مگر می شود با امید به دیوار بسته نگریست شاید دری از آن گشوده شود ،
هیچ گاه چنین نخواهد شد ، باید کوشید ابزار به دست گرفت ، مهارت را به کمک طلبید و سعی نمود .
کاربر فعال
مگر می شود با امید به دیوار بسته نگریست شاید دری از آن گشوده شود ،
هیچ گاه چنین نخواهد شد ، باید کوشید ابزار به دست گرفت ، مهارت را به کمک طلبید و سعی نمود .
کاربر فعال
ای دوست نه هر چه درست و صواب بود ُ روا بود که بگویند ...
و نباید در بحری افکنم خود را ٬ که ساحلش بدید نبود
و چیز ها نویسم بی خود ٬ که چون واخود آیم بر آن پشیمان باشم و رنجور .
ای دوست می ترسم وجای ترس است از مکر سرنوشت ...
کاربر فعال
هر جای دنیا به سوی جاده ی غربت ، نشانه ای است برای بازگشت انسان به خانه خویش ، باید دید و به خاطر سپرد که کمی جلوتر دور برگردانی است که می توان از آن راه خانه را در پیش گرفت ، اگر از تابلو بگذریم و به سرعت به جلو برانیم ، در غربت گم خواهیم شد .
کاربر فعال
حقا و به حرمت دوستی که نمیدانم
که این که می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت
و حقا نمی دانم که این که می نویسم طاعت است یا معصیت
کاشکی یکبارگی نادانی شدمی تا از خود خلاصی یافتمی !
کاربر فعال
سرم به سنگینی سروی است
که هنگام مرگ
خم برمی دارد
تا با زمین اشتی کند!
کاربر فعال
میدانستیم که بوی مرگ در لحظه های با هم بودن جاریست
میدانستیم که عزرائیل اشک میرزد و تاریخ را به عقب میراند
سر آخر لحظه جدایی سخت بود و باور نکردنی
انگار نه انگار آماده کرده بودیم خود را !!!
کاربر فعال
بيا با هم خانه‌اي بسازيم
بي‌هيچ دري به بيرون
تنها دريچه‌اي كافي‌ست
تا به خيابان نگاه كنيم و بخنديم
به اين زنداني‌هاي سرگردان
کاربر فعال
دیروز گذشت, امروز هم میگذرد در واپسین قدمهای ساعت نگو :دریغ ,دریغ بیا تا فرداها را بسازیم.
کاربر فعال
من نه سیاهم نه سفید
من از سفیدیه نور بودنت پرم و
از سیاهیه سایه رفتنت سیاه
تو منو سوزوندی و خاکستری شدم
کاربر فعال
من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها
در شعله ها سوختند
تا سند سوختن نویسنده شان باشند
پروانه ها
آخ
تصور کن
آن ها در اندیشه چیزی مبهم
که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را
در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند به گلها نزدیک می شوند
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)