چند

اینجاست،ایید،پنجره بگشایید،ای من و دگر من ها؛
صد پرتو من در اب!
مهتاب،تابنده نگر،بر لرزش برگ،اندیشه ی من،جاده
مرگ.
انجا نیلوفرهاست،به بهشت،به خدا درهاست.
اینجا ایوان،خاموشی هوش،پرواز روان.
در باغ زمان تنها نشدیم.ای سنگ ونگاه،ای وهم و
درخت،ایا نشدیم؟
من"صخره _ من"ام،تو"شاخه_ تو"یی.
این بام گلی،اری این بام گلی،خاک است و من و پندار.
و چه بود این لکه رنگ،این دود سبک؟پروانه گذشت؟
افسانه دمید؟
تی،این لکه رنگ،این دود سبک،پروانه نبود,من بودم
و تو.افسانه نبود،
ما بود و شما.