صحيفه نور


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 65

تاريخ: 19 / 3 / 58

پيام امام خمينى به شيعيان لبنان

بسم الله الرحمن الرحيم‏

برادران ما بعد از سلام و تحيات، توجه ما به اوضاع لبنان و مصيبت‏هايى كه به برادران ما وارد مى‏شود هست و با كمال تأسف از اين اقدامات ضد انسانى كه از جانب صهيونيست‏ها به كمك آمريكا به بلاد مسلمين مخصوصا مردم لبنان و برادران ما وارد مى‏شود، بسيار متأسف هستيم و اميدواريم خداوند تبارك و تعالى كه پشتيبان مستضعفين و مظلومين است، در اين موقع هم به مددهاى خود به شما و همه برادران ما كمك كند. ما در كنار شما با اسرائيل و آمريكا در حال مبارزه هستيم و اميدواريم كه لشكر حق بر لشكرهاى طاغوتى و شيطانى غلبه كند. مصيبت‏ها و ناراحتى‏هاى شما براى اسلام و مسلمين تازگى ندارد، هميشه نيروهاى طاغوتى با اسلام مخالف بوده‏اند و با مسلمين مبارزه مى‏كردند.

نصرت شما و موفقيت همه مسلمين را خواهانم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 66

تاريخ: 20/ 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى شورأى مركزى ايران

خواست و مقصد واحد اقشار ملت در نهضت، عنايتى الهى است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين از خصوصيت نهضت اسلامى است كه همه قشرها در خدمت صادقانه‏اند، نه خدمت به حسب وظيفه ظاهرى بلكه همه يك وظيفه الهى براى خودشان احراز كردند و يك خدمتى همه جامعه كردند كه شما كاركنان آمار هم از همان جمعيت هستيد. يعنى همه، همه و همه براى اسلام. اگر اين يك نهضت ملى بود، نه شما اينقدر فعاليت مى‏كرديد و نه ما و نه ساير ملت. ملت اسلام رامى‏خواهد، ملت كشور خودش را هم كه مى‏خواهد براى اسلام است. از بچه‏هاى كوچك تا پيرمردها همه فرياد اسلام مى‏زدند و اين نهضت براى همين صيغه اسلاميش و براى همين كه مقصد اسلام بود و قيام بر ضد طاغوت، قيام بر ضد كسانى كه اسلام را مى‏خواستند بشكنند و كارهايى كردند كه اسلام را مى‏خواستند به فراموشى بسپارند، يك قيامى بود كه خداى تبارك و تعالى مدد فرمود كه شما جمعيتى كه همه متفرق بوديد، همه از هم جدا بوديد، همه با هم مجتمع شديد، ارتشى‏ها كه بر ضد مابودند، متصل شدند آنهايى كه اصلش كارى به اين مسائل نداشتند وارد شدند، آنهائى كه اگر كار داشتند، كم كار بودند پركار شدند و همه با هم يك مقصد، همه باهم يك مقصد، يعنى از مركز تا شعاع آن طرف، تا آخر مملكت، از آن طرف هم تا آخر از آنور، از آن ورهم تا آخر همه با هم يك چيز مى‏گفتند. يعنى در بيابان‏ها هم اگر شما مى‏رفتيد از يك چوپان مى‏پرسيديد كه تو چه مى‏خواهى؟ مى‏گفت كه جمهورى اسلامى. آن يك مسأله الهى بود، خدايى بود. يعنى خدا تأييد كرد شمارا، و اين را خيلى برا ى خودتان و براى خودمان افتخار مى‏دانيم كه در يك مرحله‏اى كه رو به نابودى داشت يك مملكتى مى‏رفت، اسلام رو به فراموشى مى‏خواست برود، در يك چنين مرحله‏اى خداوند عنايت كرد و دست رحمتش رادراز كرد به طرف ملت و ملت همه باهم هر كس از هر جا مى‏آمد داد مى‏زد اسلام، طاغوت نه، رژيم نه، اين يك مطلبى نبود كه يك كسى بتواند خودش درست كند اين را خدا درست كرده.

محقق ساختن احكام اسلام، ضامن دوام رحمت و عنايت الهى

از اين جهت كه دست خدا در كار است، بايد شما و ما و همه، كارى بكنيم كه اين دست رحمت بسته نشود، از روى سر ما برداشته نشود و آن كار اين است كه همانطورى كه تا حالا همه باهم بوديم

صحيفه نور ج 7 صفحه 67

و يدالله مع الجماعه و همه براى خدا بود و خداى تبارك و تعالى عنايت فرمود. حالا هم توجه به يك گرفتارى‏هاى شخصى عجالتانكنيم، الان هم توجهمان به همان مقصد باشد كه اين جمهورى اسلامى كه حالا لفظش آمده است، معنا و محتوايش باز نيامده است، شما مى‏بينيد كه در همه ادارات، در فرهنگ، در دادگسترى، درساير جاها باز يك صيغه اسلامى پيدا نكرده است كه ما اسمش را بگذاريم جمهورى اسلامى، ما رأى داديم به جمهورى اسلامى، شما هم رأى داديد، الان جمهورى اسلامى‏است در ايران، اما محتوايش تا حالا تحقق پيدا نكرده، يعنى در هر اداره‏اى كه برويم باز يك رنگ و بويى از سابق مى‏بينيم و ما مى‏خواهيم اين رنگ و بو برود، و شسته بشود.

استقلال فكرى را از ما گرفته‏اند

و در رأس همه چيزها همانطورى كه اشاره كرديد فرهنگ است، فرهنگ ما كه حالا مى‏شود گفت از اولى كه وجود پيدا كرد، اين مدارس وجود پيدا كرد، از اول آن مخالفين ما توجه بدان داشتند براى اينكه آنها مى‏دانستند كه هر چه پيدا بشود از فرهنگ بايد پيدا بشود. دو جناح بود كه اين دو جناح بيشتر از هر چيزى مورد توجه مخالفين ما بود، مخالفين اسلام بود. يكى جناح روحانيت، يكى جناح فرهنگ، اين دوتا قوه را اينها مى‏ديدند كه اين دوتاست كه مى‏توانند يك مملكتى را استقلال به آن بدهند و اداره‏اش كنند و لهذا در هر دوى اينها كارشكنى كردند. در فرهنگ روى برنامه‏هايى كه درست كردند، برنامه‏هايى نبود كه درست به درد ما بخورد.

در روحانيت، كوبيدند روحانيت را در هر نوبت. از زمانى كه رضاخان آمد، جز يك چند صباحى كه مى‏خواست بازى بدهد مردم را و اظهار ديانت كرد و اظهار چه كرد، از همان زمان عمده نظرش را دوخت روى روحانيت كه اينها را از بين ببرد با هر بهانه‏اى توانست. او مى‏ديد كه مجالس روضه‏هايى كه بر پا مى‏شود و در تمام ايران است در تمام ده و قصبه و شهر و بيرون شهرها، اين مجالس پر بركت هست و از اين مجالس پر بركت ممكن است كه اشخاصى پيدا شوند و گروه‏هايى پيدا بشوند كه جلوگيرى از اين استفاده‏هاى غير مشروع را بكنند.اين مجالس رااگر هر كدام شماها يادتان نيست، اكثرا شايد آقا (اشاره به يك پيرمرد روحانى) يادشان باشد، اين مجالس را قدغن كردند در سرتاسر ايران، ديگر ما مجلس روضه نداشتيم در يك موقعى كه اينطور بود، هيچى نداشتيم، سر تا سر مملكت را اينها كنترل مى‏كردند مأمورينشان، كه مبادا يك صدايى يك جا بلند بشود، روضه‏اى در يك جايى باشد و از آن طرف فشار به اينها براى اينكه عمامه‏ها را برداريد و عمامه‏ها را برداشتند.

و همين طور فرهنگ را، برنامه‏هايش را يك جورى درست كردند كه آنجا ديگر نمى‏توانستند بگويند كه فرهنگ نباشد، مى‏گفتند باشد اما برنامه‏ها جورى درست شد كه به درد خود ملت نخورد و بالاتر از اين، اين است كه تبليغات زياد براى اينكه محتواى ما را از ما بگيرند، خودمان را به خودمان بدبين بكنند، دانشگاهى را از روحانى جدا كنند بلكه دشمن كنند، روحانى را با دانشگاهى جدا بكنند بلكه دشمن بكنند، بازارى را با كذا، همين طور اينها را محتوايشان را بگيرند و بدبين كنند و بدتر، از

صحيفه نور ج 7 صفحه 68

اين است كه محتواى اشخاص را بگيرند كه اطمينان به خودشان نداشته باشند. مثلاً ما طبيب داريم نه اين است كه ايران طبيب ندارد، طبيب دارد، الى ما شاء الله طبيب داريم، چه شده است كه يك مريض وقتى پيدا مى‏كنيم فورا صحبت اين است كه برود اروپا اين براى اين است كه ما را به طبيب‏هاى خودمان بدبين كردند، طبيب داريم و بدبين شديم. ما مهندس داريم، نمى‏توانيم بگوييم مهندس ما نداريم، اما اين محتوا را از ما گرفته‏اند كه اگر بخواهيم يك جاده‏اى را اسفالت كنند، مهندسش بايد از خارج بيايد، از خارج مى‏آوردند، يك كارخانه بخواهيد درست كنيد، يك بناى بزرگ بخواهيد درست كنيد، از خارج بايد بيايد. اين براى اين است كه همچنين تبليغات كرده بودند كه ما را از خودمان به خودمان بدبين كرده بودند، محتوايمان را بيرون كشيده بودند، ما يك آدم‏هائى بوديم كه همه‏اش توجهمان به غرب بود. الان هم كه ملاحظه مى‏كنيد الان همين طور است، الان هم كه ما مى‏گوئيم اسلام، اسلام، شما مى‏گوئيد اسلام، اسلام، اين گروه‏ها هم دور هم نشسته‏اند و مى‏گويند دموكراسى، دموكراسى! چرا؟ براى اينكه اينها همچنين غربى شده‏اند، همچو غربزده شده‏اند كه نمى‏توانند تصور بكنند كه يك كشورى با برنامه اسلامى مى‏تواند اداره بشود، اينها غفلت از اين مى‏كنند يا خودشان را به غفلت مى‏زنند كه 700 - 800 سال اين اسلام بر همه ممالك حكومت كرد، حالا مى‏گويند نه! ما جمهورى اسلامى نه، جمهورى دمكراتيك، اين براى اين است كه محتوا ندارند اينها، اينها را تبليغات همه جانبه‏اى كه كردند همه را از اين باطنشان بيرون آورده‏اند، مغزهايشان را به اصطلاح شستند و به جاى او غرب را نشانده‏اند. استقلال فكرى را از ما گرفته‏اند، استقلال خودمان را، شخصيتمان را از ما گرفته‏اند. ما استقلال شخصيت الان نداريم و بايد فكر اين باشيم كه خودمان شخصيت پيدا بكنيم، توجه بكنيم به تاريخ اسلام كه ببينيم اسلام در دنيا چه كرده و چه كارهايى اسلام كرده است كه اينها كه مى‏گويند كه از اسلام كارى نمى‏آيد يا اينكه الان ديگر مثلاً قديمى شده است اينها، از بابت اينكه نمى‏فهمند، اينها بسيارشان ملتفت نيستند، توجه نكردند، براى همين معنا كه محتوا را غربى‏ها كشيدند و به جاى آن تزريق غربيت كرده‏اند و لهذا همه چيز را مى‏گويند از آنجا بياور. خوب، شما مى‏خواهيد يك خيابان را آسفالت كنيد شما نداريد اشخاصى را كه خيابان اسفالت كنند؟شما مى‏خواهيد يك سمپاشى بكنيد،نداريد اشخاص شما؟

مى‏خواهيد يك عرض مى‏كنم كارخانه را راه بيندازيد، داريد اشخاص لكن شما را از اشخاص خودتان جدا كردند، از شخصيت خودتان جدا كردند، ما مى‏توانيم خودمان را اداره كنيم و بهتر هم مى‏توانيم.

اسلام انسان ساز است و غرب نابود كننده انسانيت شما خيال نكنيد كه غرب خبرى هست در آنجا خبرى نيست ما نمى‏گوئيم كه آنها كارخانجات ندارند آنها درست كردند همه اينها را، اما اساس انسانيت در آنجا نيست اينها هر چه درست كردند، يعنى هر چه نه، بسيارى از چيزهايى كه درست كرده‏اند بر ضد انسانيت درست كرده‏اند، اين غرب است كه دارد اساس اخلاق انسانى را از بين مى‏برد، اين غرب است كه دارد شخصيت انسانيت را از

صحيفه نور ج 7 صفحه 69

بين مى‏برد و ما خيال مى‏كنيم كه غرب همه چيز دارد، حالا كه غرب اتومبيل درست كرد پس بايد غرب همه چيز داشته باشد. درقوانين، ما قوانينمان غنى‏تر از همه قوانين عالم است. قوانين اسلام از آن قبل از اينكه شما ازدواج كنيد براى ازدواجتان ترتيب درست كرده است براى اينكه اين ازدواج طريق به اين است كه آدم درست بشود، از آنجا شروع كرده است. شما حالا مى‏خواهيد ازدواج كنيد هيچ، هيچ قانونى در عالم كار به اين ندارد كه شما مى‏خواهيد ازدواج كنيد. چه جورى بكنيد، شما ثبت كنيد، در اداره‏اى كه بايد ازدواج را ثبت كنيد، بكنيد، باقى آن به خودتان مربوط است. اسلام از قبل از اين كه شما ازدواج كنيد تصرف كرده، توجه كرده كه اين ازدواج مبدأ يك بچه است. اين بچه بايد درست بجا بيايد. نظير يك كشاورز بسيار عطوفت‏دار، به اينكه كشاورزيش خوب بشود از اول زمين را يك زمين صالحى درست مى‏كند، آب را يك آب صالحى درست مى‏كند، كشت را و تخم را يك تخم صالحى درست مى‏كند. اسلام انسان ساز است مى‏خواهد انسان درست كند. از قبل از اينكه شما ازدواج كنيد، گفته، به زن گفته است چه مردى را انتخاب كند و به مرد گفته چه زنى را انتخاب كن، چه ادبى داشته باشد، و همين طور آن ازدواج را بعد از ازدواج را، آن عرض مى‏كنم كه چه را، بعد از او را، آن حمل را، بعد از او را، بچه‏دارى را، براى اينكه اسلام انسان مى‏خواهد درست كند. از آن اولى كه مى‏خواهد بناى يك اولاًدى بشود اسلام در آن تصرف دارد، اينكه همه، همه قوانين دنيا از آ ن غفلت دارد، هيچ توجهى بدان ندارند، اسلام بدان توجه دارد. اسلام مى‏خواهد كارى بكند كه شما در داخل صندوقخانه هم هيچ كارى نكنيد بر خلاف قوانين عالم، قوانين ديگر چه كار دارند به باطن، داخل خانه‏ات هر كارى مى‏خواهى بكن. به من چرا، شما نيا بيرون و نظم رابه هم بزن، هر كارى مى‏خواهى بكن. اسلام اينجور نيست. اسلام مى‏خواهد انسان درست كند. اين انسان را جورى مى‏كند كه در صندوقخانه و پشت در هم همان باشد كه در خيابان است نه اينكه در صندوقخانه هر كارى مى‏خواهد بكند، در خيابان نكند.

در صندوقخانه اين آدم بايد همان آدمى باشد كه در خيابان است، در مجامع است، اسلام انسان مى‏خواهد درست كند، انسانى كه درهمه حالات انسان باشد.

غرب از اين اصلا خبرى ندارد. غرب دنبال اين است كه طياره درست كند به انسان كار ندارد.

عالم را انسان بايد درست بكند، غرب به انسان كارى ندارد. غرب به طياره كار دارد و اينطور چيزها، انسان را رو به تباهى دارد مى‏برد. دارد انسان را وحشى بار مى‏آورد، يعنى آدمكش، بالاتر وحش، آن است كه بيشتر آدم مى‏كشد، بيشتر حيوان مى‏خورد. غرب دارد انسان را وحشى بار مى‏آورد. آن وحشى كه آدمخوار است، آدمكش است، آدمكش بار مى‏آورد.

اسلام انسان را محب آدم بار مى‏آورد. به آدم عطوفت مى‏دهد. آنجائى هم كه اسلام جنگ كرده و اشخاص فاسد را از بين برده، براى عطوفت به جامعه است، آنها مفسد بودند. فاسدها را از بين مى‏بردند براى اينكه اين غده سرطانى برود از بين، اين جامعه درست بار بيايد. همه‏اش عطوفت است ما كه اين چند نفر فاسد را مى‏گوئيم بايد بكشند براى اينكه غده سرطانى مفسدند، فاسد مى‏كنند اين جامعه را و فاسد كردند اين جامعه را، حالا كه اين فاسدها و مفسدها رادارند مى‏كشند،صداى غرب

صحيفه نور ج 7 صفحه 70

در آمده است كه چرا اين فاسدها را مى‏كشند، اينها دوستان ما هستند، خوب، ما براى همين مى‏كشيم آنها را. اينها ازما هستند، اينها به ما خدمت كردند، اينها هياهو در مى‏آوردند به اينكه خدمتگزارهاى ما را چرا مى‏بريد از اينجا، ما روى همين زمينه كه خدمتگزارهاى شما هستند و برخلاف مليت ما عمل كردند، برخلاف اسلام عمل كردند، آدم كشتند، روى اين منظور است كه ما آنها را، جزاى آنان را به آنها مى‏دهيم.

آن روزى كه امثال مرحوم مطهرى را مى‏كشند، يك كلمه حرف نيست كه چرا كشتيد، يك كلمه هويدا را وقتى مى‏كشند داد مى‏زنند، اين مجلس سناى امريكا اينقدر فرياد كرد. براى اينكه آدمكش‏ها از آنها بايد پرسيد كه آمار اين آدم‏كشى‏ها كه ما كرديم، كو؟ سوابقشان راهم بگوييد، نمى‏گويند آنها، آنهابله خير خواه امت هستند، خيرخواه مردم هستند، دوست هستند، حقوق جامعه را مى‏خواهند حفظ كنند، طرفدار حقوق بشرند. از اين الفاظ لامعنى كه باز يك قدرى از اين الفاظ فاسد در ايران هم هست باز، طرفدار حقوق، اين الان در اينجا هم هست و مانصيحت به اينها كرديم كه بابا شما حسابتان را از ما جدا بكنيد، آنها حقوق بشر را نمى‏خواهند، ملاحظه بكنند آنها طرفدار ابرقدرت‏ها هستند ولهذا مى‏بينيد كه اين بشرى كه با دست اينها تقريبا چند صد هزار، حالا چند هزار را نمى‏دانم، چند هزار نفر را از ما كشتند. 15 خرداد مى‏گويند 15000 كشته شده است، از 15 خرداد تا حالا شايد دويست هزار تا يا بيشتر كشته داديم، زخمى‏الى ما شاء الله، اين طرفدارهاى حقوق بشر نمى‏گفتند كه آخر چرا؟ چرا دارد اينجور مى‏شود؟ نمى‏گفتند چرا حالا كه ما اينهائى كه آدم كشتند، فساد كردند، به تباهى كشاندند مملكت ما را چهار تا ا ز آنها را داريم در دادگاه‏ها بعد از رسيدگى، بعد از شهادت شهود، بعد از اقرار خودشان، به جزايشان مى‏رسانيم حالا فرياد، داد طرفداران حقوق بشر بلند شده، اين طرفداران حقوق بشر را بشناسند مردم كه اينها چه مردمى هستند اينها طرفدار كى هستند و اين طرفداران حقوق بشر خودمان توجه كنند به اين مسائل كه اينها چه اشخاصى هستند و براى چه اين كارها را مى‏كنند.

تداوم نهضت، تا تحقق حكومت اسلام و قرآن

در هر صورت ما الان احتياج به شماها داريم به همه داريم، بيشتر از سابق، اينكه مى‏گوييم بيشتر از سابق براى اين است كه بيشتر همه مردم توجه داشتند به اينكه‏اين رژيم برود و ما يك حكومت عدل داشته باشيم. همه توجهشان يك جا بود، هيچ توجه به اينكه ما امشب وقتى برويم منزل ناهار، شام، چه بخوريم نبود در كار، هيچ اين مطلب نبود، يا حقوق من كم يا زياد است. د ر اين حال انقلابى كه همه داشتيم مى‏رفتيم جلو، نه من به فكر اين بودم كه حالا بعد از اينكه شب شد چه بايد كرد نه شما در فكر اين بوديد كه حقوقتان كم است، زياده، اينها اصلا مطرح نبود، چون مطرح نبود و همه هم الهى بوديد اين سد را شكستيد، سدى كه ممتنع مى‏دانستند آن را كه همچو چيزى بشود. شما با دست خالى و با اراده الهى اين سد را شكستيد، حالا كه رسيديم به اينجا الان يك سستى پيدا شده كه توجه

صحيفه نور ج 7 صفحه 71

به اينكه حالا ما حقوقمان چيست، خانه نداريم، زندگى نداريم، حقوق چطور است، در جه چطور است، اين حرف‏ها حالا پيش آمده است، از اين جهت الان توجه بايد بيشتر به نهضت باشد، يعنى فعاليت بكنيد كه مردم را متوجه به نهضت بكنيد براى اينكه ما بين راه هستيم نرسيديم به مقصد، ماباز محتواى جمهورى اسلامى را در ايران پياده نكرديم، مقصد ما اين بود كه اسلام، سر تا سر ايران اسلام باشد، حكومت مال اسلام باشد، تا حالا نشده البته يك مقدار راه را جلو رفتيم لكن مانده است، راه زياده است، حالا وقتى است كه همه با هم باشيم، همه توجهمان به مقصد باشد و اينقدر بهانه‏گيرى براى اينكه حالا حقوق من كم است، انشاءالله زياد مى‏شود يا خانه نداريم، انشاءالله خانه پيدا مى‏كنيم، زراعتمان چطور است، زراعت پيدا مى‏كنيم. اما بايد حالا همانطورى كه د ر آن قدم‏هاى اول فراموش كرديد همه اينها را، نه كارگر متوجه اين بود كه من مزدم كم است يا زياد و نه كشاورز متوجه اين بود كه امسال كشاورزيش چطور است همه متوجه يك مقصد بودند لكن عمل شد و خوب شد، از حالا به بعد هم بايد همين معنى را ادامه بدهيم، همين توجه به مقصد را ادامه بدهيم، همين الوهيت را حفظ كنيم، يعنى قصدمان را براى خدا و براى جمهورى اسلام و براى احكام قرآن بكنيم تا عنايت خدا محفوظ باشد و دست لطف الهى بالاى سر همه باشد و انشاءالله اگر اين مطلب بشود، پيروزيد و مملكتمان انشاءالله مال خودتان، و خودتان اداره‏اش مى‏كنيد، همه دست‏ها هم منقطع خواهد شد ولى عمده همين معناست كه اين معنا را حفظ بكنيم. من از خداى تبارك و تعالى سلامت همه شما را مى‏خواهم و سعادت اين ملت كه شما هم از اين ملت هستيد و خداوند همه شمارا تأييد كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 72

تاريخ: 21 / 3 / 58

بيانات امام خمينى به وزير امور خارجه تركيه

اسلام براى تمام كشورها يك آرمانى است كه در آن همه چيز هست

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من متقابلا سلام به ملت ترك و نخست وزير ابلاغ مى‏كنم و لازم است كه ما اساس اين نهضت را بطور اجمال براى شما و دولت شما بيان كنيم. اساس اين نهضت از دو جا سرچشمه گرفت، يكى از شدت فشار خارجى و داخلى و چپاولگرى‏هاى خارجى و داخلى، و اختناق فوق‏العاده، كه در ظرف پنجاه و چند سال ايران، ملت ايران يك روز خوش نديد و اخيرا هم كشتارهاى فوق العاده دست جمعى كه در اكثر بلاد ايران پيش آمد، مردم را به جان آورد كه اين نهضت را همراهى كنند و يكى ديگر آرزوى ما براى يك حكومت اسلامى و يك حكومت عدل كه يك رژيمى در مقابل رژيم‏هاى طاغوتى باشد و ما مسائل اسلامى را مثل صدر اسلام در ايران پياده كنيم.

و اميد ما آن است كه ساير ملت‏ها، ساير دولت‏ها به اين نهضت اسلامى بپيوندند و وجهه نظرشان اسلام باشد. اسلام براى همه كشورها يك آرمانى است كه در آن همه چيز هست لكن تبليغات خارجى و دنبال آن هم تبليغات داخلى، اسباب اين شد كه ملت‏هاى ما را از اسلام جدا كردند و دولت‏هاى ما را هم جدا كردند. و مع الاسف تبليغات به طورى شد كه جوان‏هاى شرق، تمام آمالشان را به تحقق معانى غربى خرج كردند و تمام حيثيت ملى خودشان را، بعضى از جوان‏هاى ما فداى غرب كردند و اين شكست روحى بود كه براى ما از همه شكست‏هايى كه داشتيم بالاتر بود.

نظر ما به اقتصاد نيست مگر به طور آلت، نظر ما به فرهنگ اسلامى است كه اين فرهنگ اسلامى را از ما جدا كردند. و غرب در شرق آنطور نفوذ كرد كه شرق خودش را باخت و محتواى بسيار از جوان‏هاى ما را گرفت، اما ما گمان مى‏كنيم كه بايد تمام ملت‏ها ودولت‏ها توجه خودشان را به اين نقطه نظر منعطف كنند كه اين شكست روحى را از ملت‏ها جدا كنند و گمان نكنند جوان‏هاى ما كه هر چه هست، در غرب است و خودشان چيزى ندارند.

اسلام حكومت‏ها را موظف به خدمت كرده است

اسلام در مقابل همه دولت‏هاى طاغوتى، براى انسان سازى آمده است، قرآن كتاب انسان سازى است. انسان اگر چنانچه در اين ممالك اسلامى تحقق پيدا بكندو اسلام برنامه دولت‏ها و ملت‏ها باشد،

صحيفه نور ج 7 صفحه 73

امكان ندارد كه ديگران بتوانند استفاده‏هاى نامشروع از ما بكنند، ما بايد اقتصادمان تابع اسلام باشد، فرهنگمان تابع اسلام باشد، ارتشمان، ارتش اسلام باشد.

در صدر اسلام ارتش يك پناهگاهى براى ملت‏ها بوده است، محيط ارتش از محيط مردم جدا نبوده است، محيط رعب نبوده است، محيط وحشت نبوده است، اگر چنانچه ارتش، دولت، به وظايف ارتشى خودشان، به وظائف دولتى خودشان، به وظائف اسلامى عمل كنند، محيط در يك كشور، محيط محبت مى‏شود، محيط آرامش روحى مى‏شود و اين هم براى ملت مفيد است و هم براى دولت و هم براى ارتش، و اگر محيط، محيط ارعاب باشد، چنانچه در حكومت‏هاى طاغوتى است، محيط وحشت باشد، اين براى ملت و خود دولت و خود ارتش بد است و اينكه طاغوتى‏ها محيط ارعاب ايجاد مى‏كنند، براى اين است كه آنها براى ملت كار نكرده‏اند و خودشان را از ملت جدا كرده‏اند و از ملت وحشت دارند، از اين جهت محيط را ارعاب، محيط ارعابى درست مى‏كنند كه مردم را سركوب كنند. در صدر اسلام اين معانى نبوده است، ارتش اسلام از مردم جدا نبوده است محيط هيچ وقت محيط ارعابى نبوده است، حكومتى كه در رأس جامعه بوده است، با مردم ديگر فرقى نداشته است بلكه زندگيش پائين‏تر بوده است. حكومت‏ها نمى‏خواستند كه به مردم حكومت كنند، مى‏خواستند خدمت كنند. اسلام حكومت‏ها را موظف به خدمت كرده است، ارتش در خدمت ملت بايد باشد.

حكومت‏ها در خدمت مردم بايد باشند، اگر يك چنين برنامه‏اى تحقق پيدا بكند، محيط رعب از بين مى‏رود، محيط دوستى پيش مى‏آيد، مبدل به محيط برادرى مى‏شود، يك چنين محيطى كه محيط برادرى باشد ملت پشتيبان دولت است، و اگر ملت پشتيبان يك دولتى شد، دولت سقوط نمى‏كند.

اگر شاه به نصايح روحانيون توجه كرده بوده و خدمت به اين ملت كرده بود، سقوط نمى‏كرد لكن خدمت نكرد و خيانت كرد و پشتوانه مردمى را از دست داد و وقتى كه مردم شنيدند رفت شادى كردند، چنانچه در رفتن پدرش هم شادى كردند. حكومت‏ها بايد عبرت بگيرند از اين وضعى كه در ايران پيش آمد و بدانند كه وضع براى اين بود كه محيط اختناق به طورى پيش آوردند كه اختناق انفجار آورد. برادر باشند با هم، با ملت دوست باشند، ملت احساس كند كه دولت از خود اوست، دولت خدمتگزار اوست. ملت‏ها احساس كنند كه ارتش از خود آنهاست، ارتش كه در خيابان مى‏آيد براى او گل بريزند، نه از او فرار كنند. آن عمده در برنامه‏هاى حكومتى، در برنامه‏هاى دولتى اين معناست كه محيط اخلاقى درست كنند. محيط برادرى درست كنند. اين در رأس همه برنامه‏هاست، اگر اين برنامه درست شد، اگر دولت بخواهد كارى بكند، همه ملت با او همراهى مى‏كنند. اگر دولت بخواهد برنامه اى را، اگر دولت بخواهد برنامه اى را اجرا بكند، ملت در خدمت او هست ما اين دو حكومت راكه در ايران بود، الان با هم مقايسه مى‏كنيم، دولت سابق اگر مى‏خواست برنامه اى را اجرا بكند، مردم با او موافق نبودند بلكه حتى الامكان كارشكنى مى‏كردند. الان دولت ما وقتى مى‏خواهد برنامه‏اى را اجرا كند، از اطراف به ما پيشنهاد مى‏شود كه ما درخدمت حاضريم، طبقات مختلف مردم مى‏گويند: كه ما در اجراى اين برنامه حاضريم، از جان و دل حاضريم كه كمك بكنيم. الان كه بعض برنامه‏ها را مى‏خواهد

صحيفه نور ج 7 صفحه 74

باشد، اجرا بكند، ملت همچو اظهار همراهى مى‏كند كه اعجاب آور است.

اين يك مطلبى است كه درعين حال كه به تمام معنا الان ما نتوانستيم اسلام را در ايران پياده بكنيم لكن همان نسيمى كه از اسلام به ايران وزيده است، نتيجه‏اش اين شده است كه دولت ما يك دولتى است كه ملى است، ملت او را مى‏خواهد. نخست وزير ما هيچ وحشت ندارد كه توى مردم برود و با مردم بنشيند و صحبت بكند، بر خلاف نخست وزيرهاى رژيم سابق كه امكان نداشت كه توى مردم بيايند براى اينكه مردم با آنها دشمن بودند، چنانكه آنها با مردم دشمن بودند. دولت‏ها اگر چنانچه اينطور بشوند كه به اسلام توجه كنند و روح اسلام را در مردم ايجاد كنند و در خودشان، اين هم به صلاح خودشان هست و هم به صلاح كشورشان و هم همه برنامه‏ها را با آسانى مى‏توانند انجام بدهند.

و من اميدوارم كه بين دولت‏هاى اسلامى‏يك اخوتى، اخوت اسلامى، همانطورى كه قرآن امر فرموده است، پيدا بشود كه اگر اين اخوت اسلامى‏در بين ممالك اسلامى پيدا بشود، يك قدرت عظيمى است كه هيچ يك از قدرت‏هاى دنيا نمى‏توانند به پاى او باشند.

و من از خداى تبارك و تعالى مسئلت مى‏كنم. كه اين معنا در همه دولت‏ها تحقق پيدا بكند و همه موفق بشوند كه براى اسلام باشند و همه موفق باشند كه اخوت اسلامى خودشان را حفظ بكنند و همه موفق باشند كه در خدمت ملتشان باشند كه ملت هم پشتيبان آنها باشد.

وزير امور خارجه تركيه: باتشكر از حضرت امام خمينى مايل هستم كه دو مطلب را بيان كنم. مسأله اول رابطه مذهب و سياست است و مشكل اينكه چگونه ما بتوانيم ظرفيت‏هاى انسانى را توسعه بدهيم و تقويت بكنيم. نكته دوم: درباره تفاوتى كه نبايد بين كسانى كه حكومت مى‏كنند و كسانى كه بر آنها حكومت مى‏شود، وجود داشته باشد، اين همان چيزى است كه مواضع و اصول دموكراسى را بيان مى‏كند و اجرا مى‏كند. من از اين پذيرائى گرمى كه شما از من و از هيأت اعزامى ما كرديد بسيار سپاسگزارم و متشكر هستيم.

امام خمينى: آنچه كه اما، قضيه تربيت يك ملت به اين است كه فرهنگ آن ملت فرهنگ صحيح باشد.

شما كوشش كنيد كه فرهنگ را، فرهنگ مستقل اسلامى درست كنيد. جوان‏هايى كه در اين فرهنگ تربيت مى‏شوند همان‏هايى هستند كه مقدرات كشور در دست آنهاست. اگر اينها درست بار بيايند، همه خدمتگزار به مردم، امين به بيت المال، و همه اينها در تحت رهبرى اسلام تحقق پيدا مى‏كند.

اگر يك ملتى فرهنگش اينطور تربيت بشود، اين فرهنگ، فرهنگ غنى اسلامى‏است و مملكت يك مملكت آرام مترقى خواهد بود. و اما اينكه مى‏گوئيد كه يك مسأله دموكراسى است صحيح است لكن مع‏الاسف در ممالك غرب كه بيشتر دم از دموكراسى مى‏زنند و در ممالك ما، كه باز آنها هم دم از

صحيفه نور ج 7 صفحه 75

دموكراسى مى‏زنند، خبرى از دموكراسى نيست غربى‏ها با اين افسون مى‏خواهند ما راخواب كنند و بهره‏بردارى از ما بكنند و ما هم در تحت لواى اسلام نباشيم دموكراسى را نمى‏توانيم آنطورى كه صحيح است به آن عمل بكنيم.

من از خداى تبار ك و تعالى مى‏خواهم كه همه دولت‏هاى مارااسلامى‏را توفيق بدهد كه همه در سايه اسلام و زيريك پرچم، كه آن پرچم اسلام است با هم برادروار دركنار هم با هم بر مشكلات خودشان غلبه كنند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 76

تاريخ: 21 / 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از بانوان دزفول

مسؤوليت‏خطير و شريف مادران و معلمان، تربيت انسان‏ها

بسم الله الرحمن الرحيم‏

شما خانم‏ها به طورى كه حالا خودتان مى‏گوئيد معلم هستيد، دو شغل شريف داريد، شما خانم‏ها دو تا شغل بسيار شريف داريد. يكى شغل تربيت فرزند كه اين از همه شغل‏ها بالاتر است. يك فرزند خوب، شما اگر به جامعه تحويل بدهيد براى شما بهتر است از همه عالم. اگر يك انسان شما تربيت كنيد، براى شما به قدرى شرافت دارد كه من نمى‏توانم بيان كنم. پس شما يك شغلتان اين است كه بچه‏هاى خوب تربيت كنيد. دامن مادرها، دامنى است كه انسان از آن بايد درست بشود يعنى اول مرتبه تربيت، تربيت بچه است در دامن مادر براى اينكه علاقه بچه به مادر بيشتر از همه علائق‏هاست و هيچ علاقه‏اى بالاتر از علاقه مادرى و فرزندى نيست، بچه‏ها از مادر بهتر چيز اخذ مى‏كنند. آنقدرى كه تحت تأثير مادر هستند، تحت تأثير پدر نيستند، تحت تأثير معلم نيستند، تحت تأثير استاد نيستند. از اين جهت بچه‏هايتان را در دامنتان تربيت اسلامى، تربيت انسانى بكنيد تا وقتى تحويل مى‏دهيد شما اين بچه را به دبستان، يك بچه صحيح، اخلاق خوب، آداب خوب، آنطور تحويل بدهيد. پس يك شغل، شغل تربيت اولاًد است كه مع الاسف در آن حكومت طاغوتى اين شغل را مى‏خواستند از اين مادرها بگيرند، تبليغ كردند به اينكه زن چرا بچه دارى بكند. اين شغل شريف را منحطش كردند در نظر مادرها، براى اينكه مى‏خواستند كه مادرها از بچه‏ها جدا بشوند، بچه‏ها را ببرند در پرورشگاه‏ها بزرگ كنند، مادرها هم على حده بروند يك كارهائى كه آنها دلشان مى‏خواهد بكنند، بچه در پرورشگاه وقتى كه بزرگ بشود، يك بچه‏اى كه در دامن مادر بزرگ بشود نيست، عقده پيدا مى‏كند، وقتى بچه در پرورشگاه و بدون مادر با اجنبى بخواهد سر و كار داشته باشد و محبت مادر از سر او كم بشود، اين بچه عقده پيدا مى‏كند. بسيارى از اين مفسده‏هايى كه در جامعه واقع مى‏شود، از اين بچه‏هايى هستند كه عقده دارند، از اين انسان‏هايى هستند كه عقده دارند، مبدأ يك عقده بزرگ اين جدا كردن بچه از مادر است. محبت مادرى لازم دارد بچه. بنابراين، اين شغل كه شغل انبياء است و انبياء هم آمدند براى اينكه انسان درست كنند، اين شغل اول شما هست در اول تربيت بچه. و چون شما معلم هستيد از اين جهت يك شغل شريف ديگرى به شما محول شده است و به‏آنقدر كه اين شغل شريف است، مسؤوليت آن هم بزرگ است.شغل شما شغل انسان سازى است. معلم انسان درست مى‏كند، همان

صحيفه نور ج 7 صفحه 77

شغل انبياء است. انبياء آمدند از اول، هر نبى آمده است تا آخر، فقط شغلش اين بوده است كه انسان درست بكند، تربيت كند انسان‏ها را. شغل معلمى همان شغل انبياء است. پيغمبر اكرم معلم همه بشر است و بعد ا ز او حضرت امير (سلام الله عليه) باز معلم همه بشر است. آنها معلم همه بشر هستند، شما معلم يك عده از بشر. شغل همان شغل است يعنى شعبه همان است، كار، يك كار است. آنها در محيط وسيع‏تر و ماها در يك محيط كوچكتر. بنابراين، اين شغل شما باز يك شغل بسيار شريفى است لكن مسؤوليتش هم بسيار زياد است، چنانچه مسؤوليت انبياء بسيار زياد بود، انبياء به همان مقدار كه براى آدم سازى آمده بودند مسؤوليتشان زياد بود منتهى آنها مسؤوليتشان را به انجام رساندند، كارهائى كه به آنها محول بود به انجام رساندند. شما شغلتان بسيار شريف است و همان شغل انبياء است مسووليتتان هم همان مسؤوليت‏است.

اصلاح و افساد جامعه در گرو نحوه تربيت معلمين

و بايد توجه داشته باشيد كه اين بچه‏هايى كه پيش شما تربيت مى‏شوند، تربيت دينى بشوند، تربيت اخلاقى بشوند. اگر يك بچه متدين را شما تحويل جامعه بدهيد، يك وقت مى‏بينيد همين يك بچه متدين متعهد، يك جامعه را اصلاح مى‏كند. يك فرد ممكن است يك جامعه را اصلاح بكند، بنابراين اگر چنانچه خداى نخواسته اين بچه از دامن شما درست از كار نيايد، از تحت تربيت شما كه معلم هستيد درست از كار در نيايد، ممكن است يك بچه يك جامعه را فاسد بكند و شما مسؤول باشيد.

شما از آن طرف يك فرد راتربيت صحيح بكنيد، آنقدر شرافت داريد كه همان شرافت انبياء است، از اين طرف اگر خداى نخواسته تربيتتان نسبت به بچه‏هائى كه توى دامنتان هست، يا بعدا كه بچه‏هائى كه تحت تربيت شما هستند، اگر خداى نخواسته فاسد تربيت بشوند، ممكن است كه يك جامعه را فاسد كنند.

خداوند انشاءالله شما را حفظ كند و سعادتمند كند و مربى خوب باشيد براى بچه‏ها و مربى خوب باشيد براى دخترهايى كه مى‏آيند پيش شما تربيت بشوند. والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 78

تاريخ: 21/3/58

بيانات امام خمينى در جمع كاركنان شركت مخابرات

قضيه، قضيه اسلام است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

ما در پاريس كه بوديم و در شدت مبارزه بين مسلمان‏ها و طاغوت قشرهاى مختلف هر كدام خدمت‏هايى كردند از آنجمله گروه مخابراتى خدمت بزرگى كردند. اگر اينها نبودند، مطالب ما به ايران نمى‏رسيد. اينها مطالب ما را در كمال اخلاص به ايران رساندند و در نهضت، پيروزى نهضت سهم بسزايى داشتند. من از خداوند تعالى سعادت همه را خواستارم و دعاگوى همه هستم. از حالا به بعد هم همين تكاليف هست. ماها الان بايد براى اسلام زحمت بكشيم.

قضيه، قضيه اقتصاد نيست. قضيه، قضيه كشور نيست. قضيه، قضيه ايران نيست. قضيه، قضيه اسلام است. از قضاياى ديگر انسان مى‏تواند صرفنظر كند، از خانه‏اش بگذرد، از اولاًدش صرفنظر كند، از جهات ديگر بگذرد لكن از اسلام نمى‏تواند بگذرد. هيچ كس حق ندارد كه از اسلام بگذرد. هيچ كس حق ندارد كه از اين رژيمى كه تمام سعادت‏ها در آن است و تمام چيزهائى كه ملت‏ها مى‏خواهند در پرتو آن است، نمى‏تواند انسان بگذرد و نبايد بگذرد.

تكليف ملت،كوشش و جديت براى اصلاح امور و سازندگى كشور تا تحقق جمهورى اسلامى‏

ما الان در وضعى واقع هستيم كه قشرهاى مختلف با زبان‏هاى مختلف بر ضد اين نهضت فعاليت مى‏كنند، چه در كارخانه‏ها و كارگاه‏ها و چه در قشر كشاورزى و عمرانى و چه در دانشگاه‏ها و ساير جاها، در ادارات و ساير جاها فعاليت مى‏كنند برخلاف نهضت. گر چه اين قشرهاى ضعيف ديگر نمى‏توانند يك كار اساسى بكنند لكن خوب موجب زحمت مى‏شوند، موجب ابتلاء مى‏شوند. الان ما همه موظفيم، چه شما خانم‏ها و چه آقايان موظفند كه هر كدام در هر رشتهاى كه هستند، در هر مقامى كه هستند، مشغول هر كارى كه هستند، اين نهضت را ادامه بدهند. الان وضع اين است كه، ادامه نهضت به اين است كه كارهايى كه اينها مى‏خواهند انجام بدهند به وجه خوبتر انجام بدهند. كارخانه‏ها به كار خودشان ادامه بدهند. كشاورزها به كار كشاورزى ادامه بدهند و هر گروهى كه مشغول يك كارى هستند، اين كار را خوب انجام بدهند. اختلال در كار پيدا نشود، كم كارى نباشد، اهمال كارى نباشد،

صحيفه نور ج 7 صفحه 79

اينها به سازش و ساختن ايران مضر است. شما الان بعد از اينكه اين سد بزرگ را شكستيد، ديديد كه آن طرف سد كه شكسته شد چه خرابى‏ها هست و ايران به چه وضعى مبتلا است و حالا ما بايد يك ايران ويرانى را از سر بسازيم و ساختن يك مملكت با دست يك گروه امكان ندارد. محول كردن مطالب را به دولت يا به روحانيت صحيح نيست براى اينكه اينها قدرت اين كار را ندارند، تمام گروه‏ها و تمام افراد، هر فردى وظيفه دارد كه در اين نهضت خدمت بكند. چنانچه در وقتى كه مى‏خواستيد بكشنيد اين سد را، هر فردى يك تأثير داشت. نمى‏توانست يك فرد بگويد كه من تنها كه نمى‏توانم اين رژيم را به هم بزنم پس كنار بروم، قطره‏ها جمع مى‏شود و دريا و رودخانه‏ها و سيل‏ها را تشكيل مى‏دهند. انسان‏ها هم مثل قطراتى مى‏مانند كه يكى يكى يك جزئى كار از ايشان مى‏آيد. از هر قطره توقعى نيست كه يك سد را بشكند لكن اگر قطره كنار برود، قطرات كنار بروند، سد شكسته نمى‏شود. قطرات وقتى كه با هم مجتمع شدند سيل درست مى‏كنند، سيل‏هاى عظيمى درست مى‏كنند، اين سيل‏هاى عظيم از همان قطرات باران است. اين قطرات باران است كه وقتى به كوهسارها مى‏ريزد، سيل از آن درست مى‏شود و سيل كوه را درهم مى‏شكند. قطرات انسان هم همين طور است كه يكى يكى از آنها كار نمى‏آيد يعنى كار مهم اما هر يك دخالت دارند در آن كارى كه بايد بكنند.

