به عنوان مکملی در کنار آموخته های تن قرار دارد،این در حالیست که ایرانیان که همواره در هرکاری سرآغاز تمدن بوده اند; در هنرهای رزمی و رزم نیز دستی داشته اند که از زمانهای قدیم به شکل فن جنگاوری و هنررزم باستان در این مرز و بوم مرسوم بوده و در آن فنونی از جمله کشتی سنتی و استفاده از ابزارهای جنگی مانند تیر و کمان ، کباده ، میل و نیزه و شمشیر ودیگر سلاحهای سرد متداول بوده ودر زمان حال نیز می توان سنبلی ازاین ابزارها را در زورخانه ها و ورزشهای سنتی و پهلوانی ایران زمین مشاهده کرد .این در صورتی است که هنر رزمی ایرانیان پس از گذشت سالیان متوالی در سه دهه قبل بصورت " هنر رزمی توآ " که معنی واقعی و فلسفی آن انشاء (به دست آوردن و کسب کردن ) تن و روان است ، شکل گیری یافته است . اما از آنجای که معرفی این هنر بزرگ به علاقه مندان همزمان با تبلیغات وسیع هنر کونگ فو چینی" ووشو" توسط فیلم های بروسلی و هنگ کنگی بوده است این سیستم ایرانی به غلط با نام کونگ فو توآ ترویج و گسترش یافت .که البته اغلب اساتید و پیشکسوتان این رشته ،این موضوع را سیاستی برای گسترش و پذیرش هر چه بهتر این هنر رزمی در میان مردم می دانند وبه همین دلیل کونگ فو که لفظی چینی است به عنوان نامی برای ورزشی کاملاً ایرانی تبدیل گردیده است. و کونگ فو چینی در ایران با نام ووشو ترویج و گسترش یافت .اما در حقیقت این سیستم رزمی (توآ) هنری است کاملاً مستقل و غنی، که ریشه در عهد ایران باستان دارد و جدا از هنر رزمی کونگ فو چینی می باشد و می توان این تفاوت را به سهولت در شکل درجات فنی ، روش اجرای تکنیک ، روش بستن شالبند که برگرفته شده از شالبند سبز دوران ایران باستان است که زرتشتیان بازدن سه گرنه به نشانه کردار نیک ، پندار نیک و گفتار نیک به کمر می بستند و فرم لباس ، اسامی تکنیک ها ،قوانین مسابقات ، آزمونهای اخلاقی و .... مشاهده کرد .
ظهور و پیدایش کونگ فو توآ درابتدا آنگونه که از اسناد و مدارک و گفته پیشکسوتان و شواهد حاضر عقلانی (مقایسه علائم نصب شده روی لباس کونگ فو با لباسهای نظامیان ) پیداست ;برای اولین بار از ارتش بوده است .بنیانگذار این هنر فردی متعهد و میهن پرست و دارای اخلاق و رفتاری بسیار عالمانه و اندیشمندانه بوده است .ایشان در سال 1349 بعد از آموزشهایی که در کشورهای مختلف از جمله آمریکا ، ژاپن، انگلیس، تایوان، فرانسه، دیده بود آموزش نیروهای مخصوص کلاه سبزها در یگان .ویژه "نوهد" (نیروهای ویژه هوابرد) را شروع کردند. باتوجه به اینکه هنر رزمی کارته که در دهه پنجاه در ایران رواج یافته بود به صورت اختصاری در اختیار نیروهای نظامی و امنیتی بوده است; ایشان نیز به عنوان استاد رزم در رشته کاراته به آموزش رزم می پرداختند . ایشان کارته را نیز با اصطلاحات و احتراماتی کاملاً فارسی آموزش می دانند . یرومه در سال 51 کتابی با نام کاراته ذن کاراته تالیف کردند. همانطور که از اسناد و مدارک پیداست این کتاب اولین انتشار و تالیف در مورد ورزش رزمی بوده است .
بنیانگذاردرسال 51 آموزش کونگ فو توآ را در قالب لباس و فرم کاراته و نامهای دیگر به عموم مردم شروع کردند .شروع آموزش توآ با استقبال گرمی از سوی جوانان میهن عزیزمان همراه شد و به سرعت گسترش یافت . و پس ازتاسیس دانشکده انشاء تن و روان توسط بنیانگذار ; هنر رزمی کونگ فو توآ با فرم و لباسی مستقل به همگان ارائه شد که البته به علت جریانهای ---------- و وقوع انقلاب بزرگ اسلامی توسط مردم شجاع و دلیرمان در سال 57 دانشکده تن و روان تعطیل و تعلیم کونگ فو توآ دچار وقفه بزرگی شد. و بعد ازآن معابد کونگ فو توآ در سراسر کشور تعطیل و همراهان و علاقمندان این هنر بزرگ ایرانی به صورت غیر رسمی در پارک ها و کوهها و جنگلها به تمرین پرداختند .بعد از گذشت حدود10 سال مسئولین ورزش کشور که از موج خروشان توآ باخبر بودند با استفاده از اساتید و راهدانان این طریقت اجازه فعالیت مجدد توآ را به عنوان زیرمجموعه ای از فدراسیون کاراته صادر کردند ولی متاسفانه چندی بعد با تصمیماتی که از سوی مدیران و دوست نمایان به بهانه مطرح کردن کونگ فو در سطح بین المللی اتخاذ گردید کونگ فو توآ تجزیه و به صورت هفت خط و 10 دان به صورت کنونی ارائه گردید .
پیشگسوتان این ورزش که سیستم را دارای چارت سازمانی مشخصی نمی دیدند ،بعضا ً خود شروع به ارائه تز تکنیکی و ارائه سبکهای که فقط قسمتی از توآ را در برداشت کردند .که به عنوان سیستم رزمی ایرانی فقط در درون مرزهای ایران نه در سطح بین الملل شروع به فعالیت کردند، که متاسفانه هر ساله شاهد منحل شدن و یا ایجاد مجدد سبکی ایرانی شده ایم، اما با تشکیل فدارسیون مستقل کونگ فودر سال 84 سرنوشت کونگ فو ایرانی که دیگر شامل 10 سبک رزمی مستقل بود وارد جریانهای مختلقی می شود که در این مقاله نمی گنجد .باتحقیقی هرچند کوتاه میتوان دریافت که کونگ فو توآ که در خارج از مرزهای ایران بانام کونگ فو ایرانی(پرشن کونگ فو) در حال ترویج و گسترش است اولاً اغلب به وسیله راهدانانی گسترش یافته است که در دهه های اخیر از ایران خارج شده اند و ثانیاً این هنر رزمی ایرانی در خارج از مرزهای میهن عزیزمان به صورت کونگ فو توآ بر اساس هفت مایگاه و 21 خط تکنیکی به جهانیان عرضه می شود و هیچگونه فدارسیون مستقل و قانونی جهت اداره کردن این فعالیتها در سطح بین المللی وجود ندارد،
امید به وحدت همه همراهان و راهدانان طریقت دانائی جهت گسترش هنر ملی ایرانیان .