صدای سکوت..!

“سکوت کلمات
مرا در خود گرفته اند
ای مردمان
صدای مرا می شنوید
که به سوی شما می آید
کلمات را می شناسید
که انباشته از سکوت
من هستند
ولی دیرگاه خواهد بود
آن روزی که به سراغ من می آئید
من روی به سوی دیگر
خواهم داشت
و شما بیهوده
در سکوت کلمات
صدای مرا جستجو خواهید
کرد”

در سکوت نشستم و ياد تو کردم

چيزي به مغزم فشار آورد وگفت

ياد او نکن که ياد تو نميکند...

سکوت نه از بي صداييست.

نفس هست و حرف هم.

ناگفته ها و گفته شده ها. شنيده ها و نشنيده ها.

سکوت از نبودن بغض نيست. از بي دردي نيست.

سکوت از عادت نيست. از روزمرگي و فراموش شدگي. از خواب و

رخوت و بي حوصلگي. از دلتنگي.

سکوت از فريادهاي در گلو مانده است و نعره هايي که هيچ وقت

شنيده نشد.

همه چيز هست و گوشي نيست براي شنيدن. جز سکوتي که گاه و

بيگاه همدم فريادهايي است که بي خبر و ناخواسته از روزهايي دور

ميايد.

از دلتنگيهايي که فراموش شده. از خيانتهايي که به روزگار شده.

نه انگار.... باز هم حرفي نيست.

لــــــــحظه های ســــکوتم؛

پـــــر هیاهــــــــــو ترین دقــــایق زندگیم هستند
مــــــملو از آنــــــچـــه
مــــی خواهم بـــــــــــــــگویم
و
نــــــــــــمی گـــــویم

سکوتـــ میکنمـ ــ به احتـ ـرامـ ــ

آنـ ـ همه حرفــ ــ هایی که در دلــ ــم مُـــرد

دردناک است ...
تو سکوت می کنی و من
صدایت را تجسم می کنم....

کمی آرام تر سکوت کن..
صدای بی تفاوتی هایت آزارم می دهد

تورا گم کرده ام امروز.....
و حالا لحظه هاي من .....
گرفتار سکوتي سرد و سنگينند ...
و چشمانم که تاديروز به عشقت مي درخشيدند
نمي داني چه غمگينند !!! چراغ روشن شب بود ...

برايم چشم هايت

ونمي دانم چه خواهد شد پر از دلشوره ام .....

بي تاب و دلگيرم ...

يك سلام پررنگ و چند
نقطه چين ... به علامت جوابهايي كه هرگز ندادي
و يك دقيقه سكوت!

به احترام تمام لحظه
هايي كه در انتظار پاسخ تو مردند.
به فرض كه دلت
نخواست!
به فرض كه حوصله ات
نيامد!
به فرض كه لايقش
نبودم!
به فرض كه دوستم
نداري!!
نه خودم نه نامه هايم
را!!!
اين خودش قانع كننده
ترين دليل دنياست.
بي دليلي هم خودش كلي
دليل است.
چه ميشه كرد توئي و
عزيزكرده اين دل رسواي سرگردان خودم,
چه كارش كنم جواب هم
ندهي بهانه ات و مي گيرد, بگذريم...
حوالي همين روزهاي
پژمرده نيامدنت انگار كسي از آسمان به من گفت
شايد اين عزيزكرده
دلت..... شعر به دل مخملي اش نمي نشينه!
حق بعد از تو با
اونه.
اين بار ديگه شعر نمي
نويسم,
نامه هايي را برايت
مي نويسم كه در تنهايي پاييزي ام براي خودم نوشتم
و براي تو پاره كردم.

ممنون كه هميشه
ناخواسته كمكم مي كني چه خودت,
چه اسم قشنگت, چه
نيامدنت
و اين بار هم بي
جوابيت كه كانون از هم پاشيده نامه هاي پاره پاره ام را به
هم پيوند زد,

تاريخ نمي
زنم!
هر وقت كه تو ممكن
است حوصله مهربانيت بيشتر باشد.
حرف آخر اينكه ياس
سفيدم, بي تقصير پروانه ات مي مانم
و براي تو مي نويسم,
تو عزيزي! نگو چه لحن غم انگيزي,
راست مي گم كه عزيزي,
حتي اگر اينها را هم مثل بقيه فراموش كني
و دور بريزي!

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند

رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد

و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند .....
.....

سکوت سرشار از ناگفته هاست ...