همانطورى كه براى شكستن آن سد افراد هر يك دخالت داشتند، براى سازندگى يك مملكت هم... افراد هر يك دخالت دارند. هر يك از افراد يك كار از آنها مى‏آيد و نمى‏تواند اين فرد بگويد من كار خودم را انجام نمى‏دهم، يا كار خودم را بد انجام مى‏دهم. الان بايد كار كرد و كار را خوب انجام داد، حفظ كرد اين نهضت را به اينكه همه با هم مشغول ساختن بشويم، همه با هم مشغول تصحيح اين امورى كه آنها خراب كردند باشيم.

و همانطورى كه شما دستگاه مخابراتى، يك قسمت عظيمى از كار را در موقعى كه ما احتياج مبرم به آن داشتيم شما حاجت ما را برآورديد و اين در دفتر شماثبت است و پيش خداى تبارك و تعالى ضبط است، همانطور حالا هم احتياج به وجود شماها هست، احتياج به وجود همه افراد هست. همه، هر فردى مورد احتياج است و هر فردى مكلف است و هر فردى مسوول است. همه ما مسووليم الان در مقابل خداى تبارك و تعالى. مطلب، مطلب اسلام است، نه مطلب اينكه بتوانيم ما از آن بگذريم. در اين مطلب بايد همه ما كوشش بكنيم و با كوشش همه انشاءالله اين جمهورى اسلامى تحقق پيدا مى‏كند و با تحقق جمهورى اسلامى آرمان همه شماها برآورده مى‏شود.

دستيابى به مملكتى نمونه با تحقق احكام و قوانين اسلام در همه ابعاد و جوانب مملكت

اسلام تاكنون (مگر يك چندى كه در صدر اسلام بوده است) تاكنون وجود خارجى به آن معنايى كه بايد پيدا بكند، پيدا نكرده. الان هم كه ما جمهورى اسلامى را مى‏خواهيم، تاكنون كارى كه ما كرديم مانع را به طور عمده رفع كرديم. آنطورى كه ملت تاكنون عمل كرده است، موانع برقرارى

صحيفه نور ج 7 صفحه 80

جمهورى اسلامى‏را رفع كرده است كه آن رژيم سلطنتى بود. رأى هم به جمهورى اسلامى همه داديد و الان مملكت ما رژيمش، رژيم جمهورى است لكن با رأى به جمهورى اسلامى آرمان‏هاى اسلام تحقق پيدا نمى‏كند. دنبال اين رأى عمل بايد باشد، بايد يك‏يكى احكام شرع در خارج تحقق پيدا بكند، بايد دادگسترى، دادگسترى اسلامى‏باشد، بايد فرهنگ، فرهنگ اسلامى باشد، بايد بازار، بازار اسلامى باشد، مدارس، مدارس اسلامى‏باشند، بايد همه قشرها اسلامى بشوند و همه قوانين اسلام انشاءالله تحقق پيدا بكند. اگر چنانچه به اين آرمانى كه همه داريم انشاءالله برسيم، يك مملكت نمونه خواهيد پيدا كرد.

شما گمان نكنيد كه غربى‏ها پيشرفت كرده‏اند، غربى‏ها در جهات مادى پيشرفت كرده‏اند لكن معنويات ندارند. اسلام و همين طور مكتب‏هاى توحيدى، اينها انسان مى‏خواهند درست كنند و غرب از اين معنى بكلى بركنار است، غرب مواد طبيعت را كشف كرده است و قواى طبيعت را كشف كرده است و آنهم بر ضد انسان اين قوا را به كار مى‏برد، براى هدم انسانيت، براى هدم شهرهاى ممالك. چنانچه كه مى‏بينيد كه هر يك از اين كشورها كه به اصطلاح پيشرفته‏تر هستند بيشتر انسان‏ها را در فشار قرار مى‏دهند. ما يك مملكت پيشرفته به اصطلاح خودشان كه عبارت از آمريكاست، گرفتار آن بوديم و الان هم ممالك بسيار گرفتار همين مملكت پيشرفته هستند. آن چيزهايى كه آنها پيشبرد كردند، بر ضد مقصد انسانيت به كار مى‏برند و آدمخوارى را در عالم ترويج مى‏كنند، جنگ و جدال را در عالم ترويج مى‏كنند، پيشرفت‏ها براى پيشرفت جنگ و پيشرفت آدمكشى است.

لكن ممالكى كه اگر پيدا بشود، مملكتى است اسلامى كه هر چه بكند درخدمت معنويات است، در خدمت انسان است، براى انسان سازى است. اگر ما موفق بشويم به اينكه فرهنگمان، يك فرهنگ اسلامى‏بشود، مدارسمان، يك مدارس اسلامى‏بشود و آنوقت افرادى كه از آن تحقق پيدا مى‏كند و افرادى كه تربيت مى‏شود در آن فرهنگ و در آن مدارس، انسان هستند. انسان امين است،انسان رحيم است، انسان رفتارش با برادرها و خواهرهاى خودش رفتار رحيمانه است، با عطوفت است. ما اميدواريم كه شما به فعاليت خودتان همانطورى كه قبلا ادامه داديد، حالا هم ادامه بدهيد و در هر جا كه هستيد، آن فعاليتى كه بايد داشته باشيد و آن خدمتى كه بايد به كشور خودتان و آن اسلام بكنيد انشاءالله موفق باشيد. خداوند همه شما را سعادتمند بكند و همه شما را عزت و سعادت عنايت كند.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 81

تاريخ: 21 / 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع دانشجويان دانشگاه تهران

سرنوشت يك ملت دردست دو قطب دانشگاه و روحانيت است‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

نقش دانشگاه در هر كشورى ساختن انسان است. ممكن است از دانشگاه انسانى خارج بشود كه يك كشور را نجات بدهد و ممكن است كه يك انسان درست بشود كه كشور را به هلاكت بكشاند. اين نقش مهم از دانشگاه مى‏باشد. مقدرات هر كشورى به دست دانشگاه و آنهائى كه از دانشگاه بيرون مى‏آيند هست. بنابراين دانشگاه بزرگترين مؤسسه موثر است در كشور و بزرگترين مسؤوليت‏ها را هم دانشگاه دارد. اينكه اجانب به وسيله عمال‏شان اين كار را انجام دادند كه دانشگاه‏هاى ما را عقب نگه داشتند و به اصطلاح استعمارى درست كردند، برنامه ها،برنامه‏هاى استعمارى بود، اين براى ترس از دانشگاه بود. همين مطلب در روحانيت هم هست، روحانيت هم نقش دارد. در روحانيت هم ممكن است يك روحانى يك كشور را نجات بدهد و ممكن است يك روحانى يك كشور را به هلاكت برساند. اين دو قطب كه عبارت از قطب دانشگاه به معناى تمام كلمه، دانشگاه و روحانيت، اين دو قطب تمام سرنوشت يك ملت را در دست دارند. و لهذا كار از همه كارها بالاتر و شريفتر است و برا ى اينكه كار، همان كار انبياست. همه انبيا براى آدم سازى آمده اند. قرآن كريم يك كتاب آدم‏سازى است. همه انبيا آمده‏اند كه آدم‏ها را درست كنند، با درست كردن آدم همه بساط درست مى‏شود. اين دوقطب كه هر دومامور آدم سازى هستند، قطب دانشگاه مامور آدم سازى هست و قطب روحانيت مامور آدم سازى هست و كارشان شريفترين كارهاست و براى اينكه همان كارها انبياست و هم مسؤوليت‏شان بالاتر از همه مسؤوليت‏هاست براى اينكه دراينجا همه چيز درست مى‏شود. تمام نظر اجانب به اين دو قطب دوخته شده است منتها هر جا را يك جور كوبيدند. رضا خان كه آمد شماها هيچ كدام يادتان نيست، من ديدم. از اول رضاخان كه آمد بعد از چندى كه ابتدائا به صورت يك مسلمان و يك آدم مثلاً ملى، وقتى كه پايه حكومتش محكم شد، اول حمله‏اى كه كرد به روحانيين كرد، اينها را از همه طرف و از هر طرفى كوبيد به طورى كه من در فيضيه يك جلسه درس داشتم، يك روز كه رفتم ديدم يك نفر است، گفتم چطور؟ گفت كه همه‏شان فرار كردند. قبل از آفتاب از مدرسه و از حجره‏ها فرار مى‏كردند و آخر شب بر مى‏گشتند منزل براى اينكه نمى‏توانستند، پليس مى‏آمد و مى‏گرفت و مى‏بردشان يا لباس‏شان را مى‏كند، ياالتزام از ايشان مى‏گرفت و يا حبس‏شان مى‏كرد و روحانيون سرتاسر كشور را در مضيقه و در

صحيفه نور ج 7 صفحه 82

فشار گذاشته بودند.

در رژيم طاغوت تعاليم دانشگاهى بر اساس غربزدگى بود

راجع به دانشگاه، چون انعكاس دنيائيش به نظرشان اين بود كه دانشگاه را نمى‏شود بست، دانشگاه را باز گذاشتند، لكن نه دانشگاهى كه به درد يك ملتى بخورد و دردى را از ملت بردارد. دانشگاه را به يك صورتى در آوردند كه اشخاصى كه از آنجا خارج مى‏شوند به درد همان بخورند. آنقدر تبليغات كردند از غرب، از جلو رفتن به طرف غرب آنقدر تبليغات كردند كه جوان‏هاى ما را در دانشگاه، غربى بار آوردند. از همان دانشگاه روى تعليماتى كه بعضى از اساتيدى را كه از خود آنها بودند تبليغات كردند، جورى كه جوان‏هاى ما جوان‏هائى شدند كه به درد آنها مى‏خوردند، نه به درد كشور ما. مغزهاى اينها را شستشو كردند، به جاى مغزهاى انسانى ايرانى، غربى گذاشتند به طورى كه اعتقاد بچه‏ها و جوانان ما اين شد و حالا هم شايد خيلى‏شان اين باشد كه بايد همه چيز ما غربى باشد. به طورى تبليغات كردند كه الان هم همين طور است. در عين حالا كه طبيب داريم يكى كه مريض مى‏شود مى‏گويند اروپا بايد ببريم. اين براى اين است كه خودمان را از دست داديم. استقلال فكرى ديگر حالا نداريم. همه‏اش دنبال اين هستيم كه غرب چكاره است.

الان هم كه جمهورى اسلامى را ما مى‏خواهيم انشاءالله مستقر بشود و مى‏خواهيم حساب‏مان را از غرب جدا بكنيم و استقلال همه جانبه پيدا بكنيم، الان هم يك دسته غربزده‏هائى هستند كه اينها الان در فكر اين هستند كه يك جمهورى بوجود آيد ولى اسلاميش نباشد، جمهورى باشد يك جمهورى دموكراتيك. اين براى اين است كه اينها، آنهائى شان كه مردمى نيستند كه جنايتكار باشند، اشتباه دارند. اينها از بس به آنها تزريق شده و تعليم شده در اين مدارس، هر جا مى‏رفتند هى صحبت غرب بوده، هر جا رفتند صحبت آزادى در غرب و بوده است، هر جا مى‏رفتند هى صحبت غرب بوده، هر جا رفتند صحبت آزادى در غرب بوده است، هر جا رفتند صحبت حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر و جمعيت حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر در غرب بوده. اينها آنهائى‏شان كه خيانتكار نيستند، اشخاص بدى نيستند لكن باورشان آمد و از بس به آنها گفته‏اند باورشان آمده.

تربيت غرب انسان را از انسانيت خلع كرده‏

و حال آنكه غرب پيشرفت‏هائى كه دارد، پيشرفت‏هاى مادى دارد و دنيا را به صورت يك جنگنده، به صورت يك وحشى بار مى‏آورد. تربيت غرب انسان را از انسانيت خودش خلع كرده، به جاى او يك حيوان آدمكش گذاشته است. الان شما در هر جاى دنيا كه ملاحظه كنيد، الان هم كه يك آرامشى فرض كنيد كه در دنيا هست و جنگ عمومى نيست، در هر مملكتى مى‏بينيد با دخالت همين آمريكا و با دخالت همين شوروى آدمكشى هست. افغانستان الان آدمكشى است به دخالت شوروى، در بسيارى از جاها. لبنان هم آدمكشى است به دخالت امريكا. غرب حيوان بار مى‏آورد آن هم نه حيوان آرام، يك حيوان وحشى، آدمكش، آدمخوار، پيشرفت، پيشرفت انسانى نيست، پيشرفت

صحيفه نور ج 7 صفحه 83

حيوانى است، تربيت انسانى نيست. در غرب، تربيت حيوانى است. من حكومت‏ها را مى‏گويم، ملت‏ها را نمى‏گويم. حكومت‏ها و پرورش‏هائى كه درحكومت هست، حكومت‏هاى انسانى نيست. غرب پيشرفت كرده در اينكه حيوان تربيت كرده، آلات قتاله درست كرده. در روزنامه ديشب يا پريشب بود كه يك چيزى درست كرده‏اند كه پنج مرتبه بالاتر از آنى است كه در آن جنگ روى ژاپن ريختند. كار غرب اين است يك همچو چيزى درست كند براى آدمكشى. و اين افتخارى است كه دويست هزار نفر را در يك شهر، يك بمب كشت، اين پيشرفت غرب است، ما باورمان آمده است كه همه چيزها در غرب است، خير، آن چيزى كه در غرب است تربيت حيوان درنده است، حيوان درنده دارند درست مى‏كنند. الانى هم كه درست مى‏كنند، همان چنگ و دندان حيوان درنده است منتها به صدها هزار مرتبه بالاتر.

تنها مكتب‏هاى توحيدى -الهى انسان سازند

غرب انسان درست نمى‏كند آن كه انسان درست مى‏كند آن مكتب‏هاى الهى است، مكتب‏هاى توحيدى است كه تمام هم انبيا اين بوده كه آدم درست كنند كه آدم توى يك مملكتى باشد. آزادى به جورى كه آزادى ضرر به غير نزند، استقلال فكرى، استقلال روحى، استقلال انسانى. آنها انسان مى‏خواهند درست بكنند. قرآن كتاب انسان سازى است، مى‏خواهند كه انسان درست كنند. انسان اگر درست شد آرامش در يك مملكتى پيدا مى‏شود. اگر يك مملكتى روى تعليمات توحيدى، روى تعليمات انسانى اسلامى افرادش بار آمدند اينها به تعبير قرآن اينطورى بار مى‏آيند كه بين خودشان با هم رحيمند، دوستند، بين خودشان اينطور هستند اما اگر كسى باشد به آنها تعدى بكند و بخواهد حمله كند به آنها، نسبت به آنها اشداء است، سخت است. بايد يك مملكتى كه عهده‏دار تربيتش دانشگاه است، چه دانشگاه روحانى و چه دانشگاه شما، عهده‏دار انسان سازى باشد كه وقتى جوان‏ها از دانشگاه بيرون آمدند انسان بيرون آمده باشند، غربى نباشند، اسلامى باشند. غربى بودن ملازم با همان معانى است.

زحمات پانزده ساله ملت براى تحقق يك مملكت اسلامى بود

آزادى كه غرب مى‏خواهد، يك آزادى بى‏بند و بار است هر كه كارى دلش بخواهد مى‏كند، يك آزادى است كه مخالف با اخلاق است مخالف، با سنن انسانى است، نه يك آزادى محدودى كه روى قواعد و روى چهارچوب قوانين باشد. آنها يك همچو آزادى مى‏خواهند. جمهورى دموكراتيك كه اين آقايان مى‏خواهند همان جمهورى طرز جمهورى‏هاى غرب را مى‏خواهند. مملكت ما آنقدر خون داده‏اند كه حالا بشود يك مملكت غربى!! مردم ما براى اسلام خون داده است، براى اسلام اينقدر تحمل زحمت كشيده‏اند كه يك مملكت اسلامى درست بشود، يك قوانين اسلامى در كار باشد، قوانين غربى ما نمى‏خواهيم. ما نمى‏خواهيم تربيت، تربيت غربى باشد. ما مى‏خواهيم يك تربيت

صحيفه نور ج 7 صفحه 84

انسانى باشد به طورى كه همه با هم دوست باشند، همه رفيق باشند، نه من ازشما بترسم، نه شما از من بترسيد. محيط، محيط رحمت باشد، نه محيط رعب و وحشت. اين خدمت كه خدمت به انسانيت است و خدمت به اسلام است بر عهده ما و شماست. بر عهده ما هست از جانب روحانيت، بر عهده شما هست در جهت دانشگاه‏هاى خودتان.

مسؤوليت دانشگاه پليس سنگين‏تر و حساستر از ساير قسمت‏هاست‏

مسؤوليت دانشگاه پليس بيشتر از ساير قسمت‏هاست براى اينكه اينها كارشان حساستراست. اگر از دانشگاه پليس آدم‏هاى اسلامى بيرون بيايد، آدم‏هائى كه نسبت به مردم محبت داشته باشند بيرون بيايد اين اصلاح مى‏كند يك مملكت را. به خلاف اينكه اگر آدم‏هائى باشند كه بخواهند تحميل كنند بر مردم، مردم را اذيت كنند، تربيت آنطور باشد كه ايجاد وحشت و رعب كنند در مردم، دين به فساد كشيده مى‏شود، به فساد كه كشيده شد خودشان هم رو به فساد مى‏روند. بنابراين، اين شغل شريفترين شغل‏هاست و مسؤوليتش بزرگترين مسؤوليت‏هاست. و ما و شما كه اين شغل را داريم، ما در طرف روحانيت و شما در طرف دانشگاه‏ها مسوول اين جوان‏ها هستيم. در پيشگاه خداى تبارك و تعالى مسوول هستيم كه اينها را خوب بار بياوريم تا اشخاصى كه به درد يك مملكت بخورند، اشخاصى كه خدمتگزار باشند به اسلام، خدمتگزار باشند به كشور خودشان، امين باشند و خيانتكار نباشند، همه اينها زير بيرق توحيد است و اسلام است. اسلامى بار بياوريد و اسلامى بشويد. خداوند همه شما را حفظ كند، سعادتمند كند و همه شما را براى مملكت خودتان مفيد قرار بدهد.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 85

تاريخ: 22/3/58

بيانات امام خمينى در جمع وزير امور خارجه و هيأت سفراى ايران در كشورهاى خارج

شستشوى مغزى ملت ايران در جهت بى‏محتوائى و گرايش به غرب‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

آنچه كه به نظر من مهم است اين است كه در زمان اين پدر و پسر نالايق بيشتر در ايران واقع شده است اين است كه با تبليغات دامنه‏دار هر طرفى اينها كارى كردند كه مهم اين است كه محتواى ما را از ما گرفتند و ما را همچو مومن به غرب كردند كه حاضر نيستيم غير از مطالب غرب چيزى را قبول بكنيم. جوان‏هاى ما تقريبا خيلى‏هايشان اينطور شدند كه از يك ايرانى، متحول شدند به غربى و اين يك خطرى است براى كشورى كه اصلا خودش را ديگر قبول نداشته باشد هر چه قبول دارد، اجنبى را قبول داشته باشد جاى خود، يك كس ديگر نشسته باشد و به اصطلاح شما، مغز شويى شده، آنها را شستشوى مغزى دادند و آن مليت خودشان را، اسلاميت خودشان را شسته‏اند وبه جاى آن غرب را نشاندند و به حيث اينكه ما اگر چيزى هم خودمان داشته باشيم، باز دست‏مان را دراز مى‏كنيم پيش غرب، مثلاً ما مى‏دانيم كه مهندسينى داريم كه مى‏توانند اسفالت كنند، مى‏توانند عمارت بسازند، مى‏توانند عرض بكنم كه راهسازى كنند معذلك وقتى كه صحبت مى‏شود، يك معمار غربى بايد بيايد و عمل كند. ما طبيب داريم ولى وقتى كه يك نفر مريض مى‏شود، بايد بفرستيم به خارج با اينكه طبيب در ميان ما هست لكن طورى ما را الان تحقير كردند اينها و ما را ميان تهى كردن كه ما باورمان آمده است كه ما هيچى نداريم و آنها همه چيز دارند و در صورتى كه ما راجع به همين پيشرفت‏هائى كه اينها كرده‏اند، بايد بنشينيم حساب كنيم ببينيم كه آيا اين پيشرفت‏ها رو به تمدن دارد مى‏رود يا رو به توحش دارد مى‏رود؟ من تعبيرم اين است كه امريكا و ساير اين دول غربى و شرقى اينها ترقياتى كرده‏اند به اين معنا كه انسان‏ها را دارند حيوان درنده بار مى‏آورند، تمام اين كارها كه كرده‏اند، براى درندگى است (ملت رانمى‏گويم، دولت‏ها را مى‏گويم) تمام افكار متوجه اين شده است كه يك چيزى درست كنند كه كوبندگيش از آن سابق بيشتر باشد. همين پريروز بود كه روزنامه من ديدم كه فلان چيز را درست كرده‏اند كه پنج مرتبه بالاتر از آن بمبى است كه در ژاپن ريختند و چند هزار نفر را كشته‏اند. دنبال اين هستند كه يك آلت قتاله درست كنند يعنى دنبال اين هستند يك حيواناتى درست كنند كه اين حيوانات درنده باشند، بدتر از حيوانات درنده قبلى. تمدن نيست، رو به توحش دارد مى‏رود، غرب دارد رو به توحش، دارد مى‏سازد يك مردمى را كه بريزند به جان هم و با چنگ و دندانشان هم را پاره

صحيفه نور ج 7 صفحه 86

كنند. برخلاف تمدن كه مكتب‏هاى الهى مى‏خواهند انسان درست كنند كه همه دركنار هم آسوده و آرام باشند، مكتب‏هاى اينها همه‏اش دنبال اين معناست كه بايد اين آنجا رابگيرد و آنجا را بگيرد بزند، بكشد، چه بكند. ما بايد حالا كه يك همچو انقلابى پيش آمد، يك همچو نهضتى پيش آمد و اينها هم، اين طبقه متوسط و پائينى احساس كرد كه يك استقلالى دارد، بايد همه ما دنبال اينها باشيم و اين استقلال فكرى را حفظ كنيم.

توصيه به سفراى ايران در حفظ استقلال و عدم خودباختگى در برابر محافل غربى

آقايان حالا دارند تشريف مى‏برند به ممالك خارج و بيشترش به ممالك غرب است. اين جهت در نظرشان باشد كه آن خود باختگى‏ها را كه دولت سابق و دولت‏هاى سابق داشتند و چشم‏گو بودند، هر چه آنها مى‏گويند قبول بكنند، آنها ديگر نبايد باشند. همانطورى كه ايشان (اشاره به وزير امور خارجه) سفير امريكا را رد كرد و هيچ كارى هم نمى‏شود بكنند، نمى‏توانند بكنند، شما هم وقتى كه تشريف مى‏بريد در سفارتخانه‏هايتان، در محل كارتان مى‏بينيد يك انسان متحول از آن حاصل مى‏شود و آنطورى كه شاه بله قربان گو بود و من اين را مكرر گفته‏ام و از بس متاثرم باز هم پيش شما عرض مى‏كنم كه من وقتى عكس شاه را پهلوى جانسون ديدم كه جانسون عينكش را برداشته و از اين طرف دارد چشم‏هايش آنطور مى‏كند و نگاه مى‏كند و به او نگاه نمى‏كند و او آن طرف ميز او سر جاى خودش بود، او آن طرف ميز او ايستاده بود مثل يك بچه مكتبى كه ايستاده پيش معلمش چيز مى‏كند، من همچو متاثر شدم كه ما در چه حالى هستيم كه اين شخص اول مملكت ما به اصطلاح هست، در مقابل او اينطورى ايستاده و آن هم اينطور بى‏اعتنا چشم‏هايش را آن طرف گذاشته و در روزنامه انداخته بود اين عكس را و تحميل هم گمان مى‏كنم كرده بودند كه در روزنامه‏هاى ايران منعكس بشود، اينجور نباشد. ما الان يك مملكتى هستيم كه مستقليم، كسى در ما دخالت نمى‏تواند بكند شما هم الان نماينده هستيد از يك مملكتى كه مستقل است، احتياج اصلا نداريد، آنها به ما احتياج دارند، ما احتياجى به آنها نداريم، آنجا كه مى‏رويد با كمال استقلال عمل كنيد. اينطور نباشد كه آنجا وقتى شما رفتيد باز همان حرف‏هاى سابق باشد و همان چيزهائى كه سابق آنها مى‏آمدند. شاه به صراحت بيان گفت كه ليست وكلا را مى‏فرستادند پيش دولت‏ها و آنها لازم بود كه همين‏ها را تعيين بكنند. مى‏گفت (مى‏خواست تأييد خودش را بكند، تكذيب پدرش راميكرد) ليست را تا حالا اينطور مى‏داد. تكذيب چند سال قبل خودش را هم مى‏كرد كه خير حالا ديگرآنطور نيست حالا همان وقت هم آنطور بود لكن خوب، دستور بود كه اينجورى بگويد. اينجور نباشد كه هر چه آنها به ما مى‏گويند، قبول بكنيم. نخير شما بايد مستقل باشيد و شجاع باشيد، مملكت شما يك كارى كرد كه دنيا را متحير كرد. الان هم شما رفتيد آنجا مى‏بينيد كه چه جور به شما احترام خواهند گذاشت، ملت احترام خواهد گذاشت لكن آنها ممكن است بخواهند باز سوء استفاده بكنند، محكم بايستيد در مقابل‏شان، مسائل را به طور جدى و به طور اينكه يك ابر قدرت با يك ابر قدرت دارد صحبت مى‏كند، نه يك ضعيف با يك قوى. ما الان‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 87

هيچ ضعفى از خودمان نشان نمى‏توانيم بدهيم و نمى‏دهيم و ابرقدرت‏ها هم كنار زده‏ايم و خودمان هم مستقل داريم كارخودمان را انجام مى‏دهيم. شما هم الان از طرف يك دولتى كه ابرقدرت‏ها را كنار گذاشته و خودش جايش نشسته و خودش در حكومت نشسته و استقلال دارد، يك حكومت اسلامى است، به عنوان اسلام مستقل است، اسلامى كه هفتصد سال تقريبا تمام قاره آسيا و اكثر بسيارى از جاهاى اروپا را تحت سلطهاش بوده است.

بعد اسلامى و ايمانى نهضت را كه موجب پيروزى شد حفظ كنيد

در هر صورت و مهمتر از اين، اينكه اين جهت اسلاميت را نگه داريد. آنكه اين نهضت را پيش برد قدرت اسلام بود، نه ما بوديم، نه شما بوديد، نه دولت بود، نه جبهه‏ها بودند، نه نهضت‏ها بودند، نه عرض بكنم كه احزاب بودند، هيچ يك از اينها، نه بازار بود، همه اينها وقتى آن روح اسلام آمد در آنها، اين كارها انجام گرفت، آن روحى كه الان هم يك قدرى فرض كنيد دارد سست مى‏شود كه مكرر پيش من آمده‏اند، جوان‏ها قسم داده‏اند به من كه شما دعا كنيد ما شهيد بشويم، حالا هم دارند مى‏گويند خوب، حالا كه ديگر قضيه ميدان جنگ نيست الان هم به من مى‏آيند مى‏گويند كه شما دعا كنيد ما شهيد بشويم. اين تحول اسباب اين شد كه ما پيش برديم. شما اين جهت ايمان و اسلام را حفظ كنيد، در سفارتخانه‏هايتان رنگ اسلامى بدهيد، نترسيد از اينكه بگويند اينها عرض بكنم عقب افتاده‏اند. آنها عقب افتاده‏اند، آنها كه دارند مردم را مى‏كشند به عصر حجر عقب افتاده‏اند، نه ما كه مى‏خواهيم مردم را بكشيم به تمدن، به تمدن به معناى واقعيتش. نترسيد از حرف‏هائى كه اينها مى‏زنند. هيچ قدرتى در مقابل اسلام نيست، همين قدرت است كه يك عده كمى غلبه كرد بر يك عده زيادى، بر قدرت‏هاى زياد. سفارتخانه‏هايتان را، اداراتتان كه در آنجا داريد، همه را اسلامى كنيد، آن جهات غربى‏اش را اصلاح كنيد. هر چه جهت اسلاميش بكنيد آنها بيشتر از شما حساب مى‏برند، هر چه طرف غرب برويد آنها از شما بهره مى‏برند، شما اين مطلب را كه با آن از يك مملكت اسلامى رفته‏ايد، با يك حال اسلامى رفته‏ايد و مسائل را اسلامى مى‏خواهيد حل بكنيد اين مطلب را در همه جا كه هستيد در نظر داشته باشيد، بعد از يك چند دفعه تجربه كنيد ببينيد احترام بيشتر خواهد شد. وقتى ديدند شما يك ايده‏اى داريد كه سر آن ايده باقى هستيد و پافشارى داريد مى‏كنيد، اينها هم با شما چيز مى‏شوند، اگر شما يك قدم كنار برويد، يك قدم عقب برويد آنها جلوتر مى‏آيند. وضع همين است، يك قدم شما عقب برويد آنها يك قدم جلوتر مى‏آيند، بيشتر از شما توقع دارند.

تاكيد فراوان بر شروع مطالب با بسم الله الرحمن الرحيم

مجالستان را هم مجالس اسلامى كنيد. عرض بكنم كه سفارتخانه‏هايتان، سفارتخانه اسلامى كنيد، همه جهات را چيز بكنيد، اسم خدا را آن بالا يك جا بنويسيد، بسم الله الرحمن الرحيم را بنويسيد، در كاغذهايتان بسم الله الرحمن الرحيم باشد، خوف نكنيد از اينكه به ما مى‏گويند چى، همين تعليمات

صحيفه نور ج 7 صفحه 88

آنهاست كه ما را غربزده كرده كه مى‏ترسيم كه بسم الله الرحمن الرحيم را بنويسيم روى كاغذهايمان. من اين را به آقايان هم گفتم كه اين را رسمى‏اش بكنند كه بسم الله الرحمن الرحيم در همه كاغذها باشد. اين دولت عراق با اينكه سرانشان اعتقاد به اين مسائل اصلش شايد بسياريشان نداشته باشند لكن در كاغذهايشان بسم الله الرحمن الرحيم همه هست، همه كاغذها را، وقتى هم كه صحبت مى‏خواهند بكنند، همان جا كه مى‏نشينند بسم الله الرحمن الرحيم مى‏گويند و صحبت مى‏كنند. از بسم الله الرحمن الرحيم نترسيد، شيطان مى‏ترسد، شما ملك هستيد انشاء الله.

لزوم پرهيز از مجالس طاغوتى و برپائى محافل ساده اسلامى‏

در هرصورت آنكه من زياد به نظرم اهميت دارد اين است كه آقايان از غرب نترسيد، اينقدر ما را كه ترسانده‏اند، در غرب هم خبرى نيست، نترسيد هر وقت خودتان مستقل و عرض بكنم اسلامى و مطالب اسلامى، مجالس اسلامى، آنجور مجالسى كه آن طاغوت داشت، نداشته باشيد، آن مهمانى كذا را نكنيد، مهمانى اگر كرديد ساده باشد، وقتى ساده باشد عرض بكنم كه مراسم دينى‏اش محفوظ باشد و امثال ذلك جهات سياسى‏اش هم آقاى دكتر و خود شما بهتر اطلاع داريد و من دعا مى‏كنم براى شما، انشاءالله خداوند همه شما را حفظ كند و همه ما را آشناى به وظائف‏مان بكند كه يك مملكتى كه حالا دست شما آقايان و ما افتاده است، بتوانيم آن را درست اداره كنيم، بعد نگويند كه اينها نتوانستند، حالا كه نتوانستند قيم مى‏خواهند و ما قيم‏شان بايد باشيم. اينجور نباشد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 89

تاريخ: 22/3/58

بيانات امام خمينى در ديدار با سفير شوروى

از شوروى مى‏خواهيم در افغانستان دخالت نكند

احكام اسلام، احكامى است مسالمت آميز و مى‏خواهيم همه قشرها، مسالمت آميز باشند. همانطور كه قبلا تذكر داده‏ام ما مى‏خواهيم با كسانى كه مى‏خواهند با ما روابط دوستانه داشته باشند روابط دوستانه داشته باشيم و اميدواريم كه كشور شما و دولت شما احترام متقابل را حفظ كند و طورى عمل كند كه در ايران منعكس نشود كه شما در امور كشور ما دخالت داريد. من ميل ندارم كه وانمود شود در اهواز دخالت داشته‏ايد. رفتار شما بايد طورى باشد كه رفع سوء تفاهم شود. نبايد كارى انجام شود تا وانمود گردد از شوروى اسلحه وارد مى‏شود و اگر اين مسأله درست باشد، من از شما گله دارم. ايران در سابق بيشتر تجارتش با روسيه شوروى فعلى بود. سابق كه اصلا آمريكايى در كار نبود و ما هم مايليم با شما روابط حسنه و روابط اقتصادى و سياسى داشته باشيم و اين موكول است به احترام متقابل رعايت شود. ما از شما مى‏خواهيم مسائلى كه باعث شود عده‏اى بعضى چيزها را بگويند، پيش نيايد و مهمش همين قضيه رساندن اسلحه است، چنان كه ما ميل داريم افغانستان كه يك مملكت اسلامى‏است، مسائل اسلامى حل شود. دخالت شوروى در آنجا در ايران هم اثر خواهد گذاشت و ما از شوروى مى‏خواهيم درافغانستان دخالت نكند. باز تكرار مى‏كنيم كه ما خواستار روابط دوستانه هستيم.

اينكه جوانان ما مى‏گويند نه شرق و نه غرب، معنايش اين است كه هيچ كدام در ايران دخالت نكنند، و اين كاملا بجا و بحق است. شما بايد ثابت كنيد كه اسلحه‏هاى ساخت شوروى از شوروى به ايران وارد نمى‏شود. روابط ما بايد صحيح و سالم و بدون دخالت كسى در كشور ما و يا دخالت ما در كشور ديگر باشد.

اگر تره‏كى به راه خود ادامه دهد، سرنوشتش سرنوشت محمد رضا خواهد بود

امام با تاكيد بر اسلامى بودن جنبش مردم افغانستان و رد اظهارات سفير شوروى مبنى بر وجود جنبش ضد انقلابى در آن كشور، فرمودند: معلوم مى‏شود كه شما از اوضاع افغانستان خيلى اطلاع نداريد. من به طور كلى بگويم كسانى كه در ايران و افغانستان اعمالى به اسم كمونيست انجام مى‏دهند به نفع شوروى نيست. گر چه اعتقاد من اين است كه كمونيست‏هائى كه درايران هستند روابطشان با

صحيفه نور ج 7 صفحه 90

آمريكا بيشتر است. در افغانستان حكومت فعلى فشار زيادى به نام كمونيست به مردم وارد مى‏آورد و به اطلاع ما رسيده كه حدود پنجاه هزار نفر از مردم در افغانستان كشته شده‏اند و علماى اسلام را در آنجا دستگير كرده‏اند. اگر تره‏كى همچنان به راه خود ادامه دهد، سرنوشتش سرنوشت محمد رضا خواهد بود. و من ميل ندارم كه كشورهاى اسلامى روابطشان با شوروى غير حسنه شود.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 91

تاريخ: 23/3/58

بيانات امام خمينى در جمع پاسداران انقلاب اسلامى شهر رى و بازاريان تهران

مقصد نهائى ملت، تحقق احكام اسلام در سراسر بلاد مسلمين

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من اميدوارم كه همه ما پاسدار اسلام و از نگهبانان دين مبين اسلام باشيم و شما برادران را خداى تبارك و تعالى در جزو پاسداران اسلام و دوستان اهل بيت (ع) ثبت كند. البته همه اقشار ملت در اين نهضت شركت داشتند و شما پاسدارها در اين نهضت شركت داشتيد. جوانان ما همه در اين نهضت شريك بودند و اميدوارم از اين به بعد هم به اين شركت باقى بمانند. مهم اين است كه ما تكليف حال و آينده را بدانيم. آنچه گذشته است بحمدالله خوب گذشت لكن آنچه مهم است اين است كه تكليف ما در حال چه است و در آينده. ما باز جمهورى اسلامى را به آنطور كه مى‏خواهيم تحقق پيدا نكرده، البته الان رژيم فعلى به حسب رفراندمى كه شد رژيم جمهورى اسلامى است لكن ما مقصودمان نبود كه فقط رأى بدهيم به جمهورى اسلامى و برويم كنار. ما جمهورى اسلامى را مى‏خواهيم كه احكام اسلام در آن جمهورى تحقق پيدا بكند. احكام اسلام در سرتاسر كشور و انشا ء الله در سرتاسر بلاد مسلمين و اميد است كه سرتاسر كشورهاى همه جا باشد.

معناى آزادى در جمهورى اسلامى، آزادى عمل در چهار چوب قوانين اسلام

آنچه كه مورد نگرانى هست فى الجمله اين است كه الان كه شما آقايان و همه اقشار احساس يك آزادى كرديد و آزاد هستيد، ببينيم كه آيا آزادى كه ما الان داريم با اين آزادى چه مى‏كنيم ما الان از قيد و بندى كه رژيم سابق داشت آزاد هستيم و لهذا آزادانه شما پيش ما آمديد و سابقا نمى‏توانستيد و ما هم آزادانه با شما صحبت مى‏كنيم و شما هم با ما صحبت مى‏كنيد، لكن ما با اين آزادى بايد چه بكنيم؟ آيا حالا كه آزاد هستيم، ديگر تمام قيد و بندها را كنار بگذاريم؟ به مجرد اينكه آزاد شديم هر چه مى‏خواهيم بگوئيم؟ هر چه مى‏خواهيم بنويسيم؟ هر كارى كه مى‏خواهيم بكنيم، بكنيم؟ اين است معناى آزادى كه در جمهورى اسلامى است كه قيد و بندها ديگر برداشته بايد بشود؟! هر كس هر چه مى‏خواهد بگويد ولو ضد ملت باشد، ولو ضد اسلام باشد، ولو برخلاف قرآن مجيد باشد؟ يا نه، آزادى كه مى‏خواهيم ما، آن آزادى كه اسلام به ما داده است، حدود دارد آزادى، آزادى در حدود قانون است. همه جاى دنيا اينطور است كه آزادى كه هر ملتى دارد، در حدود قانون آزادى دارد. نمى‏تواند كسى به‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 92

اسم آزادى قانون شكنى بكند. آزادى اين نيست كه شما بايستيد در كوچه به هر كس رد مى‏شود يك مثلاً ناسزائى بگوئيد خداى نخواسته يا با چوب بزنيد او را من آزادم آزادى اين نيست كه قلم را برداريد و هر چه دلتان مى‏خواهد بنويسيد ولو بر ضد اسلام باشد ولو بر ضد قانون باشد.

نعمت آزادى، امتحانى الهى است

الان اين آزادى را خداى تبارك و تعالى كه به ما عنايت كرده است، ما را براى اين آزادى امتحان مى‏كند. يك وقت نمى‏توانستيد هيچ كارى بكنيد، حالا خدا به شما اين عنايت را فرموده است كه آنهائى كه جلو آزادى شما را گرفته بودند، آنها را از اين مملكت اخراج كرد، حالا كه اخراج كرد و آزادى به شما عنايت فرمود، شما را با اين آزادى امتحان مى‏كند. نعمت‏هاى خدا امتحان است براى بندگان خدا. ببينيم كه آيا نعمتى كه خدا به ما عنايت كرده است، اين نعمت راكفران مى‏كنيم يا شكر اين نعمت را مى‏كنيم. كفران اين است كه آزادى را ما وسيله كارهاى زشت قرار بدهيم من آزادم، هر كارى مى‏خواهم مى‏كنم ولو، شكر نعمت اين است كه كه اين آزادى را صرف بكنيم در آنچه كه خداى تبارك و تعالى امر فرموده است. اين آزادى كه خدا به ما عنايت فرموده است و يك هديه الهى است، اگر چنانچه شما خيانت به اين آزادى واين هديه خدا بكنيد، ممكن است خداى تبارك و تعالى هديه خودش را پس بگيرد از ما و ما باز برگرديم، به آن حالى كه سابق بوديم. بايد همه ما توجه به اين معنا داشته باشيم كه از اين آزادى سوء استفاده نكينم. گرانفروشى يكى از سوء استفاده‏هاست كه كسى بگويد من آزادم، حالا هر چه دلش مى‏خواهد به اين مستمندها اجحاف بكند و قيمت‏ها را بالا ببرد و بازار را به وضع طاغوتى درست كند. اجحاف در معاملات، بى‏انصافى در معاملات يك امرى نيست كه عقل انسان بپذيرد و خداى تبارك و تعالى راضى باشد به اين معنا. بايد بازارها را يك بازارهاى اسلامى بكنيد.

در جمهورى اسلامى همه چيز بايد اسلامى باشد

جمهورى اسلامى همه چيزش بايد اسلامى باشد، اداراتش، بايد اسلامى باشد، تحول لازم دارد. حالا باز نيست. دادگسترى بايد اسلامى باشد، قضات، بايد قضاتى كه اسلام تعيين كرده است باشند. تا حالا نشده است اين. فرهنگ بايد يك فرهنگ اسلامى و از اين فرهنگ وابسته و استعمارى بيرون بيايد، و حالا نشده است باز. الان بازار كه در دست بازارهاى به ظاهر متدين است، به اسم اينكه حالا ديگر كسى نيست كه به ما فشار بياورد و بگويد نرخ كذا، نبايد اجحاف بكند. با حاكم وقت است كه جلوگيرى كند و ما ممكن است اجازه بدهيم جلوگيرى كنند از يك اجحافاتى كه مى‏شود در بازار. ما آزاديم هروئين بفروشيم، آزاديم ترياك بفروشيم، آزاديم قمار خانه باز كنيم، آزاديم شرابخانه باز كنيم، شراب فروشى باز كنيم همچو آزادى نيست، اين آزادى‏ها يك آزادى‏هاى غربى است كه اينطور چيزها را مى‏آورد. آزاديى كه در اسلام است، در حدود قوانين اسلام است. آن چيزى

صحيفه نور ج 7 صفحه 93

كه خدا فرموده است نبايد بشود، شما آزاد نيستيد كه الزام كنيد. همچو آزادى نيست كه كسى بخواهد قمار كند، بگويند آزاد است، خودش مى‏داند. بله اگر چنانچه آزادى دموكراتيك بود و جمهورى، جمهورى دموكراتيك بود، آن آزادى‏ها به حسب قاعده‏اش هست، هر كس دلش مى‏خواهد كه دكان شراب فروشى باز كند، باز كند. اگر دلش مى‏خواهد هم قمار خانه باز بكند. مراكز فحشا هيچ مانعى با جمهورى دموكراتيك ندارد. اينها كه جمهورى دموكراتيك مى‏خواهند اين را مى‏خواهند، يك همچو آزادى، ما كه عرض مى‏كنيم جمهورى اسلامى اين است كه روى قواعد اسلام بايد باشد. بايد مراكز فحشا بسته بشود. جوان‏هاى ما به مراكز فحشا وارد نشوند. جوان‏هاى ما را بد بار آوردند، هروئينى بار آوردند، ترياكى بار آوردند، قمار باز بار آوردند، شرابخوار بار آوردند و يك صدمه بزرگى به كشور ما زدند كه نيروى انسانى را از ما گرفتند، نيروهاى انسانى راهدر دادند.

