بيماري‌هاي گوارشي

بسياري از افراد به دليل اندکي ناراحتي گوارشي، از روزه‌گرفتن اجتناب مي‌كنند، در حالي كه با رعايت چند نكته تغذيه‌اي مي‌توان اين عوارض را به حداقل خود رساند. دکتر مظهري به اين افراد توصيه مي‌کند مصرف مواد غذايي سرخ كرده، پر از ادويه، روغن و شكر بالا را کنار بگذارند.
به گفته اين متخصص تغذيه، از آنجا كه در هنگام روزه‌داري، اسيديته معده بالا مي‌رود، مصرف اين‌گونه مواد مي‌تواند احساس سنگيني در معده، ترش كردن و ديگر مشكلات گوارشي را به همراه داشته باشد. در عوض موادغذايي حاوي فيبر نظير ميوه ‌‌و ‌‌سبزيجات مي‌توانند از توليد بيش از اندازه اسيد در معده جلوگيري کنند.
دكتر ناصر ابراهيمي درياني، فوق تخصص گوارش و عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران هم در مورد كساني كه زخم معده و اثني عشر دارند، چنين مي‌گويد: «به هيچ عنوان ثابت نشده گرسنگي باعث ايجاد زخم پپتيك شود؛ گرچه در بيماراني که زخم فعال دارند يا پيش از اين دچار عوارض اين زخم‌ها،‌ مانند تنگي و خونريزي از معده و دستگاه گوارش شده‌اند، روزه گرفتن مخاطره‌آميز خواهد بود و نبايد روزه بگيرند.» دکتر درياني به افرادي كه سابقه زخم اثني عشري دارند که زخم آنها به خوبي ترميم شده، توصيه مي‌كند در سحر يا افطار يك عدد امپرازول يا يك عدد رانيتيدين مصرف كنند و روزه خود را بگيرند.
اين عضو هيأت علمي در مورد سوء هاضمه كه با عوارضي چون ترش كردن، سوزش پشت جناغ همراه است و همچنين رفلاكس (بازگشت اسيد معده به مري) راه‌هايي را پيشنهاد مي‌کند که با رعايت آنها به‌راحتي مي‌توان روزه داشت: «اين افراد بايد افطار و سحر كم ميل كنند و بلافاصله بعد از افطار به حالت درازكش درنيايند. ضمن اينکه بعد از افطار سيگار نكشند. همچنين افرادي که دچار اين مشکلات هستند، بايد از خوردن غذاهاي پرچرب و ادويه دار، سس (به خصوص سس گوجه و آب گوجه)، مركبات، شكلات، ترشي ها، قهوه و ... پرهيز كنند.»
مطالعات نشان داده براي كساني كه دچار كوليت و يبوست شديد هستند، بيماري‌اي که با عوارضي چون درد شكمي، احساس دفع (مدفوع شل يا سخت و تكه تكه) و تغيير در دفعات و قوام اجابت مزاج، نفخ زياد و گاه احساس پري همراه است، گرفتن روزه زيان‌آور است.
افرادي كه ناقل هپاتيت b هستند نيز دسته ديگري از بيماران‌ هستند که بايد در مورد بي‌خطر بودن روزه توجه لازم را به خرج دهند. دکتر درياني، درباره اين دسته از بيماران هم مي‌گويد: «در صورتي که آنزيم‌هاي کبدي اين بيماران بالا نباشد، به عبارتي بافت کبد آنها دچار مشکل نشده باشد، گرفتن روزه منعي ندارد.
اما كساني كه هپاتيت مزمن دارند که به سيروز کبدي منجر شده، نبايد روزه بگيرند؛ زيرا كبد قادر به ساخت گلوكز از گليكوژن نيست و گرسنگي در اين افراد باعث مي شود قند خونشان به شدت پايين بيايد.»