نابودى نيروهاى انسانى، از جنايات 50 ساله خاندان پهلوى‏

بايد در جمهورى اسلامى، نيروهاى انسانى محفوظ بماند. نيروى انسانى صرف يك امر صحيح بشود تا كشور ما نجات پيدا بكند. ما الان يك كشورى داريم كه سال‏هاى طولانى و خصوصا در اين پنجاه و چند سالى كه اين پدر و پسر غير صحيح، اين پدر و پسر جنايتكار در اين مملكت حكومت كردند، نيروى انسانى ما را از بين بردند. الان شما بايد چراغ برداريد و بگرديد دوره كه انسان پيدا بكنيد. نگذاشتيد انسان پيدا بشود. دانشگاه‏ها رانگذاشتند دانشگاه اسلامى باشد، دانشگاه انسانى باشد. مدارس ما را نگذاشتند درست ما درس بخوانيم. فشارها، اختناق‏ها در آن زمان، در اين زمان هر كدام به يك شكلى. جوان‏هاى ما را برايشان مراكز فحشا تهيه كردند و تشويق كردند به اين مراكز فحشا. مراكز فحشا را مى‏گويند بيشتر از كتابخانه هست و همين طور هم هست. حالا انشاءالله اميدوارم جلوگيرى شده باشد. در هر صورت اين صدمه‏اى كه به ايران خورد، از حيث نيروى انسانى بيشتر از آن صدماتى است كه از حيث اقتصاد خورد از حيث جهات ديگر اقتصاد زود قابل جبران است اما نيروى انسانى سال طولانى لازم است تا يك انسانى به رشد انسانى برسد.

وظيفه پاسداران، صيانت از اسلام و نفوس خود

من اميدوارم كه همان طورى كه شما پاسدارهاى اسلام هستيد، پاسدارى از خودتان هم بكنيد، پاسدارى از نفس خودتان بكنيد. نگذاريد نفس سركشى بكند، هركارى مى‏خواهد بكند، مهار كنيد نفس خودتان را كه تابع اسلام باشد، هر چه خدا مى‏خواهد عمل بكنيد. خداوند به همه شما توفيق عنايت كند. انشاءالله اين مملكت به سر و سامان برسد و همه سعادتمند باشيد خدا حفظتان كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 94

تاريخ: 23/3/58

بيانات امام خمينى در جمع فرماندهان و درجه داران پادگان‏ها و يگان‏هاى شهرستان تبريز

تلاش گسترده ريشه‏هاى گنديده رژيم سابق‏

بسم الله الرحمن الرحيم

من قبلا از شما آقايان كه تشريف آورديد و از نزديك با من ملاقات مى‏كنيد و مطالبى كه شما داريد و من دارم، در ميان مى‏گذاريم مثل برادرها، تشكر مى‏كنم و آنچه كه به نظرم مى‏رسد در يك همچو موقع حساس، براى همه پادگان خصوصا پادگان‏هاى آذربايجان عرض مى‏كنم. موقعيت حساس را همه مى‏دانيد كه گر چه رژيم رفته است، برگشت هم ندارد و اگر چه دست اجانب كوتاه شده است و انشاءالله آن هم بر نمى‏گردد، لكن الان در همه قشرها يك اشخاصى كه استفاده مى‏بردند، استفاده‏هاى نامشروع مى‏بردند، چه در ادارات، چه در ارتش و چه در جاهاى ديگر، اينها الان باز در فكر اين هستند كه يااگر بتوانند همان جور رژيم را برگردانند كه نمى‏توانند و اگر هم آن را نتوانند، تضعيف كنند اين نهضت اسلامى را، چون نهضت اسلامى استفاده غير مشروع به كسى نمى‏دهد و استفاده مشروع مى‏دهد و آنها استفاده غير مشروع مى‏خواهند بكنند. از اين جهت الان در همه اقشار از اين ريشه‏هاى گنديده هست بنابراين حالا كه ما تا اينجا رسيديم، از اينجا به بعد بايد بسيار هوشيار باشيم و توجه داشته باشيد به اينكه آن توطئه‏هائى كه از داخل و خارج دارد مى‏شود، نگذاريد كه اينها رشد پيدا بكند و اينها را همين حالا از بين ببريد و آن كه به جهت وحدت كلمه اولاً و ايمان ثانيا يعنى ايمان مقدم بر همه چيز، دنبال او وحدت كلمه، همانطورى كه شما ملاحظه كرديد كه ايمان به خدا و وحدت كلمه اين معنا را پيش آورد كه ابرقدرت‏ها را كنار زديد. همه قشرها، چه دولت‏هاى اسلامى (الاكمى‏از آنها) و چه ابر قدرت‏ها كه همه‏شان پشتيبان محمد رضا بودند، همه بودند، به من پيغام‏ها مى‏دادند خصوصا از آمريكا و مى‏خواستند كه او باشد چنانچه خودش هم وسائطى ايجاد كرد كه باشد و هر چه قدرت است دست ماها باشد و ايشان سلطنت بكنند (و من مى‏دانستم دروغ مى‏گويد) معذلك اين قدرت‏ها نتوانستند نگه دارند او را براى اينكه در مردم يك ايمانى پيدا شده بود كه شهادت را براى خودشان فوز مى‏دانستند. يك ملتى كه شهادت را براى خودش فوز مى‏داند و مى‏رود دنبال شهادت، اين را نمى‏شود با توپ و تانك جوابش را داد، چنانچه نشد.

الان يك سستى مشاهده مى‏شود كه پيدا شده است و اين سستى در اثر اين است كه خودشان را پيروز دانسته‏اند و چون خودشان را پيروز دانسته‏اند از اين جهت يك قدرى سست شده‏اند، و توجه به

صحيفه نور ج 7 صفحه 95

جهات شخصى شروع شده، خانه ندارم، حقوقم كم است، درجه مى‏خواهم از اين حرف‏هائى كه آنوقت انقلاب رو به جلو رفتن بود اين حرف هيچ نبود، حالا كه رسيده است به يك حدى كه يك شكستى به طرف داده است، قهرا در هر انقلابى اينطور است كه بعد از اينكه طرف را شكست دادند و به پيروزى رسيدند باز بر مى‏گردند به حالات خودشان و حالات اوليه و چيزهائى كه احتياج دارند مورد نظرشان مى‏شود خانه ندارم و حقوق ندارم و من فرضا مريض هستم و اين حرف‏ها پيش مى‏آيد. الان ما در نصفه راه واقع هستيم، ما راه را به آخر نرسانده‏ايم. راى داديم به جمهورى اسلامى، الان هم رسما جمهورى اسلامى است ايران شناختند همه ممالك هم شناخته‏اند ايران را به جمهوريت اسلامى، لكن ما محتواى جمهورى اسلامى را مى‏خواهيم. زحمت ما، آنكه ملت ماداد، زحمت‏هاى چيزهائى كه تحمل كرد، براى اين بود كه اسلام تحقق پيدا بكند. جمهورى اسلامى لفظى ما نمى‏خواهيم كه، يك جمهورى اسلامى كه فقط به آن رأى بدهيم و خودش را كار نداشته باشيم. ما بايد اسلام را به همان طورى كه در صدر اسلام بود، آرزوى ما اين است كه اسلام را آنطور كه در صدر اسلام بود پياده كنيم، آنطورى كه در زمان خود رسول الله بود پياده بكنيم و اين محتاج به جديت تام است در همه اقشار. الان يك مسؤوليت بزرگى به دوش همه ما هست. من كه يك طلبه هستم و در قم هستم و شما آقايانى كه در مراكز حساس هستيد، مسؤوليت داريد، يعنى به جائى رسيده است كه اگر چنانچه ما سستى بكنيم، ممكن است آن ريشه‏ها تقويت بشوند، رشد پيدا بكنند، به هم متصل بشوند و غائله بار بياورند. اگر نتوانند هم توفيق پيروزى پيدا بكنند، لكن غائله مى‏توانند ايجاد كنند كه زحمت براى مملكت ما ايجاد كنند و ما اگر چنانچه سستى بكنيم، ممكن است كه آنها روابطشان را با هم درست بكنند و لااقل براى ما، براى شما زحمت ايجاد بكنند.

وظائف خطير ارتش اسلام در رابطه با خدا و خلق‏

الان ما بايد هر كدام وظائف خودمان را انجام بدهيم، من كه يك نفر طلبه هستم، وظيفه طلبگى خودم را و شماها كه در ارتش هستيد وظيفه ارتشى خودتان را. من براى شما عرض بكنم ارتش‏هاى صدر اسلام وضعش اين بوده رئيس ارتش، امام جماعت بود يعنى انتخاب كه مى‏شد اين رئيس ارتش كه برود كجا، امام جمعه هم همان انتخاب مى‏شد. مالك اشتر را وقتى مى‏فرستادندش كجا، همان مالك اشتر رئيس ارتش بوده و استاندار فلان جا هم بوده است و امام جماعت و امام جمعه هم بوده است براى اينكه وضع ارتش در اسلام با وضع ارتش در، ساير رژيم فرق داشته است شما ببينيد الان كه ما اينجا با هم نشستيم و يك محيط محبت است، اين بهتر است يا يك محيط رعب كه وقتى يكى از شما وارد مى‏شود ما بترسيم؟ در روح خود شما، اين محيطى كه محيط دوستى و محبت است در روح شما آرامش بيشتر ايجاد مى‏كند يا اينكه وقتى وارد بشويد و مردم از شما فرار كنند؟ ارتش بايد وقتى ارتش اسلامى شد، رئيس ارتشش جورى باشد كه ديگران به او اقتدا بكنند، افراد ارتش طورى باشند كه مردم وقتى كه وارد شدند در يك جلسه‏اى، مردم از آنها استقبال بكنند گل سرشان بريزند. چنانچه

صحيفه نور ج 7 صفحه 96

در اين آخر شديد، اين بهتر بود كه گل بريزند سر ارتش، يا از آنها فرار بكنند؟ براى خودتان، براى خودمان، براى همه. اين طاغوت‏ها كه محيط رعب ايجاد مى‏كنند براى اين است كه خائن هستند، مى‏ترسند از مردم، چون مى‏ترسند از مردم يك محيط رعب ايجاد مى‏كنند كه مبادا مردم احقاق حق بخواهند بكنند، لكن ارتش اسلامى از باب اينكه خيانت نكرده به مردم، عدالت كرده است، خدمت كرده است، براى خدمت آمده است، چون براى خدمت آمده است، خيانت هم نكرده هيچ خوفى از مردم ندارند مردم هم از آنها خوف ندارند. در عين حالى كه مردم پشتيبان اينها هستند، از آنها خوف ندارند. مثل پشتيبانى يك برادر از برادر است. اگر چنانچه ملت پشتيبان شما باشد بهتر است يا اينكه ملت پشت بكند به شماو شما تنها بمانيد و بخواهيد هى با تانك و توپ و سرنيزه و خونريزى كار انجام بدهيد؟ اگر اين آدم كه هنوز سى و چند سال حكومت كرد بر اينجا اگر دست يك دستى به ملت دراز كرده بود قبل از اينكه وقت گذشته باشد (اين آخر دستش را دراز كرد لكن اين دست غلط بود) اگر اين نصيحت روحانيون را پذيرفته بود و توجه به ملت كرده بود و خدمت كرده بود به ملت، سقوط مى‏كرد؟ ملت پشتيبانش بود، سقوط نمى‏كرد. همين ملتى كه با فرياد مرگ بر شاه قيام كردند اگر آنوقت يك فرض كنيد كه جبهه‏اى بر خلاف آن مى‏شد همان وقت مردم با زنده باد شاه مى‏آمدند جلو. من اين معنا را به او تذكر دادم كه من يادم هست كه وقتى كه متفقين از اطراف ريختند به ايران و ايران را قبضه كردند و مردم بر همه چيزشان مى‏ترسيدند لكن وقتى كه اطلاع رسيد كه رضاخان را فرستادند و فرار كردند، مردم شادى مى‏كردند. من به اين پيغام دادم كارى نكن كه وقتى تو بروى مردم شادى بكنند واين نشنيد و وقتى كه رفت ديديد كه مردم چه كردند، چقدر شادى كردند.

آقا كارى بايد بكنيد كه محبت مردم را جلب كنيد. اين، هم رضاى خدا در آن هست، هم راحتى خودتان در آن هست و هم براى كشورتان مفيد است. اگر بنا باشد كه ارتش جورى باشد كه مردم از آن بترسند و پشت به او بكنند، اين براى ارتش، خودش بد است، ارتش بايد خدمت به ملت بكند، بايد خدمت به كشور بكند همان طورى كه در صدر اسلام بوده است كه ارتش اسلام مردم از آنها خوفى نداشتند مردم با هم رفيق و برادر بودند. رئيس اول اسلام هم اينطور بود كه با مردم معاشرت مى‏كرد مثل معاشرت يك نفر آدم بايك نفر ديگر، مثل دو نفر برادر كه اينجا نشسته بودند. پيغمبر اكرم كه رئيس اسلام بود در مسجد مى‏آمدند مى‏نشستند و رفقايشان هم اصحابشان هم دورشان مى‏نشستند با هم، جورى بود جلسه كه وقتى يك كسى مى‏آمد از خارج، نمى‏شناخت كه اينها كدام يكى پيغمبرند كدام يكى غير پيغمبر، مى‏پرسيد كه كدام يكى‏تان هستيد، وضع اينطورى بود، اينطور با جامعه رفتار، اينطور با مردم رفتار مى‏كردند. اينطور نبود كه وقتى كه وارد مى‏شود هزار تا پرده جلو باشد و بعد هم بايد ديد كجا بنشينيد و سان بدهند و چه، اين حرف نبود در كار. از آن طرف اينطور، از آن طرف قدرت اينطور بود كه ايران را، آن امپراطورى بزرگ ايران را شكست دادند، آن امپراطورى بزرگ روم را هم شكست دادند، در عين حالى كه وضع يك وضع ساده‏اى بود، بين خودشان به دستور قرآن رحمت بود و بر ديگران شدت. لشكر ما هم بايد اينطور باشد، بايد اينطور باشد كه بين خودشان، يعنى خودشان و

صحيفه نور ج 7 صفحه 97

ملت، ملت را عائله خودشان حساب بكنند، همانطورى كه با فرزند خودشان رفتار، با برادر خودشان رفتار مى‏كنند، با مردم هم اينجور باشند. در مقابل وقتى كه اجنبى، غير مسلمين كه حمله‏اى به شما كردند، اجنبى خواست حمله بكند، آنجا شديد محكم، اينطور نباشد كه بين خودتان وقتى ضعفا را گير بياوريد اذيت بكنيد و وقتى كه يك صدا از يك جا بلند شود فرار كنيد. خوب، ما ديديم وقتى كه متفقين آمدند آن مضمونى كه آنوقت مى‏گفتند، كه مى‏گفتند آن يكى كه دو نشد اعلاميه چيز است، لشكر زمان اينها بود كه اعلاميه چيز كردند، اعلاميه شماره يك، دوم نداشت و سه ساعت از قرارى كه گفتند مقاومت كردند و فرار كردند. من فرارى‏هايشان را كه در خود تهران آنجا صدا در آمده بود در تهران سربازها داشتند فرار مى‏كردند. تمام صاحب منصب‏ها از تهران فرار كردند، طرف اصفهان رفتند، براى چه؟ براى اينكه اينها نه پايگاه ملى داشتند بين مردم؟ پايگاه نداشتند. از آن طرف هم قدرت نظامى نداشتند، قدرت نظامى نداشتند. به رضا خان گفته بودند كه (گفته بود چرا به اين زودى آخر چرا؟) گفته بودند كه اين هم ما تعارف داريم مى‏كنيم و الا همان، همان حمله اول بود. سه ساعت طول نكشيد همان حمله اول. آنها از آن طرف آمدند ما از اين طرف فرار كرديم براى اينكه قدرت نظامى نبود ترس بود.

قدرت نظامى در مقابل غير مى‏ايستد تا آنوقتى كه كشته بشود شهادت. نظامى اسلام شهادت را براى خودش زندگى مى‏داند كسى كه شهادت را زندگى دانست براى خودش، زندگى ابدى دانست براى خودش، اين در مقابل غير مى‏ايستد و آخر نفس را مى‏كشد و شهادت طلب مى‏كند اما آن كسى كه نظرش به همين زرق و برق و ماديات است و اصلا ايمانى در قلبش نيست، آن البته از آنجا صدا بلند مى‏شود، در تهران فرار مى‏كند، در سر حد بود، باز نيامده بودند همان سر حد كه صدا بلند شد ما شاهد قضيه بوديم در تهران فرار كردند و از اينجا رفتند. شما بايد همان دستور قرآن را عمل كنيد كه بين خودتان، بين خودتان با ساير ملت روابط دوستى داشته باشيد كه وقتى شما مى‏آئيد توى مردم، مردم شما را بپذيرند، شما را دوست داشته باشند براى اينكه شما حامى آنها هستيد، آدم حامى خودش را دوست دارد. اما در مقابل غير، محكم بايستيد و شهادت را براى خودتان فوز بدانيد. اين سرباز اسلام است و حالا شما سرباز اسلام هستيد، و من اميدوارم كه اسماء شما ثبت بشود در دفتر امام زمان (سلام‏الله عليه) خداوند همه شمارا حفظ كند، موفق باشيد و من اميدوارم كه اين حرف‏هائى كه در تبريز يا آذربايجان يك اشخاص مفسدى حرف‏هاى نامربوط اينجا مى‏زنند، اميدوارم نباشد اين مسائل. من خدمتگزار همه هستم، خدمتگزار شماها هستم، خدمتگزار روحانيت هستم.

اين مسائل نيست. اين مسائل را مفسده جوها و اشخاصى كه مى‏خواهند فساد بكنند، اينها طرح مى‏كنند والا دو تا مسلمان، دو تا انسان كه نمى‏توانند با هم مخالف باشند. ما نسبت به همه شما و نسبت به همه قشر ملت، خدمتگزار هستيم و من اميدوارم به اين خدمت بتوانيم تا به آخر برويم و همه ما خدمتگزار اسلام باشيم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 98

تاريخ: 23/3/58

بيانات امام خمينى در جمع عشاير خوزستان

تحت ظلم و فشار بودن تمام اقشار دررژيم شاه‏

بسم الله الرحمن الرحيم‏

خوب است كه در يك مكان، برادرهاى اهل سنت ما و برادران اهل تشيع حاضرند و هر دو دسته از وضع سابق نگرانند و ظلم‏هائى كه به اينها شده است ذكر مى‏كنند و اين مسأله اين نيست كه فقط شماها تحت فشار و ظلم بوديد يا آقايان اعراب تحت فشار و ظلم بودند. اين يك ظلم عمومى بود به تمام اين كشور، همه تحت فشار بودند. من اگر نگويم مراكز و خصوص مركز علميه قم بيشتر در فشار بود لكن نمى‏توانم تصديق كنم كه ديگران بيشتر در فشار بودند، همه بودند. الان هم كه با گروه‏هاى مختلف از جاهاى مختلف مواجه مى‏شويم، هر گروهى چنين ظلم را در محل خودشان احساس كرده‏اند، اعتقادشان اين است كه همان محل خودشان از همه جا بيشتر تحت ظلم قرار گرفته. شما در محل خودتان احساس كرديد، عينا ديديد كه ظلم شده است، آقايان هم در مناطق خودشان همين معنا را احساس كرده‏اند، ما هم در قم احساس كرديم، اهالى تهران هم در تهران و اهالى هر محلى در همان محل و لهذا چون ما هر كدام، هر طايفهاى شاهد همان وضعى بوده است كه پيش خودش بوده است و ساير چيزها را مى‏شنيده، از اين جهت آنى كه به عيان ديده، بيشتر در نظرش جلوه كرده است از آنكه شنيده است، لكن شما بايد بدانيد كه همه اهالى مملكت ما تحت فشار بوده‏اند. آنوقت كه به اسم كشف حجاب و براى كشاندن ملت به تباهى، آن سابقى اقدام كرد، در همين قم شايد از جاهاى ديگر بيشتر فشار آوردند، در تهران همين طور، در همه جا و آنوقت كه پسر او چپاولگرى و جنايات را به ارث برد، همه جا اينطور بود، در همه جا اين فسادها و تباهى‏ها بود. شايد در تهران بيشتر از جاهاى ديگر مراكز فساد بود، در تهران بيشتر عنايت داشتند كه جوان‏هاى ما را، اين نيروى بزرگ را نگذارند رشد بكند. اين يك مطلبى نبود كه يك جا و دو جا باشد، منتها شما آقايان در محل خودتان كه بوديد به عيان ديديد كه چه كارها كردند. آقايان در محل خودشان به عيان ديدند، ماها هم در محل خودمان به عيان ديديم كه چه كردند با اين ملت.

ايجاد تفرقه ميان اقشار توسط ريشه‏هاى فاسد

البته ما تا كنون نتوانستيم جمهورى اسلامى را به آن محتوائى كه بايد داشته باشد، متحقق كنيم.

صحيفه نور ج 7 صفحه 99

ما در بين راه الان هستيم، ما الان آنقدرى كه انجام داديم، ملت ما انجام داده است اين است كه دست جنايتكارها را تا يك حدودى قطع كرده است و البته ريشه‏هائى هم از آنها هست الان و همين ريشه‏ها هستند كه در بين آقايان اعراب مى‏روند و به آنها تزريق مى‏كنند كه اينها مى‏خواهند بين عرب و عجم فرق بگذارند، در بين شما مى‏آيند و مى‏گويند بين برادرهاى سنى و شيعه مى‏خواهند فرق بگذارند، در هر جا يك نغمهاى را سر مى‏كنند. در كارخانه‏ها مى‏روند طور ديگرى آنها را از كار باز مى‏دارند، در ميان كشاورزان مى‏روند و به طور ديگرى اخلالگرى مى‏كنند. الان از ريشه‏هاى آنها اشخاصى متفرق هست در همه جاى ايران و البته از خارج هم الهام مى‏گيرند، اينها مشغول فساد هستند.

سعى اخلالگران جهت عدم تحقق جمهورى اسلامى‏است

امروز آن چيزى كه تكليف همه ماست، شما برادرهاى اهل سنت، اينها برادران اهل تشيع، همه و همه افراد اين ملت تكليف دارند، اين است كه الان توجه به اين معنا داشته باشند كه دست‏هائى در كار است كه نگذارند اسلام تحقق پيدا بكند، با شيوه مختلف. شيوه‏هاى مختلفى الان در كار است و اين محتاج به اين است كه خارجى‏ها آنى كه به آن رسيده‏اند اين است كه اسلام كه جلو منافع آنها را مى‏گيرد. اگر اسلام تحقق پيدا بكند و مملكت يك مملكت اسلامى باشد، دست آنها ديگر تا آخر كوتاه است فلهذا الان كه همه رأى داديد به جمهورى اسلامى و همه وفادارى خودتان را اعلان مى‏كنيد و در اين وفادارى طبيعى است كه يك امر اسلامى را مى‏خواهيد و همه ما اسلام را مى‏خواهيم، الان اينها در صدد اين هستند كه بين مسلمين تفرقه بيندازند و يك برنامه‏هايى، يك پيشنهادهائى بكنند، همه اين پيشنهادها يا بيشترش براى اين است كه نگذارند جمهورى اسلامى به آنطور كه اسلام مى‏خواهد تحقق پيدا بكند.

بسط اختلافات جزئى، راهى براى بازگشت اجانب‏

الان بر همه ماست كه دست از اختلافات جزئى و شخصى و اين چيزها برداريم، دست از آن چيزهائى كه امور شخصى است، همه اهل اين مملكت در زمان سابق به واسطه فشارهائى كه سابق آوردند، اكثر اهل اين مملكت ناراضى بودند و تحت فشار بودند و اين ناراضى‏ها از سابق هستند. جمهورى اسلامى هيچ نارضايتى درست نكرده است. اين وارث يك عده‏اى است، يك عدد كثيرى از ناراضى‏هاست. الان بايد فكر اين معنا باشيم كه جمهورى اسلامى آمده است براى اين معنا كه اصلاح كند امور را، آمده ترميم كند آن خرابى‏ها را و بايد همه كمك كنيم به اين جمهورى اسلامى كه نگذاريم اينهائى كه مى‏خواهند اخلال بكنند به نتيجه برسند. اگر خداى نخواسته اين اخلالگرها بتوانند يك كارى انجام بدهند و ما نتوانيم جلو آنها را بگيريم و آنها رو به رشد بروند، اگر به واسطه اختلافات كه در بين مان ايجاد بشود رو به ضعف برويم، خوف اين است كه دوباره يك مسائلى شبيه به آن مسائل سابق پيش بيايد يا بدتر از آن. بنابراين الان همه ما موظفيم كه از آن چيزهائى كه مربوط به شخصيات

صحيفه نور ج 7 صفحه 100

خودمان است يك قدرى صرفنظر بكنيم، يك قدرى صبر بكنيم. شمائى كه پنجاه و چند سال در زير ظلم صبر كرديد، يعنى نتوانستيد حرف بزنيد، حالا يكى دو سال هم صبر كنيد، تامل كنيد. كمك كنيد به نهضت، كمك كنيد و نگذاريد كه اين اشخاص مفسد بيايند و فساد بكنند بين شما، بيايند و يك چيزى بگويند كه بخواهند بين شما جدائى بيندازند، بين آقايان بروند جور ديگرى صحبت كند و نگذارند كه با هم دوست باشند، همه با هم برادر باشيم و همه دوستيم، همه مسلمانيم، همه اهل يك ملت هستيم، همه با هم دست به هم بدهيم تا اينكه انشاءالله اين آشفتگى‏ها رفع بشود و شما بدانيد كه اگر چنانچه اسلام تحقق پيدا بكند، همان معانى كه در صدر اسلام بود و همان برابرى كه در صدر اسلام بود، همان قطع ايادى ظلمه در آنوقت بود،انشاءالله تحقق پيدا مى‏كند. من از خداى تبارك و تعالى توفيق همه آقايان را مى‏خواهم و اميدوارم كه اين ملت به سعادت و سلامت بتواند اين راه را طى بكند. انشاءالله موفق باشيد.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 101

تاريخ: 23/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از دانشجويان دانشگاه تهران

اعمال ضد مردمى عمال اجانب در لباس طرفدارى از توده‏ها

بسم الله الرحمن الرحيم

اين گروه‏ها كه در دانشگاه و در رسانه‏ها و در سطح كشاورزى و در ساير جاها مشغول سمپاشى هستند و با اسم ملت دوستى و ملت خواهى و به اصطلاح خودشان كمونيست مشغول فعاليت هستند، من گمانم اين است كه آمريكائى هستند. آمريكائى‏ها در هر جا يك چيزى درست مى‏كنند و دراين ممالك اسلامى، صورت كمونيست و شبيه ماركسيست درست مى‏كنند. دست آنها پشت سر اينهاست به حسب گمان من. بايد ازاين آقايان كه طرفدار توده‏ها هستند، پرسيد كه حساب كنند اين طرفداريشان را. ما حسابش را مى‏كنيم. رفراندم با مصالح توده مخالفت داشت؟ بر خلاف مصلحت مردم بود؟ رژيم شاهنشاهى برود و يك رژيم انسانى اسلامى بيايد، اين خلاف مصلحت توده بوده؟ اگر خلاف مصلحت توده بود، شما پس شاهنشاهى را مى‏خواهيد، پس شما كمونيست نيستيد، شما امريكائى هستيد كه رژيم طرفدار آمريكا را مى‏خواهيد. و اگر چنانچه بر خلاف مصلحت ملت نيست (چنانچه نيست، همه مى‏دانند كه نيست) چرامخالفت كرديد؟ چرا صندوق‏ها را سوزانديد؟ چرا مسلحانه از بعضى جاها جلوگيرى كرديد؟ چرا تحريم كرديد؟

شمائى كه طرفدار توده‏ها هستيد، خوب توده‏ها هر چه مى‏خواهند شما بايد با آنها باشيد. توده‏هاى ايران رفراندم را نمى‏خواستند؟ صد و نود و نه تقريبا نرفتند رأى بدهند با آن اشتياق؟ با آن وضع كه همه مى‏دانيم؟ حتى مريض‏ها، معلول‏ها رفتند و در بعضى جاها بعد از اينكه رأى را در صندوق‏ها انداختند، همان جا فوت شدند. به من اين مطلب رسيده، اينهايى كه وقت رأى دادنشان نبود مثل بچه‏هاى كمتر از سن رأى دادن، اظهار ناراحتى مى‏كردند، يك عده‏شان اينجا جمع شدند من برايشان صحبت كردم، دلدارى دادم به آنها. خوب، يك همچو چيزى كه همه ملت مى‏خواهد، چطور شد كه اين آقايانى كه طرفدار ملت هستند مخالفت كردند؟

كشاورزى مخالف با مصالح مملكت ما و ملت ماست؟ اگر كشاورزى نشود، نفعش به جيب كى مى‏رود؟ بايد اين را حساب بكنيم تا آقايان معلوم بشود چكاره‏اند. آنوقت كه كشاورزان مى‏خواستند تخم افشانى بكنند، اينها مى‏رفتند مانع مى‏شدند از آن، بعد كه اين را موفق نشدند و حالا مى‏خواهند درو بكنند، مى‏روند مانع مى‏شوند. اگر كشاورزى ما محصول نداشته باشيم، آيا خلاف مصلحت ملت است؟

صحيفه نور ج 7 صفحه 102

يا مصلحت ملت است؟ مصلحت ملت ما، توده‏هاى ما اين است كه كشاورزى ما راه نيفتد و ما همه چيزمان محتاج به آمريكا باشد؟ اين خدمت، خدمت به آمريكاست، يا به شوروى؟ به آمريكاست. اينها يا مى‏گويند ما شوروى هستيم و كمونيست چين هستيم يا اينكه آنطور كه ما مى‏گوئيم آمريكائى هستند. همه مى‏دانند كه اگر كشاورزى ما يعنى همين كارى كه شاه كرد و همين خيانتى كه شاه كرد به اسم اصلاحات ارضى، كشاورزى ما را به زمين زد و آمريكا نفعش را برد، يك مقدارش آمريكا و يك مقدارش هم صهيونيسم، اينها اگر چنانچه توده‏اى هستند به اصطلاح خودشان، كمونيست هستند، ماركسيست هستند واقعا، دلسوز براى اين ملت هستند(آن هم نيستند، آن هم دروغ مى‏گويند، اما حالا ما فرض مى‏كنيم) اگر چنانچه اينها برا ى ملت دلشان سوخته و مى‏خواهند خدمت كنند به ملت، خدمت به ملت اين است كه ما محتاج باشيم كه گندم و جو و برنج و عدس و همه چيزمان از آمريكا بيايد؟! آمريكا اين چيزها چون زياد است در آنجا مى‏سوزاند، به دريا مى‏ريزد، زياد است. اصلاحات ارضى را پيش آوردند كه كشاورزى را به زمين بزنند. من همان وقت هم، دكتر امينى آنوقت نخست وزير بود، گاهى كسى را مى‏فرستاد پيش من، من همان وقت به او پيغام دادم كه تو خودت اهل كشاورزى هستى، خودت ملاك هستى، تو مى‏دانى كه اگر چنانچه اين اوضاع به هم بخورد اداره نمى‏توانند بكنند، اين براى اداره كردن نيست. خوب حالا ما از اين آقايان كه دور مى‏گردند و كشاورزى را مى‏خواهند نگذارند كه به جريان بيفتد، مى‏پرسم كه خوب به جريان كه نيفتاد، نفعش تو جيب كى مى‏رود؟ همه مى‏دانيم كه به جيب آمريكا، پس شما از عمال آمريكا هستيد، اگر از عمال آمريكا نباشيد، بايد بگوئيد كه كشاورزى بايد چيز بشود كه نفعى توى جيب آمريكا نرود.

خوب مى‏آئيم سراغ كارخانه‏ها. به نفع ملت است كه اين كارخانه‏ها راه بيفتد و جريان پيدا بكند، يا به ضرر ملت است؟ به نفع مملكت ماست كه كارخانه‏هايش به كار بيفتد يا ما بايد در اين محصول كارخانه‏ها هم دستمان را پيش ديگران دراز كنيم نفعش باز ببرند اكثرشان؟ پس شما عمال ديگران هستيد.

مى‏آئيم سراغ دانشگاه. آيا به نفع دانشگاه هست كه جوان‏هاى ما تحصيل نكنند؟ هر روز توى دانشگاه بيايند يك بساطى درست كنند، يك ميتينگى درست كنند، يك - عرض كنم - اغتشاشى ايجاد كنند كه جوان‏هاى ما درس نخوانند؟ اين به نفع كيست؟ به نفع مملكت ماست اين؟ ما اگر دانشگاهى‏مان خوب باشد، دانشگاهى‏مان صحيح عمل بكند، به نفع ملت است يا به ضرر ملت؟ خوب شما نمى‏گذاريد كه دانشگاه راه بيفتد، اين به نفع كى تمام مى‏شود؟ اين هم به نفع خارج تمام مى‏شود، براى اينكه همانطورى كه آن دست‏ها نمى‏گذاشت كه دانشگاه جريان صحيحش را پيدا بكند كه ما در اين مطالب هم محتاج بشويم به خارج، دستمان را پيش غير دراز كنيم، اينها هم دارند همين كار را انجام مى‏دهند كه ما در همه چيزمان محتاج به خارج باشيم. حالائى كه يك مملكتى ما پيدا كرديم و دست ديگران راكوتاه كرديم، الان نفت را براى خود ما مى‏خواهند استخراج كنند، خوب شما مى‏رويد نمى‏گذاريد كه نفت هم استخراج كنند،اين به نفع كيست؟ ما هر يك از كارهاى اينها را وقتى بنشينيم‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 103

حساب بكنيم، آنها به نفع آمريكا بيشترش مى‏شود. پس بنابراين شما به اسم كمونيست، به اسم ماركسيست، به اسم توده، براى آمريكا كار مى‏كنيد. آدم‏هاى غير عاقلى نيستيد كه بيخودى براى آمريكا كار كنيد، نخير آدم‏هاى عاقلى هستيد جيبتان را آنها پر مى‏كنند. كى به شما پول مى‏دهد كه برويد جلوى كارخانه‏ها بايستيد و بگوئيد تعطيل كنيد ما بيشتر از آنها به شما پول مى‏دهيم؟ اين پول‏ها از كجا مى‏آيد كه مى‏رويد دم كارخانه‏ها مى‏ايستيد و به كارگرها مى‏گوئيد كه ما بيشتر پول به شما مى‏دهيم، شما كار نكن ما مزدتان را مى‏دهيم. اين پول از كجا براى شما مى‏آيد؟ شما كه از خودتان كه چيزى نداريد بدهيد، بى‏چيزيد، شما اگر چيزدار بوديد كه اين كارها را نمى‏كرديد. اين پول‏ها را كى به شما مى‏دهد كه نگذاريد كارخانه‏ها به راه بيفتد؟ اگر روس‏ها مى‏دهند، پس شما تابع او هستيد، پس شما عمال اجنبى هستيد، اگر انگليس‏ها مى‏دهند همين طور، و به گمان من آمريكائى مى‏دهند. پس شما در اين جهت هم كه مى‏رويد پول مى‏دهيد كه كارگر كار نكند و خودتان هم كه پول نداريد، اين پول‏ها از خارج مى‏آيد، وقتى كه از خارج آمد، خوب شما اين سرحدات ما كه مى‏خواهيم جلوى اجنبى را بگيريم، مى‏خواهيم مملكت مان يك مملكت باشد، مى‏خواهيم مستقل باشد، مى‏خواهيم تجزيه نشود، چطور رفتيد افتاديد اطراف مملكت و با هر بساطى كه مى‏توانيد، مى‏خواهيد تجزيه را درست كنيد؟ شما خدمتگزار اين مملكت هستيد؟ اگر خدمتگزاريد چطور تجزيه مى‏خواهيد بكنيد يك مملكتى را؟ اين تجزيه به نفع كيست؟ به نفع ايران است؟ به نقع ملت ماست؟ يا آن هم به نفع ديگران است؟ شما هر جاى قضيه را بگيريد، مشت اينها باز است. بايد اين را به آنها گفت، بايد نوشت، بايد تبليغ كرد.

ننشينيد تا خائنين دانشگاه را قبضه كنند

آقا شما نشسته‏ايد كه چهار تا كمونيستى بيايند در دانشگاه و قبضه كنند دانشگاه را؟ شما مگر كمتر از آنها هستيد؟ عدد شما بيشتر از آنهاست، حجت شما بالاتر از آنهاست. شما اين مسائل را كه بگوئيد، خيانت اينها را مى‏توانيد واضح كنيد در آن مكان، در دانشگاه، خيانتشان را مى‏توانيد واضح بكنيد كه خودشان بگذارند و بروند. بايستيد، صحبت كنيد، بگوئيد آقا خوب بيائيد يكى يكى بگوئيد ببينم شما چكاره هستيد كه آمده‏ايد توى دانشگاه داريد اخلال مى‏كنيد مى‏خواهيد چه بكنيد؟ مى‏خواهيد درس بدهيد بر ايمان؟ شما كار خودتان را اول حساب بكنيد كه چكاره هستيد توى اين مملكت. شما از اهل اين مملكت هستيد يا عمال غير هستيد خودتان را به ما مى‏چسبانيد؟ بايستيد آقا، بگوئيد.

البته بايد اشخاصى هم كه گوينده هستند بيايند در دانشگاه و من پيشنهاد مى‏كنم كه آقاى آقا سيد على آقا بيايند، خامنه‏اى. شما ممكن است كه برويد پيش ايشان از قول من بگوئيد ايشان بيايند به جاى آقاى مطهرى. بسيار خوب است ايشان، فهيم است، مى‏تواند صحبت كند، مى‏تواند حرف بزند. در هر صورت عمده، فعاليت خود شماهاست.

مرحوم مدرس خدا رحمتش كند، مردى بود كه ملك‏الشعرا گفته بود از زمان مغول تا حالا مثل

صحيفه نور ج 7 صفحه 104

مدرس كسى نيامده، مى‏گفت كه بزنيد كه بروند از شما شكايت كنند، نه بخوريد و برويد شكايت كنيد. من رفتم پيشش، خدا رحمتش كند، اخوى ما نوشته بود به من كه يك نفرى است اينجا رئيس غله است، آنوقت يك رئيس غله زمان رضاشاه بود، به من نوشت كه برويد به آقاى مدرس بگوئيد كه اين مرد آدم فاسدى است، دو تا سگ دارد يكى‏اش را اسمش سيد گذاشته و يكى‏اش را شيخ، شما بگوئيد كه اين را از اينجا بيرونش كنند. من رفتم به ايشان گفتم، گفت بكشيدش. گفتم آخر چطور بكشيم؟ گفت من مى‏نويسم بكشيدش. گفتم آخر شما اينجا مامور هستيد، شما اينجا هستيد آنها آنجا نمى‏توانند. گفت چطور شد كه وقتى قافله‏ها از گلپايگان مى‏آيند عبور كنند و بروند، از كمره مى‏خواهند عبور كنند مى‏فرستيد لختشان مى‏كنند، حالا نمى‏توانيد بكشيد يك كسى را؟

جلوگيرى قاطعانه از اخلالگران مزدور

اينها تودهنى مى‏خواهند آقا. عدد شما زيادتر است، حجت شما بالاتر است، خيانت آنها واضح است. گفتن مى‏خواهد، اجتماع بكنيد، بگوئيد مطالب را، يك رئيسى، يك معلمى را كه مى‏بينيد كمونيست است بيرونش كنيد از دانشگاه، من نمى‏گويم حالا جنگ بكنيد با آنها، جنگ نمى‏خواهيم حالا بشود، اگر يك وقتى منتهى به اينها شد كه يك روز اينها را بيرونشان مى‏كنيم اما حالا نمى‏خواهيم يك جنگى بشود، مى‏خواهيم حالا با ملايمت بشود، اما خوب، با صحبت، آنها صحبت مى‏كنند، شما هم صحبت بكنيد. شما ننشينيد يكى ديگر برايتان صحبت بكند. يك روحانى بيايد صحبت كند، خودتان بگوئيد، هر كدامتان مى‏توانيد، در مقابل آنها بايستيد، صحبت كنيد، آن مى‏گويد، شما هم بگوئيد. آنوقت يكى يكى انگشت بگذاريد روى كارهايشان كه تو اين كارى كه مى‏كنى براى چيست؟ تو تابع كى هستى كه اين كارها را مى‏كنى؟ تو ايرانى هستى و اين كار را مى‏كنى يا آمريكائى هستى يا شوروى؟ يا براى آنها كار مى‏كنى يا براى ايران، اگر براى آنها كار مى‏كنى جايش اينجا نيست، برو آنجاها كار كن. تو براى آنها دارى كار مى‏كنى، واضح است كه منفعتى كه به دست مى‏آيد از نبود زراعت در ايران، جيب آمريكا مى‏رود، همه مى‏دانند اين را.

ما چه چيزهايمان از آمريكا وارد مى‏شود و اين بازارى بود كه شاه درست كرد و حالا شما تابع او هستيد، شما دنبال او هستيد، شما مى‏خواهيد همان رژيم را پيش بياوريد، نمى‏خواهيد كه يك رژيم صحيحى باشد، شما تابع همان هستيد، شما مى‏خواهيد همان بساط را درست كنيد براى ما. ما هم تا حالا زحمت كشيديم، اين ملت اينقدر خون داده است، اينقدر زحمت كشيده است شما آن كنارها نشستيد تماشا كرديد، مثل بسيارى از اين روشنفكرها آن كنار نشستند تماشا كردند.

اين جوان‏هاى ما از دانشگاهى و از - عرض مى‏كنم - كه جنوب شهرى و از اينها ريختند و كارها را انجام دادند، حالا كه كارها را انجام دادند، اينها از آن طرف مرزها راه افتاده‏اند و آمده‏اند اينجا و با تذكره‏هاى نمى‏دانم درست يا غير درست، ايرانى‏اند اما بيرون بودند اينها بسيارشان، حالا آمده‏اند اينجا و مى‏خواهند باز اخلال بكنند، مى‏خواهند باز همان مسائل را ايجاد كنند، نه اينكه اينها

صحيفه نور ج 7 صفحه 105

مى‏خواهند كه يك رژيمى باشد مثلاً فرض كنيد كه (با اسلام مخالفند) اسلامى نباشد، لكن يك رژيم آزادمنش دموكراتيك به اصطلاح آنها باشد. نخير، اين مسأله اينها نيست، مسأله اينست كه اينها مى‏خواهند همان مسائل پيش بيايد، نشد با عنوان شاهنشاهى، يك عنوان ديگر رويش بگذارند، باز قضيه، قضيه آمريكائى باشد لكن با يك صورت ديگرى غير شاهنشاهى، حالا ديگر شاهنشاهى تمام شد. اگر بتوانند او را مى‏آورند، اما حالا نمى‏توانند مى‏خواهند يك بساط ديگرى درست كنند، همان مسائل، همان منافع اين ملت رنجديده باز برود تو جيب آمريكائى‏ها و باز برود توى جيب نفتخوارهاى مفتخوار. اينها عمال آنها هستند براى اين كار، دليلش هم همين‏ها است كه من دارم مى‏گويم و واضح است جواب آنها.

هى مكتب، مكتب كدام مكتب، مكتب ماركسيسم؟ اين شكست خورده در دنيا، حالا گير اين بچه‏ها افتاده. اگر راست بگويند، لكن درست نمى‏گويند. قضيه، قضيه مكتب نيست، قضيه، قضيه منافع است، منافع را مى‏خواهند ببرند، آنها بهتر به آنها منفعت مى‏رسانند، تابع آنها هستند والا خوب يك مملكتى كه كه مى‏خواهد، ادعايش اينست كه ما مى‏خواهيم دست همه (خوب، بنابر همين است) ما مى‏خواهيم دست همه اجانب بريده بشود از اين مملكت، اين به نفع ملت ماست يا به ضرر؟ اگر به نفع ملت ماست و شما ملى هستيد، شما هم دلسوز هستيد براى اين مملكت، تودهاى هستيد، خوب شما كمك كنيد، ما مى‏خواهيم قطع بشود دست اجنبى‏ها (وقطع شد الحمد لله) حالا، شما كمك كنيد كه دوباره برنگردد، نه اخلال كنيد كه دوباره برگردند آن مسائل. كمك به اين است كه برويد كارخانه‏ها را كارى كنيد راه بيفتد، كارگرهاى نفت را كارى كنيد كه كارهايشان را انجام بدهند، حالا كه نفت منافعش براى خود شما هست، راه بيفتد اينها، كشاورزها را برويد تشويق كنيد كه كار بكنند، دانشگاه را تشويق كنيد كه راه بيفتد. شما همه جا اخلال مى‏كنيد پس شما يك مردم اخلالگر هستيد، نه يك مردم مثلاً دانشمندى كه مى‏خواهيد به ما چيز ياد بدهيد، شما مى‏خواهيد اخلال بكنيد. و بايد جلويشان را بگيريد، مسائل را به آنها بگوئيد، در دانشگاه بنويسيد، منتشر كنيد. كسانى كه برخلاف اين هستند برويد يكى يكى پيش آنها، برويد بگوئيد شما اين كاره هستيد، شما چه مى‏گوئيد باز به ما؟ پس چطور مى‏خواهيد يك دانشگاهى را در دست بگيريد در صورتى كه اخلالگر هستيد؟ يك اخلالگر دزد كه نمى‏تواند دانشگاه ر ا اداره كند.

تكيه بر اصلاح دانشگاه از طريق سخنرانى و روشنگرى

ما اگر دانشگاهمان اداره نشود، كارمان زار است. دانشگاه، تمام مسائل به دست دانشگاه است، يعنى اين دو تا قطب دانشگاه و روحانى همه مقدرات مملكت تو مشت اينهاست. دانشگاهى، دانشجو چه دانشجوى قديمى و چه دانشجوى جديد، همه مسائل توى دست اينها بايد حل بشود، اينها قوه متفكره ملت هستند. اگر دانشگاه را ما سست بگيريم و از دست ما برود، همه چيزمان از دستمان رفته است.

صحيفه نور ج 7 صفحه 106

يك مسأله ايست كه نبايد شما بنشينيد كه من عمل بكنم و نه من هم بايد بنشينم كه شما تنها. ما هر دو بايد دست به دست هم بدهيم، آنقدرى كه من مى‏توانم من انجام بدهم و آنقدرى كه شما مى‏توانيد، شما انجام بدهيد. جوان هستيد، در مقابلشان بايستيد، صحبت كنيد، حرف بزنيد، اشخاصى كه مى‏توانند در اينجا بيايند حرف بزنند، برويد پيدايشان كنيد برداريد برويد دعوتشان كنيد به دانشگاه، ننشينيد كه من تعيين كنم، البته من آسيد على آقا را صالح مى‏دانم براى اين كار، لكن ننشينيد كه من دعوت كنم. لازم نيست كه يكى باشد، هر چند روز يك دفعه يك نفر، اجتماع كنيد در همان دانشگاه و يك نفر از همين آقايانى كه صحبت مى‏توانند بكنند، حرف مى‏توانند بزنند، بياوريد دانشگاه صحبت بكنند برايشان. حاضر به صحبت هم اينقدرها نيستند اينها، فقط اخلال مى‏خواهند بكنند. در هر صورت من اميدوارم كه مايوس نباشيد و با قدرت جلو برويد و با قدرت دانشگاه را خودتان اصلاح كنيد، هر معلمى كه مى‏بينيد انحراف دارد برويد با او صحبت كنيد، دعوا نكنيد صحبت كنيد بگوئيد شماها اين كاره هستيد و اين كاره نمى‏تواند در دانشگاه بيايد و رئيس دانشگاه يا استاد دانشگاه بشود، نمى‏شود. و البته اگر مسائلى باشد كه من هم از دستم برآيد كه خدمت بكنم، من خدمتگزارم و مى‏كنم و اگر چنانچه اينهائى كه گفتيد، بايد به جائى رجوع بشود، بنويسيد روى ورقه‏اى، بدهيد اينجا تا من با آنها صحبت كنم تا درست بشود.

در اينجا امام در پاسخ سوالى كه از طرح جهاد براى روستاها شده بود، چنين جواب فرمودند: بله، اين مورد تأييد است، لكن به طور مفيد. من گفتم به آقايانى كه آمدند پيش من راجع به اين معنى، گفتم كه اين مورد تاييد است، صحيح است اين كار لكن بايد اينطور نباشد كه هر كس مى‏خواهد برود در دهات و به اسم اينكه از طرف دولت آمده و هر كارى بكند، نباشد. بايد به نظر معتمدين، اشخاصى كه مى‏شناسند آن اشخاص را، انتخاب بشود كه گروه‏هائى كه مى‏روند در ده و اينها اگر كه يك وقت گروه منحرف باشد، دهات را منحرف مى‏كنند. اين بايد انتخاب بشوند از اشخاصى كه متعهدند، از اشخاصى كه صحيح‏اند. و البته يك خدمتى است به جامعه، اين چيز خوبى است براى مملكت ما.

و نيز امام در پاسخ سوال ديگر در مورد بعضى گروه‏ها، چنين بيان داشتند: بله، اينها مصيبت‏شان بدتر از آنهاست. يك وقت اينست كه يك كسى مى‏آيد تكليفش معلوم است. آنوقت كه ما بچه بوديم، در خمين مى‏گفتند امير مفخم (آنوقت از بختيارى‏ها بود آنجا رئيس بود در آنجاها) گفته بود كه من سردار حشمت (اين يكى از خوانين آنجا بود، يكى از شاهزاده‏ها بود) اين تكليفش معلوم است، دشمنى‏اش معلوم و دوستى‏اش هم معلوم، اما فلان آدم، گفته بود امان از اين آدم كه با ظاهر دوست است لكن كمر آدم را مى‏شكند.

خطر دشمنان به ظاهر دوست و لزوم احتراز از آنان

اين ظاهر دوست‏ها كارش مشكل‏تر از آن غير دوست‏هاست. آنها تكليفشان معلوم است ما مى‏دانيم چه بكنيم. اگر يك همچو، حالا من نمى‏گويم كه كى اينطور است، من آنها را الان درست

صحيفه نور ج 7 صفحه 107

نمى‏توانم بگويم، اما اينهائى كه سر خود هر چه دلشان مى‏خواهد گردن قرآن مى‏گذارند، اينها كارشان مشكلتر از آنهاست - هر كى دلش هر طورى - اينكه در صدر اسلام اين كلمه مكرر وارد شده است كه اگر كسى قرآن را به رأى خودش تفسير كند فليتبوء مقعده من النار اين جايش در آتش است، اين پيش بينى يك همچو مطالبى است كه يك وقتى هر كسى به رأى خودش يك چيزى درست مى‏كند، بر خلاف آنكه مى‏گويد قرآن، مى‏خواهند درست كنند. اينها كارشان يك قدرى مشكلتر است براى اينكه - از- تشبث به قرآن مى‏كنند.

من نجف كه بودم، يك نفر از همين افراد آمد (قبل از اين بود كه آن منافقين پيدا بشوند آمد) پيش من، شايد بيست روز، بعضى‏ها مى‏گفتند بيست و چهار روز، مدتى بود پيش من، هر روز مى‏آمد آنجا قدرى به نظرم آمد كه اين وسيله است، نهج‏البلاغه و قرآن وسيله براى مطلب ديگرى است و شايد، بايد يادم بياورم آن مطلبى كه مرحوم آسيد عبدالمجيد همدانى به آن يهودى گفته بود. يك يهودى مى‏گويند در همدان مسلمان شده بود بعد خيلى به آداب اسلام پايبند شده بود، خيلى زياد، اين موجب سوءظن مرحوم آسيد عبدالمجيد كه يكى از علماى همدان بود شده بود كه اين قضيه چيست. يك وقت خواسته بودش، گفته بود كه تو مرا مى‏شناسى؟ گفت بله. گفت: من كيم؟ گفت: شما آقاى آسيد عبدالمجيد. گفت من از اولاًد پيغمبرم گفت بله. تو كى؟ من يك يهودى بودم و پدرانم يهودى بودند و تازه مسلمان شده‏ام. گفته بود نكته اينكه تو تازه مسلمان كه همه پدرانت هم يهودى بودند و من همه سيد و اولاًد پيغمبر و ملا و اين چيزها و تو از من بيشتر مقدسى، اين نكته اين چيست؟ من شنيدم كه از آنجا گذاشت و رفت معلوم شد حقه زده و يك قضيه‏اى بوده، مى‏خواسته با صورت اسلامى كارش را بكند. در يهودى‏ها اين كارها هست. من به نظرم آمد كه اين قضيه، اينقدر نهج‏البلاغه و خوب، من هم يك طلبه هستم من اينقدر نهج‏البلاغه خوان و قرآن و اينها نبودم كه ايشان بود، ده، بيست روز من گوش كردم به حرف‏هايش، جواب به او ندادم، همه‏اش گوش كردم و آمده بود كه تأييد بگيرد از من، من هم گوش كردم و يك كلمه هم جواب ندادم فقط اينكه گفت كه ما مى‏خواهيم كه قيام مسلحانه بكنيم، من گفتم نه، قيام مسلحانه حالا وقتش نيست و شما نيروى خودتان را از دست مى‏دهيد و كارى هم ازتان نمى‏آيد. ديگر بيش از اين من به او چيزى نگفتم. او مى‏خواست من تأييدش بكنم. بعد هم معلوم شد كه مسأله همانطورها بوده. بعد هم كه آقايان آمدند، از ايران هم براى آنها اشخاصى سفارش كرده بودند كه اينها را تأييد كنيد، اينها مردم كذائى هستند، فلان، معذلك من باور نكردم. حتى از آقايان خيلى محترم اين تهران چيز كرده بودند كه اينها مردم چطور هستند و من باورم نيامده بود. اينهائى كه اينقدر از قرآن و از نهج‏البلاغه و از ديانت زياد دم مى‏زنند و بعد جملات قرآن را يك جور ديگرى غير از آنچه بايد معنا مى‏كنند و جملات نهج‏البلاغه را يك جورى ديگر غير از آنچه كه بايد معنا مى‏كنند، اينها را نمى‏توانيم ما خيلى رويشان اطمينان داشته باشيم.

اين بعثى‏هاى عراق همين فقرات نهج‏البلاغه را كه امثال اينها استشهاد مى‏كنند، آنها هم در

صحيفه نور ج 7 صفحه 108

چيزها مى‏نويسند در پلاكاردشان مى‏نويسند و منتشر مى‏كنند همين، همين فقرات نهج‏البلاغه را. اين بعثى‏هائى كه اصلاً كارى به اين مسائل ندارند، اينها را مى‏نويسند و به ديوارهاى نجف و به خيابان‏هاى نجف منتشر مى‏كنند. به اينها ما نمى‏توانيم، من نمى‏گويم چه جورند، ممكن هم هست كه يكنفرشان صادق باشد يا شايد اشتباه داشته باشد، لكن ما نمى‏توانيم به آنها اعتماد كنيم، به آنها نمى‏شود اعتماد كرد.

سپس يكى از دانشجويان سوال كرد: در مقابل، موضع ما چگونه بايد باشد؟

امام در جواب فرمودند: موضع شماهمين است كه با آنها خيلى دوستانه نباشيد، البته نبايد طردشان كرد، نبايد درگيرى با آنها كرد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 109

تاريخ: 24 / 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع پزشكان، كاركنان و گروهى از مجروحين بيمارستان شفا يحيائيان

همه جان‏ها فداى اسلام عزيز و احياء آن

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من نمى‏دانم چطور اظهار تأثر كنم در اينطور مصيبت‏ها كه به ما وارد شده است. نمى‏دانم با شما برادران خودم و فرزندان خودم چطور مواجه باشم و چطور ببينم من سالم نشسته‏ام و شما مجروح و رنجيده هستيد.

آنچه كه مايه دلخوشى است اين است كه اين امور براى اسلام واقع شده است و براى خدا بوده است، آنچه كه براى خداست پيش خدا محفوظ است. شما سلامتى خودتان را از دست داديد براى اسلام، چنانچه اولياء خدا جان خودشان را براى اسلام دادند. اسلام عزيزتر از آن است كه ما تصور مى‏كنيم. اسلام آن است كه رسول خدا(ص) براى آن چه زحمت‏ها كشيد و چه مصيبت‏ها كشيد و چه جوان‏ها داد و چه اشخاص برومند را فدا كرد. اسلام همچو عزيز است كه فرزندان پيغمبر جان خودشان را فداى اسلام كردند. حضرت سيد الشهدا (سلام الله عليه) با آن جوان‏ها، با آن اصحاب براى اسلام جنگيدند و جان دادند و اسلام را احياء كردند. شما زحمت كشيديد، شما رنج برديد. جوان‏هاى ما فدا شدند و اسلام را در اين وقت كه مى‏رفت رو به تباهى برود زنده كرديد. خداوند شما را اجر عنايت كند كه اسلام در اين زمان به خاطر كوشش شما تجديد شد اگر نبود اين كوشش‏هاى جوان‏هاى ما و اقشار ملت، مى‏رفت كه اسلام را دست جنايتكاران از بين ببرد. شما قيام كرديد، فداكارى كرديد و اسلام را زنده كرديد و خداوند به شما زندگى ابدى خواهد داد. من از خداى تبارك و تعالى سعادت و سلامت و توفيق شما را خواهانم و تشكر مى‏كنم از شما و از كسانى كه به شما خدمت مى‏كنند، چه پزشكان و چه اشخاص ديگر. من هم يكى از خدمتگزاران شما هستم و يكى از دعاگويان شما. خداوند انشاءالله شما را شفا بدهد رحمت خودش را بر همه ما و بر همه ملت ايثار فرمايد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 110

تاريخ: 24/3/58

بيانات امام خمينى به آيت‏الله محمد باقر صدر

حضرت آيت الله آقاى حاج سيد محمد باقر صدر دامت بركاته - نجف اشرف

بسم الله الرحمن الرحيم‏

پيشامدهاى اخير يكى پس از ديگرى موجب تأسف است. انتظار آن نبود كه به جنابعالى شخصيت علمى و اسلامى چنين رفتار شود، چنانچه انتظار نبود، و نيست كه مأمورين دولت عراق در سرحدات رفتارى كنند كه مخالف حسن همجوارى است. ملت ايران كه با نهضت اسلامى خود اميد دارد دست اجانب را از جميع ممالك اسلامى كوتاه كند و استقلال را به آنها برگرداند، همچنين انتظار دارد كه همان نحو كه ملت‏ها با نهضت عظيم اسلامى ايران موافق و پشتيبان آن هستند، دولت‏ها نيز پشتيبان آن باشند. حوزه علميه نجف اشرف كه در خدمت اسلام و مسلمين است، در طول تاريخ حافظ استقلال عراق بلكه ساير كشورهاى اسلامى بوده است، انتظار ندارد كه مورد اهانت واقع شود و يكى از شاخص‏ترين بزرگان آن مورد تهاجم واقع شود.

من به دولت عراق نصيحت مى‏كنم كه اين دژ محكم را كه حافظ كيان مصالح كشور است حفظ كند، اين نصيحتى بود كه من در دوران گذشته به شاه مخلوع و دولت ايران كردم. از خداوند تعالى عظمت اسلام و استقلال كشورهاى اسلامى‏را خواهانم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 111

تاريخ: 24/3/58

بيانات امام خمينى در جمع كارمندان بانك مركزى ايران

اين مملكت در طول پنجاه و چند سال با اسم تمدن رو به‏تباهى رفته است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

آقايانى كه در بانك‏ها هستيد بهتر مى‏دانيد كه اين رژيم سابق با بانك چه كرده است و بانك‏ها نسبت به اين ملت چه كرده‏اند و همين طور مى‏دانيد كه با كارخانه‏ها و كشاورزان چه كرده‏اند. شما ببينيد اينها با دانشگاه چه كرده‏اند. ما به طور اجمال اين را مى‏دانيم كه اين مملكت در اين پنجاه و چند سال رو به تباهى رفته است، به اسم تمدن بزرگ اين مملكت را خراب كرده‏اند، لكن هر قشر ما آنچه را كه لمس كرده است فقط به محل كار خودش مربوط مى‏شود. الان ما مواجه هستيم با دستجات مختلفى كه از اطراف ايران پيش من مى‏آيند، هر دسته‏اى كه مى‏آيد مى‏گويد كه هيچ جا خرابتر از جاى ما نيست. مثلاً از بختيارى مى‏آيند و مى‏گويند كه هيچ جا بدتر از بختيارى نيست و بختيارى‏ها هيچ ندارند. از بلوچ مى‏آيند همين حرف را مى‏زنند و آنها هم مى‏گويند هيچ جا بدتر از جاى ما نيست. از كردستان مى‏آيند همين مطلب را مى‏گويند و از هر جاى ديگر همين حرف است و من مى‏بينم كه همه صحيح مى‏گويند، لكن اينكه مى‏گويند هيچ جا بدتر از ما نيست، اين براى اين است كه آنها را ديده‏اند و جاهاى ديگر را نشنيده‏اند. آن كس كه در بختيارى مانده، ديده است كه در بختيارى چه گذشته اما شنيده كه در جاهاى ديگر هم ظلم و ستم بوده اما آنها را نديده، از اين جهت محل خودش را از همه جا بدتر مى‏داند. اينها همه درست مى‏گويند براى اينكه همه جا خراب است، اصلا برنامه اين بوده است كه خرابى بكنند. كشاورزى را با اسم اصلاحات ارضى بكلى از بين ببرند و بازار درست كنند براى آمريكائى، براى آمريكائى كه گندم‏هايش زياد است. آمريكا مى‏خواهد كه ايران با ساير كشورهائى كه تحت نفوذ است كشاورزيش به هم بخورد تا محتاج به او شوند چنانچه ما الان محتاج هستيم همه چيزمان از خارج بايد بيايد، دامدارى را از بين نبردند تا اينكه در گوشت محتاج به خارج باشيم و همين طور در اين پنجاه سال همه چيزمان را با اسم‏هاى بسيار فريبنده و اغفال كننده خراب كرده‏اند و از بين بردند. منتها شما خرابى‏هاى بانك را بهتر مطلع هستيد، كشاورز، خرابى كشاورزى را بهتر از شما مى‏داند و هر قشرى خرابى محل خودشان را بهتر احساس مى‏كنند.

صحيفه نور ج 7 صفحه 112

تكليف كارمندان بانك كوشش درجهت اصلاح مفاسد آن است‏

لكن بحث اين است كه حالا بايد چه كرد. اگر بنا باشد كه حالا ما باز بنشينيم و كليات بگوئيم كه بايد چه بشود، كارى از پيش نمى‏بريم. الان شما كه كارمندان بانك هستيد مشغول بشويد به درست كردن بانك‏ها. تكليف اين است كه شمائى كه كارمند بانك مركزى هستيد كوشش كنيد كه آن را اصلاح كنيد. شما اينجا را اصلاح كنيد آن كس هم كه مى‏گويد فلان اداره خراب است مشغول درست كردن آن اداره باشد. الان شهردار تهران با عده‏اى از كارمندانشان اينجا بودند و آنها هم همين شكايت‏ها را داشتند، لكن آنها هم بايد مشغول بشوند به درست كردن شهردارى و خدمت به شهر، نه اينكه همه‏مان بنشينيم و كليات را بگوئيم و دردها را بگوئيم و درمانش را از خدا بطلبيم. نه، بايد همه‏مان كار بكنيم. از حالا بايد اين طبقه جوان و بچه كوچك را كم كم تربيت كنيم. بزرگ‏ها را طورى تربيت كردند كه كمتر مى‏توان اصلاحش كرد. الان شما در بانك هستيد، نبايد بگوئيد كه در شهربانى خرابى است و بايد چه كرد. شما بايد ببينيد كه در بانك چه خبر است و عمل بكنيد. بانك را ببينيد مفاسدش چه بوده، اشكالاتش چه بوده، چه جور بايد بانكى درست بكنيم كه مفيد براى كشورمان باشد. شماها خودتان همه با هم تفاهم كنيد و مشكلات بانك را از ميان برداريد. اين تكليف شماست. اگر اينطور بشود كه هر كس در محلى كه هست همان محل را وجهه نظر خودش قرار بدهد و بنا بگذارد كه آن محل را درست بكند بعد از يك مدتى انشاءالله مى‏بينيم كه همه جا درست شده، شهردارى‏مان درست شده، بانك‏هامان درست شده و كشاورزى‏مان هم درست شده.

ما مى‏خواهيم همه جا يك رنگ اسلامى پيدا كند

اميدوارم خداوند به شما توفيق بدهد و اين مسائلى هم كه شما گفتيد مورد نظر هست، اميد است كه تحقق پيدا كند. ما مى‏خواهيم اينطور باشد كه وقتى در يك بانك وارد شديد مثل اين باشد كه به مسجد رفته‏ايد، آنطور باشد كه وقتى در وزارتخانه رفتيد مثل اين باشد كه توى مسجد رفته‏ايد و همه جا يك صبغه اسلامى پيدا كند و اگر انشاءالله اين معنا تحقق پيدا كند كه من اميدوارم تحقق پيدا كند همه چيز ما اصلاح مى‏شود. خداوند همه تان را تأييد كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 113

تاريخ: 25/3/58

بيانات امام خمينى در جمع اقشار مختلف مردم

هر گاه براى اسلام احساس خطر كنم تكليفم را ادا مى‏كنم

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من هر وقت احساس خطر بكنم براى اسلام، براى مسلمين، لازم مى‏دانم تكليف خودم را ادا كنم و مسلمين را آگاه كنم. من در اين موقع كه برا ى رأى‏گيرى در قانون اساسى است احساس خطر مى‏كنم، احساس توطئه مى‏كنم و لازم مى‏دانم تذكراتى به ملت ايران بدهم تا تكليف خودم را ادا كرده باشم.

اين چند روز، اين چند روز كه صحبت از قانون اساسى و نشر قانون اساسى است، مسائلى طرح مى‏شود كه به نظر من توطئه‏اى در كار است، توطئه‏اى كه براى اسلام و مسلمين و براى كشور ما خطر پيش مى‏آورد. اين چند روز كه صحبت از قانون اساسى است و مطالعه در قانون اساسى و به رفراندوم قرار دادن قانون اساسى بعد از مجلس و بعد از مطالعه كارشناسان، مطالبى پيش آمده است كه من احساس خطر مى‏كنم و لازم مى‏دانم ملت را از اين خطر آگاه كنم.

امروز طرح اشكال، يا توطئه است يا جهالت

در اجتماعاتى كه مى‏شود، گروه‏هائى كه در اينجا اجتماع مى‏كنند از اقشار مختلف، مسائلى را طرح مى‏كنند كه امروز وقت آن مسائل نيست. اشكالاتى را طرح مى‏كنند كه امروز وقت آن اشكالات نيست.من احتمال مى‏دهم كه اين مسائل،اين اشكالات ناخودآگاه از طرف اشخاصى طرح مى‏شود كه يا مستقيما يا به واسطه، تحت تأثير توطئه‏ها شده‏اند. ما امروز گرفتار مسأله‏اى هستيم كه بايد تمام افكار ملت ما متوجه به همان مسأله باشد. صحبت از گرفتارى‏ها، صحبت از نابسامانى‏ها، صحبت از اشتباهات دولت، صحبت از خرابى اوضاع بى موقع است. آقايان توجه داشته باشند امروز روزى نيست كه طرح اشكالات بشود، در ارتش طرح اشكال بشود، در وزارتخانه‏ها طرح اشكال بشود، در كميته‏ها طرح اشكال بشود، در دادگاه‏ها طرح اشكال بشود. امروز اشكال به اين قشرها محتمل است از ناحيه اشخاصى باشد كه توطئه بزرگ را مى‏خواهند انجام دهند. در وقتى كه قانون اساسى را مى‏خواهند طرح كنند و به نظر ملت برسانند، ذكر اين مسائل يا توطئه است يا جهالت.

صحيفه نور ج 7 صفحه 114

با به تعويق افتادن تصويب قانون اساسى بايد فاتحه اسلام را خواند

آن مطلبى كه بسيار مهم است اين است كه من اول بايد بگويم صحبتم با كيست و با چه اشخاصى و بعد عرض كنم. اشخاص مختلفند در مخالفت، يك اشخاصى هستند كه حسن نيت دارند لكن توجه به عمق مسائل ندارند، يك اشخاصى هستند كه تحت تأثير تبليغات و صحبت‏هاى اشخاص مغرض واقع مى‏شوند در عين حال كه حسن نيت دارند، يك اشخاصى هم هستند كه با كمال سوء نيت مشغول توطئه هستند. توطئه اين است كه تصويب قانون اساسى را به تعويق بيندازند يك سال، دو سال به بحث و شور قرار بدهند و ريشه‏هاى گنديده به هم متصل بشود و اساس اسلام را از بين ببرند.

تعويق تصويب قانون اساسى و برقرارى جمهورى اسلامى، استقرار حكومت اسلامى، اين تعويق موجب اين مى‏شود كه اشخاص توطئه‏گر در مرزهاى ما در داخل، در خارج با هم متصل بشوند و با اتصال با هم اصل قانون اساسى و اصل اساس اسلام را پايمال كنند. اشخاصى كه حسن نيت دارند بايد توجه كنند كه اگر چنانچه به آنطور كه مجلس مؤسسان صحبت مى‏شود و به آنطور كه قانون اساسى در مجلس مؤسسان واقع بشود كه اين مطلب از اشخاصى كه سوء نيت دارند طرح شده است و به اشخاصى كه با كمال تأسف حسن نيت دارند سرايت كرده است، اين معنا اين است كه دو سال، سه سال به مباحثات و معارضات دامن زده بشود و توطئه مجتمع شود. الان دارند مزدورانى در ايران از آن طرف مرز تربيت مى‏كنند كه اگر ما به زودى مطلب را خاتمه ندهيم، اين مزدوران مجتمع مى‏شوند و با اجتماع آنها ممكن است مصيبتى به بار بياورد، باز شما رابه زحمت بيندازد ولو سركوب مى‏شوند لكن زحمت ايجاد مى‏كنند.

طرح مجلس مؤسسان الهام گرفته از شياطين و خطرى براى اسلام است

مجلس مؤسسان براى اين است كه مردم منتخبين خودشان را تعيين كنند و اين فرق ندارد بين آنكه طرح فعلى دولت باشد يا طرح‏هائى كه اشخاصى كه توجه ندارند يا تحت تأثير واقع شده‏اند يا شياطين به آنها چيزهائى را تزريق كرده‏اند كه تعويق بيندازد و استقرار حكومت اسلامى يكى دو سال طول بكشد تا توطئه‏ها نضج بگيرند و اساس را از بين ببرند. اين طرحى كه دولت داده است اين است كه همان مجلس مؤسسان با افراد كمتر، از خود ملت، به تصويب ملت، به انتخاب ملت اشخاصى انتخاب بشوند و آنها در قانون اساسى كه پيش‏نويس شده است مطالعه كنند و اشكالاتى كه روشنفكران و حقوقدانان و ساير مردم به قانون اساسى كه پيش‏نويس شده است، طرح كنند و منتخبين مردم مطالعه كنند و بعد از اينكه آنها تصويب كردند باز هم به رفراندم گذاشته شود، با اينكه احتياج نيست لكن ما براى اينكه تحكيم بشود مطلب، به نظر عموم مى‏گذاريم لكن اگر آن مجلس مؤسسان با طول و عرض و عمق آن كه دو سال، سه سال بايد طول بكشد تا قانون تصويب بشود اگر آن طرح را ما مى‏خواهيم از آن روشنفكران غربزده كه بعضى از اين قشرهاى روشنفكر هستند، از اين مزدوران با توجه، از آنهايى كه مى‏خواهند رژيم سابق را برگردانند و يا شبيه آن را، از آنهائى كه از آن طرف مرزها به آنها كمك

صحيفه نور ج 7 صفحه 115

مى‏شود، از آنهائى كه مزد مى‏دهند به كارگران كه كار نكنند، از آنهائى كه اسلام را كهنه مى‏دانند، از آنهائى كه ازاسلام مى‏ترسند، اگر ما بخواهيم تعويق بيندازيم و آنطورى كه آنها با شيطنت طرح كردند و مع‏الاسف بعضى از اشخاصى كه حسن نيت دارند باورشان آمده است، بايد براى اسلام فاتحه بخوانيم، بايد براى كشور خودمان فاتحه بخوانيم.

من امروز ملت را آگاه كردم كه طرح مجلس مؤسسان به آن معنائى كه از غرب طرح شده است و الهام از شياطين گرفته شده است موجب تعويق مى‏شود و موجب فساد.

چه كسانى رفراندم را تحريم كردند؟

اينها كه در مراحل اول شكست خوردند، اينها كه رفراندم را تحريم كردند، اينها كه انحرافات اسلامى دارند، بعداز شكست از رفراندم به اين فكر افتاده كه نگذارند قانون اساسى به اين زودى‏ها تصويب شود تا بلكه (و به خيال خودشان) توطئه‏ها نضج پيدا كند و به خيال خودشان باز مسائل سابق برگردد. ملت ايران! بدانيد و بشناسيد اينها را. آنهائى كه غفلت كرده‏اند توجه فرمايند، آنهائى كه سابقا رفراندم را تحريم كردند حالا هم دارند مى‏گويند ما شركت نمى‏كنيم تا مجلس مؤسسان پيدا بشود. ببينيد چه اشخاصى هستند آنها، آنهائى كه از آن طرف مملكت مى‏گويند ما شركت نمى‏كنيم، از آنجائى كه مركز توطئه است، از كردستان كه مركز توطئه است، آنهائى كه مى‏گويند ما شركت نمى‏كنيم، چه نظر دارند؟ آنهائى كه تبع كمونيست‏ها هستند، چه نظر دارند؟!

اينقدر تحت تأثير غربزده‏ها نباشيد

بزرگان ما توجه كنند، به عمق مطالب برسند، اقشار مختلفه دارند با هم مجتمع مى‏شوند. اولى كه اسلام بناشد تحقق پيدا بكند، شيطان بزرگ رفت و شياطين را فرياد زد كه اگر اين اسلام درست بشود، كارها همه لنگ است. حالا هم فرياد بلند شده است، فرياد بلند كردند براى اينكه قانون اساسى را به تعويق بيندازند. بايد آقايان توجه كنند، آنهائى كه حسن نيت دارند مطالعه كنند، دقت كنند، تحت تأثير اشخاصى كه مفسد هستند نروند، روشنفكران ما تحت تأثير روشنفكران حرفه‏اى نروند، حقوقدان‏هاى ما تحت تأثير حقوقدان‏هاى غربى نروند، وكلاى دادگسترى ما تحت تأثير غربزده نروند، قضات ما تحت تأثير اشخاصى كه غربزده‏اند نروند، دانشگاه ما تحت تأثير اشخاصى كه در دانشگاه افساد مى‏كنند نروند، كارگرهاى ما، دهقانان ما تحت تأثير اشخاص مفسد نروند. اينها شياطينى هستند كه در صدر اسلام هم شيطان بزرگشان فرياد زد و همه را با هم مجتمع كرد، الان هم مى‏خواهند همين كار را بكنند. ملت! متوجه باش. وقت اين نيست كه اشكال بكنى به دولت، اشكال بكنى به ارتش و اشكال كنى به بازار. وقت اين است همه با هم مجتمع براى تصويب قانون اساسى و تسريع در آن كه در ظرف يكى دو ماه تمام بشود و نه يكى دو سال طول بكشد تا اينكه توطئه‏ها نضج بگيرد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 116

صلاح اسلام و مسلمين در تصويب قانون اساسى است

خدايا! تو مى‏دانى كه من صلاح ملت را، صلاح اسلام را، صلاح قرآن مجيد را، صلاح روحانيت را، صلاح مسلمين را دارم عرض مى‏كنم. تعويق در تصويب قانون اساسى و گذاشتن آن را در نظر يك مجلس بزرگ مؤسسان كه مناقش آنها و تأسيس آن 6 ماه طول مى‏كشد و مناقشات آن معلوم نيست يكى و دو سال، سه سال طول بكشد، خطر است براى اسلام، خطر است براى رسول الله. تأسيس مجلس مؤسسان به آنطورى كه غربى‏ها الهام كردند، خطر است براى اسلام، خطراست، خطر است براى كشور اسلامى، خطر است براى امام زمان. آنهائى كه در اشتباه هستند، برگردند و بدانند توطئه در كار است و بدانند من كمال علاقه را به آنها دارم و نمى‏خواهم به آنها سوء ظن پيدا بشود. آن شياطينى هم كه مى‏خواهند توطئه را بكنند، بدانند كه ملت ما بيدار است و اين توطئه را خنثى خواهد كرد.

خداوند ما را از خواب غفلت بيدار كند. خداوند اسلام و مسلمين را تقويت كند. دست اجانب را از ممالك ما كوتاه كند. اين ريشه‏هاى گنديده را كه مى‏خواهند توطئه كنند خدايا قطع كن اين ريشه‏ها را. والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 117

تاريخ: 25/3/58

بيانات امام خمينى در جمع روحانيون، وعاظ و گويندگان مشهد

و لا تهنوا و لا تحزنوا و انتم الاعلون ان كنتم مؤمنين‏

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم الله الرحمن الرحيم‏

نه سستى كنيد و نه محزون باشيد اگر مؤمن هستيد، علو رتبه داريد و از همه بالاتريد لكن مهم ايمان است و چطور تحصيل كنيم ايمان را؟ اسلام شهادتين است، ايمان حظ قلب است، آن چيزى را كه زبان بگويد و تلقين كند به قلب و قلب قبول كند، باور كند. اگر باور كرديد كه خداى تبارك و تعالى قادر مطلق است، حى مطلق است، وجود مطلق است، قادر عظيم‏الشأن است، اگر باور كرديد اين معنى را، ديگر نه حزنى است و نه سستى. يك جلوه‏اى در از اين ايمان در شما پيدا شد و به واسطه همين جلوه ايمان اين سد عظيمى كه باوركردنى نبود شكستيد، سدى كه تمام قدرت‏هاى، تمام ابرقدرت‏ها، تمام حكومت‏ها پشتيبان او بودند، تمام حكومت‏هاى اسلامى، شايد استثناءشان كرد كه يكى دو تا، تمام حكومت اسلامى پشتيبان بودند و تمام قدرت‏هاى بزرگ پشتيبان بودند. امريكا كرارا پشتيبانى خودش را اظهار كرد، انگلستان كرارا اظهار كرد. نوكر خوبى بود براى اينها و اظهار تأسف آنها بعد هم دليل بر اين بود كه خوب نوكرى بود و البته بايد هم اظهار تأسف كند. كى اظهار تأسف نكند براى كسى كه طول عمرش، وطنش را براى آنها داد. چرا اظهار تأسف نكند، چرا سناى امريكا اظهار تأسف نكند از اينكه ايران چند نفر قاتل را مى‏كشد. اظهار تأسف براى اين است كه اين نوكرها را از دست داده‏اند و حق دارند اظهار تأسف كنند. آنها پيششان انسان مطرح نيست، منافع مطرح است. ايمان مطرح نيست، نفع مطرح است و چون فكرها، فكر مادى بود و از ايمان اطلاع نداشتند و از خدابى اطلاع بودند، ممتنع مى‏دانستند كه يك مشت اشخاصى كه هيچ ندارند، بر يك قدرت شيطانى غلبه كنند با داشتن تمام ابزار جنگ و پشتيبانى تمام قدرت‏هاى بزرگ. آنها حساب ماديات را كرده بودند، حساب ايمان را نكرده بودند، روى قواعد مادى، صحيح مى‏گفتند، روى قواعد مادى همين بود كه آنها مى‏گفتند، ما هيچ نداشتيم، يك مشت خالى بود و آنها همه چيز داشتند، لكن قدرت ايمان آمد و با قدرت ايمان شكست آن سدهاى بزرگ را و تا اين قدرت ايمان هست، شما انتم الاعلون تا اين قدرت ايمان را حفظ كرديد، شما بالاترين موجودات هستيد. كوشش كنيد، ايمان را تحصيل كنيد و ايمان را نگه داريد. يك جلوه ايمان اين سد بزرگ را شكست و دست اجانب را، قدرت‏هاى بزرگ را كوتاه‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 118

كرد. ايمان بود كه در صدر اسلام دو امپراطورى بزرگ را درهم كوبيد، و الا قدرت مادى نبود در كار. در جنگ روم طليعه جنگجويان روم 60 هزار بودند و تمام جمعيت مسلمين 30 هزار نفر بودند و پشت سر آن طليعه 700 هزار نفر رومى بودند يكى سرداران اسلام گفت 30 نفر با من بيايد تا من شب بروم و با اين 60 هزار نفر جمعيت جنگ كنم بعد از اينكه اصرار كردند به او (بر حسب تاريخ) 60 هزار رفتند، 60 هزار نفر مسلم با 60 هزار نفر جنگجوى رومى كه تا دندان مسلح بودند، رفتند و آنها را شكست دادند و 700 هزار نفر جمعيت رومى به دنبال آن شكست خورد و رفت. بود كه قدرت ايمان بود كه اين كار را كرد و شما ديديد كه قدرت ايمان هم در ايران همين كار را كرد.

تحول روحى كه پيدا شد در ملت ما، بالاتراز اين شكستن سد بود. اين را كرارا من گفته‏ام كه يك نفر پاسبان مى‏آمد در بازار تهران، بزرگترين بازارهاى ايران و مى‏گفت چهارم آبان است بيرق بزنيد، احدى به خودش اجازه نمى‏داد كه تخلف كند، در ذهنش نمى‏آمد كه مى‏شود تخلف كرد. همين جمعيت، همين مردم در ظرف قريب به دو سال كه اخيرا تقريبا نهضت نضج گرفت، همين جمعيت در كوچه و خيابان ريختند و گفتند مرگ بر اين رژيم. همين كه از يك پاسبان آنطور مى‏ترسيدند، بازارها مى‏ترسيدند، همين‏ها ريختند در خيابان‏ها و با مشت خالى گفتند مرگ بر رژيم و ما رژيم را نمى‏خواهيم، ما اسلام را مى‏خواهيم. پيشبرد براى اين بود كه اسلام را مى‏خواستند، نه جمعيت، نه شخص، هيچ كس دخالت در اين امور نداشت، خدا بود، قدرت، قدرت الهى بود. اين قدرت الهى را، اين عنايت الهى را حفظ كنيد. تا حالا شما را قدرت الهى رسانده است به اينكه آزاد شديد، استقلال پيدا كرديد و هيچ يك از ممالك در مملكت شما نمى‏تواند تصرف كند. اين ايمان بود، اين قدرت الهى بود، اين وديعه الهى را حفظ كنيد. مادامى كه اين وديعه حفظ شده است انتم الاعلون . اگر خداى نخواسته اين وديعه را ما از دست بدهيم، دنبالش سستى است و بعدش حزن است، اندوه است، شكست است، بخواهيد كه پيروز شويد رمز پيروزى را بايد حفظ كنيد. رمز پيروزى ايمان بود. آن وحدت كلمه را، ايمان آورد. ايمان، وحدت كلمه آورد كه سر تا سر اين مملكت همه با هم، همه با هم فرياد زدند و يك مطلب را خواستند. اجتماع كردند از مركز تا هر جا شعاع مملكت است رفت صدا وفرياد زدند جمهورى اسلامى، اسلام. شهادت را براى خودشان فوز دانستند. آنهائى كه فرار مى‏كردند از همه چيز، حمله كردند بر تانك‏ها و توپ‏ها، غلبه كردند بر لشكر شيطان، بر طاغوت. اين رمز را حفظ كنيد، اين نهضت را حفظ كنيد، اين وحدت كلمه را حفظ كنيد، همه قشرها با هم باشيد، روحانى با دانشگاهى باشد، دانشگاهى با روحانى باشد، همه با بازارى باشند، همه با دهقان باشند، همه با ادارى باشند، همه با كارمندان باشند، همه با هم. از حالا به بعد ما احتياجمان به وحدت كلمه بيشتراست. الان من مى‏بينم كه رو به سستى داريم مى‏رويم و اين لازمه هر پيروزى است، وقتى عقيده شد كه پيروز است، سست مى‏شود لكن ما پيروز نشديم باز، سست نشويد. ريشه‏هاى گنديده رژيم و اجانب در مملكت ما هست و در هر گوشه و كنار هست اگر سستى كنيد، اين ريشه‏ها با هم مجتمع خواهند شد و اگر مجتمع بشوند خطر دارد. بايد اين نهضت حفظ بشود، اين وحدت كلمه حفظ بشود، بر نگرديد، ملت ما

صحيفه نور ج 7 صفحه 119

بر نگردند سراغ اينكه خانه ندارند، سراغ اينكه كاشانه ندارند، شما پيروز بشويد، همه چيز داريد لكن پيروز نشديم ما. اين ريشه‏ها را بشناسيد، اينهائى كه در هر امرى اشكال‏تراشى مى‏كنند، بشناسيد. اينهائى كه نمى‏خواهند جمهورى اسلامى تحقق پيدا بكند، بشناسيد. اينها همان‏ها بودند كه تا شاه بود شاه را مى‏خواستند و حالا هم آرزوى او را دارند و اين آرزو را به گور مى‏برند. من متشكرم از شما علما، فضلا، مؤمنين كه از راه دور آمديد و با ما ملاقات مى‏كنيد و درد دل ما را مى‏شنويد. ما امروز مواجه هستيم با يك گروه‏هايى كه اينها بر ضد ملت ما هستند به صورت مختلف و من اميدوارم كه هدايت بشوند اينها. من از آقاى مرعشى كه تشريف آوردند تشكر مى‏كنم و از همه آقايان تشكر مى‏كنم و اين صورت‏هاى نورانى را كه مى‏بينم مسرور مى‏شوم. خداوند همه شمارا سعادتمند كند. خداوند همه شما را از لشكر امام زمان سلام الله قرار بدهد.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 120

تاريخ: 25/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از اقشار مردم

پيروزى بى‏نظير ملت و شكست مفتضحانه شاه و عمالش در تاريخ ثبت گرديد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

وقت من كم و هوا گرم و شما عزيزان من در توى آفتاب و مكان ضيق و فشرده در زحمت هستيد ولى من چند كلمه با شما صحبت مى‏كنم. بعضى مسائل، مسائل اصلى است، مسائلى است كه بنياد مسائل ديگر است، مسائلى كه حفظ كيان اسلام و حفظ استقلال كشور به آنها بسته است و بعد از اينكه اين مسائل اصلى تحقق پيدا كرد مسائل ديگرى است كه آن مسائل بايد دنبال بشود. ما الان مبتلا هستيم به يك رشته از مسائل اصلى كه اسلام به آن بسته است و استقلال كشور. بايد همه ما تمام هممان را و تمام قدرتمان را صرف در اين مسائل اصلى بكنيم و بعد از آنكه ايران مستقلى و اسلام پياده‏شده‏اى داشتيم، دنبال مسائل فرعى برويم وانشاءالله آن مسائل را هم متحقق كنيم.

الان مسأله‏اى كه در پيش است يكى مسأله قانون اساسى است و يكى تشكيل مجلس شورا. اين دو مسأله بر ساير مسائل مقدم است. كوشش‏ها هست براى اينكه نگذارند اين قدم ثانى را ما برداريم، چنانچه كوشش‏ها كردند كه نگذارند رفراندم حاصل بشود راجع به اصل جمهورى. قشرهاى مختلف، ريشه‏هاى فاسد رژيم سابق، عمال فاسد اجانب جديت كردند كه پس از آنكه شكست خوردند و رژيم منحوس شاهنشاهى مدفون شد، نگذارند جمهورى اسلامى تحقق پيدا بكند. طرح‏ها ريختند و كارشكنى‏ها كردند. طراحان نوكر اجانب طرح ريختند و ريشه‏هاى فاسد رژيم سابق كارشكنى‏ها كردند، تحريم كردند رفراندم را، آتش زدند صندو ق‏هاى بعضى از بلاد را، مانع شدند از اينكه رأى بدهند در بعضى از موارد، لكن شكست خوردند، آن هم شكستى كه در تاريخ نظير نداشت.

دو شكست اينها تاكنون خورده‏اند كه هر دوى اين شكست‏ها در تاريخ بى‏نظير يا كم‏نظير است. يكى شكست در مبارزه بين ملت و رژيم، با همه قدرت كه داشت و با همه پشتوانه‏ها كه از قدرت‏هاى بزرگ داشت. اين شكست، شكستى بود كه در دنيا سابقه نداشت كه يك ملتى با دست خالى، يك ملتى كه هيچ نداشت، بر يك رژيمى كه همه چيز داشت غلبه كند، البته نيروى ايمان، نيروى اسلام موجب اين غلبه شد. وقتى نيروى اسلامى بود تمام قشرها متصل شدند به هم، قشر روحانى، قشر دانشگاهى، قشر ارتش همه به هم متصل شدند و همه با هم اين سنگر بزرگ را، اين سد بزرگ را شكستند و اين‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 121

نيروى ايمان بود.قدم بعد قدم رفراندم بود. مخالفين ما با رفراندم مخالفت كردند و كارشكنى كردند لكن ملت ما با نيروى ايمان پيش برد و رفراندمى كه در ايران واقع شد، نه در ايران و نه در ساير جاها سابقه نداشت. با اين عشق و علاقه، با اين محبت و همبستگى كه 99 و بيشتر يا 99 درصد قدرى اين طرف آن طرف، شما پيروز شديد. در اين دو قدم، پيروزى مال شما و خذلان و رسوايى مال مخالفين شماست.

عدم صلاحيت حقوقدانان غربزده در تدوين قانون اساسى

حالا به قدم سوم رسيده است كه باز مخالفت‏ها شروع شده است. با بهانه مختلف، جنود شياطين دور هم دارند جمع مى‏شوند، بهانه‏هاى مختلفى كه سابقا هم اين بهانه‏ها را داشته‏اند. حالا كه بناست قانون اساسى به دسترسى ملت گذاشته شود تا هركس هر مطلبى دارد پيشنهاد كند و بعد نمايندگان مردم، نمايندگان منتخب از طرف خود ملت قانون اساسى را بررسى كنند، با همه مطالبى كه قشرهاى مختلف و به اصطلاح، حقوقدان‏ها بررسى كنند و همه مطالب را روى هم بريزند و قانونى كه نوشته شده است اگر نقص دارد، رفع كنند نقص را و اگر اشكال دارد، اشكال را مرتفع كنند، حالا هم بهانه‏گيرها، آنهايى كه شكست خورده‏اند در آن مراحل، مى‏خواهند در اين مرحله خرابكارى كنند. بيدار باشيد برادران، دشمنان خودتان را بشناسيد، مى‏خواهند نگذارند قانون اساسى بر طبق آنطورى كه اسلام حكم مى‏كند تصويب شود. بايد حقوقدان‏هاى غربى نظر بدهند؟! ما مى‏خواهيم قانون اسلامى بنويسيم، از غرب بيايند نظر بدهند؟! يا غربى‏ها بيايند نظر بدهند؟ يا غربزده‏ها بيايند نظر بدهند؟ حقوقدان اسلامى ما مى‏خواهيم و اين حقوقدان‏ها اسلام رانمى‏دانند يعنى چه، البته بعضى از آنها من وقتى كه به طور كلى مى‏گويم، از باب اينكه آنهائى كه در قشر اسلامى هستند و مطالعات اسلامى دارند خارج هستند، من با آن غربزده‏ها صحبت دارم، با آنهائى كه تحت تأثير غربزده‏ها واقع مى‏شوند صحبت دارم. بايد قانون اسلامى‏ما را از غرب بگيريم؟ از غربزده بگيريم؟ بايد ديد كى صلاحيت دارد، چه حقوقدانى صلاحيت دارد كه در قانون اساسى ما نظر بدهد. ما كه مى‏خواهيم جمهورى اسلامى‏تحقق پيدابكند و قانون اساسى جمهورى اسلامى مى‏خواهيم تدوين كنيم، ما بايد دنبال آنهائى باشيم كه حقوقدان غربى هستند؟ اگر باشند روشنفكرانى كه از اسلام بى‏اطلاع هستند و نمى‏دانند اسلام چيست، هر وقت ما خواستيم قانون اساسى جمهورى يا جمهورى دموكراتيك را تدوين كنيم شما آقايانى كه حقوقدان هستيد، شما آقايان روشنفكر غربى صلاحيت داريد كه نظر بدهيد لكن ما هر وقت خواستيم قانون اسلامى بنويسيم، خواستيم مسائل اسلام را طرح بكنيم شما صلاحيت نداريد، شما از اسلام اطلاعى نداريد، شما اسلام را مى‏گوئيد براى اين زمان نيست براى اينكه اسلام را نمى‏دانيد، براى اينكه اعتقاد نداريد كه آن كه قانون اسلام را آورده است، خداست، خداست كه محيط بر همه چيزهاست، بر همه اعصار است، قرآن است كه كتاب همه اعصار است، دستورات رسول الله است كه براى همه اعصار است. شما اطلاعى نه از قرآن داريد و نه از

صحيفه نور ج 7 صفحه 122

سنت داريد و نه از اسلام و ما به شما اجازه نمى‏دهيم كه دخالت در معقولات كنيد، بله در بعض مسائل ادارى، در بعضى مسائل اجرايى شما هم حق نظر داريد لكن عمده اين است كه شما نمى‏خواهيد يك قانون اساسى اسلامى‏باشد. شماها از اسلام وحشت داريد، حق هم داريد براى اينكه اسلام در استفاده‏هاى شما را بست، اسلام دوستان شما را از ايران بيرون كرد، اسلام، جنايتكارها كه رفقاى بعضى از شما بودند به درك فرستاد. شما وحشت داريد از اسلام و حق داريد وحشت داشته باشيد ولى ملت اسلام، ملت ايران نمى‏تواند تابع هواى نفس شما باشد، نمى‏تواند قرآن را كنار بگذارد و قانون اساسى غربى را قبول كند، به شما اجازه نمى‏دهد كه در امرى كه بى‏اطلاع هستيد و جاهل هستيد دخالت كنيد. شما اطلاعاتتان در حدود مسائل غربى است، قوانين غرب را مى‏دانيد، شما تاكنون قرآن را مطالعه نكرده‏ايد. عرض مى‏كنم كه، من به همه اقشار نمى‏گويم، در بين اينها اشخاص اسلامى، اشخاص مطالعه‏دار هست، من آنها را مى‏گويم كه مى‏گويند اسلام ديگر فايده ندارد، من آنهايى را مى‏گويم كه مى‏گويند اسلام مال 14 قرن پيش است. ما به اشخاصى كه اطلاع ندارند از قوانين اسلام، اطلاع ندارند از روح اسلام، نمى‏دانند كه اگر اسلام تحقق پيدا بكند چه خواهد شد، ما به آنها اجازه نمى‏دهيم كه دخالت در اين امور بكنند، بله، حق رأى دارند، رأى بدهند كه اسلام نه، چنانچه دادند. مختارند كه رأى بدهند لكن نگويند كه ما مجلس مؤسسان كوچك را نمى‏خواهيم، يك مجلس مؤسسان 500 - 600 نفرى مى‏خواهيم، بهانه نگيرند. مگر مجلس مؤسسان چيست؟ جز اين است كه اشخاصى كه مردم آنها را انتخاب مى‏كنند، بايد بنشينند و قانون را ملاحظه كنند ؟بايد حتما 600 - 700 نفر باشند تا نوبت به شما هم برسد؟! اگر تمام ملت پنجاه نفر را تعيين كنند، اينها وكيل ملت نيستند؟ اين مجلس، مجلس مؤسسان نيست؟ ما بعد از اينكه بررسى شد در قانون اساسى به نظر خبرگان اسلامى رسيد، به نظر روحانى اسلامى رسيد، به نظر علماء متعهد رسيد به نظر نمايندگان مردم رسيد، باز هم در افكار عمومى مى‏گذاريم، ميزان است.

ميزان، رأى ملت است

مجلس مؤسسان اگر اعتبار دارد براى اين است كه مجلس مبعوث از ملت است. خود ملت حق ندارد رأى بدهد لكن وكيل ملت حق دارد؟ اين چه غلطى است؟ خود من حق ندارم تصرف بكنم در مالم، وكيل من حق دارد؟ خود شما حق نداريد رأى بدهيد، وكيل شما حق دارد؟! وكلا براى اين حق دارند كه وكيل شما هستند و الا چه حقى دارند. يك نفر چه حقى دارد براى 35 ميليون جمعيت رأى بدهد؟ پنجاه نفر ششصد نفر چه حقى دارد براى يك ملت 35 ميليونى رأى بدهد؟ اين حق براى اين است كه شما مى‏خواهيد رأى بدهيد، رأى شماست، ميزان، رأى ملت است. ملت يك وقت خودش رأى مى‏دهد، اين اساس يك وقت يك عده‏اى را تعيين مى‏كند كه آنها رأى بدهند، آن در مرتبه دوم صحيح است و الا مرتبه اول، حق مال خود ملت است. شما خون داديد، حقوقدانان براى شما تكليف معين كنند؟ خودتان بايد تكليف معين كنيد. شمائيد، همين ملت، همين مردم محروم دانشگاه، جوان‏هاى

صحيفه نور ج 7 صفحه 123

محروم دانشگاه، همين جوان‏هاى محروم مدرسه فيضيه، همين جوان‏هاى محروم در ارتش، همين جوان‏هاى محروم در بازار، همين جوان‏هاى محروم در كارخانه‏ها و در كشاورزى، اينها بايد رأى بدهند. بهانه‏ها را كنار بگذاريد، از خدا بترسيد، با ملت شوخى نكنيد، رأى مردم را هيچ حساب نكنيد، مردم را به حساب بياوريد.

ما حتما بايد تابع طرح‏هاى غربى باشيم؟ اسلام را كار نداريم؟! غرب هر چه بگويد تابع او هستيم؟ غرب تا حالا همين بساط بود كه بود. ما تا حالا مبتلاى به غرب بوديم و بيش از پنجاه سال كه اكثر شما يا بعض از شما يادشان است، بعضى از شما و من يادم است و بيست و چند سال كه اكثر شما يادتان است، طرح‏هاى ما غربى بود، گرفتارى‏هاى ما از غرب بود. باز همان گرفتارى‏ها پيش بيايد؟ قانون اساسى را هم آنها بنويسند؟ آنها رأى بدهند؟! غربزده‏ها رأى بدهند؟ ميزان، شما هستيد. آن كسى هم كه اينها خودشان قبول دارند، ولو دروغ مى‏گويند، دكتر مصدق هم وقتى كه يك مطلبى پيش آمد كه من حالا يادم نيست، آمد بالا ايستاد گفت:من با خود مردم صحبت مى‏كنم، به وكلا كار ندارم، وكلا صداى مردمند، من با خودشان صحبت مى‏كنم. ما از خودتان رأى مى‏خواهيم، مااگر چنانچه هيچ هم وكيل نگيريم، شما هستيد ميزان.

يك قدرى در مطالبتان تعقل كنيد، نگذاريد ملت به تنگ بيايد

ما براى خاطر اينكه اين نق‏نق‏ها كم بشود، گفتيم يك مجلسى هم درست بشود، شما اسمش را مجلس مؤسسان بگذاريد. اگر خيلى دلتان مى‏خواهد غربى باشيد، اگر خيلى دلتان مى‏خواهد كه مردم را به خودتان متوجه كنيد، اسمش را بگذاريد مجلس مؤسسان و الا ما با مردم كار داريم. ما قانون را قاعده اين بود قانون را بنويسيم، منتشر كنيم در همه بلاد و همه مردم ببينند، بعد به آنها بگوئيم اين را مى‏خواهيد يا نه؟ رفراندم كنيم. ما براى اينكه شماها خيلى دم از روشنفكرى مى‏زنيد، يك قدرى هم با شما مسالمت بكنيم. با اينكه هر چه مسالمت بكنيم شما بدتر خواهيد كرد، ما مى‏گوئيم كه مردم خودشان افرادى را تعيين كنند كه اين قانون اساسى كه نوشته شده است بيايند ببينند، هر رأيى دارند، هر طرحى دارند بدهند، مى‏خواهد اين رأى‏ها رأى‏هاى مخالف با قرآن باشد، مى‏خواهد موافق، منتها ما مخالف‏هايش را قبول نمى‏توانيم بكنيم و شما دنبال اين هستيد كه اين كار را بكنيد. اين مجلس را شما اسمش را مجلس مؤسسان بگذاريد، ما بعداز اين مجلس مؤسسان هم به خود موكل‏ها، به وكلا ما چكار داريم، ما شما را مى‏شناسيم، ما نوكر شمائيم.

آقايان مى‏گويند كه ملت اطلاع است، من مى‏گويم شما بى‏اطلاع هستيد. اگر ملت بى‏اطلاع است شما بى‏اطلاع‏تر هستيد براى اينكه در اينجااطلاعات اسلامى مى‏خواهد و بعضى از شما اصلا اطلاع نداريد، بعضى از شما نمى‏داند نماز چند تاست. چرا ملت ما اطلاع ندارد؟ چرا اينقدر ملت ما را ضعيف قرار مى‏دهيد؟ چرا اهانت به ملت مى‏كنيد؟ چه حقى داريد ؟ ملت ما، درش همه چيز هست. اگر اسلام فقط عيب است، بله شما حق داريد. ملت ما مسلم است، شما هم اسلام را قبول نداريد، پس ملت

صحيفه نور ج 7 صفحه 124

ما چيزى نمى‏داند براى اينكه اسلامى است و اسلام چيزى است كه مخالف با همه دانش‏هاست! حرف شمااين است. يك قدرى در حرف‏هايتان تفكر كنيد، يك قدرى در مطالبتان تعقل كنيد، نگذاريد كه ملت يك وقت به تنگ بيايد، رژيم سابق ملت را به تنگ آورد نگذاريد يك قدرى تعقل كنيد، يك قدرى براى اسلام حق قائل شويد، يك قدرى براى مسلمين حق قائل بشويد، يك قدرى براى برادران اسلامى حق قائل بشويد.

امروز اختلاف سليقه و تشتت برخلاف مسير ملت است

مسأله اصلى كه حالا بايد شماى ارتشى، من طلبه، مراجع عظام، علماء اعلام، دانشگاهى بازارى، دهقان، ادارى و كارمندها، همه به آن توجه بكنند اين است كه اين قانون اساسى كه اساس اسلام را ما مى‏خواهيم پياده بكنيم، اين قانون اساسى درست بشود، بعد كه قانون اساسى‏مان را انشاءالله - به رغم - به رغم اينهائى كه نمى‏خواهند بشود، باز شما رأى داديد و درست شد و مجلس شورا و شما رأى داديد آزادانه، بر خلاف اين پنجاه سال، آزاد رأى داديد و وكلايتان را فرستاديد و رئيس جمهور را خودتان تعيين كرديد، باز نگفتيد شما حق نداريد، ما غربى‏ها بايد رئيس جمهور برايتان تعيين كنيم، خود شما تعيين كرديد، آنوقت مى‏آئيم سراغ اينكه اين مسائل دوم را بايد پيش بياوريم و من هم مى‏دانم شما مشكلات داريد، ما هم مشكلات داريم.

شما ارتش را مى‏دانيد كه يك اشكالاتى در آن هست، ما هم ارتش را مى‏دانيم اشكالات دارد، هم ادارات را، هم وزارتخانه‏ها را، هم بازار را و هم محله‏ها را و هم مدارس خودمان را. اين مدارس خودمان هم اشكال دارد. اما حالا ما نبايد آن چيزى كه ما بايد در آن مسير همه با هم برويم، هر كداممان مسيرش را رها كند، من بيايم بروم حجره‏هاى مدرسه مثلاً چند تا هست، نمراتش چطورى هست، طلبه‏هايش چند تاست و شما برويد بگوئيد در ارتش، حالا چه اشكالى هست، شورا لازم است يا چه لازم است. تشتت الان مخالف با مسير ماست، ملتفت باشيد. الان اختلاف سليقه‏ها را نياوريد پيش، الان همه‏مان بايد برويم سراغ اين كارها. چطور آنوقت كه (من يك گاهى مثال مى‏زنم) اگر يك وقت زلزله خداى نخواسته بيايد و يك شهر را خراب كند و من بنشينم توى مدرسه درس بخوانم، شما هم برويد در نظام - عرض مى‏كنم كه - رژه برويد صحيح است؟ نه، بايد همه بيائيم اين زلزله‏زده‏ها را نجات بدهيم.

آقا، امروز مملكت ما غربزده است كه از زلزله‏زده بدتر است امروز بعضى از اشخاص در اين مملكت مى‏خواهند نگذارند اسلام تحقق پيدا بكند، اغفال مى‏كنند بعضى مقامات را، مى‏خواهند نگذارند اسلام تحقق پيدا بكند امروز وقت اين نيست كه نق بزنم كه من فلان قسمش را نمى‏خواهم فلان قسمش را مى‏خواهم امروز وقت اين است كه همه دست به هم بدهيد بگوئيد اسلام را ما مى‏خواهيم، چنانچه همه گفتيد، با اسلام همه پيش رفتيد. شما اشكالات خودتان را حالا پيش نياورديد، بگذاريد براى بعد، بگذاريد اسلام تحقق پيدا بكند، بگذاريد مملكت، مملكت بشود بعد بيائيم سراغ‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 125

اينكه اين مملكت نظامش چه جور بايد باشد، طلبهاش چه جور بايد باشد، كاسبش چه جور بايد باشد. من هم مى‏دانم همه جا اشكال هست لكن الان ما زلزله‏زده هستيم، غربزده هستيم، همه بايد دست به هم بدهيم و اين راه را تا اينجا كه آمديم، باقيش هم برويم. ما بين راه هستيم، باز گردنه‏ها داريم كه دزدها توى آن گردنه است. ما يك گردنه را از آن گذشتيم، يا دو گردنه را، باز دزدها توى آن گردنه‏هاى ديگر هست، در كمين نشسته‏اند با هر صورت. ما بايد همه، همه دست به هم بدهيم از اين گردنه‏ها بگذريم، بعد كه گذشتيم از گردنه‏ها و رسيديم به منزل بنشينيم بگوئيم حالا اشكالاتمان چيست. الان وقت اشكال‏تراشى نيست، الان وقت جلو رفتن است. من از همه مى‏خواهم، من التماس مى‏كنم به ملت ايران، من دست ملت ايران را مى‏بوسم، اسلام را مى‏خواهند ببرند.

صفوف خود را از غربزدگان و عمال رژيم فاسد جدا سازيد

اين قشرهاى اين قشرهاى دانشگاهى و دانشجو و وكلا و روشنفكرها حساب خودشان را از اين چندين نفر، چند نفرى كه عمال غربند و عمال محمدرضا، جدا كنند. كانون وكلا كه همه‏اش غربزده نيست، كانون وكلا تويشان پيدا مى‏شود، اين غربزده‏ها را كنار بگذارند. يكيشان رفت، باقى هم بروند. روشنفكرها، روشنفكرهاى اسلامى، روشنفكرهاى وارداتى را كنار بزنند. غربزده‏ها را كنار بگذاريد، عده‏شان خيلى زياد هم نيست اما فضوليشان زياد است. عده زيادنيست، ادعايشان زياد است. خود قشر روشنفكر متعهد اسلامى براى خاطر خدا،براى خاطر اسلام، براى خاطر استقلال كشور، براى خاطر حفظ آزادى، اين روشنفكر متعهد اسلامى، آنهايى را كه در بينشان پيدا مى‏شود كه نق مى‏زنند و مى‏خواهند نگذارند كارها پيش برود، اينها را كنار بزنند. التماس دعا بكنند پيش گوششان، بروند به اروپا باز سر عياشى‏اى كه مى‏كردند، حالا آمده‏اند. آن كانون وكلا، آنهائى كه بر ضد اسلامند، و كنار بگذارند. همه كه نيستند، بعضى از وكلا بسيار مردم صحيح و سالمى هستند، بسيارشان ولى آنهايى كه فضولى مى‏كنند، آنها را كنار بگذارند، از كانون بيرون كنند.

ترس غربزدگان از روحانى و دانشگاهى صالح

دانشگاه ما كه مركز آدم سازى بايد باشد، قشر دانشجو كه متعهد براى اسلام است و خونش را براى اسلام داد و فعاليت براى اسلام كرد، حالا بيدار باشد كه يك عده معدودى توى اين دانشگاه دارند مى‏روند و نمى‏خواهند اسلام پيدا بشود، نه اينكه مى‏خواهند دانشگاه درست بشود، خير، آنها از درست شدن دانشگاه مى‏ترسند.

خدا رحمت كند مرحوم فيض رضوان الله عليه را - قمى - توى همين مدرسه فيضيه، نزديك اينجايى كه حوض بود، زمان رضاخان فرمودند به من كه چى عيبى دارد، خوب اينها مى‏خواهند صالح را از غير صالح جدا كنند (مى‏خواستند امتحان بكنند و آن امتحان‏هايى كه مى‏خواستند بكنند و روحانيت را از بين ببرند) ايشان باورش آمده بود، مى‏فرمود كه خوب، اينها مى‏خواهند صالح‏ها را

صحيفه نور ج 7 صفحه 126

كنار بگذارند باشد، بدها را بفرستند. من عرض كردم آقا، اينها از صالح مى‏ترسند، اينها از روحانى صالح مى‏ترسند،، از بدش چه ترسى دارند؟ بدش كه همراه هست - همراهشان - اينها از صالح مى‏ترسند. دانشگاه هم بايد خودش را اصلاح كند، خود دانشگاهى، خود دانشگاهى صالح. اينهايى كه حالا آمده‏اند و مى‏خواهند به قول خودشان اصلاح بكنند، اينها از اصلاح دانشگاه مى‏ترسند. اينها مى‏ترسند كه در دانشگاه يك آدمى پيدا بشود كه يك وقت مشت بزند به دهانشان. آنها هم مى‏ترسيدند كه از روحانيت يكى پيدا بشود مشت بزند به دهانشان. همه از آدم مى‏ترسند، از آدمك كه كسى نمى‏ترسد. اينها مى‏خواهند دانشگاه را نگذارند آدم تويش پيدا بشود و شما جديت كنيد كه آدم پيدا بشود. شما جديت كنيد كه اين اشخاصى كه حالا افتاده توى دانشگاه‏ها و دارند فساد مى‏كنند، خودتان بيرونشان كنيد. نبايد شكايت كنيد كه در دانشگاه يك كسى آمده و دارد حرف مى‏زند. خوب، برو مقابلش بايست، بگو آقا تو چه مى‏گوئى؟ تو براى ملت دلت مى‏سوزد؟ اگر براى ملت دلت مى‏سوزد، چرا رفراندم را نمى‏گذاشتيد بشود؟ چرا نمى‏گذاريد كشاورزها الان رزاعتشان را بردارند؟ جز اين است كه مى‏خواهيد براى آمريكا بازار درست كنيد؟ پيشتر، شاه درست مى‏كرد، حالا شاهك. چرا نمى‏گذاريد كارخانه‏ها راه بيفتد؟اگر كارخانه‏ها براى ما راه بيفتد، خوب احتياجمان از بيرون كم مى‏شود، از غرب كم مى‏شود و اينها عمالند براى اينكه ما را محتاج به آنها كنند. بشناسيد دوستان خودتان و دشمنان خودتان را. قشرهاى روشنفكر، دشمن اسلام را بيرون كنند از مراكز خودشان. كانون وكلا، وكلاى دشمن با اسلام را يا نفهم را كنار بگذارند. من از خداى تبارك و تعالى سلامت همه شما را مى‏خواهم و عذر مى‏خواهم كه شما را در اين گرما مزاحمتتان كردم ولى خوب چه بايد كرد. بايد دردها را گفت و ملت را بيدار كرد كه مبادا خداى نخواسته تحت تأثير اين حرف‏ها يك وقت واقع بشوند. خداوند ملت ما را سعادتمند كند. خداوند مملكت ما را از شر شياطين نجات بدهد. خداوند شما را از مسلمين متعهد و از لشكر امام زمان سلام الله عليه قرار بدهد.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 127

تاريخ: 26/3/58

بيانات امام خمينى در ديدار با جامعه وعاظ تهران

در صدر اسلام، مسجد مركز فعاليت‏هاى سياسى بوده است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

مسجد و منبر در صدراسلام مركز فعاليت‏هاى سياسى بوده است. جنگ‏هائى كه در اسلام شده است بسيارى از آن از مسجد طرحش ريخته مى‏شد. حضرت امير سلام الله عليه به حسب خطبه‏هائى كه در نهج البلاغه جمع شده است - بعضى - خطيب بزرگ و فخر خطباست و با آن خطبه‏هاى بزرگ مردم را تجهيز مى‏كردند براى دفاع از اسلام و همين طور دستورهاى اخلاقى و دستورهاى عقيدتى و همه چيز در اين كتاب مقدس هست. مسجد جائى بوده است كه از آنجا شروع مى‏شده است به قعاليت‏هاى سياسى، منبر هم جائى بوده است كه محل خطبه‏ها بوده است، خطبه‏هاى سازنده و سياسى، مع الاسف تبليغات زيادى كه شايد از سيصد سال پيش شده است يعنى از آنوقتى كه غرب به اينجا راه پيدا كرده و مطالعات در حال مردم مشرق عموما كرده‏اند و رسيدگى به اوضاع و احوال سياسى و اجتماعى و اخلاقى مردم شرق آنها كرده‏اند. در آنوقتى كه وسايل رفت و آمد مثل حالا نبوده است در تاريخ مى‏بينيد كه با شتر حركت مى‏كردند اين بيابان‏هاى مملكت ما را بررسى مى‏كردند، تمام جاها را اينها بررسى كردند و تمام مخازن ما را بهتر از ما مطلع‏اند و تمام گروه‏هاى كشور را چه مرزنشين‏ها و عشاير و چه مركزنشين‏ها و روشنفكرها، همه اينها را، اينها مطالعه كردند و به آن نتيجه رسيدند كه مسجد و محراب را و دانشگاه را بايد به يك وضعى درست كرد كه نتيجه نداشته باشد، يعنى آن نتيجه‏اى كه از مسجد و محراب و منبر و از دانشگاه بايد حاصل بشود، خنثى كنند، چه بكنند؟ مسجد و منبر و روحانيت، مامورشان كه رضاخان بود آمد و شايد (اگر) شما يادتان نباشد كه چه كرد، تمام منابر تعطيل شد، تمام مساجد نيمه تعطيل، تمام مجالس روضه‏خوانى همه از بين رفت، تمام روحانيت دستخوش مفسده‏هائى كه آنها داشتند (عمامه‏ها را برداشتند، لباس‏ها را از چيز آنها كندند تغيير دادند، منبرى، محرابى، كوچك، بزرگ همه در تحت فشار قرار گرفتند) واقع شدند.

تبليغات دامنه‏دار جهت جدا نمودن روحانيت از سياست

و يك چيز مهمى كه هم در دانشگاه عمل شده است و هم در منبر و محراب و روحانيت، اين‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 128

است كه تبليغات دامنه‏دار شده است كه به خود روحانيون هم مطلب را مشتبه كنند كه شما چه كار داريد به سياست، شما برويد نمازتان را بخوانيد، عبا را به سرتان بكشيد و برويد نماز را بخوانيد و بعد از نماز هم اگر مى‏توانيد چند كلمه مسأله بگوئيد و بعد هم برگرديد خانه‏تان، چه كار داريد به مملكت، به احتياجات ملت شما چه كار داريد، اين كارش با ماهاست. ما وقتى كه از آن حبس بنا بود بيائيم به آن حصر، اين پاكروان (مثل اينكه مقتول هم شد و آنوقت رئيس سازمان بود) آمد آنجا، من و آقاى قمى هر دو با هم نشسته بوديم آن هم آمد و گفت به اينكه اين سياست كارى است كه دروغگوئى در آن هست، بدجنسى مثلاً در آن هست چه هست، آخر كلمه‏اش اين بود كه پدر سوخته‏اى در آن هست، اين را شما بگذاريد براى ما، من گفتم سياست به اين معنائى كه شما مى‏گوئيد مال شماست. اينها همچو تبليغات كرده بودند كه اگر يك ملائى وارد مى‏شد در ا مر سياسى، راجع به حكومت مى‏خواست صحبت بكند، راجع به مجلس مى‏خواست صحبت بكند، راجع به گرفتارى‏هاى سياسى مردم مى‏خواست صحبت بكند، در خود جامعه روحانيت مى‏گفتند اين آدم سياسى است ديگر به درد نمى‏خورد همان خاصيتى كه در على ابن ابيطالب (ع) بود كه يك رجل سياسى بود، از خطش معلوم است كه مرد سياست بوده واز كاغذى كه به مالك اشتر نوشته و دستورهائى كه داده، همه‏اش دستورهاى سياسى است ما غفلت كرديم، از مبادى امر و از صدر اسلام و از كيفيت سياست رسول اكرم (ص) و از سياست اميرالمومنين سلام الله عليه و سياست ائمه عليهم السلام كه به صورت تقيه سياست‏ها را اجر مى‏كردند غفلت كرديم. به ما اينها تزريق كردند و حتى به خود ما تعميه كردند كه شما حق دخالت دراين امور را نداريد، اصلا به شأن شما نيست و آن اسم كه ما هم يك قدرى خوشحال بشويم كه آقا شما بالاتر از اين هستيد كه در سياست دخالت بكنيد شما يك رجل روحانى هستيد، شما بايد مردم را تهذيب اخلاق شان بكنيد، اخلاق براى مردم بگوئيد و امثال اين حرف‏ها. هم منبرها را از محتوائى كه بايد داشته باشد كه آن دخالت در امور سياست و مملكت است و هم مسجدها را و هم ساير طبقات روحانيون را و هم حوزه علميه را از آن محتوائى كه اسلام از اول مى‏خواسته اينها باشند و اين كارها را بكنند، حوادث واقعه بايد به روحانيين رجوع بشود. حوادث واقعه چه چيز است، حادثه‏ها، همين حوادث سياسى است، حالا احكام جزء حوادث نيست و اما الحوادث الواقعه رجوع كنيد به فقها حوادث همين سياست‏هاست، اين حادثه‏ها عبارت از اين است كه براى ملت‏ها پيش مى‏آيد، اين است كه بايد مراجعه كنند به كسانى ديگرى كه در رأس مثلاً هستند و الا مسأله گفتن، احكام شرعى جزء حوادث نيست، يك چيزهائى است كه بوده است. در هر صورت من طلبه را و شماى خطيب را از آن خاصيتى كه بايد داشته باشيم، از آن خاصيت انداختند و اين بزرگترين جرمى بود كه اينها مرتكب شدند. آن فشارهاى رضا شاه، آنها معلوم بود كه به جائى نخواهد رسيد، فشار و زور كار را انجام نمى‏دهد و لهذا ديديد تمام شد آنها، با فشار نمى‏شد، نمى‏شد كا ر را درست كرد، با حيله بايد كار را درست كرد، دست دوم اين بود كه با حيله به صورت اينكه من هوادار اسلام هستم من عدالت اجتماعى اسلام را قبول دارم حالا هم دست بر نمى‏دارد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 129

ايجاد تحول روحى در جامعه، اراده الهى بود

همين چند روز پيش از اين در يك مجله‏اى ديدم كه نوشته است كه من از مردن نمى‏ترسم براى اينكه من يك آدم مسلمانى هستم - باز هم به خيالش كه باز مى‏شود - در هر صورت آنكه براى ما مهم است اين است كه ما همانطورى كه در اين سه سال، بحمد الله واقع شد و تقريبا راه صد ساله منبرى و محرابى رفت و ساير مردم و دانشگاهى‏ها راه صد ساله رفتند اينها، يعنى يك تحول روحى در تمام جوامع پيدا شد. آن منبرى كه اصلش يا جرأت نمى‏كرد از ترس اين مردمى كه پاى منبرش نشسته‏اند مطلب سياسى را عنوان بكند يا خودش اعتقادش اين بود كه نه نبايد اين كارها بشود، در اين يكى، دو سال ديديم كه متحول شدند به يك مردم متعهد كه همان چيزى كه درصدر اسلام مطرح بوده اينها مطرح كردند، محراب‏ها همانطورى كه محراب‏هاى صدر اسلام بوده است متحول شدند، منبرها همانطور، بازار متحول شد، بازارى كه براى خودش هيچ قائل نبود كه در امور سياسى داخل بشود در امور سياسى و در متن سياست داخل شد، دانشگاه‏ها متحول شدند، آنهائى كه خيال مى‏كردند كه بعضى‏شان اسلام اين نمى‏شود، تحرك ندارد، آنها فهميدند كه همه تحرك‏ها از اسلام است. قرآن كتاب تحرك است، جنبش است. آنها هم متصل شدند به شما، بازار هم متصل شد به همه، كارگرها هم متصل شدند به همه، كارمندان هم متصل شدند به همه، آخرش هم ارتش متصل شد. اين يك مطلب الهى بود، نمى‏شود اين را پاى كسى حساب كرد كه اين كار را كرده، اين را ما به پاى خدا حساب مى‏كنيم، خدا اين كار را كرد، اراده خدا بود كه منت بر همه گذاشت و همه اقشار را با هم متحد كرد به طورى كه ارتش هم متصل شد، ژاندارمرى هم متصل شد همه متصل شدند به هم و همه يكصدا يك مطلب را خواستند و آن مطلب اينكه ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم، ما اين رژيم را نمى‏خواهيم، اين يك تحولى بود كه بشر نمى‏توانست اين تحول را درست كند، اين تحول الهى بود، يعنى مقلب القلوب اين كار را كرد، قلب‏ها را از آن وحشت بيرون آورد، از آن وحشتى كه از اين رژيم‏ها همه داشتند از آن وحشت بيرون آورد و به جاى آن تصميم و شجاعت به ايشان داد به طورى كه زن‏ها، بچه‏ها و مردها، همه به مبارزه برخاستند. كى سابقه داشت كه زن در مبارزه بيايد، مقابل توپ و تانك بيايد، اين يك تحول روحى بود كه خداى تبارك و تعالى در اين ملت تحول را ايجاد فرمود و مادامى كه ما اين تحول را حفظ بكنيم و نهضت را به همانطورى كه تا حالا آمده است حفظش بكنيم، براى ما پيروزى هست، جديت بكنيد. شما آقايان كه وظيفه‏تان سنگين‏تر از ساير طبقات است، شغل شريف‏تر و مسؤوليت زيادتر، آگاه كنيد مردم را به اينكه يك چند قدم ديگر ما داريم كه برسيم به اينكه همين طور كه گفتيد رئيس درست بشود، مجلس شورا درست بشود و قانون اساسى تصويب بشود، شما و من و همه اهل منبر و محراب و همه روحانيون و طبقات ديگر و همه دانشگاهى و دانشمندان موظفند كه امروز همه با هم و همه مجتمع كوشش كنيد كه زود اين مطلب بگذرد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 130

مخالفين، با جمهورى مخالف نيستند، بااسلام مخالفند

شما ببينيد ما رفراندمى كه مى‏خواستيم بكنيم و همه ملت همراه بودند، كسى مخالف نبود، آنهائى كه به اسلام اعتقاد نداشتند، آنهائى كه مى‏خواستند كه اسلامى توى كار نباشد تحريم كردند، بعضى‏شان در كردستان تحريم كردند، يك اشخاصى كه كمونيست بودند و متصل به آنها، در تهران هم شركت نكردند، چند طبقه و چند حزب ولو جمعيت كم بود. خوب، در بعضى از شهرستان‏ها هم صندوق‏ها را سوزاندند ودربعضى جاها هم با تفنگ مانع شدند از اينكه بيايند رأى بدهند. همين اشخاصى كه براى رأى به جمهوريت اسلامى‏كوشش مى‏كردند كه نشود، از جمهوريش حرفى نداشتند، از اسلاميش حرف داشتند و الا آنها جمهورى را، اگر شرقى بودند جمهورى هست، اگر غربى هم بودند جمهورى هست، از اينش هيچ حرفى نداشتند، كلمه اسلاميش را برداريد جمهورى جايش بگذاريد، همه‏مان رفيقيم، اما يعنى چه؟ يعنى ما اسلام را كنار بگذاريم تا آنها با ما رفيق بشوند كه اسلام را كنار گذاشتند. حالا همان جمعيت ملاحظه كنيد آنهائى كه مى‏گويند ما راهپيمائى مى‏كنيم تا مجلس مؤسسان درست بشود ببينيد چه اشخاصى هستند، كى‏ها متصل شدند به هم و چه نظرى دارند از اين كار. نظر اين است كه مجلس مؤسسان شش ماه طول بكشد تاتعيين بشود اشخاصش، دو ماه طول بكشد تا يكى يكى، پانصد، ششصد، هفتصد نفر را تعرفه‏هايشان را ببينند و ببينند درست است يا نه، اين تقريبا حدود يك سال، دو سه سال طول بكشد كه مناقشات در يكى يكى‏اش، اين بعضى از اين شياطين بيايند يك ماه دو ماه معطل كنند سر يك ماده‏اى از اين قانون. آنوقت چه بشود؟ اين ريشه‏هائى كه الان زود قابل كندن و دور ريختن است، اينها جان بگيرند، اينها به هم متصل بشوند؟ اين اشخاص مختلف به هم متصل بشوند، با اتصال به هم مانع بشوند از اينكه اصل رأى داده بشود (جمهورى اسلامى) با اتصال به‏هم همچو بكنند كه مسائل سابق دوباره عود كند. در اصل مقصد اين است منتها در بين اينها بعضى در اشتباهند، سوء نيت ندارند، اطلاعشان ناقص است، اشتباه دارند، در تحت تأثير آنهايى كه سوء نيت دارند واقع مى‏شوند و بعضى‏شان سوء نيت دارند و روى نقشه دارند كار مى‏كنند اينهائى كه با هم دارند متصل مى‏شوند شما مطالعه كنيد، چه جمعيت‏هائى بودند، آيا بازارى هستند، آيا منبرى‏ها هستند آيا محرابى‏ها هستند يا يك دسته‏هائى هستند كه اين دسته‏ها هيچ كدام يك كار به اسلام كارى ندارند، بعضى‏شان هم جدا مخالف با اسلامند. اينهائى كه مى‏گويند ما از ديكتاتورى پهلوى خارج شديم به ديكتاتورى عمامه و كفش رسيديم، از ديكتاتورى نمى‏ترسند حاضرند كه يك كمونيست بيايد ديكتاتورى كند، از آخوند مى‏ترسند، از عمامه و كفش مى‏ترسند، از اسلام مى‏ترسند، نه از ديكتاتورى. بدترين ديكتاتورى‏ها آنى است كه در كمونيست‏هاست، غرب آنطور ديكتاتورى ندارد، اينها از او نمى‏ترسند، اينها از اسلام سيلى خوردند از آنكه سيلى خوردند از آن مى‏ترسند.


previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 133

تاريخ: 26/3/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى انجمن اسلامى جوانان و حزب جمهورى اسلامى و فرهنگيان شهرستان ملاير

قدرت اسلام عامل تجمع طوايف مختلف درزير يك سقف

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين قدرت اسلام است كه طوايف مختلفه را در زير يك سقف جمع كرده است. قبل از اين يك همچو اتفاقى نمى‏افتاد كه از بيجار، از دورود، از ملاير، از خوزستان و از جاهاى ديگر با ما ملاقات كنند، مطالبشان را بفرمايند، ما هم مطالبى عرض كنيم. لكن قدرت اسلام قوه ايمان، اين مطلب را محقق كرد كه الان ما اشخاص مختلف المحل در يك جا مجتمع هستيم و مطالب خودمان را مى‏گوئيم.

مطلب همان است كه مكرر عرض كردم و بايد تاكيد كنم كه ما يك مطلب حتمى داشتيم كه دشمن‏هاى خودمان را عقب بزنيم و آنها را از مملكت بيرون كنيم و موانع را مرتفع كنيم كه الحمدلله شده است و اگر هم مانده است، يك ريشه گنديدهاى هست اين، و يك مطالبى داريم كه در مقام سازندگى كشور است. در راس همه قضيه قانون اساسى است... به اسم تمدن بزرگ همه را به هم بريزد، لكن ما بايد اول اصول مطلب را درست كنيم، ايرانى داشته باشيم، اسلامى داشته باشيم، تا بعد راجع به آبادى اين و راجع به فروعش صحبت كنيم.

الان مطلب اين است كه دشمن شما، دشمن‏هاى اسلام الان مشغول توطئه هستند و مشغول جمع‏آورى قوا هستند و مى‏خواهند يك توطئه اى بكنند و توطئه‏اى كه آنها مى‏خواهند بكنند قبلا هم در صدد بودند كه نگذارند....

... خوب امريكاست كه دارد و به همه جا مى‏دهد و ما هم از آنجا بايد بخريم. اگر كشاورزى ما تحقق پيدا بكند، ما خود كفا هستيم، بلكه زيادتر داريم. مملكت ما يك مملكت كشاورزى است، زيادتر از مقدار خودش دارد. اگر يكى از استان‏هاى ايران درست كشت شود، مثل خراسان، مثل آذربايجان كافى است براى مملكت ما، باقيش را بايد بفروشيم. اينها آمده‏اند نمى‏گذارند. اين به نفع كيست؟ به نفع آمريكا. پس اين دليل بر اين است كه اينها براى آمريكا دارند كار مى‏كنند. كارخانه‏ها را نمى‏گذارند كه جريان پيدا بكند. اين به نفع كيست؟ به نفع اجنبى. پس اينها براى اجنبى دارند كار مى‏كنند اينها ادعا مى‏كنند كه ما صلاح ملت را مى‏خواهيم، صلاح مملكتمان را مى‏خواهيم. خير، اينها اعمالشان بعكس است.

الان ما مى‏خواهيم قانون اساسى يك مملكتى را درست كنيم و به نظر ملت برسانيم، خوب يك

صحيفه نور ج 7 صفحه 134

همچو چيزى، يك همچو امر مهمى را اينها حالا افتاده‏اند دوره كه نه، ما مى‏خواهيم مجلس مؤسسان باشد. و آن مجلس مؤسسان عريض و طويلى كه ششصد، هفتصد نفر بايد جمع بشوند كه اگر بخواهد اصلش تحقق پيدا بكند، يك شش ماهى لازم است تا مجلس مؤسسان درست بشود و بعد هم افراد مختلف، افراد مغرض نمى‏گذارند كه اين قانون درست تحقق پيدا بكند و نظرشان به اين است كه طول بكشد. يك چيزى كه با دو ماه مى‏شود اصلاحش كرد، به دو سه سال، سه چهار سال طولش بدهند و آنها توطئه‏ها را بكنند، كارهايشان را انجام بدهند و اجتماعاتشان را با هم بكنند و يكدفعه نه اسلام و نه كشور و نه قانون اساسى و همان حرف‏هاى سابق.

لزوم شركت در جهاد سازندگى به عنوان يك وظيفه الهى

الان همه ما كه در اينجا مجتمع هستيم، شما كه از بيجار آمده‏ايد، آقايانى كه او دورود آمده‏اند، آقايانى كه از ملاير آمده‏اند، آقايانى كه از اهواز آمده‏اند، همه ما بايد با هم دست به هم بدهيم كه اين مرحله اصلى را، اينها را محقق كنيم مراحل بعد آسان است ديگر. مهم اين است كه اين مراحل بگذرد كه مملكت ما يك حكومت مستقر پيدا بكند، يك رئيس جمهورى پيدا بكند، يك مجلس شورا پيدا بكند كه اساس حكومت كه اصل است تحقق پيدا بكند، بعد برويم سراغ اينكه گرفتارى داريم. و الان هم دولت در صدد اين است كه به طور گسترده در همه جا مشغول بشوند به پاكسازى و مشغول بشوند به كار. كه همين امروز هم پيامش را ما خواهيم داد به همه ملت كه جهاد سازندگى يك كارى است كه بايد بشود و همه ملت، همه مردم موظفند كه در كار شركت كنند و اگر با همه ملت اين كار شروع بشود، ايران بعد از چندى يك ايران آباد انشاءالله خواهد بود. من از خداى تبارك و تعالى سلامت و سعادت همه شما آقايان را مى‏خواهم و متشكرم از شما كه از بلاد دور آمديد و در يك اتاق تنگ و تاريكى نشستيد و عرق مى‏ريزيد.

انشاءالله خداوند همه‏تان را تأييد كند.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 135

تاريخ:26/3/58

بيانات امام خمينى به ملت ايران در مورد تشكيل جهاد سازندگى

بسم الله الرحمن الرحيم‏

ما در مشكلات بايد متوسل بشويم به ملت، ملتى كه بحمدالله مهيا براى كمك و فداكارى بوده و هستند. با فداكارى ملت بحمدالله مراحلى را بسيار اهميت داشت پشت سر گذاشتيم. موانع مرتفع شد، خائنين رفتند و اگر تتمه‏اى هم باشد با همت ملت خواهند رفت، لكن اين ديوار شيطانى بزرگ كه شكست، پشت آن ديوار خرابى‏هاى زياد هست و ما بايد به همت ملت آن خرابى‏ها را ترميم كنيم. ناچاريم كه به ملت متوجه بشويم براى سازندگى براى اينكه ترميم كنيم اين خرابى كه در طول مدت حكومت جائر پهلوى در مملكت ما حاصل شده است و بحمدالله ملت ما راجع به سازندگى اين مهيا بودن خودشان را اعلام كرده‏اند. دانشجوهاى عزيز، متخصصين، مهندسين و بازارى، كشاورز، همه قشرهاى ملت داوطلب براى اين است كه ايرانى كه به طور مخروبه به دست ما آمده است بسازند، از اين جهت بايد ما بگوئيم يك جهاد سازندگى، موسوم كنيم اين جهاد را به جهاد سازندگى كه همه قشرهاى ملت، زن و مرد، پير و جوان، دانشگاهى و دانشجو، مهندسين و متخصصين، شهرى و دهاتى همه با هم بايد تشريك مساعى كنند و اين ايران را كه خراب شده است بسازند و البته آن جاهائى كه بيشتر خرابى هست مثل آنجاهايى كه روستاها، جاهائى كه مساكن عشائر هست، دهات دور افتاده كه تقريبا هر كدام از گروه‏ها مى‏آيند شكايت از وضعشان دارند مى‏گويند برق نداريم، خانه نداريم، آب نداريم، اسفالت نداريم، بهدارى نداريم و همه هم صحيح مى‏گويند، بنابراين بوده است كه اينطور ايران را خراب كنند و الان كه بحمد الله آن سد شكسته شد، براى مرحله ثانى كه مرحله سازندگى است، ما دستمان را پيش ملت دراز مى‏كنيم و از ملت مى‏خواهيم كه همه در اين نهضت شركت كنند و همه دست برادرى به هم بدهند و اين سازندگى و جهاد سازندگى را شروع كنند و البته مأمورين دولت در هر جا آنها هم مردم با آنها تشريك مساعى كنند در تحت نظر اشخاص كارشناس، دولت كارها را انجام بدهند و روحانيونى كه در همه جا در بلاد بحمدالله هستند، در اين امر آنها هم تشريك مساعى كنند، نظارت كنند و من به همه ملت، به همه اشخاص كه در اين روستاها و دهات بسر مى‏برند، پس از اينكه به همه‏شان دعا مى‏كنم و عرض ارادت، يك سفارش دارم و آن اينكه توجه كنند كسانى كه براى ساختن و براى سازندگى و براى جهاد سازندگى در دهات مى‏آيند در روستاها مى‏آيند، توجه كنند كه مبادا خداى نخواسته در بين آنها يك اشخاصى باشد كه بر خلاف رويه ملت،

صحيفه نور ج 7 صفحه 136

بر خلاف اسلام مسائلى داسته باشند. اگر يك همچو اشخاص ديدند، فورا آنها را از ده كنار بگذارند و نگذارند در بين جوان‏هاى ما، در بين روستائيان ما تبليغات سوئى بكنند. انشاءالله خداوند به همه ملت و به همه كسانى كه در اين راه تشريك مساعى مى‏كنند و اين وظيفه اخلاقى شرعى را ادا مى‏كنند، به همه توفيق عنايت كند. همه موفق باشند كه در اين جهاد شركت كنند و آن خرابه‏ها را بسازند و برادران خودشان را كمك كنند كه شايد هيچ عبادتى بالاتر از اين عبادت نباشد. بلكه من مى‏خواهم از اشخاص كه براى زيارت‏ها، براى مكه معظمه، براى مدينه منوره مى‏خواهند بروند لكن به طور استحباب مى‏خواهند بروند، من مى‏خواهم از آنها هم تقاضا كنم كه شما براى ثواب مى‏خواهيد برويد مكه مشرف بشويد، مى‏خواهيد برويد مدينه منوره، عتبات عاليات مشرف بشويد، امروز ثوابى بالاتر از اينكه به برادرهاى خودتان كمك كنيد و اين سازندگى را همه با هم شروع كنيد كه ايران خودتان درست ساخته بشود و برادرهاى خودتان نجات پيدا بكنند خداوند به همه شما اجر عنايت مى‏كند و همان ثوابى را كه شما از زيارت‏ها مى‏خواهيد، خداوند به شما در اين جهاد خواهد داد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 137

تاريخ: 27/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از مردم تهران‏نو، نمايندگان كاركنان كشتارگاه اصفهان و عشاير كرد

توجه كنيد كه ما مسلمانيم و فقط قانون اسلام را مى‏خواهيم
بسم الله الرحمن الرحيم‏

از بركات اين انقلاب است كه برادرها همه دور هم جمع شده‏اند، شما آقايان كه از كردستان، از اصفهان و از جاهاى ديگر همه با هم جمع شديد تا مطالبى را كه داريم در ميان بگذاريم.

شما همه مى‏دانيد كه در اين پنجاه و چند سال در مملكت ما به جوان‏هاى ما چه گذشت و خزائن اين مملكت چطور به باد رفت و نيروهاى اين ممكلت چطور عقب ماند. حالا كه بحمد الله به واسطه اجتماع همه اين سد بزرگ شكسته شد و قشر خائن يا كشته شد و يا فرار كرد، حالا ما بايد در اين فكر باشيم كه الان تكليف‏مان چيست. همان‏هائى كه رفراندم را تحريم كردند، همان مى‏خواهند كه نگذارند قانون اساسى را به تصويب برسانيم چون اين قانون اساسى اسلام و جمهورى اسلام است و اينها از اسلام مى‏ترسند و لذا مى‏خواهند نگذارند جمهورى اسلامى در ايران مستقر بشود. قبلا مى‏گفتند كه ما جمهورى مى‏خواهيم و به اسلام هيچ كارى نداريم ما جمهورى دموكراتيك يا جمهورى غربى مى‏خواهيم. ولى ما مسلمان هستيم و مسلمان نمى‏تواند از اسلام بگذرد. مسلمان از همه چيز مى‏تواند بگذرد اما از اسلام نمى‏تواند بگذرد. اين عده قليلى كه مى‏گفتند كه ما جمهورى و يا جمهورى دموكراتيك مى‏خواهيم، آنها در اقليت بسيار ضعيف واقع شدند. ما كه مى‏خواهيم قانون اساسى جمهورى اسلامى را بگذرانيم اينها به فكر افتادند كه اين را هم نگذارند تحقق پيدا كند و لذا مى‏گويند بايد مجلس مؤسسانى‏نظير مجلس غرب در اينجا باشد و ششصد يا هفتصد نفر عضو داشته باشد. اولاً چند ماه طول بكشد تا عضوها تعيين بشوند و ثانياً چند سال طول بكشد تا تصويب بشود و اين تأخير بدان جهت است كه شايد بتوانند ريشه گنديده دور هم جمع بشوند و يك مفسده‏اى بار بياورند. شما آقايان بايد توجه داشته باشيد كه طرحى كه دولت داده است طرح صحيحى است و بايد زودتر مطلب را تمام كرد كه مبادا اينها دوباره اجتماعى بكنند و همان مفاسد سابق را پيش را پيش بياورند. بعضى از اين افراد در كردستان باز همين معنا را تحريم كرده‏اند كه ما مجلس مؤسسان مى‏خواهيم و الا تحريم مى‏كنيم. آنوقت هم رفراندم را تحريم كرده بودند و الان هم همان‏ها هستند آنهائى هستند كه با اسلام مخالفند. ما به مردم مى‏گوئيم شما نماينده‏هاى خود را تعيين كنيد و حدود هفتاد و پنج نفر بنا شده است تعيين شوند تا بيايند اين قانون را بررسى كنند. تمام مردم نماينده‏هاى خود را بفرستند، بعد از

صحيفه نور ج 7 صفحه 138

اينكه اين نماينده‏ها قانون را قبول كردند آنوقت به رأى مردم گذارده مى‏شود و يك روز مطلب تمام مى‏شود و تمام جريان، دو ماه بيشتر طول نمى‏كشد، نه سه سال و چهار سال طول بكشد تا از آن طرف مرزها به اين طرف و از داخل هم ايادى آمريكا و انگلستان و جاهاى ديگر دست به هم بدهند و غائله‏اى بپا كنند.

شما عشاير محترم خرابكاران را در بين خود راه نداده هدايت‏شان كنيد

ما مى‏خواهيم هر چه زودتر مملكت ما مملكت اسلامى بشود و همه شما همين معنا را مى‏خواهيد. شما هم كه به كردستان مى‏رويد سلام را به همه دوستان برسانيد و بگوئيد اساس اين است كه مى‏خواهند همان رژيم سابق يا نظير آن را پيش بياورند و آنها را بايد در بين خود راه ندهيد، از آنها اعراض بكنيد يا هدايتشان بكنيد. شما هم براى ملت مى‏خواهيد كار بكنيد، بيائيد كمك كنيد، چرا كارشكنى مى‏كنيد؟ رفراندم مى‏خواهيم بكنيم، شما كارشكنى مى‏كنيد خرابكارى مى‏كنيد قانون اساسى اسلامى مى‏خواهيم درست كنيم باز هم شما خرابكارى مى‏كنيد. پس شما يك دسته خرابكار هستيد، نه يك دسته ملى. شما مى‏خواهيد همان مسائل را دوباره برگردانيد و ما هم انشاءالله نمى‏گذاريم. انشاءالله همه شما سالم باشيد، همه موفق باشيد، همه مويد باشيد و سلام من را به همه دوستان در همه جا برسانيد. خداوند همه را حفظ كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 139

تاريخ: 28/3/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى انجمن نداى اسلام قم

بايد تمامى هم و غمتان متوجه مسائل اصولى مثل تصويب قانون اساسى باشد.

بسم الله الرحمن الرحيم‏

عرض مى‏كنم كه اول بايد تشكر كنم از شماها كه در جنوب شهر يك همچو فعاليت‏ها را مى‏كنيد واين يك جهاد بزرگى است براى شما و خداوند شمارا انشاءالله تأييد مى‏كند. قضيه اينكه براى رفاه آنجا، براى چى آنجا، اينها همه در نظر گرفته شده است و شايد زود هم اين كارها بشود. بنابراين است كه در همين جهاد براى ساختن، جهاد سازندگى، به قشرهاى پائين‏تر بيشتر توجه بشود و جنوب شهرى‏ها و روستاها و اينها، بيشتر به آن توجه بشود، اينطور نيست كه از آن غفلت بشود.

البته خوب يك قدرى معطلى دارد، يك قدرى مسائل مشكل‏تر كه اساسى‏تر است الان در كار است. شما مى‏دانيد كه الان قضيه قانون اساسى در كار است، قضيه قانون اساسى، اساس حكومت اسلام است. ما اساس حكومت را بايد درست بكنيم و بعد برسيم سراغ اينكه كارهاى حكومت بايد چه باشد. و غالباً البته در هر انقلابى وقتى كه يك پيروزى حاصل شد، آنوقت مردم متوجه به گرفتارى خودشان مى‏شوند. قبل از پيروزى توجه دارند به اينكه برسند به پيروزى وقتى كه فهميدند حالا پيروز شدند يك سستى پيدا مى‏شود، توجه به گرفتارى‏ها زياد مى‏شود، نظير اينكه يك قافله‏اى وقت كه از اين منزل مى‏خواهد به يك منزل ديگرى برود مثلاً چهار فرسخ مثل قوافل سابق تا توى راه بودند خستگى نبود همچو كه مى‏رسيدند به منزل، آنجا خستگى حاصل مى‏شود، خستگى توى منزل حاصل مى‏شود. آنوقت ديگر اگر به آنها مى‏گفتند كه پا شويد يك نيم فرسخ ديگر برويد نمى‏توانستند، آنجا چون رسيدند به منزل سستى مى‏كنند. قضيه انقلابات هم اينطورى است كه وقتى كه همه داريم با هم حركت مى‏كنيم كه آن سد را بشكنيم خسته نمى‏شويم، سستى پيدا نمى‏شود، هر چه جلو مى‏رويم قويتر مى‏شويم. وقتى كه رسيديم به يك جايى كه سد را شكستيم و اعتقادمان اين شد كه الحمدالله پيروز شديم، آنوقت بر مى‏گرديم سراغ اينكه زاغه نشينان وضعشان چه جورى است؟ اداره‏اى‏ها وضعشان چه جورى است؟ارتش‏ها وضعشان چه جورى است؟ مردم كوچه و بازار را بايد چه كرد؟مدارس را بايد چه كرد؟ اينها براى اين است كه ما خودمان را پيروز فرض كرديم. حالا بر مى‏گرديم به مسائل خودمان. اگر در اين انقلاب درست دقت كنيم پيروزى ما در آنوقتى است كه آن مسائل اصلى ما لااقل درست تحقق پيدا بكند. از مسائل اصلى ما يكيش تحقق پيدا كرده است و آن رفراندم براى جمهورى اسلامى‏است، اما

صحيفه نور ج 7 صفحه 140

قانون اساسى كه اساس يك ممكلت است و بعد هم مجلس شورا كه بايد باشد در يك مملكتى، رئيس جمهور بايد باشد، اين مراحل باز برايمان مانده است. اگر بنا باشد كه ما حالا به خيال خودمان پيروز شده باشيم، آنوقت من كه طلبه هستم بروم سراغ طلبگى خودم و شما آقايان هم برويد هر كدام سراغ كارهاى خودتان، گرفتارى‏هاى خودتان، اين مسائل اصلى ممكن است يك وقت خلا به آن وارد بشود و خطرناك است به نظر من مى‏آيد كه شما، همه آقايان، همه قشرها، زن‏ها، مردها،دانشمندها، غير دانشمندها، همه الان همشان را صرف اين بكنند كه اين قانون اساسى به تصويب برسد. يعنى كسانى كه مى‏خواهند مخالفت با اين بكنند الان زيادند، زيادند كه مخالفت مى‏خواهند بكنند و عمده مخالفتشان هم همين است كه نمى‏خواهند اسلام تحقق پيدا بكند آنها مى‏ترسند از اسلام چنانچه اربابانشان هم از اسلام مى‏ترسيدند. الان همه ما تكليفمان اين است كه گرفتارى‏هاى خودمان را كه زياد است، من مى‏دانم گرفتارى زياد است، گرفتارى زاغه‏نشينان را مى‏دانم چقدر زياد است، گرفتارى‏هاى خودمان را عجالتاً تا يكى دو سه ماهى كه اين قانون اساسى بايد تصويب بشود و مجلس شورا درست بشود و رئيس جمهور تهيه شود، عجالتاً اينها را يك قدرى سبك بگيريم، خيال نكنيم مطالب اينهاست. اصول را بايد ما حفظ بكنيم، وقتى اصول تحقق پيدا كرد اينها فروعش است. بايد هم اينها بشود، شكى نداريم كه بايد بشود. در عين حالى كه اينطور است، معذلك خوب دولت بنا گذاشته است كه اين كار را بكند اما حالا آنى كه به نظر من بسيار اهميت دارد و شياطين دارند كارشكنى مى‏كنند اين است كه همين جورى كه طرح كرده دولت و صحيح هم هست، اين قانون اساسى را منتشر كنند، بعد هم يك عده 75 نفرى را تعيين كردند كه مردم آنها را خودشان انتخاب كنند. آنها هم بررسى كنند در قانون اساسى بعد هم به رفراندم مردم بگذاريم و آنها هم رأى بدهند كه قانون اساسى‏مان درست بشود چون اساس است. دنبال آن مجلس شورا درست بشود آن ديگر آسان مى‏شود كارها. وقتى ما اين اساس را درست كرديم، آنوقت بياييم سراغ اينكه بايد چه بكنيم راجع به جهات ديگر. البته نمى‏گويم حالا اين فعاليت نشود، اينها هم بايد بشود اما تمام هممان صرف اين نشود كه ما مثلاً زاغه‏نشينانمان چطور است، يا مثلاً مدارس‏مان چطور است، يا محله‏مان چطور است، همه هم ما صرف اين نشود. و مهم‏مان اين قضيه باشد كه اساس مسأله اصل باشد، ما اساس مسأله را درست بكنيم و بعد بيائيم سراغ اين متفرعاتش. حالا هم اين فعاليت‏ها مى‏شود، مشغول هستند، از اين طرف خانه‏سازى شروع كردند ديگر براى خانه‏سازى، منتها از بيرون،از كناره‏اى ايران مى‏آيد جلو، از اين طرف هم براى اين جهادى كه هست اين هم انشاءالله دارند عمل مى‏كنند و همه قوا بحمدالله بسيج مى‏شوند براى اين كار و اين كارها اميد است كه زود هم درست بشود. اما چيز مهم اين اصول است، قانون اساسى مهم كه يك دسته الان افتادند تو دور كه نه، مجلس بايد مجلس مؤسسان باشد، چون در غرب مجلس مؤسسان بوده، آقايان هم ميل دارند مجلس مؤسسان باشد و اينها هم نه اينكه براى مجلس مؤسسان دلشان سوخته، اينها مى‏خواهند مطلب را به تعويق بيندازند، معطل كنند بلكه آن ريشه‏هاى گنديده‏اى كه دارند به هم متصل مى‏شوند قوه پيدا

صحيفه نور ج 7 صفحه 141

كنند بيايند اساس را از كار بيندازند.

تكليف بر گسترش مساجد، اين مراكز تبليغات اسلام و بسيج قشون

الان ما بايد همه هممان را صرف اين قضيه بكنيم. اينها البته مورد توجه هست، هميشه مورد توجه بوده و ما اميدواريم كه همه مسائل بعد از اينكه يك استقرارى حكومت اسلامى پيدا كند و ما بتوانيم انشاءالله حكومت اسلامى آنطور كه اسلام مى‏خواهد چه بشويم، اول نظر راجع به مستمندان، اول نظر، همانطور كه اسلام اينطور مى‏گويد، اسلام براى مستضعفين آمده است و اول نظرش به آنهاست.

سخنگوى انجمن: اگر اجازه بفرمائيد مسأله مهمى‏كه مطرح است كه اول خدمتتان عرض كردم، آن مسأله تبليغاتى است كه در جنوب شهر خيلى كم است.

امام: خوب، اينها هم بايد در مقابلش بشود، اينها هم بايد بشود. مى‏دانم بايد مساجد، انشاءالله در يك طرحى مى‏شود كه، بايد بروند سراغ مساجد. مساجد بايد مركز، همانطور كه صدر اسلام مركز سياست بوده مساجد، مساجد مثل اينها نبوده است كه فقط مركز چه باشد. خطبه نماز جمعه، خطبه سياسى بوده هميشه. مساجد مركز بسيج قشون بوده، مركز تبليغات اسلام بوده است.

اينها انشاءالله تدبير مى‏شود.

سخنگوى انجمن: چون به اصطلاح ضد انقلاب،از همين مسأله سوء استفاده مى‏كند.

امام: بله مى‏دانم اينهارا، مى‏دانم اينها را.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 142

تاريخ: 28/3/58

پيام امام خمينى به ژيستكار دستن رئيس جمهور فرانسه

بسم الله الرحمن الرحيم‏

جناب آقاى رئيس جمهور

براى پذيرائى و مهمان نوازى كه در مدت اقامت در فرانسه از من به عمل آورديد تشكر مى‏كنم.

از كشور شما بود كه من توانستم نداى حق و حقيقت را به ملت ستمديده ايران برسانم و انقلاب استثنائى ايران را رهبرى كنم. انقلابى كه سال‏هاى متمادى در حال تكوين بود و دليل نضج آن فساد و ظلمتى بود كه در تمام كشور حكفرما وعلت اصلى آن وجود سلطنتى بود كه از خارج حمايت مى‏شد.

روابطى كه ما را به فرانسه پيوند مى‏دهد همواره بر مبناى اخلاقى و تمدن‏هاى ما احترام متقابل پايه‏گذارى شده است. بنابراين تعجب كردم وقتى دريافتم بعضى از محافل فرانسوى براى محكوميت جنايتكاران، غارتگران و فاسدان رژيم منحله گذشته كه مرتكب جنايات عظيمى نسبت به مردم كشور شدند و طبق اصول اسلامى و قرآن مجيد مقصر شناخته و محاكمه شدند دخالت مى‏كنند. آنان بايد احساس همدردى و توجه بيشترى نسبت به انقلاب ما از خود نشان دهند. انقلابى كه ما را از يوغ امپرياليسم و ستم پادشاهى مستبد كه جنون عظمت و خود بزرگ‏بينى داشت رها كرد.

اين قادر متعال است كه به ما كمك كرد و مارا از چنگال عامل بدبختى‏ها و نابسامانى‏ها رهائى بخشيد. ما دست شما را مى‏فشاريم و اميدواريم كه روابط دوستى‏مان بيش از پيش توسعه يابد و استحكام يابد.

آقاى رئيس جمهورى خواهشمندم مراتب حق‏شناسى من و آرزوهاى مرا براى سعادت ملت فرانسه بپذيريد.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 143

تاريخ: 28/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از پاسداران مسجد نبى اكرم (ص)تهران

به غير اسلام نبايد فكر كنيم

بسم الله الرحمن الرحيم

من اميدوارم كه همه ما پاسداران اسلام باشيم. من اميدوارم كه همه مسلمين از پاسداران قرآن كريم باشند و همه مسلمين از پاسداران امام زمان باشند. من از شما پاسدارها كه لباس پاسدارى پوشيده‏ايد تشكر مى‏كنم. در هر جا هستيد پاسدارى كنيد از اين نهضت طرفدارى كنيد و از آقاى بطحائى هم تشكر مى‏كنم كه زحمت كشيدند و با شما آمدند اينجا.

ما آنچه مقصدمان است اسلام است، به غير اسلام نبايد فكر كنيم، به غير قوانين اسلام نبايد فكر كنيم. مقصود ما اين است كه هر جاى اين مملكت برويم اسلام را ببينيم، اينطور نباشد كه رأى بدهيم به جمهورى اسلامى لكن هر جا برويم از اسلام خبرى نباشد. جمهورى اسلامى معنايش اين است كه يك جمهورى باشد و قوانينش همان قوانين اسلام. تمام قوانينى كه غير از قانون اسلام است، قانون نيست، مورد رضاى ما و ملت ما نيست. ملت ما كه به خيابان‏ها ريختند، به پشت بام‏ها رفتند و شب و روز زحمت كشيدند، جوان‏هايشان را دادند، خونشان را دادند، براى اسلام بود، اگر اسلام نبود همچو كارى نمى‏كردند.

اين تحولى بود كه به دست خدا واقع شد

اسلام بود كه شما را راه انداخت و به شما همچو قدرتى داد كه در مقابل اين قدرت‏هاى شيطانى بزرگ ايستاديد و نترسيديد، اين غيرتى بود كه خدا به شما داد و الا ما كه بندگان ضعيفى هستيم و چيزى نداريم، همه‏مان در مقابل اين تفنگ عاجزيم و همين ما كه در مقابل يك تفنگ عاجز بوديم و از يك پاسبان مى‏ترسيديم، همين ملتى كه از پاسبان مى‏ترسيد، خدا يك قدرت به همه ما داد كه بيائيم در خيابان و فرياد بزنيم كه ما اين رژيم را نمى‏خواهيم. اين قدرتى بود كه خدا به شما داد و بايد از خدا تشكر كنيم، اين قدرتى بود كه ايمان به خدا بعداً به شما داد، اين تحولى بود كه به دست خدا واقع شد. الان هم باز جوان‏هائى مى‏آيند پيش من و مى‏گويند دعا كنيد كه ما شهيد بشويم، ما شهادت را مى‏خواهيم.

اين يك تحولى بود كه براى اين ملت پيدا شد و گرايش زندگى اين دنيا خيلى مطرح نبود، شهادت را مى‏خواستند. اگر چنانچه دنيا و اين امور مادى و اين زندگى مطرح بود نمى‏رفتند در مقابل توپها و در

صحيفه نور ج 7 صفحه 144

مقابل تانك‏ها و مسلسل‏ها. آنان در مقابل توپ و تانك رفتند، از بچه كوچك گرفته تا بزرگ‏ها، از دانشگاهى تا علماى مذهب، از بازارى تا كارگر و ارتشى.

حفظ عنايت خدا منشأ تمام پيروزى‏هاست

ارتشى كه سال‏هاى طولانى اينها براى خودشان درست كرده بودند، ديديد كه در ظرف مدت كمى پشت به آنها كرد و رو به شما آورد. اين قدرت خدا بود، اين چيزى بود كه خدا به شما عنايت كرد و بايد اين عنايت خدا را حفظ كنيد. حفظ اين عنايت خدا كه منشأ همه پيروزى‏هاست به اين است كه قدم‏هاى ديگرى هم برداريد، همه با هم پشتيبانى كنيم، همانطورى كه در اول، اين نهضت با ايمان پيش رفت و اجتماع همه شما به واسطه ايمانى كه در دلتان بود سبب شد كه يك همچو قدرت شيطانى را درهم كوبيديد. اين يك عنايتى بود، عنايت خاصى بود از خداى تبارك و تعالى و لذا حساب همه اشخاصى كه به ماديات فكر مى‏كردند، آن اشخاصى كه توجه به معنويات نداشتند هم حساب‏هايشان باطل شد، ولى حساب‏هائى كه روى دنياست و به معنويات نظر ندارد، روى آن حساب، حق با آنها بود كه به معنويات نظر نداشتند امكان ندارد اين قدرت از بين برود اين را مكرر مى‏گفتند، خصوصاً اين آخر كه در پاريس دستجات مى‏آمدند و بعضى‏ها نه اينكه سوء نيت داشتند، خيرخواه بودند لكن اشتباه داشتند و روى حساب ماديت، روى حساب‏هاى دنيا و اهل دنيا، نبايد يك ملتى كه هيچ ندارد، حالا چهار تا اسلحهاى كه داريد قبل از انقلاب كه هيچ چيز نداشتيد، اين غنيمت است كه قبلاً نداشتيد، جز يك مشت خالى، يك ملتى كه زن‏هايش هميشه در پرده بودند و پايشان را بيرون نمى‏گذاشتند، يك ملتى كه حاضر نبودند يك قدم براى امرى بردارند، در آنها يك تحولى واقع شد. تحول الهى كه همين ملت با اينكه هيچ نداشتند، بر آنها كه همه چيز داشتند مقدم شدند مشت‏هاى شما با ايمانى كه دنبالش بود، بر اين تانك‏هاى غول پيكر غلبه كرد. خون‏هاى جوانان ما بر مسلسل‏ها غلبه كرد. اين چيزى بود كه خدا به شما داد و بايد اين را حفظ كنيد. الان به فكر اين نباشيد كه به ما پاسدارها حقوق نمى‏دهند و يا كم مى‏دهند. همانطورى كه سابق درحال انقلاب بوديد و در حال جلو رفتن و شكستن، يك كدام مى‏نشستيد فكر كنى كه ما اگر شب به منزل برويم شام چى هست؟ نه، اين فكر در ذهن هيچ كسى نبود و مى‏دانم نبود اگر بود نمى‏آمدند جان بدهند. آن روزى كه شما راه افتاديد به ميدان و توى خيابان‏ها، آنها با ابزار غول پيكر و شما با مشت، هيچ به فكر آن نبوديد كه حقوقم كم است، حقوق مطرح نبود، جان مطرح نبود. اين روحيه شما را غلبه داد، اين چيزى كه شما را غلبه داد مادامى كه او هست شما پيروزيد دعا كنيد كه باشد، جديت كنيد كه نگهش داريد. خدا به شما يك عنايتى كرده است كه اين عنايت را حفظ كنيد، نگهش داريد. تا آن قدم‏هاى اصولى و مسائل اصلى درست نشود، تا آن كارها درست نباشد به فكر اينكه من حقوقم كم است ويا من رتبهام كم است به اين فكرها نباشيد. حالا بايد همه همانطورى كه از اول مقصد را نگاه مى‏كرديد و به مصائب خودتان توجه نداشتيد، حالا هم مقصد را نگاه كنيد، به مطالب خودتان توجه نكنيد. بازارى حالا نبايد به فكر منفعت بردن باشد، كارگر به فكر اين

صحيفه نور ج 7 صفحه 145

نباشد كه حقوقش كم است، دهقان به فكر اين نباشد كه امسال زراعت چطور است، باران آمده يا نه، اينها فكرهائى است كه شما را از اين قدرت الهى باز مى‏دارد. شما قيام لله كرديد.

شما كه موعظه خدا را پذيرفتيد حافظ آن باشيد آن وصيتى كه خداى تبارك و تعالى به پيغمبر اكرم فرمود اين بود كه به مردم بگو من يك حرف دارم، يك موعظه دارم، هيچ ديگر من نمى‏گويم، يك موعظه دارم قل انما اعظكم بواحده ان تقوموا لله نهضت كنيد براى خدا. يك نفرى براى خدا نهضت كن، همه با هم براى خدا نهضت كنيد. شما براى خدا نهضت كرديد، دليلش اين است كه جان را گذاشتيد كف دست و راه افتاديد در خيابان‏ها و فرياد كرديد اسلام، اين دليل بر اين است كه شما براى خدا كار كرديد، اگر اينكار براى خدا نبود، كسى جانش را نمى‏داد. ميدانى كه گلوله تفنگ دارد، مسلسل مى‏بندند، توپ مى‏آيد، تانك مى‏آيد، سرباز مسلح است، اين دليل بر اين است كه براى خدا كار انجام داديد. همين وصيتى كه خدا، موعظه‏اى كه خدا كرده است عمل شد اعظكم بواحده اين يكى انما اعظكم بواحده به ايشان بگو كه من فقط يك موعظه دارم و آن اينست كه نهضت شما، قيام شما براى خداباشد. توى اين همه چيز هست، در اين يك كار و يك موعظه همه چيز هست. شما اين موعظه خدا را پذيرفتيد تا حالا، نگذاريد از دست برود،قيام شما لله باشد، براى خدا، از حالا به بعد هم جديت كنيد. شما شب‏ها خيلى‏هاتان تا صبح بيداريد و آنوقتى كه جوان بايد بخوابد و درها بسته است، شما ايستاده‏ايد و شما به دوشتان تفنگ است، اين اگر براى خدا نباشد، براى كيست؟ كسى زور به شما نگفته است. يك وقت اين است كه يك صاحب منصبى ايستاده آنجا و تفنگش را كشيده و مى‏گويد بايد بايستد، آن براى خدا نيست براى صاحب منصب است، براى تفنگ است. كسى حالا به شما فشارى نياورده كه پا شويد بايستيد تا صبح.

اين لله است، كار شما براى خداست. جوانى كه بايد در دل شب بخوابد و اقتضاى جوانى است كه بخوابد، نمى‏خوابيد تفنگ را به دوش كشيديد، خودتان را در معرض هلاكت گذاشتيد، شياطين باز به دنبال هستند كه خداى نخواسته بزنند و شما ايستاده‏ايد و داريد از اسلام طرفدارى مى‏كنيد، اين براى خداست. اگر براى خدا نبود، اين چه كارى بود كه انسان خوابش را كنار بگذارد كه بيايد در جائى كه معرض خطر است و از معرض اطمينان و از معرض آمال دست بردارد و بيايد در معرض اين خطر و خواب عزيزش را از دست بدهد، اين نمى‏شود مگر براى خدا. زور هم كه نيست، هيچ كس هم به شما نگفته، فقط يك قدرت ايمان است. اين را حفظ كنيد، اين همان است كه شما را تا اينجا پيروز كرده است و همه حرف‏هاى ماديين را باطل كرده است. حرف‏هاى كمونيستى با همين كارها باطل مى‏شود.

اگر فقط دنياست و فقط همين است، اين قدرت زمين زدن آن قدرت‏هاى بزرگ را ندارد، اگر دنيا بود معقول نيست كه شما بتوانيد قدرت‏بزرگ را از بين ببريد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 146

بايد قانون اساسى را به نفع اسلام تحكيم بخشيم

ما حالا بايد قانون اساسى را آنطورى كه براى اسلام باشد، تحكيم كنيم، تصويب كنيم و اين هم بايد زود تصويب شود. اين طرحى است كه دولت داده است، همين طرح صحيح است و اگر بخواهد آنطورى كه اين غربزده مى‏گويند مبنى بر اينكه شما مطابق چيزهاى دنياپسند يك مجلسى درست كنيد با پانصد، ششصد نفر آدم و پانصد، هشتصد نفر آمدند يكى يكى بنشينند آنجا، اين معانى اش آن است كه ما تا دو سه سال ديگر بنشينيم و عزا بگيريم و آنان قوت پيدا كنند، طرحى است كه يا از غرب ريخته شده است و يا از آنجائى كه شاه در آنجاست. اين طرح وارداتى است، آيا اين طرح قبول است؟ ما مى‏گوئيم زود كلك قضيه كنده شود و اسلامى بشود و الان همه ما بايد در دنبال همان معنا باشيم و همين طرحى را كه دولت گفته است، صحيح است. دشمنانتان مى‏خواهند كه جيب‏هايشان پر بشود و اسلام جيب پر كن نيست، اسلام با ضعفا است. اسلام آن است كه اميرش مى‏فرمايد كه من مى‏ترسم در آن طرف مملكت يك كسى گرسنه باشد، شايد آنجاها چيزى نداشته باشد بخورد من بايد زندگيم اين باشد، خودم دلم آرام نباشد كه اگر آنجا گرسنه است من هم اينجا گرسنه‏ام. اسلام اين است، البته خودش مى‏فرمايد شما قدرت نداريد و صحيح مى‏فرمايد، ماها قدرت نداريم مثل او باشيم. اما اينقدر قدرت داريم كه جيب‏هايمان را ديگر پر نكنيم براى املاك بيابان‏ها قصرهاى روى هم انباشته، اين را قدرت داريم كه از مال اين فقرا از مال اين ضعفا جيب‏مان را پر نكنيم اين پول‏هاى نقد زيادى كه ما نمى‏توانيم تصورش را بكنيم، اكثرش به جيب اين خانواده رفته، اكثرش جيب اينها رفته، به همان مقدار هم به جيب امريكا رفته، ما مى‏خواهيم اين لقمه را از دهن اينها بيرون بياوريم به فقرا بدهيم. اين كارگرهاى صنعت نفت ما با آن زحمت و با آن بيچارگى كار بكنند، آنوقت برود توى شكم اين خارجى ها و اين پولدارها، آنهائى كه در خارج براى خودشان املاك درست كردند، براى خودشان پارك درست كردند. اين صحيح است ؟!

ما مى‏خواهيم از توى شكم اينها بيرون بياوريم و بين همين ملت پخش كنيم، همين‏هائى كه اين انقلاب را بپا كردند. و من از خداى تبارك و تعالى سعادت و سلامت شما را مى‏خواهم و دلم به شماها خوش است. انشاءالله خداوند همه‏تان را حفظ كند.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 147

تاريخ: 28/3/58

بيانات امام خمينى در جمع بانوان مكتب الزهرا و اعضاى سپاه پاسداران انقلاب اسلامى قم

بانوان ايران در اين نهضت پيشقدم بودند

بسم الله الرحمن الرحيم

من از شما بانوان محترم تشكر مى‏كنم كه از راه دور آمديد و با من ملاقات كرديد. من دعا به شما مى‏كنم كه خداوند همه را سعادتمند كند و تشكر مى‏كنم كه در اين نهضت پيشقدم بوديد. بانوان ايران در اين نهضت پيشقدم بودند و مثل بانوان صدر اسلام بودند و نهضت ما به واسطه آنها به پيش رفت و اميدوارم كه اين نهضت به واسطه شما به پيش برود.

اين قدرت ايمان بود كه شما را به خيابان‏ها كشيد

چيزى كه هم به بانوان و هم به آقايان برومند كه عمرتان، وقت‏تان را، جوانى‏تان را صرف داريد مى‏كنيد در راه اسلام و اين اسلام است شما را در نيمه‏هاى شب كه جوان بايد بخوابد شمارا بيدار نگه مى‏دارد و اين ايمان است كه جوانى كه از مورد مطمئن بيايد در مورد خطرناك، از رختخواب منزلش كه هم مطمئن است و هم محل خواب است بيايد در كوچه‏ها، در خيابان پاسدارى كند در صورتى كه هم خواب از چشمش رفته است و هم احتمال خطر است، اين يك خدمت ارزش‏دارى است كه شما الزامى به اين معنا نداريد، خودتان آمديد. ارزش اين خدمت اين است كه بدون اينكه كسى شما را الزام بكند به اينكه اين خدمت را كنيد خودتان انتخاب كرديد كه خدمت را بكنيد، چنانچه بانوان هم در همين معنا شريكند كه در وقتى كه همه خطرها بود، هم شما در خيابان رفتيد، هم آن بانوان محترمه و هيچ كس هم شما را الزام نكرده بود كه بيائيد بريزيد در خيابان و برويد پشت بام‏ها الله اكبر بگوئيد و مورد اصابه گلوله مثلاً بعد واقع شويد. اين قدرت ايمان است كه شماها را به خيابان‏ها كشيد و بانوان را به خيابان‏ها و ارزش عمل همين است. يك وقت اين است كه يك سازمانى است كه اين سازمان الزام دارد انسان به اينكه برود بيرون خودش را به خطر بيندازد، يك وقت اين است كه نه، يك سازمانى كه او را ملزم كند نيست، داوطلب است براى اينكه برود و خدمت كند. اينكه ارزش به خدمت و عمل زياد مى‏دهد همين معناست كه با همه مشكلات و با همه خطرها در اول نهضت همه‏تان به خيابان رفتيد و مقابل توپ و تانك بدو ن اينكه كسى شما را الزام كرده باشد و حالا هم همه به همين حاضريد و داريد شما پاسدارى مى‏كنيد و ارزش اين پاسدارى خيلى زياد است و من اميدوارم كه همه ما و همه شما را

صحيفه نور ج 7 صفحه 148

خداوند از پاسداران اسلام قرار بدهد، خدمت امام زمان باشيد.

قدرت ايمان را براى رسيدن به جمهورى اسلامى حفظ كنيد

همه چيزى كه الان مهم است اين است، همين پاسدارى كه شما مى‏كنيد و بانوان هم همين پاسدارى كه كرديد و نهضت را رسانديد به اينجا و يك امر اعجازى را، معجزه‏آميزى را تحقق كرديد و قدرت بزرگى را شكستيد. همين قدرت ايمان بايد باز هم محفوظ بماند.

اگر چنانچه بخواهيد روى آن مقصدى كه شما از اول آمديد و اسلام را خواستيد، جمهورى اسلام را خواستيد، اگر بخواهيد جمهورى اسلامى به همه معنا كه دارد، با همه محتوا كه دارد، در خارج تحقق پيدا بكند بايد كه ا ز حالا به بعد هم همان ايمان را، همان قدرت ايمان را حفظ كنيد، با هم باشيد. همه فكرها، همه فكر اينكه جمهورى اسلامى محقق بشود. جمهورى اسلامى‏فقط به اين نيست كه بگوئيم ما جمهورى اسلامى مى‏خواهيم رأى بدهيم. رأى دادن اسباب اين نمى‏شود كه جمهورى اسلامى تحقق داشته باشد. بله، البته الان رسماً ايران جمهورى اسلامى‏است، لكن جمهورى اسلامى، احكام اسلامى بايد در او جارى بشود، يعنى در هر جاى ايران، در اداراتش، در وزارتخانه‏ها، در بازارش، در محله‏هايش، در دانشگاهش، در دادگسترى، همه جا بايد اسلام باشد.

آنكه ملت ما مى‏خواهند و خداى تبارك و تعالى مى‏خواهد كه ما باشيم اين است كه ما همه جاى مملكت را به صورت اسلامى در بياوريم، در صورتى كه در زمان طاغوت همه جا خراب بود، حالا هم باز خرابى هست. بنابراين ما الان باز بين راه هستيم، باز به مقصد نرسيديم. كسى كه بين راه است بايد تمام نظرش به اين باشد كه به مقصد برسد. من مى‏دانم كه در بين همه قشرها يك اختلالاتى هست، يك نابسامانى‏هائى هست، اينطور نيست كه نه، من ندانم. خوب هر روز آنطور كه شما آمديد و مشكلاتتان را مى‏گوئيد، تقريبا ماهر روز مبتلا هستيم و از اطراف مى‏آيند و مشكلات را مى‏گويند و ما مى‏دانيم كه مشكلات زياد است و در بين ارتش مشكلات زياد است، در بين ژاندارمرى مشكلات زياد است، در شهربانى زياد است، در خود پاسدارها زياد است، در كميته‏ها زياد است، در راديوها زياد است، همه اينها چيزى نيست كه معلوم نباشد، ما مى‏دانيم كه اشكالات زياد است و بعد از هر انقلابى اين اشكالات هست، نمى‏شود كه يك انقلابى واقع بشود آن هم يك همچو انقلاب بزرگى، يك همچو انقلابى كه در غرب مى‏گويند كه اين اعجاز واقع شده است حساب اين انقلاب حساب‏ها را از هم باطل كرد، يك همچو انقلابى واقع بشود. آنوقت پنجاه و چند سال هم دست‏هاى ناپاك خارج و داخل خراب كرده باشند، هر چه منفعت داشته به جيب زدند و يك مملكت خرابه‏اى گذاشتند. بعد از انقلاب با اين خرابى مملكت توقع اين نيست كه همچو كه شد و اينها رفتند همه چيزها درست بشود.

اگر هر كسى در هر پستى هست آنجا را خوب اداره كند مملكت خوب مى‏شود

الان همه ما دست به هم بدهيم همه با هم دست به هم بدهيم و با هم اين خرابه‏ها را آبادش كنيم و

صحيفه نور ج 7 صفحه 149

اينكه مى‏گويم همه ما با هم، براى اين است كه هر كس در هر پستى است آنجا خوب اداره كند. شما متوقع اين نباشيد كه همه كارها را من بكنم، من هم متوقع نباشم كه شما همه كارها را بكنيد. من به اين طلبگى كه دارم اين شغل خودم را خوب اداره كنم، شما هم كه پاسبان هستيد هر يك‏تان پاسبانى خودتان را خوب انجام بدهيد، اين خانم‏ها كه شغل ديگرى دارند، اين شغل خودشان را خوب انجام بدهند، وزارتخانه‏ها هم شغل خودشان را خوب انجام بدهند، دهقان‏ها هم شغل خودشان را خوب انجام بدهند، كارگرها هم شغل خودشان را خوب انجام بدهند. وقتى بناشد همه قشرها اسلامى باشند، همه فكرشان اين باشد كه يك مملكت اسلامى را اداره بكنند، يك كشور اسلامى كه حالا جمهورى اسلامى است اداره‏اش بكنند، خرابى‏ها را ترميم بكنند. ما يك قشرمان نمى‏تواند خرابى‏ها را ترميم بكند، همانطورى كه شما نمى‏توانيد همه ايران را پاسدارى بكنيد ما هم نمى‏توانيم همه ايران را مثلاً صحيح اداره بكنيم . همه ما بايد همه جمعيت ايران، همه ايران را، شما در قم هستيد پاسدار هستيد، هر كس اين پاسدارى را كه مى‏كند خوب انجام بدهد، با صداقت انجام بدهد، با امانت انجام بدهد، براى خدا انجام بدهد. من هم كه يك طلبه هستم طلبگى خودم را همين طور، آقا هم كه آقا هستند آقائى خودشان را و همه قشرها وقتى كه آن كارى كه دستشان هست خوب انجام بدهند، يك مملكت خوب مى‏شود. مملكت عبارت است از اين آب و خاك، جمعيتش هم عبارت از اين ملت است اين آب و خاك است، اين ملت است. اين ملت وقتى همه‏شان دست به هم دادند، يعنى هر كدام در آن محلى كه هست آنجا را خوب اداره بكند، باغبان باغ است باغ را خوب اداره بكند، كشاورز هم در صحرائى كه هست كشاورزيش خوب اداره بكند، نخست وزير هم در نخست وزيريش خوب اداره بكند، وزراء ديگر هم همين طور، اداره ديگر هم همين طور، پاسبان هم همين طور، همه اگر بنا شد كه با چنين نظرى تو كار باشند و همانطورى كه همه‏تان با يك فرياد الله اكبر كنديد يك كوه بزرگ را و ساقط كرديد يك امپراطورى دو هزار و پانصد ساله را و اين ايمان بود كه اين كار را كرد و اين اسلام بود كه اين كاررا كرد، اينجا راهم مى‏توانيد.

بعد از متمركز شدن اصول، همه امور به جاى خود عمل شود

الان مملكت دست خودتان است، خودتان مى‏توانيد اداره‏اش بكنيد به شرط اينكه الان كه اصول، يعنى قانون اساسى الان بناست درست بشود بايد بعدش مجلس شوراى ملى درست بشود، رفراندم درست بشود، الان كه اين اصول در دست است و شياطين دنبال اين هستند كه هر كسى را وادار كنند كه اشكالاتى درست بكنند، اشكالاتش توجهش مى‏دهند، مى‏روند پيش دهقانان مى‏گويند كه كو اينكه، حالا هم جمهورى اسلام، اسلام شد كه براى شماكارى نكرد. مثل اينكه همچو كه گفتند جمهورى اسلامى‏يك خرابى‏هائى يكدفعه خودرو سبز مى‏كند. يا بيايند به پاسدارها بگويند (كه گفت) خوب حالا جمهورى اسلامى شد، الان اين چيزها ى مختلفى كه اينجا هستند، اين اشخاص بدى كه هستند، انتصابات بدى كه هست، همه را متوجه كنند به يك چيزهائى كه غير آن مسأله است كه الان ما دنبالش

صحيفه نور ج 7 صفحه 150

برويم. اين نظير اين مى‏ماند كه آن روزى كه شما كه همه با هم داشتيد الله‏اكبر مى‏گفتيد و مى‏خواستيد بشكنيد اين سد را بيايند به شما بگويند كه مثلاً اداره فلان رئيسش چه جورى است. بگو حالا وقت اين حرف نيست، حالا وقت اين است كه برويم و بشكنيم. حالا همين است. الان وقت اين است كه نه اين خانم‏ها به اشكالات خودشان، داخلى خودشان توجه كنند و نه شما برادرها به اشكالات خودتان و داخلى خودتان توجه كنيد و نه من و نه آقا و نه ديگران. الان تا اين اصول مستقر نشده، يعنى ما يك مملكتى مى‏خواهيم تا باشد، آنوقت بگوئيم كه پاسدارش كى و ملايش كى و بانوانش كى و چه. الان وقت اين است كه ما مى‏خواهيم اين مملكت را مستقلش، آزادش، قانون اسلامش، همه چيزها درست بشود. وقتى كه تا دو سه ماه ديگر انشاءالله اين مطلب پيش رفت، جمهورى يعنى رئيس جمهور هم درست شد، قانون هم تصويب شد، رفراندم هم شد، مجلس شوراى ملى هم درست شد كه ديگر تزلزل توى كار نباشد، الان يك حكومتى است كه انتقالى است، حكومت آمده است كه انتقال قدرت را بدهد به كس ديگرى كه اين قدرت متمركز بشود، وقتى متمركز شد، همه اين امور به جاى خودش عمل مى‏شود. حالا هم الان در عين حال كه حكومت انتقالى است بايد خوب يك كارهاى اساسى دارند مى‏كنند، حالا همين سازندگى كه بناست مى‏كنند، همين خانه‏سازى كه بناست بكنند، همين پل‏سازى و خيابان‏ها و همه اينها را مشغولند.

شياطين درپى آنند كه نگذارند قانون اساسى تصويب شود

اما الان آنى كه مهم است اين است، آن اصل را فراموش نكنيم، اصل اين است كه الان مى‏خواهند قانون اساسى درست بكنند، شياطين افتادند كه نگذارند. همه بايستيم در مقابلشان كه ما نخير، مى‏خواهيم. اين طرح خوبى است، همين را مى‏خواهيم. ما مجلس مؤسسانى كه غربى‏ها مى‏گويند، نمى‏خواهيم. ما همين معنائى كه دولت گفته است و زود انجام مى‏گيرد، نه آنى كه يك سال، دو سال، سه سال شايد طول بكشد كه خداى نخواسته يك وقت اين تزلزل اسباب اين بشود كه به هم بخورد اينها. الان وقت اين معناست و من مى‏دانم كه چيزهائى كه شما گفتيد كه ما تنها نيستيم، همه هستند كه ناراحتى دارند، اما ناراحتى را بگذارند براى يك وقت ديگر، يك قدرى تأمل كنيد و بگذاريد براى وقت ديگرى.

الان هر كدام هر پستى كه داريد محكم دنبالش را بگيريد و محكم انجام وظيفه بكنيد و اين وظيفه، وظيفه‏اى است كه براى خداست، نه كسى شما را الزام كرده و نه خيلى چيزى است كه شما به طمع آن باشيد. چيزى تو كار نيست، يك مشت فقرا، يك مشت از مستمندها، الان مسائل الهى اهميتش زياد است و ما انشاءالله اميدواريم كه همه مان با هم اسلام را پياده كنيم و همه قشرها اسلامى شوند. وقتى بشود عدالت اسلامى، عدالت اسلامى براى همه است، يك فردى اين نيست كه به فرد ديگر تقدم داشته باشد، مگر اينكه تقوا داشته باشد. خدا همه شما را انشاءالله حفظ كند، موفق كند. من به همه شما دعا مى‏كنم و من خدمتگزار همه شما هستم. خدا همه‏تان را انشاءالله حفظ كند.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 151

تاريخ: 30/3/58

فرمان امام خمينى به حجة الاسلام نورى

بسم الله الرحمن الرحيم

جناب مستطاب آقاى حجت الاسلام حاج ميرزا حسين نورى دامت افاضاته

لازم است جنابعالى مسافرتى به كشورهاى اروپائى بنمائيد و از نزديك با دانشجويان عزيز و برادران ايرانى آشنا شويد و نيازمندى‏ها و مشكلات مذهبى آنان را بررسى نموده و در حدود امكاناتى كه در اختيار داريد در رفع آنها بكوشيد و به وظايف خطيرى كه در اين موقع حساس به عهده دارند آنان را آشنا سازيد و از تفرقه و اختلاف بر حذر داريد و نسبت به تقويت معتقدات مذهبى ايشان در برابر دشمنان اسلام سعى كافى مبذول داريد و سلام اينجانب را به عموم آنان ابلاغ نمائيد. از خداى تعالى ادامه توفيقات همگان را خواستارم.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته

روح الله الموسوى الخمينى

25 رجب الخير 99


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 152

تاريخ: 30/3/58

بيانات امام خمينى در جمع وعاظ خراسان

درباره قانون اساسى اسلام، اسلام‏شناس بايد نظر بدهد نه روشنفكران خارجى

بسم الله الرحمن الرحيم‏

مسأله مهم فعلا اين است كه پيش‏نويسى از قانون اساسى شده است و آن به معرض افكار عمومى گذاشته شده است و الان بايد همه قشرها و همه روحانيون بلاد و همه روشنفكران متفكرين اسلامى با ديد اسلامى، براى جمهورى اسلامى اين قانون را بررسى كنند و نظر بدهند.

اين قانون كه پيش‏نويس شده است براى اين است كه همه نظر بدهند. شما آقايان، شما علماى اعلام، شما متفكرين اسلامى، شما اشخاصى كه علاقه به ديانت مقدسه اسلام داريد و عقيده داريد به اينكه هيچ حكومتى مثل حكومت اسلام نيست و هيچ رژيمى مثل رژيم اسلام نيست، بايد نظر كنيد به يك‏يك مواد اين قانون. يك ماه مهلت داريد كه هرچه به نظرتان رسيد براى اسلام مفيد است و موافق جمهورى اسلامى است و در اين قانون به آن توجه نشده است، تذكر بدهيد و بنويسيد و در روزنامه‏هائى كه هست منتشر كنيد. آقايان ننشينند كه ديگران قلم‏ها را بردارند و قانون را بررسى كنند و به خيال خودشان آن را اصلاح كنند. اين حق شماست، درباره قانون اسلام، بايد اسلام‏شناس نظر بدهد. قانون اساسى جمهورى اسلامى يعنى قانون اساسى اسلام. حق اين مطلب با شماست، با علماى اعلام و با مراجع عظام است، با همه روشنفكران اسلامى است. ننشينيد تا اينكه روشنفكران خارجى، روشنفكرانى كه به اسلام عقيده ندارند اظهار نظر بكنند و اين حرف‏هائى كه مى‏نويسند، بنويسند. شماها قلم را برداريد، در همه مساجد، در همه منابر، در همه كوچه و بازار مسائلى را كه به نظرتان مى‏رسد بايد دراين قانون اساسى باشد، طرح كنيد.

علما مسائل را مطرح كنند، ننشينيد ديگران براى شما تكليف معين كنند خودتان تكليف را معين كنيد. خودتان قانون اساسى را بررسى كنيد، خودتان نظر بدهيد، روزنامه‏ها را از مقالات خودتان پر كنيد. ننشينيد ديگران و دشمنان شما براى شما مقاله بنويسند و مسائلى را كه خداى نخواسته بر خلاف مسائل اسلامى و بر خلاف شؤون اسلام باشد مطرح كنند. همه موظفيم كه اين كار را انجام بدهيم. همه حق نظر داريم و شما علماى اعلام بيشتر حق نظر داريد. آنهائى كه اسلام را مى‏شناسند و علاقه به اسلام دارند در اين امر بيشتر جديت كنند و پيشقدم باشند.

صحيفه نور ج 7 صفحه 153

لزوم انتخاب علماى اسلام‏شناس و آشنا به مسائل روز جهت نمايندگى مجلس

مسأله بعد كه بسيار مهم است، مسأله انتخاب اشخاصى است كه بايد بعد از اينكه همه ايشان و مطلب‏شان را گفتند، نظر بدهند اين عده تعدادشان هفتادوپنج نفر مى‏باشد كه بايد بنشينند و اين قانون اساسى را با توجه به آرائى كه از همه مى‏آيد مورد بررسى قرار دهند كه بعد به رفراندم گذاشته شود.

مهم اين است كه ملت بفهمند چه اشخاصى بايد براى بررسى قانون اساسى تعيين بشوند. بفهمند كه مسأله اسلامى‏است، نه مسأله غربى و نه مسأله شرقى است. ما نمى‏خواهيم قانون اساسى نه غربى و شرقى را بررسى كنيم. مامى‏خواهيم قانون اساسى جمهورى اسلامى‏را بررسى كنيم و لازم است اشخاصى را كه مردم انتخاب مى‏كنند و آقايان روحانيون و مراجع پيشنهاد مى‏كنند اشخاصى باشند مردمى‏و علاقمند به اسلام و اشخاصى باشند كه بدانند اسلام يعنى چه.

در اين زمان كه بناست اين قانون اساسى بررسى شود و مطلب به دست خود شما افتاده است، ملت علما را تعيين كنند. البته اختيار ملت دست خودش است لكن پيشنهاد مى‏شود علمائى را كه از قانون اسلام و مسائل روز اطلاع دارند تعيين كنند و علما هم بايد از رفتن به مجلس خوددارى نكنند براى اينكه مجلس، مجلسى است كه در آن سرنوشت اسلام تعيين مى‏شود. وقتى سرنوشت اسلام بايد در يك مجلس تعيين شود، حق علما است كه بروند و اين سرنوشت را به دست مبارك خودشان تعيين كنند. پس مطلبى كه مهم است دو مطلب است : يكى بررسى از قانون اساسى كه همه قشرها بايد بررسى كنند و من توصيه مى‏كنم كه علماى اعلام بررسى كنند و نظر بدهند و بعد از اينكه مردم آراء خودشان را گفتند و طرح‏هاى خودشان را دادند، اين كار بايد انجام پذيرد. حرف ما اين است كه براى اسلام بايد مردم اشخاص اسلام‏شناس و كسانى را كه مسائل اسلام را مى‏دانند و علاقه به اسلام دارند انتخاب كنند و ما انشاءالله بعد از اين هم اوصاف چنين اشخاصى را خواهيم گفت و خواهيم نوشت.

خداوند شما را براى كمك به اسلام و جامعه اسلامى موفق كند و بتواند اسلام را آنطورى كه دلخواه اسلام است در خارج پياده كنيد. من از همه شما و از همه علماى بزرگ مشهد و همه خطبا و فضلا كه در اينجا هستند تشكر مى‏كنم و خدمتگزار همه شما هستم و دعاگوى شما مى‏باشم.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 154

تاريخ: 30/3/58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از طلاب حوزه علميه مشهد

اصل حركت روحانيت و ساير اقشا ر ملت، جايگزين نمودن اسلام به جاى طاغوت است

بسم الله الرحمن الرحيم

من ميل نداشتم كه آقايان فضلا در اين آفتاب گرم، در اين خانه محقر با اين هواى گرم زير آقتاب، اينجا تشريف داشته باشند و گمان داشتم - كه - و گفتم به بعضى آقايان كه از آقايان بخواهند كه در سالن مدرسه فيضيه تشريف داشته باشند تا من آنجا خدمتشان برسم لكن بعد مثل اينكه اينطور مقرر فرمودند آقايان كه اينجا تشريف داشته باشيد و من از اينكه شما الان در زحمت هستيد، هم خواهران، هم برادران، هم علماى اعلام در زحمت هستيد بسيار معذرت مى‏خواهم و اين زحمت را هم جزء خدمت‏هاى به امام زمان سلام الله عليه و به اسلام عزيز بايد محسوب بداريد. مسائل زياد است مطالبى كه پيش خواهد آمد زياد است لكن ما بايد در مسائل، هر مسأله‏اى كه پيش آمد و جلو پيش آمد آن مسأله را بررسى كنيم و در آن مسأله، فعاليت. تا كنون مسائل بزرگى را با همت همه قشرهاى ملت و خصوصا روحانيت عظيم‏الشأن پشت سر گذاشتيم و بحمدالله موفق شديد شما آقايان و ملت بزرگ و همه قشرها بر اينكه اين خدمت بزرگ را به اسلام كرديد و اين اشخاصى كه به اسلام خيانت كردند و بناى خيانت بزرگتر داشتند و كسانى كه آنها را تأييد مى‏كردند و بناى تأييد بيشتر داشتند، آنها را شكست مفتضح‏

داديد و رفتند و دست خيانتشان كوتاه شد، چنانچه دست چپاولى ابرقدرت‏ها هم كوتاه شد.

آنچه كه پشت سر گذاشتيم، بحمدالله موفقيت‏آميز بود لكن ما نبايد به همين معنا قناعت كنيم و مسرور باشيم كه مطالب تمام شده است. مطالب تمام نشده است و مسائل اصولى هم باقى مانده است براى اينكه اصل حركت روحانيت و حركت همه قشرهاى ملت براى جانشين كردن اسلام در محل طاغوت بود.

البته براى مقدمه اين جانشينى، اول بايد طاغوت برود و رفت، حالا وقت اين است كه ما به جاى آن طاغوت يك حكومت عدل اسلامى، يك حكومت انسانى، يك حكومت قرآنى به جاى آن جايگزين كنيم و اين حالا اول كار است. البته اصل تغيير رژيم و برقرار شدن جمهورى اسلامى الان هست يعنى اصل رژيم تغيير كرد و الان رسما ايران جمهورى اسلامى است و همه هم شناختند ايران را

صحيفه نور ج 7 صفحه 155

به اين معنا لكن ما فقط اين معنا را نمى‏خواهيم كه جمهورى اسلامى رأيى باشد، لفظى باشد. مهم همه ما، همه شما و همه ملت و همه علماى اعلام اين است كه اسلام به همه ابعاد تحقق پيدا بكند به طورى كه هر كس وارد اين مملكت مى‏شود، از سرحد كه وارد شد آثار اسلام ببيند تا مركز كه آمد آثار اسلام، دانشگاه رفت اسلامى، وزارتخانه رفت اسلامى، ادارات دولتى رفت اسلامى، بازار آمد اسلامى، در كشاورزها و پيش كارگرها رفت اسلامى. آنكه مقصد ما هست اين معنا هست، نه فقط رفتن چپاولگرها و ما راجع به اين معنا در اول قدم هستيم و مسائل پشت سر است. بعضى مسائل الان آنوقت است كه ما تمام همتمان را به آن مسأله بگماريم و با تمام قوا توجه بكنيم و بعضى مسائل بعد از اين است و بعضى مسائل هم مسائل فرعى است كه دنباله اينها بايد تحقق پيدا بكند.

اظهار نظر در مورد قانون اسلام بر عهده اسلام شناس است نه روشنفكران خارجى!

آنكه الان محل ابتلاء همه ما هست اين است كه يك پيش‏نويسى از قانون اساسى شده است و اين پيش‏نويس به معرض افكار عمومى گذاشته شده است، الان بايد همه قشرها و شما روحانيون و همه روحانيون همه بلاد و همه روشنفكران اسلامى و همه متفكرين اسلامى، با ديد اسلامى، براى جمهورى اسلامى، اين قانون را بررسى كنند و نظر بدهند، اين قانونى كه پيش‏نويس شده است براى اين است كه همه نظر بدهند.

شما آقايان، شما علماى اعلام، شما متفكرين اسلامى، شما اشخاصى كه علاقه به اسلام و علاقه به ديانت مقدسه اسلامى داريد و عقيده داريد به اينكه هيچ حكومتى مثل حكومت اسلام نيست و هيچ رژيمى مثل رژيم اسلامى نيست، بايد نظر كنيد به اين قانون، يكى‏يكى موادش را، يك ماه مهلت داريد، يكى‏يكى موادش را در نظر بگيريد و هر چه به نظرتان رسيد كه براى اسلام مفيد است و موافق با جمهورى اسلامى است و در اين قانون ناقص است، در آن جهت تذكر بدهيد و بنويسيد و در روزنامه‏هائى كه هست منتشر كنيد. آقايان! ننشينيد كه ديگران قلم‏ها را بردارند و بررسى از قانون بكنند و به خيال خودشان، آنها را به خيال خودشان اصلاح بكنند. اين حق، حق شماست. قانون اسلام را، اسلام شناس بايد نظر بدهد. قانون اساسى جمهورى اسلام يعنى قانون اساسى اسلام. حق اين مطلب با شماست، با علماء اعلام است، با مراجع عظام است، با همه روشنفكران اسلامى است، ننشينيد تا اينكه روشنفكران خارجى، روشنفكرانى كه به اسلام عقيده ندارند اظهار نظر بكنند و اين حرف‏هائى كه مى‏نويسند، بنويسند. شماها قلم را برداريد، در همه مساجد، در همه مدارس، در همه كوچه و بازار، مسائلى را كه به نظرتان مى‏رسد بايد در اين قانون اساسى باشد طرح كنيد. علماء طرح كنند و مردم دنباله، ننشينيد ديگران براى شما تكليف معين كنند. خودتان تكليف را معين كنيد، خودتان قانون را بررسى كنيد، خودتان نظر بدهيد، خودتان روزنامه‏ها را پر كنيد از مقالات خودتان. ننشينيد ديگران براى شما مقاله بنويسند و مسائلى طرح بكنند كه يك وقت خداى نخواسته بر خلاف مسائل اسلامى و بر خلاف شؤون اسلام باشد. همه موظفيم، همه بايد اين كار را انجام بدهيم و نظر بدهيم و همه

صحيفه نور ج 7 صفحه 156

حق نظر داريم و شما علماء اعلام بيشتر حق نظر داريد. آنهائى كه اسلام را مى‏شناسند، آنهائى كه علاقه به اسلام دارند آنها بيشتر بايد در اين امر جديت كنند و پيشقدم باشند.

لزوم جديت ملت در انتخاب علماء مطلع براى تدوين قانون اساسى و تعيين سرنوشت

و بعد آن چيزى كه بسيار مهم است، قضيه انتخاب اشخاصى است كه بايد نظر كنند به اين قانون و بايد بعد از اينكه همه رأى خودشان را دادند و همه مطالب خودشان را گفتند اين عده 75 نفرى مثلاً اين عده بنشينند و اين قانون اساسى را با آرائى كه از همه مى‏آيد نگاه كنند و جرح و تعديل كنند و بنويسند كه بعد به رفراندم واقع بشود.

مهم اين است كه اشخاصى كه براى بررسى اين قانون تعيين مى‏كند ملت، بفهمد چه اشخاصى بايد تعيين كند. بفهمد كه مسأله، مسأله اسلامى است، نه مسأله، مسأله غربى، نه مسأله مسأله شرقى، ما نمى‏خواهيم قانون اساسى غربى يا نمى‏خواهيم قانون اساسى شرقى را بررسى كنيم، ما مى‏خواهيم قانون اساسى جمهورى اسلامى را بررسى كنيم و اين لازم است كه اشخاصى كه انتخاب مى‏كنند، مردم انتخاب مى‏كنند، آقايان روحانيين پيشنهاد مى‏كنند، مراجع پيشنهاد مى‏كنند، اشخاصى را پيشنهاد كنند، مردم را پيشنهاد كنند كه اينها علاقمند به اسلام باشند، اينها بدانند اسلام يعنى چه. در مجلسى كه سابقاً با اينكه طاغوت آن مجلس را بر پا كرد، مجلس مؤسسانى كه در زمان رضاخان در ايران تحقق پيدا كرد علماى اول، طراز اول علماى ايران در آن مجلس بودند البته آنوقت با سرنيزه بود لكن علماى درجه اول بودند. در اين زمان هم بناست اين قانون اساسى بررسى بشود و دست ظالم كوتاه شده است و مطلب به دست خود شما افتاده است، ملت علما را تعيين كنند، اختيار هست، الزامى نيست لكن پيشنهاد است، علمائى كه اطلاع دارند از قانون اسلام، اطلاع دارند از مسائل روز، آنها را تعيين كنند و علماء هم ابا نكنند از رفتن در مجلس براى اينكه مجلس، مجلسى است كه سرنوشت اسلام در آن تعيين مى‏شود وقتى سرنوشت اسلام در يك مجلسى بايد تعيين بشود حق علماست كه بروند و اين سرنوشت را به دست مبارك خودشان تعيين كنند.

پس مطلبى كه الان مهم است دو مطلب است يكى بررسى از قانون اساسى كه همه قشرها بايد بررسى كنند و من توصيه مى‏كنم كه علماى اعلام بررسى كنند و نظر بدهند، بعد از اين تعيين اشخاصى كه بايد بعد از رأى، بعد از اينكه مردم آراء خودشان را گفتند و طرح‏هاى خودشان را دادند آن اشخاصى كه بايد تعيين بشود و مردم تعيين مى‏خواهند بكنند براى بررسى كردن همه آراء اين اشخاص، ملت ما بداند كه بايد اين اشخاص، اشخاصى باشند كه علاقه به اسلام داشته باشند، طرح ما اين است لكن ملت مختار است. طرح ما اين است كه براى اسلام بايد اسلام‏شناس، كسى كه اسلام را مى‏داند چه است، كسى كه مصالح اسلام را مى‏داند چه است، كسى كه علاقه به اسلام دارد، كسى كه علاقه به قرآن مجيد دارد، كسى كه علاقه به كشور اسلامى دارد، يك همچو اشخاصى را تعيين كنند و ما انشاءالله تعالى باز هم راجع به اوصاف اين اشخاص، راجع به اشخاصى كه وصفشان چه باشد باز هم خواهيم‏

صحيفه نور ج 7 صفحه 157

گفت و نوشت.

و خداوند همه ما را و همه شما را موفق كند كه خدمت كنيم به اين جامعه و خدمت كنيم به اسلام و اسلام را به آنطورى كه دلخواه اسلام است در خارج محقق كنيم و من از همه شما تشكر مى‏كنم و از همه علماى بزرگ مشهد، آيت الله (اشاره به يكى از حضار)، همه آيات عظام را كه الان در اينجا تشريف دارند و همه علماى اعلام كه اظهار تفقد مى‏كنند به من و همه خطبا و همه اعاظم از فظلاى مشهد مقدس كه در سنگر جلو هست راجع به مسائل دينى، من از همه شما تشكر مى‏كنم و دعاگوى همه شما و خدمتگزار همه شما هستم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 158

تاريخ: 30/3/58

بيانات امام خمينى در جمع ورزشكاران و فرهنگيان بابل

دو قوه مادى و معنوى انسان وقتى ارزش دارد كه در خدمت خدا باشد

بسم الله الرحمن الرحيم‏

انسان دو جنبه دارد يكى جنبه معنوى و يكى جنبه ظاهرى و مادى، انسان‏ها در جنبه‏هاى معنوى يك نحو تعلميات دارند و در جنبه‏هاى ظاهرى و مادى يك نحو ديگر، و اگر اين دو تا با هم جمع بشوند يك انسان به تمام معنى بوجود خواهد آمد.

من از اين خوشحالم كه كسانى جهت معنوى را تقويت مى‏كنند و اشخاصى هم جهت مادى را، و اميد است هر دوى آنها دو جنبه مادى و معنوى را جمع بكنند. شما معلمان محترم و آقايان ورزشكاران عزيز اگر اين دو جنبه را تقويت كنيد و همچنين در همه قشرهاى كشور اگر اين دو جنبه تقويت بشود، جنبه معنوى با آن تعليمات معنوى كه اسلام آورده است و جنبه‏هاى مادى با آن طرزهائى كه لازم است، اين ملت سعادتمند مى‏شود. آنها كه جنبه ورزشكارى و مادى را دارند، آنها جوان‏هائى هستند كه قواى جسمى‏شان به خاطر همين ورزش نشاط و آمادگى پيدا مى‏كند، آنوقت روح آنها معنويات و ايمان را زودتر قبول مى‏كند. يك وقت است كه ورزشكارى و تعليم و تربيت در خدمت طاغوت است كه اين جز خسران براى يك كشورى به بار نمى‏آورد، ولى وقتى اين دو قوه و نيروى بزرگ در خدمت خداست، آنوقت ايمان در آنها تقويت شده و براى پيشبرد مقاصد اسلام نيروى عظيمى پيدا مى‏شود كه هيچ نيروئى نمى‏تواند جلويش را بگيرد. چنانچه به عيان ديديد كه اجتماعات با قواى مادى و معنوى و نيروى ايمان پيش رفتند تا اينجا و اين نهضت عظيم را بپا كردند و آن قدرت‏هاى شيطانى را شكستند و آن قدرت طاغوتى و بزرگ كه مجهز به همه سلاح‏هاى مدرن بود و پشت سر او هم تمام قواى مادى و تمام ابرقدرت‏ها بود و از او حمايت مى‏كردند و البته امريكا بيشتر حمايت مى‏كرد، با اين حال با همه قدرتها نتوانستند اين قدرت ايمان را كه در كشور ما و در ملت ما پيدا شد از بين ببرند و نتوانستند خود و منافع خود را حفظ كنند. ما در آنوقت اسلحه نداشتيم، حالا كه چهار تا اسلحه در دست پاسداران قرار دارد، اينها غنائم جنگى است. قبل از انقلاب و در حال انقلاب ما اسلحه نداشتيم ولى آنها همه چيز داشتند. بنابر حساب‏هائى كه ماديون مى‏كردند امكان نداشت يك قدرتى به آن بزرگى كه همه قوا دنبال آن بود و حتى حكومت‏هاى به اصطلاح اسلامى پشت سر او ايستاده بودند شكست بخورد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 159

ممالك به اصطلاح اسلامى تمام‏شان مشترك المنافع و پشتيبان يكديگر هستند

ابر قدرت‏ها مثل آمريكا، شوروى، چين، انگلستان، اينها همه پشتيبان قدرت طاغوتى بودند. بى‏جهت نبود كه من وقتى خواستم از كويت عبور كنم اجازه ندادند، بيخود نبود كه دولت عراق جديت كرد كه يا ما ساكت باشيم و يا آنجا نباشيم، براى اينكه همه با هم بودند، قواى شيطانى با هم بودند. و من در آنجا وقتى ديدم حتى از رفتن من به كويت مانع شدند و گفتند از هر جا كه آمده‏اى برگرد، و ما مجبور شديم به عراق برگرديم. مهم مسأله اين نيست كه فقط كويت اينچنين باشد، اين ممالك به اصطلاح اسلامى تمام‏شان با هم مشترك‏المنافع و همه پشتيبان يكديگر هستند. اينها نخواهند گذاشت ما در آنجا بمانيم و بدين خاطر بنا گذاشتيم به مملكتى برويم كه ديگر تحت تأثير نباشد. ما فرانسه را انتخاب كرديم و آنجا رفتيم و آنها هم پشيمان شدند، هم عراق و هم دولت ايران، چرا كه در پاريس دست ما براى تبليغات باز بود. ما مطالب و مسائل ايران را به همه جاى دنيا رسانديم و با بعضى كه از آمريكا مى‏آمدند مصاحبه‏هاى تلويزيونى انجام مى‏شد و در تمام آمريكا (آنطور كه مى‏گفتند) و در بسيارى از مناطق مثل كانادا پخش و مطالب ما در آمريكا هم پخش مى‏شد. آنهائى كه خودشان را منتسب به اسلام مى‏دانستند و هم آنهائى كه از اسلام خارج بودند به پشتيبانى طاغوت پرداختند، اما ملت ما با قدرت پيش رفت. آيا در آنوقت ملت تفنگ داشت؟ مسلسل داشت؟ تانك داشت؟ توپ داشت؟ هيچ نداشت، لكن يك چيز ديگر بود و آن معنويات و ايمان به خدا بود و ايمان آنچنان قدرت به ملت داد كه افرادى كه قبلاً از صداى تفنگ مى‏ترسيدند ديگر از تانك هم هراسى در دل راه ندادند.

قدرت الهى باعث جمع شدن قواى روحانى و قواى مادى شد.

آن كه در دو سال قبل از سايه يك پاسبان مى‏ترسيد حالا از سپهبد هم نمى‏ترسد. يكى از دوستان ما گفت چند تا بچه در شيراز دور يك صاحب منصبى جمع شدند و به او گفتند كه بگو زنده باد فلانى و مرده باد فلانى. صاحب منصب همين طور كه ايستاده بود و مى‏گفت برويد، وقتى مرا ديد، گفت آقا بيا و مرا از دست اينها نجات بده و بعد ايستاد و همان را كه بچه‏ها به او مى‏گفتند با فرياد بلند گفت. ملت ما همه با هم يك مطلب مى‏گفتند و اين باعث شد كه قواى روحانى و قواى مادى با هم جمع شوند. اين كار از غير خدا بر نمى‏آمد. اين قدرت، يك قدرت الهى بود. در پاريس شخصى پيش من آمد، از دهات اطراف خود كه رفته بود تعريف كرد و مى‏گفت صبح كه مى‏شود آن عالم ده جلو مى‏افتد و مردم دنبال او تظاهرات مى‏كنند. گفت همه دهات اينطور شده است و يكى را اسم برد كه من به يكى از دهات آنجا رفتم. يك قلعه‏اى است در بيابان در نزد يك كوه، ديدم اينها هم همان معنى را مى‏گويند. من در همان جا اعتقادم اين شد كه يك دست غيبى در كار است، و الا كارهاى بشرى يك شعاع خاصى دارد. اين همان عقيده و ايمان است كه در صدر اسلام هم بوده است. در آنوقت مسلمانان 10 تا 15 نفرشان يك شتر داشتند، لشكرهاى رسول الله و لشكر مسلمين هر چند نفرشان يك شمشير داشتند آن هم يك شمشير كهنه، اما با اين حال بر امپراطورى ايران و روم غلبه كردند. عده پيشقراول روم 60 هزار نفر و

صحيفه نور ج 7 صفحه 160

دنبال آن 700 نفرند 830 هزار نفر بودند. يكى از سرداران اسلام گفت كه 30 نفر با من بيايند تا با اين 60 هزار نفر مقابله نمايم، ولى بر حسب تاريخ بنابراين شد كه 60 نفر باشند كه يك نفر مقابل هزار نفر برود و بعد هم رفتند و پيروز شدند و اين به اين خاطر بود كه ملائكه پشت سرشان بودند و خداوند به آنها توجه كرد. خداوند شما را موفق كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 161

تاريخ: 30 / 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع هيأت اعزامى از سيستان و بلوچستان

بنابراين بود كه فرهنگ ما را از بين ببرند

بسم الله الرحمن الرحيم‏

از شما آقايانى كه از دور آمديد تا مطالب خودتان را بگوئيد و مطالب ما را هم بشنويد و همين طور از خواهرهاى محترمات كه آمده‏اند من تشكر مى‏كنم و مطالبى كه من الان بايد به شما عرض كنم اين است كه اولاً اين گرفتارى‏هائى كه شما ذكر كرديد، اين اشكال صحيح است و شما يا مى‏دانيد و يا بايد بدانيد كه اين گرفتارى اختصاص به ناحيه سيستان ندارد، اختصاص به مازندران ندارد، هر جاى مملكت را كه شما برويد و هر دستهاى از اهالى مختلف مملكت كه پيش ما آمده‏اند، همين گرفتارى‏ها و شبيه همين گرفتارى را گفته‏اند، حتى كوچ كردن از محلى به محله ديگر و باز در جاهاى ديگر هم بوده است و هست، مثل بختيارى‏ها و از عشاير ديگر. اين شكى ندارد كه رژيم سابق بنايش بر اين بود كه مردم را متشتت كند و زندگى آنها را بر هم بزند، بنابراين بود كه كشاورزى ما را از بين ببرند و ما را محتاج به آمريكا كنند، بنابراين بود كه فرهنگ ما را از بين ببرند و ما را حتى براى طبيب، براى مهندس، براى همه چيز محتاج به آمريكا و ساير ممالك كنند. اين بلا اشكال همين طور بوده و هيچ هم اشكال در اين نيست كه برنامه اسلام بر خلاف اين است. اگر اسلام تحقق پيدا كند، اگر حكومت اسلامى به آنطورى كه دلخواه ماست تحقق پيدا بكند، مسير، اين مسير نيست، اينطور نيست كه آن هم كمك كند به اينكه آشفتگى پيدا شود، براى اصلاح است حكومت اسلامى.

تحصيل استقلال براى مملكت با تصويب قانون اساسى

لكن آنكه من مى‏خواهم، حالا اساسى است كه مى‏خواهم عرض كنم و الان موظفم كه هر طايفه‏اى آمدند اين مطلب را بگويم، اين است كه الان ما يك گرفتارى اصولى داريم كه اگر اين گرفتارى اصولى تمام نشود و نتوانيم به پيروزى در اين گرفتارى برسيم، نه ديگر اميد اين است كه سيستان درست بشود و بلوچستان درست بشود و نه اميد اين است كه تهران و قم و ساير جاها درست شود باز ممكن است خداى نخواسته به وضع بدترى برگردد، به آن حالات سابق، و آن گرفتارى اين است كه اول ما بايد اساس استقلال مملكتمان را درست بكنيم كه مملكت بشود مملكت ايران براى ما و كسى ديگر نتواند در آن تصرف كند. اگر ما كشور خودمان را استقلالش را تحصيل نكنيم، تضمين

صحيفه نور ج 7 صفحه 162

نكنيم، ساير چيزها درست نخواهد شد. پس الان آن چيزى كه بر ما لازم است اين است كه همه برادرها، همه خواهرها، همه قشرهاى ملت دراين امرى كه الان راجع به اصل مطلب است و آن قانون اساسى است (اساس يك مملكت قانون آن مملكت است) راجع به اين همه قوا را روى هم بگذاريم، الان كه طرح شده است قانون اساسى و به دسترس مردم گذاشته شده است، كسانى كه صاحب نظرند، مسلمان‏هائى كه صاحب نظرند، علمائى كه صاحب نظرند، اسلام شناس‏هائى كه مى‏دانند اسلام چه هست، آنها بررسى كنند، نظر بدهند، بنويسند، در روزنامه‏ها منتشر كنند، نگذارند كه ديگران مشغول بشوند به نوشتن و سرنوشت ما را ديگران درست كنند، خودشان با همه اشخاصى كه مى‏توانند قانون را بفهمند و مى‏توانند اسلام را بفهمند كه اين آيا فلان ماده‏اش منطبق با قوانين اسلام است يا نه و آيا صلاح براى مملكت اسلام چه است. اين، الان اين چيزى كه مهم است اين معناست كه همه شما با هم نظر كنيد به قانون اساسى و اهل نظرتان، حقوقدان‏هاى مسلم، روشنفكرهاى متعهد به اسلام، مهندسين، روحانيون، همه اينها الان نظر بدهند راجع به قانون اساسى، نگذارند كه ديگران نظر بدهند و بعد ببينند چه خواهد شد، حالا خودشان نظر بدهند. هر ماده‏اى از مواد قانون اساسى را كه روحانيون تشخيص دادند كه اين برخلاف اسلام است، ساير طبقات هم، آنهائى كه مى‏دانند خلاف اسلام است، آنها هم نظر بدهند و آنها كه اطلاع از اين معنا ندارند تبعيت كنند و بخواهند كه بايد اينجور باشد و بعد از اينكه اين مرحله را گذارانديم، يك مرحله ديگرى است كه آن بسيار مهم است و آن اين است كه بعد از اينكه قانون اساسى به نظر همه رسيد، يك ماه گذاشتند به آراء عمومى و همه نظر دادند، يك جمعيت كه مثلاً 70 نفر، 75 نفرى در همه ايران، خود اهالى هر طرفى، هر ناحيه‏اى وكيل تعيين بكنند براى اينكه بررسى كنند در قانون اساسى و نظر بدهند كه بعد از اينكه نظر دادند، آنوقت به آراء عمومى بگذارند. الان آن چيزى كه بسيار براى ما ضرورى است اين است كه آن افرادى كه بايد در هر جا تعيين شوند اين افراد چه افرادى باشند، ممكن است كه در بين بعضى از اين افراد يك اشخاص منحرفى باشند و اين اشخاص منحرف اسباب اين بشوند كه به انحراف كشيده بشوند. بايد فكر كنند، دنباله كنند، بررسى كنند، يك اشخاص كه مؤمن به اين نهضت هستند و اين هم مورد نظرشان است و مى‏خواهند هم انجام دهند.

جاهائى كه عقب افتاده است مقدم است‏

و الان هم بررسى‏هائى شده است، طرح‏هائى داده شده است و شايد در راديوها ديده باشيد - شنيده باشيد كه طرح‏هائى است براى اينكه هم كار پيدا شود براى بيكارها و هم ساخته شود يك چيزهائى، هم راجع به خانه‏سازى‏ها در همه سطح كشور و هم راجع به راه سازى كه البته اين جاهائى كه عقب افتاده است مقدم است و اينطور نيست كه همه مثل سابق همه چيز منحصر بشود به مراكز و بنابراين است آن جاهائى كه دور افتاده‏تر است، احتياجشان بيشتر است، جلو باشند، مقدم باشند. و من از خدا مى‏خواهم كه انشاءالله دعا كنيد موفق بشويم و همانطورى كه آن خواهر محترم من مسائل را

صحيفه نور ج 7 صفحه 163

گفت، همانطور حالا فكر بكنيم كه الان راجع به اساس مطلب، اينها انشاءالله در موقعش درست مى‏شود با يك صبرى، حوصله‏اى و البته بايد همه اين مسائل درست شود لكن با يك صبرى كه الان ما در حال انقلاب هستيم، حالا باز ما انقلابمان تمام نشده، ما باز جمهوريمان تمام نشده، ما فقط يك رأى داديم حالا چيزهاى ديگرش درست نشده، انشاءالله اينها درست بشود به تدريج و اميدوارم كه همه امور اصلاح بشود. و اميدوارم خداوند توفيق بدهد به شما، عنايت كند خداى تبارك و تعالى، چنانچه تا حالا به عنايت خداى تبارك و تعالى پيش رفتيد و از اين به بعد با عنايت خدا انشاءالله پيشروى كنيد و مسائل همه‏اش انشاءالله حل مى‏شود. خداوند به همه شما توفيق عنايت كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 164

تاريخ: 31 / 3 / 58

بيانات امام خمينى در جمع هيأت نيوزيلندى

بسم الله الرحمن الرحيم‏

بايد روابط بين ملت‏ها بر اساس مسائل معنوى باشد و در اين رابطه بعد مسافت تأثيرى ندارد و چه بسا كشورهائى كه همجوار هستند اما رابطه معنوى بين آنها نيست، بنابراين روابط ديگر هم نمى‏تواند مثمر ثمر باشد. ما روابطمان با كشورها براساس مبانى اسلام خواهد بود. چنانچه ملت‏ها از اسلام اطلاع پيدا كنند خواهند فهميد كه هر چه مى‏خواهند در اسلام وجود دارد. ما اميدواريم كه با كشور نيوزيلند روابط حسنه داشته باشيم. در پايان سلام ما را به ملت و دولت نيوزيلند ابلاغ نمائيد. والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 165

بيانات امام خمينى در جمع علماء و روحانيون مشهد

اين عنايت الهى بود كه يك ملتى كه هيچ نداشت، توانست بر قدرت هائى كه همه چيز داشتند غلبه كند

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اين ديانت اسلام و قدرت ايمان بود كه حتى بچه‏هاى خردسال ما را جلوى تانك و توپ برد. من وقتى در پاريس مى‏شنيدم كه در تمام قراء و قصبات ايران، در تمام اقشار ملت، زن و مرد، بزرگ و كوچك، دبستانى و دبيرستانى و دانشگاهى، روحانى عاليقدر و ساير طبقات، همه با هم يك مطلب را مى‏گفتند، آنجا فهميدم كه دست غيب در كار است. شعاع افعال انسان (هر انسانى باشد) يك حدودى دارد. يك نفر ممكن است يك خانه را بتواند متبدل كند به يك وضعى، يك محله را، يك شهر را، يك استان را، يك قشر را. اما انسان نمى‏تواند تمام سى و چند ميليون جمعيت، با افكار مختلفه و شغل‏هاى مختلفى كه دارند و امكنه مختلفه و از هم دور همه يك شعار بدهند، از بچه دبستانى تا بيمارستانى و پير مردهاى بيمارستانى، همه دنبال يك مطلب باشند. آن نمى‏شود الا اينكه يك عنايت غيبى در كار باشد. آن كه بود اين دست غيبى بود و اين عنايت الهى بود كه يك ملتى كه هيچ نداشت، بر يك قدرت‏هائى كه همه چيز داشتند غلبه كند. اين همان قدرت صدر اسلام بود كه يك عده از اعرابى كه هيچ وسيله نداشتند، هر چندتايشان يك شمشير، يك شتر داشت غلبه كنند بر تقريباً تمام معموره دنيا در آنوقت، بر آن قدرت‏هاى بزرگ سلطنتى ايران و روم اين نبود الا قدرت الهى و تأييدات غيبى. اين را از تأييدات الهى و غيبى بدانيد نه از شخص، نه از مثل من كه حقير هستم و خدمتگزار شما. و اين معنايى كه حاصل شده است و بايد بگويم يك عنايتى از خداى تبارك و تعالى به اين ملت شده است اين هديه خداى تبارك و تعالى راحفظ كنيد. اين يك هديه غيبى بود كه به ما داده، اين آزادى كه الان به ما داده است و دست ستمكارها را كوتاه كرده است و اين استقلالى كه خداى تبارك و تعالى به ما داده است و دست اجانب را كوتاه كرده است، اين براى خاطر آن قدرت ايمان و وحدت كلمه و توجه به خداى تبارك و تعالى بود كه دست عنايت حق تعالى بر سر اين ملت سايه افكند و اين پيروزى حاصل شد.

صحيفه نور ج 7 صفحه 166

آنكه مردم خونشان را درراه او دادند، اسلام بود

اين هديه خداى تبارك و تعالى را حفظ كنيد، حفظ به اين است كه همانطورى كه با هم بوديد، دل‏ها با هم يكصدا بودند، همانطور از حالا به بعد هم اين معنا راحفظ كنيد. وقتى كه شما دل‏هايتان با هم صاف باشد، قلب‏ها يك قلب باشد، دست‏ها دست واحد باشد، دست خدا هم باشماست. يدالله مع الجماعه اين دست مبارك الهى كه بر سر شما و عنايت حق تعالى كه بر شما سايه افكند اين را قدر بدانيد و حفظ كنيد. اگر حفظ شد، در همه مراحل پيروز هستيد، همانطورى كه در وقتى كه انقلاب حاصل شد و همه رو به پيروزى رفتيد و توجه به يك مقصد داشتيد و آن نبود رژيم فاسد و تحقق رژيم الهى و توجه به چيز ديگر نبود، توجه به اينكه من گرفتارى دارم، وقتى منزل مى‏روم شام چه دارم، آيا من فرض كنيد فلان گرفتارى دارم، هيچ توجه به اين معانى نبود. نه زارع به فكر زراعت بود و نه كاسب به فكر كسب. و لهذا ديديد كه كسب‏ها را رها كردند و بازارها را تعطيل كردند و كارها را تعطيل كردند و همه با هم توجه به يك معنا و آن خدا، توجه به دين خدا. اين توجه عمومى به دين خدا موجب اين شد كه خداى تبارك و تعالى هم توجه فرمود و اين معجزه حاصل شد. آن چيزى كه همه حساب‏هاى ماديين را فاسد كرد و غلط از آب در آمد، آنى كه دولت آمريكا هم، كارشناسان آنها هم تصديق كردند به اينكه مسائل فوق فكر ما بود و حساب‏هاى مادرست نبود و حق هم داشتند براى اينكه حساب‏هاى آنها حساب مادى و طبيعى بود، ماوراى طبيعت را نديده بودند، طبيعت را ديده بودند. روى موازين طبيعت همانطور است كه آنها مى‏گفتند كه نبايد يك ملتى كه هيچ ندارد اين غلبه كند بر يك قدرت‏هايى كه پشتيبانش قدرت‏هاى همه عالم بود، نه قدرت‏ها، تقريباً عرض مى‏كنم نه فقط ابر قدرت‏ها، همه ممالك اسلامى‏دنبالش بودند. اينكه ما را نگذاشتند عبور كنيم از كويت، از اين طرف كويت به آن طرف كويت هم اجازه عبور ندادند براى اين بود كه پشتيبانش بودند. اينكه عراق فشار آورد كه شما فعاليت سياسى نكنيد ما تعهدات داريم و ما هم فشار آورديم كه ما تا هستيم فعاليت سياسى تكليف شرعى ماست، مى‏كنيم و بالاخره ما را تهديد كردند به اينكه شما بر فرض اينكه به شما كار نداشته باشيم، اصحاب شما، رفقاى شما را خواهيم چه كرد و من ديدم كه ديگر نمى‏شود، اين براى اين بود كه آنها مى‏گفتند ما تعهد داريم با دولت ايران و من فهميدم كه اينهمه دولت‏هاى اسلامى(به اصطلاح اسلامى) وضع همين است كه نگذارند ما وارد شويم و هر كجا برويم ردمان بكنند، ما هم رفتيم به خارج كه اينها ديگر نفوذ نداشتند آنجا و آنها هم پشيمان شدند از اين معنا.

اين قدرت الهى را از دست ندهيد. اين امانت الهى را حفظ كنيد. همانطورى كه آنوقت به فكر گرفتارى‏هاى خودتان نبوديد و فكر، يك فكر بود و آن هم اسلام و اين رمز پيروزى شد. شما الان پيروز نيستيد باز، براى اينكه آنكه شما مى‏خواهيد، آنكه ما همه مى‏خواهيم اين است كه اسلام به همه معنا در ايران و انشاءالله در همه ممالك انشاءالله تحقق پيدا كند. غرض اين نبود كه فقط ظالم از بين برود، مانع از بين برود، آن هم يكى بود اما آنها مقدمه بودند. آنكه مقصد بود اسلام بود، آنكه مردم خونشان را در راه آن دادند اسلام بود، آنكه مردم جوان‏هايشان را دادند و زن‏ها جوان‏هايشان را دادند و

صحيفه نور ج 7 صفحه 167

بعد هم اظهار تشكر مى‏كردند، آن اسلام بود و اعتقاد به اينكه بايد اسلام تحقق پيدا بكند. ما تا حالا اين مطلب برايمان حاصل نيست، الان باز آن رنگ‏هاى رژيم سابق هست، نتوانستيم و نتوانستند كه آن صبغه‏ها و رنگ‏ها را بزدايند، ما بين راه هستيم، ما بين راه هستيم.

به اسم اسلام لطمه بر حيثيت اسلام زدند

ما بايد سازندگى كنيم، چه سازندگى‏هاى مادى و چه معنوى. معنويات اين كشور را اينها از بين برده‏اند، نيروهاى انسانى را از بين برده‏اند، كوشش كردند كه نگذارند روحانيت به شغل مقدس خودش آنطور كه مى‏خواهد ادامه بدهد، كوشش كردند كه نگذارند دانشگاه به آنطورى كه بايد دانشگاه باشد انجام وظيفه كند و همين طور همه قشرها را، هم معنويات را از ما گرفتند و قواى انسانى را و هم اقتصاد مملكت را از بين بردند و همه جهات مادى را، هم خيانت به ماديات كردند و هم خيانت به معنويات و خيانتشان به معنويات عظيم‏تر بوده از خيانتشان به ماديات.

شما اكثراً يادتان نيست مصيبت‏هايى كه بر حوزه علميه در زمان رضاخان وارد شد. بعضى از اين آقايان عظيم كه اينجا تشريف دارند يادشان است والا طبقه جوان يادش نيست كه چه كردند اينها با حوزه‏هاى علميه، چه كردند اينها با ملت در آن زمان دراين زمان هم كه شما يادتان هست ديديد كه چه كردند. تمام حيثيت ملى، حيثيت انسانى، حيثيت اسلامى‏ما را اينها تباه كردند. آنوقت مساجد ما را بستند، مدارس ما از بين رفت، عمامه‏هاى فصاحت اهل علم را از سرشان برداشتند و آن فضاحت‏ها و نسبت به خواهرهاى ما هم آن فضاحت‏ها. در زمان اين بدتر از زمان او شد. در آنوقت فشار بود و فشار امد داشت، در اينوقت حيله بود حيله‏هاى زياد و فشار هم بود اما حيله هم زياد بود. به اسم اسلام، به اسم عدالت اجتماعى، عدالت اسلامى، به اسم اسلام، احكام اسلام را از بين مى‏خواستند ببرند، به اسم اسلام لطمه بر حيثيت اسلام زدند و مى‏خواستند بزنند. بحمدالله اينها از بين رفتند و خواهند رسيد به جرائم خودشان در آنجايى كه آنجا دار جزاست.

محدوديت پاداش و كيفر در دنياى مادى گواهى بر وجود يك عالم نامتناهى است

ما نمى‏توانيم يك نفر آدمى كه به اندازه محمدرضا ارتكاب جرائم كرده، بشر با تمام قوايش نمى‏تواند او را، اين جنايت‏هائى كه او كرده است جزا بدهد براى اينكه بالاخره تا آخرش اين است كه يك نفر آدم مرده است، يك نفر آدم مقابل يك نفر آدم است. كسى كه هزاران جمعيت را، بسيارى از اشخاص

را خودش در 15 خرداد، آنطورى كه مى‏گفتند خودش در هليكوپتر، در آن بالاها، خودش مرتكب اين قتال شده است و با امر او اين ملت با امر او به اين قتلگاه‏ها خيابان‏هاى ما مبدل شد. يك ملت را از بين برده است، يك ملت را، ما چه جورى مى‏توانيم او را - ارتكاب اين جنايت را ما عوضش را به او بدهيم. اين دليل بر اين است كه يك عالم ديگرى است كه درآنجا همه اين معانى حاصل مى‏شود. يك عالمى‏كه ابدى است، جهنمى‏كه خالد است، هميشه است. يك عذابى كه

صحيفه نور ج 7 صفحه 168

تصورش را ما نمى‏توانيم بكنيم. اين دليل بر اين است كه يك عالم ديگرى بايد باشد تا اين مجرم ها را در آن عالم جزايشان را بدهند. ما دراين عالم نمى‏توانيم جزاى آنها را بدهيم. انشاءالله خداوند تعالى به ما و شما كمك كند و به روحانيت قدرت عنايت كند، به ملت ما قدرت عنايت كند كه ما بتوانيم اسلام را آنطور كه هست پياده كنيم و متحقق كنيم و من بايد ثانياً از حضرات آيات عظام و حضرات فضلا و علماى اعلام و همه شما آقايان تشكر كنم و من نسبت به همه شما خدمتگزارم و اميدوارم كه همه ما نسبت به اسلام خدمتگزار باشيم و اين منزل را با همه سختى‏ها كه هست طى كنيم و انشاءالله به مقصد اصلى برسيم.

و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 169

تاريخ: 31/3/58

بيانات امام خمينى خطاب به وزير امور اقتصاد و دارائى و معاونين اين وزارتخانه

از وجوه تمايز حكومت اسلامى با حكومت طاغوت، داشتن پايگاه مردمى است

بسم الله الرحمن الرحيم‏

اگر يك كشور بخواهد يك كشور سالمى باشد بايد بين دستگاه حاكمه با ملت تفاهم باشد و مع‏الاسف در رژيم‏هاى شاهنشاهى و بخصوص در رژيم اخير اين معنا عكس بود يعنى دستگاه حاكمه (همه دستگاه حاكمه) در يك قطب واقع شده بود و ملت هم دريك قطب. اين دستگاه حاكمه كوشش مى‏كرد كه با ارعاب و با فشار و با آزار و شكنجه و حبس و امثال اينها با ملت رفتار كند و ملت هم اگر زور نداشت كوشش مى‏كرد كه ماليات بتواند، نپردازد، از زير بار همه چيز در برود، هر چه بتواند كارشكنى كند براى دولت و از اين جهت هى شكاف بين مردم و دولت حاصل مى‏شد و دولت هم هيچ پشتيبان نداشت و دستگاه حاكمه يك امر به خيال خودش مستقلى بود كه هيچ ارتباطى با ملت نداشت، ملت هم به او هيچ اعتماد نداشت، او را دشمن خودش مى‏دانست. ارتش وقتى مى‏آمد توى مردم مثل اينكه دشمن آمده است و جمعيت از او فرار مى‏كردند و پشت مى‏كردند به او و پاسبان وقتى كه مى‏آمد در بين مردم، مردم از او فرار مى‏كردند، تنفر داشتند و اينها اسباب اين شد كه نتواند حكومت باقى بماند و با پايگاه نداشتن در پيش ملت ناچار بايد كنار برود و رفت. اين بايد يك عبرتى باشد براى دولت‏ها. در رژيم اسلامى شايد در رأس برنامه همين تفاهم ما بين دولت و ملت باشد يعنى نه دولت خودش را جدا مى‏داند و بخواهد تحميل بكند و مردم را تهديد بكند، ارعاب بكند، اذيت بكند و نه مردم در صدد اين بودند كه دولت را تضعيف بكنند از مقررات دولتى. اسلام وضعش از اول اينطور بوده است كه آن حاكمش كه رأس بوده است، در زندگى، در معاشرت، در اينها با مردم يا پائين‏تر بوده است يا همانجور. و ما بهترين حاكمى كه در اسلام بعد از رسول الله پيدا شد، حضرت امير سلام‏الله عليه بود و مع‏الاسف حكومت كوتاهى داشت و ما وقتى كه سيره ايشان را در عمل از تاريخ اخذ بكنيم و فرمايشات ايشان را در خطبه‏ها، درنامه‏ها اخذ بكنيم و رفتار ايشان را با رعيت و همين طور رفتار رعيت با او، رفتار استاندارهايى كه مى‏فرستادند در اطراف، يك مملكت بسيار بزرگ بود ديگر، حجاز و مصر و ايران و عراق و سوريه و يك مقدار از اروپا و اينها همه تحت سيطره بودند و وقتى كه مى‏فرستادند سفارش‏هايى كه مى‏كردند نسبت به اينكه چه جور بايد رفتار بكنيد و چه جور هم رفتار مى‏كردند آنها و مردم با آنها چه وضعى داشتند، اينها همه در تاريخ هست. زندگى

صحيفه نور ج 7 صفحه 170

خود اميرالمومنين كه معروف است كه... يك آدم متعارف نمى‏تواند آنطور زندگى كند. حتى اشكال كرده بودند كه خوب شما اگر زندگى‏ات اين است، پس چرا همچه قوى هستيد؟ در يك جايى مى‏فرمايند كه اين درخت‏هائى كه در بيابان پيدا مى‏شود، هم چوبش محكمتر است هم آتشش قوى‏تر است براى اينكه آب كم خورده است. اينطور نيست كه هر كس زياد خورد و چرب خورد و شيرين خورد، اين يك آدم قويى بشود بلكه شايد بسيارى از اين غذاها خصوصاً اين غذاهاى غير عادى براى انسان شايد سستى و ضعف و اينها هم مى‏آورد. در هر صورت در زندگيش وقتى كه انسان مى‏بيند، مى‏بيند كه يك پوستى بوده است (اينطور نقل مى‏كنند) كه شب‏ها اين پوست را مى‏انداختند و خودشان با حضرت فاطمه سلام الله عليها رويش مى‏خوابيدند و روزها همين پوست را علوفه رويش مى‏ريختند براى شترشان. و در خوراك هم كسى نمى‏توانست آنطور زندگى بكند، هيچ كس همچو زندگى‏اى و خودشان هم مى‏فرمايند شماها نمى‏توانيد لكن در تقوا و در ورع با من اشتهاد كنيد، با من موافقت كنيد. وضع حكومت اينطورى بود واينطور خاضع در مقابل قانون، رئيس يك ملت كه توسعه رياستش اينقدر زياد بود و قدرت ارتشش آنطور، آنطور خاضع در مقابل قانون كه وقتى قاضى‏اى كه خودش نصب كرده او را دعوت مى‏كند كه يك كسى را ادعائى داشته يا ايشان ادعا داشتند كه راجع به يك زرهى، يهودى هم بوده آن طرف، وقتى كه (به حسب نقل) قاضى ايشان را احضار مى‏كند (همان قاضى كه خودش نصب كرده) تشريف مى‏برند وقتى قاضى مى‏گويد يا اباالحسن، مى‏گويد نه، بايد من و او را على السواء حساب بكنى، قاضى بايد نظرش به هر دو على‏السواء باشد و مرا با كنيه كه يك احترام است اسم نبر، ياعلى بگو. و وقتى هم كه قاضى رسيدگى مى‏كند و حكم بر ضد حضرت امير مى‏دهد، حق مى‏دهد، منتهى يهودى مى‏آيد ايمان مى‏آورد اسلام مى‏آورد مى‏بيند كه اسلام اين است. وضع معاشرتشان با مردم، وضع زندگى‏شان، وضع عدالتشان، رسيدگى‏شان به فقرا و معروف است و ديگر تاريخ هم هست كه خانه‏هايى بوده است كه مطلع نبودند كه كى مى‏آيد برايشان چيز مى‏آورد، ايشان مى‏بردند و در يك جايى كه رفتند و بچه‏ها وقتى كه مى‏رفتند گريه مى‏كردند و ايشان وارد شده بود و به آنها غذا داد و تلطف كرد و اينها، بعدش شروع كردند يك صداى مثل صداى شتر كه بچه‏ها را بخندانند. گفتند: من وقتى آمدم اين بچه‏ها گريه مى‏كردند دلم مى‏خواهد حالا كه مى‏روم بخندند بچه‏ها . اى يك حاكمى است كه توسعه حكومتش از حجاز تا مصر تا ايران تا افريقا تا همه اينها بوده است. خوب البته هر كس كه نمى‏تواند (هيچ كس نمى‏تواند). لكن اگر حكومت‏ها خودشان را جدا ندانند از مردم، رؤسا اينطور نباشد كه بروند هر كس در هر جائى يك رياستى داشت بخواهد اعمال قدرت بكند، اعمال رياست بكند، مردم را پائين‏تر بداند، با مردم رفتارى بكند كه رفتار يك مثلاً زورمند خيلى كذا است با ديگران، اسباب اين مى‏شود كه مردم از او جدا بشوند، مردم ماليات ندهند و فرار كنند از ماليات، دو دفتر داشته باشند. الان كراراً از من سؤال شده است كه مادر زمان طاغوت دو تا دفتر داشتيم يك دفترى بود كه در دسترس مأمورين مى‏گذاشتيم اين غير آن بود كه ما داشتيم. حالا چه بكنيم؟ ما گفتيم نه، حالا ديگر شما از خودتان مى‏دانيد ديگر. اينها براى اين است كه از آنطرف زور و ارعاب و فشار، از آنطرف هم ملت نمى‏تواند

صحيفه نور ج 7 صفحه 171

اينقدر بپذيرد، از اين جهت او هم قدر بتواند تخلف مى‏كند، بتواند علناً تخلف مى‏كند چنانچه اخيراً كرد، اگر نتواند اينطورند خوب در خفا تخلف مى‏كند، هر چه بتواند از مال دولت بر مى‏دارد. اين بايد يك سرمشقى باشد براى دولت‏ها،براى ادارات، براى همه جا كه مردم را از خودشان جدا نكنند، مردم را از خودشان بدانند، مردم هم آنها را از خودشان بدانند. اگر يك همچو تفاهمى بين دولت و ملت پيدا شد اين دولت متكى به ملت است و سقوط ندارد، اين ديگر قابل سقوط نيست و من اميدوارم كه بشود انشاءالله يك صبغه اسلامى پيدا بكند، يك شبيهى، يك قدرى شباهت به حكومت اسلام باشد و اگر باشد (اميدواريم كه بشود همه اش، اما هر چه بتوانيم) اگر بشود يك مملكت آرامى كه هيچ كس در فكر اين نيست كه به ديگرى تعدى بكند، نه دولت به ملت و نه ملت به دولت و مردم هم از روى رضا و رغبت مالياتى كه براى حفظ خودشان است، براى حفظ سرحدات خودشان است، خودشان رضا ورغبت مى‏دهند. هركسى‏فرض كنيد كه يك كسى گوسفند دارد، ده هزار گوسفند دارد، اگر يك نفر بيايد بگويد، اينها را حفاظت مى‏كنم، او بداند كه اين امين است و حفظ مى‏كند، اين از روى رضا و رغبت به او اجرت مى‏دهد، چيز مى‏دهد كه حفظش كند. يك كسى كه خودش نمى‏تواند حفظ كند، آن اشخاصى كه بيايند و بگويند ما حفظ مى‏كنيم، خودش از روى رضا و رغبت به او پول مى‏دهد. خوب يك مملكتى است كه مردم كه نمى‏تواند اين مملكت را اداره بكنند و حالا كه نمى‏توانند اداره كنند خوب يك طايفه‏اى بايد اداره كنند، سرحداتش راحفظ بكنند همچو جهات ديگرش درست بشود. خوب، يك مملكتى مملكت خود مردم است و دولت مى‏خواهد حفاظت كند اين را، انتظامات را ايجاد كند، شهردارى مى‏خواهد شهر را آباد كند، دولت مى‏خواهد راه‏ها را درست بكند و اين چيزى است كه مال خود مردم است و به دسترس خود مردم، براى خود مردم دارد انجام مى‏دهد. وقتى اينطور شد، خود مردم با رضا و رغبت (ديگر دو دفتر هم درست نمى‏كنند) و مى‏دهند براى اصلاح امورشان و اگر يك دغل هم پيدا بشود آنوقت كم مى‏شود، اينطور نيست كه همه باشند.

خمس تمام عايدى يك مملكت در سال رقم هنگفتى است كه ميتواند كشور را اداره كند

و اگر يك روزى هم انشاءالله توانستيم، توانستيد كه همان ماليات اسلامى را بگيريم و آن هم كم رقمى نيست، البته از زكات خيلى نيست اما اندازه فقرا هست كه ديگر فقير را نمى‏گذارد وجود پيدا كند. اما خمس يك ماليات بسيار هنگفتى است و اين ماليات بسيار هنگفت براى همه چيز است يعنى سيستمش طورى است كه،اينطور نيست كه خيال بشود كه براى فقرا است. خمس تمام عايدى تمام يك مملكت در هر سال يك قلم بسيار درشت است و اين مى‏تواند اداره بكند. اگر انشاءالله توانستيد، توانستيم همين سيستم اسلامى را كه ديگر در ماليات هم هيچ احتياج به اينكه يك چيز ديگرى زايد بر آن باشد نداشته باشيم، همين خمس تمام درآمدها و بسيار عادلانه است براى اينكه اين بقال سر محله به اندازه خودش ماليات مى‏دهد، آن آدمى هم كه صاحب كارخانه‏هاى كذاست آن هم به اندازه

صحيفه نور ج 7 صفحه 172

خودش ماليات مى‏دهد.اين يك طور سيستمى است كه يك جور با عدالت رفتار شده و اگر چنانچه انشاءالله هم بشود، كه ديگر هيچ احتياجى به اينكه مردم زايد بر آن چيزى بدهند ندارد و البته حالا كه باز آن ترتيب نشده است و اميد است كه بشود و اگر بشود هم يك درآمد بسيار سرشارى است كه شايد همه چيز ما را اداره بكند و انشاءالله مملكت صحيح و سالم بشود و خودتان اداره‏اش بكنيد. مقصود عرضم اين است كه حتى رؤساى ماليه وقتى كه در آنوقت كه من بچه بودم و در آن طرف‏ها بودم رئيس ماليه‏اش هم حراص بود نسبت به مردم و (را) چه مى‏كرد واز ژاندارمرى مثلاً چه مى‏كرد تا از مردم به زور چيز مى‏گرفت، به زور نه اينكه همان ماليات را ماليات و غلق به اصطلاح آنوقت كه ماليات مى‏گرفت و مأمور هم غلق مى‏خواهد و آنجا هم بايد برود وقتى كه وارد مى‏شود بايد آن كسى كه به او وارد شد كدخداى ده چه بكند و چى برايش بياورد. چه مصيبت‏هائى مردم داشتند از دست همين كسانى كه به عنوان مأموريت، چه مأمور ماليه بود چه مأمور حكومت بود، مأمورين هم وقتى مى‏رفتند مردم را عذاب مى‏كردند و آنطور نبود كه حضرت امير (ع) دستور مى‏دهد كه برويد صدا كنيد آن آدم‏هايى كه هستند براى زكات صدا كنيد. بگوئيد كه (به حسب روايت) كه زكات‏تان را داده‏ايد يا نداده‏ايد؟ اگر گفتند داده‏ايم برگرديد و آنها هم تخلف نمى‏كردند. وقتى يك حكومت آنطور شد و مردم در مقابل خدا مسؤول شدند و خداوند را شاهد ديدند آنها هم تخلف نمى‏كردند و آنها هم مالياتى را كه بايد بدهند مى‏دادند، زكات را مى‏دادند، خمس را مى‏دادند.

امر بر جديت مسؤولين در رفتار نيك با مردم و ايجاد يك محيط برادرى

در هر صورت عمده اين است كه همه ماها بدانيم كه مسؤول هستيم پيش خداى تبارك و تعالى و همه بدانيم كه عقل هم اقتضاء مى‏كند كه به همانطورى كه اسلام دستور داده با مردم رفتار بشود، حكومت‏ها همانطور رفتار بكنند. وقتى كه در صدر اسلام مأمورين رامى‏فرستادند، همان كه سردار بود، همان كه استاندار بود امام جماعت هم بود يعنى اينقدر مورد اعتماد مردم بود و مردم او را به عدالت مى‏شناختند كه به او اقتدا مى‏كردند و با او نماز مى‏خواندند و همان هم جنگ مى‏رفت و مردم هم به او احترام مى‏كردند. اگر يك همچو چيزى بشود و ما بتوانيم كه يك دستگاه دولتى‏اى كه دولت اسلامى‏باشد، با مردم باشد. شما الان الحمدلله تا يك حدودى پيش رفته است اين. مى‏دانيد كه ارتش همچو با مردم دور بود كه در يك جمعيتى ارتش وارد نمى‏شد براى اينكه اگر مى‏آمد تا او مى‏آمد مثل اينكه لشكر مغول حمله كرده مردم مى‏رفتند كنار و اگر مردم مى‏خواستند بيايند توى اينها با سرنيزه كنارشان مى‏كردند اينجور بود وضع، حالا ما اينجا هر چند روز يك دفعه يك عده‏اى از ارتش مى‏آيند، يك عده‏اى از ژاندارمرى مى‏آيند، يك عده مردم ديگر، همه مردم مخلوط به هم، داخل در هم و همه با هم مخلوط و همه باهم يكصدا و همه اظهار اسلام، اظهار اطاعت به احكام اسلام مى‏كنند و اين چقدر خوب است من به آنان مى‏گفتم كه شما حالا برايتان بهتر است كه با دل راحت اينجا نشسته‏ايد و نمى‏ترسيد كه كسى شما را اذيت كند و مردم هم نمى‏ترسند كه شما اذيتشان كنيد، حالا وجدان كنيد حالا وجدان شما

صحيفه نور ج 7 صفحه 173

راحت‏تر است يا آنوقتى كه مى‏ريختند و با سر نيزه مردم را، خود آن آدمى هم كه سرنيزه مى‏كشد ناراحت است و وجدانش ناراحت است، نمى‏شود انسان اينطور باشد. بله، ممكن است يك وقت يك كسى اينقدر جنايت بكند كه عادى بشود برايش، لكن مردم عادى نمى‏توانند. اين ارعابى كه اينها ايجاد مى‏كردند براى اين بود كه از ملت مى‏ترسيدند. اصلاً اساس ارعاب مردم و ترساندن مردم و عرض بكنم كه دور كردن مردم از خودشان، اساس اين بوده است كه اينها از بس كه به مردم تعدى كرده‏اند، از مردم مى‏ترسند. حالا كه از مردم مى‏ترسند چه بكنند كه مأمون باشند؟ ايجاد رعب مى‏كردند، مى‏ريختند عرض بكنم كه توى مردم يك بساطى درست مى‏كردند كه مردم از آنها بترسند، اين مردم از آنان بترسند، براى حفظ خودشان بود. خودشان به مردم بد كرده بودند، حالا اينطور مى‏كردند كه بترسند. اين شاه سابق جرأت نمى‏كرد بيايد توى مردم، هيچ امكان نداشت برايش كه بيايد با مردم بنشيند. دو گل بود كه آمده بود اينجا، رفته بودند نزديكى‏هاى بازار و با آن همه حفاظت و اينها، دو گل پياد شده بود رفته بود توى جمعيت، براى اينكه او نمى‏ترسيد از جمعيت ايران، شايد در جمعيت خودش هم آنجا نمى‏ترسيد. وقتى كه اينطور بشود كه بتواند يك سلطان مملكت، فرض كنيد يا يك نخست وزير مملكت بتواند برود توى مردم، با مردم باشد، صحبت بكند، حرف بزند، چه بكند، وقتى اينطور باشد خوب اساس به احترام... حكومتى‏اش اضافه اينكه مردم پشتيبان او هستند، مردم او را چون پاسبان خودشان مى‏دانند پشتيبانشان هستند اما وقتى كه بگويند پاسبان عقرب است و مى‏زند آدم را، به اسم پاسبانى اخاذى مى‏كند، مردم را مى‏چاپد خوب اين ديگر معلوم است كه مردم به او بدبين مى‏شوند. اگر ديدند كه روساى ماليه مثلاً، اينها يك قدرى ماليات مى‏گيرند يك قدرى هم زيادتر از ماليات براى خودشان، يك قدرى هم مأمورشان مى‏رود چه مى‏كند، مردم حتى الامكان ماليات نمى‏دهند، حتى الامكان بتوانند از زير بارش فرار مى‏كنند اما وقتى ديدند آنكه آمده است براى حفظ خودشان و براى حفظ مملكتشان و براى حفظ دارايى شان، براى حفظ جانشان اينها دارند زحمت مى‏كشند، خوب قهراً آدم وقتى ديد يك كسى به او كمك مى‏كند به او محبت مى‏كند، آنوقت ماليات‏ها را با رضا و رغبت و با صورت گشاده به آنها مى‏دهد. جديت بكنيد كه با مردم رفتارتان خوب باشد. اينها بندگان خدا هستند، با اينها رفتارتان خوب باشد. همه جا و همه كس همه مردم با هم جديت بكنند كه همه باهم خوب باشند، يك محيط برادرى ايجاد بشود. در مملكت اگر يك محيط برادرى ايجاد شد، محيطى كه قرآن كريم مى‏فرمايد كه مؤمنين اخوه هستند، برادر هستند، همه مؤمن‏ها با هم برادر هستند، وقتى يك محيط برادرى پيداشد، صلح و صفا پيدا شد ديگر اينطور ناراحتى‏ها و اينطور چيزها در كار بشود، نمى‏شود.

روش بررسى قانون اساسى و تصويب آن در دنيا نمونه است‏

انشاءالله خداوند همه شمارا تأييد كند، موفق باشيد و همه را تأييد كند كه اين بار كه حالا در نيمه راه است به آخر برسانيم و اين مجلس كه بنا است درست بشود و بررسى قانون اساسى، هر كه

صحيفه نور ج 7 صفحه 174

نظر دارد نظر بدهد و بعد از نظر دادن به اين مجلسى كه بنا است درست بشود، مردم خودشان اين مجلس را تأسيس بكنند آنجا آنها بررسى بكنند، آنها تصويب بكنند بعد هم خوب مردم، و من گمان ندارم كه در دنيا ازاين فرمى كه طرح شده است الان، بهتر فرمى است كه هست و در دنيا از اين بهتر نداريم ما كه در اختيار ملت در دو دفعه باشد. در هر جا به اصطلاح اينها هيچ دموكراسيى بالاتر از اين نيست كه يك مطلبى در اختيار مردم دو دفعه قراربگيرد. مجلس مؤسسان كه درست مى‏كردند يك دفعه اختيار مردم بود و آن اين است تعيين آن آقا را بكنند. رفراندم اگر بود يك دفعه در اختيار مردم بود كه يكى ديگر قانونش را بنويسد مثل فرانسه در جمهورى پنجمش كسان ديگر از اجزاى دولت و وزارتخانه‏ها و اينها قانون را نوشتند، يك چند نفرى هم از مجلس شورا و اينها بود كه بعد به رفراندم گذاشتند قانون اساسى‏شان را اما اين قانون اساسيى كه الان بنا هست بر آن، دو دفعه در اختيار مردم است، يك دفعه اينكه مردم اين اشخاصى كه اطلاعات دارند از قوانين، اطلاعات دارند از اسلام اطلاعات دارند از آن، براى مردم هستند، دلسوزند براى مردم، امين هستند، يك همچو اشخاصى را تعيين كنند براى بررسى قانون اساسى و درست كردن و اينطور چيزهايش، به اين هم اكتفا نكنند باز يك دفعه ديگر در اختيار مردم بگذارند كه حالا بعد از اينكه نمايندگان شما اين را تصويب كردند يا تصديق كردند به اينكه اين بسيار خوب است و صحيح است و موافق با اسلام است و موافق با مصلحت كشور است ثانياً بيايند به مردم بگويند آقا اينى كه، كسانى كه شما تعيين كرديد، تعيين كردند، بيائيد باز خودتان هم باز بفرمائيد. در دنيا يك همچو چيزى نيست و حالا هم كه مى‏بينيد كه بعضى‏ها نق نق مى‏زنند اينها همانها هستند كه نمى‏خواهند اين مملكت يك آرامشى پيدا بكند. هر جايش را بگيرى باز يك صدايى ديگرى در مى‏آورند، هر جايش را، مردم را شما از اينجا بشناسيد ببينيد كه حرف‏هائى كه مى‏زنند روى چه اساسى دارد. اينهائى كه الان دارند هى داد و قال مى‏كنند اينها خوب، حرفشان چيزى نيست كه قابل ذكر باشند لكن ببينيم چه جور اشخاصى نق مى‏زنند راجع به همين معنا هم كه بهترين ترتيبى است كه در دنيا واقع شده است و مى‏خواهد واقع بشود. براى همين هم باز يك اشخاصى اشكال مى‏كنند. اين براى يا مى‏خواهند اظهار فضلى بكنند، خوب آن مانعى ندارد، خوب اشخاصى دلشان مى‏خواهد اسمشان توى روزنامه باشد و اظهار فضلى بكنند، اظهار روشنفكرى بكنند، ما مضايقه از اين نداريم كه آقايان اظهار فضل خودشان را بكنند لكن جورى نباشد كه بخواهند يك مطلبى را كه مى‏خواهيم زودى تمام بشود و اين مملكتى كه الان توطئه دارند مى‏كنند توطئه‏ها جمع به هم بشود و يك وقت خداى نخواسته بعد از دو سه سال كه قانون اساسى را ما تا دو سه سال طول بدهيم و مجلس مؤسسان تا دو سه سال، اين اسباب زحمت بشود. و بهترين طريقى كه اصلاً در دنيا هم سابقه دارد يعنى به استثناء آن جهتش خود مردم و وكلايشان را تعيين مى‏كنند و چيز، رفراندم سابق دارد و بررسى از قانون اساسى هم با اهل خبره اين هم سابقه دارد در فرانسه‏اى كه اين به قول همين شماها، يعنى به قول همين روشنفكرها، مهد آزادى و مهد دمكراسى است اين سابقه دارد اين بهتر از آن است. براى اينكه آنجا از وزرا و از نخست وزيرى و از اشخاصى كه منتخب مردم نبوده است با چند نفر هم از منتخبين مردم،

صحيفه نور ج 7 صفحه 175

اينها با هم جمع شدند، اين منتخبين در غير اين جهت، آنها هم منتخب براى اين جهت نبودند. مجلس شورا و مجلس سنا منتخب براى نگاه كردن درقانون اساسى نبوده، انتخاب كرده‏اند اما نه انتخاب براى قانون اساسى، از منتخبين آنها كه انتخاب براى قانون اساسى هم نبوده و از وزرا و از امثال اينها يك گروه‏هايى جمع شدند با هم، تدوين كردند، اينكه تدوين شد به آراء عمومى‏گذاشتند رأى دادند اين تمام شد. اين بهتر است كه ديگر بالاترين (به اصطلاح شما) دمكراسى در دنيا و مهد آزادى اينطور درست كرده است يا اينكه حالا ايران كه شماها روشنفكرها اعتقادتان اين است كه يك مملكتى است كه مردمش هيچ نمى‏فهمند عرض بكنم همچو اهانت مى‏كنيد به مردم و همچو خودتان را باختيد در مقابل غرب كه خيال مى‏كنيد ما هيچ چيز نداريم و آنها همه چيز دارند، حالا آن بهتر است يا اين بهتر است؟ در همان معنائى كه مهد عرض بكنم آزادى و اساس و دمكراسى است آن بهتر است يا اين كه آنى كه مى‏خواهد بررسى كند در قانون اساسى، منتخب خود مردم باشد و بعد از اين هم كه چيز شد خود مردم رأى بدهند. آنى كه بهترين طريقش به خيال آنها بوده، اين است كه يك اشخاص ديگرى اين را بررسى بكنند كه مبعوث از مردم نيستند و بعد مردم خودشان رأى بدهند. ما مى‏گوئيم نه، آنى هم كه مى‏خواهد بررسى بكند، آن هم مبعوث از مردم، بعد هم خود مردم رأى بدهند. ديگر بهتر از اين چيزى اصلاً نيست و اين نق نق‏ها هم جز اينكه يا اظهار فضيلت است (كه هيچ مضايقه‏اى نيست) يا خدمت به اين است كه نگذارند درست بشود بلكه اين پاليزبان - نمى‏دانم - و اين اويسى و اينها كه در سر حدات دارند فتنه مى‏كنند بلكه بتوانند، لكن آقايان بايد بدانند ديگر گذشت، نمى‏توانند و نمى‏شود اين چنين چيزى. انشاءالله همه موفق و مويد باشيد.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته‏


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 176

تاريخ: 1 / 4 / 58

بيانات امام خمينى در ديدار با سفير يمن شمالى

بسم الله الرحمن الرحيم‏

تشكر مى‏كنم از اينكه به ملاقات من آمده‏ايد و همين طور از ملت شما. اسلام يك دين آسمانى است كه براى ارشاد ملت‏ها و رفع اختلاف بين آنان و هدايت به كمالات انسانى و رفع ظلم و بيدادگرى آمده است لكن مسلمين مجموعاً و تقريباً همين طور دولت‏هاى اسلامى از آن سرى كه اسلام براى آن آمده است يا غافل بودند و يا تغافل كردند و همه گرفتارى‏هائى كه براى مسلمين در طول تاريخ ايجاد شده است براى همين جهت است كه از تعليمات اسلام دور بودند و نتوانستند آن هدايتى را كه اسلام براى آن آمده است ادراك كنند و يا به واسطه اغراضى كه داشتند نتوانستند انجام بدهند. مشكل عمده مسلمين همان دورى از اسلام و قرآ ن است و اگر مسلمين به حسب امرى كه خداى تبارك و تعالى فرموده است: و اعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا اگر به همين يك امر و نهى عمل مى‏كردند تمام مشكلاتشان، مشكلات سياسى، اجتماعى و اقتصاديشان رفع مى‏شد و هيچ قدرتى نمى‏توانست با آن مقابله كند لكن مع‏الاسف به واسطه غفلت بعضى و عدم توجه بعضى و تغافل بعضى از اين امر محروم ماندند و تا اين امر الهى تحقق پيدا نكند بايد مسلمين انتظار گرفتارى‏هاى بيشتر داشته باشند. مشكل ديگرى كه هست عدم تفاهم بين دولت‏ها و ملت است. جدائى ملت از دولت بلكه رو در رو قرار گرفتن آنها موجب ضعف آنها و گرفتارى دولت و ملت شده است و تا اين مشكل خود را دولت‏ها رفع نكنند، روى سعادت را نخواهند ديد و هميشه گرفتار دست خيانتكاران و اجانب خواهند بود. من از خدا مى‏خواهم كه مسلمين را بيدار و آشنا به وظائف اسلامى‏بكند.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 177

تاريخ: 1/4/58

بيانات امام خمينى در جمع اعضاى انجمن كاراته ايران

بسم الله الرحمن الرحيم‏

انشاءالله خداوند به همه شما توفيق بدهد و قدرت شما را، هم قدرت جسمى و هم قدرت روحى عنايت كند.

الان مملكت ما احتياج به قدرت روحى دارد و هم احتياج به قدرت جسمى. و اميدوارم كه شما در هر دو مرتبه، هم درجانب روح و هم در جانب جسم خودتان را تقويت كنيد. و تقويت در جانب روح به اين است كه توجه‏تان به خداى تبارك و تعالى زياد باشد، اتكائتان به قدرت لايزال حق تعالى باشد و نظرتان نظر الهى باشد و تبعيت از احكام خدا بكنيد و در جسم و جان هر دو فداكار اسلام باشيد و همه فداكار اسلام باشيد. و من اميدوارم كه در پناه اسلام همه قدرت‏ها، همه قواه‏ها قدرتمندتر بشوند، قوت دارتر بشوند و شماها انشاءالله براى مملكت آبرومندى تهيه كنيد و مملكت ما را معروف كنيد در همه جا، چنانچه در اين نهضت بحمدالله همه جا معروف شد و همه با چشم احترام به اين ملت نگاه مى‏كنند و عمده اين است كه از اين به بعد هم ما اين احترام را حفظ بكنيم، به اينكه همه با اخلاق اسلامى و با آداب اسلامى باشيم تا انشاءالله اين قدرت و اين قوت در جاى خودش خرج بشود و نهضت اسلامى ما به ثمر برسد. خداوند انشاءالله شما را سعادتمند كند در دنيا و در آخرت.


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 178

تاريخ: 1 / 4 / 58

پاسخ امام خمينى به نامه آقاى يوسف كرمعلى

بسمه تعالى

جناب آقاى يوسف كرمعلى دامت توفيقه‏

نامه جنابعالى و اعضاى محترم جمعيت خوجا اثنى عشرى كشور كنيا واصل گرديد. از اظهار تبريك و پشتيبانى از استقرار جمهورى اسلامى در كشور ايران كه نموده بوديد، متشكرم و از خداى تعالى عظمت و موفقيت عموم مسلمانان جهان و پيروزى آنان را بر دشمنان خواستارم.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 179

تاريخ: 2 / 4 / 58

بيانات امام خمينى در جمع گروهى از بانوان لنگرود و پاسداران انقلاب اسلامى همدان

رسالت انبيا، تزكيه نفوس و مهار جهات مادى افسار گسيخته انسان

بسم الله الرحمن الرحيم‏

من چند كلمه با آقايان و خواهران د ر مفاد اين آيه شريفه كه آن خواهر خواند عرض كنم. خداى تبارك و تعالى مى‏فرمايند كه من منت گذاشتم بر مردم به اينكه پيغمبر را فرستادم كه آيات مرا براى مردم تلاوت كند ويزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمه تزكيه رامقدم ذكر فرموده است از علم، از حكمت. آيات شريفه قرآن در هر ذره از آن نكات هست. جهت اينطور نيست كه مثل يك نويسنده باشد كه مقدم و مؤخر بودنش ممكن است كه در نظر نباشد. تلاوت آيات شريفه، خوب همان رسالت است يعنى رسول آمده است كه آيات قرآن را بر مردم تلاوت كند، تلاوت براى چه؟ تلاوت كند و مردم را تزكيه كند، نفوس مردم را تزكيه كند تطهير كند.

انسان دو جنبه دارد: جنبه معنوى و جنبه ظاهرى. جنبه ظاهرى همين است كه مى‏بينيد و همين دنياست كه مى‏بينيد و همين ماديات است كه مشهود است و جنبه معنوى جنبه ديگرى است كه ماوراى اين عالم است، در انسان است. اما انسان مجموعه همه عالم است كانه خداى تبارك و تعالى دو نسخه موجود فرموده‏اند : يك نسخه تمام عالم، يك نسخه كوچك اين است. انسان عصاره همه موجودات عالم است يعنى در انسان همه چيز هست و خداى تبارك و تعالى توجه و عنايت فرموده است و منت گذاشته است بر انسان به اينكه پيغمبرانى فرستاده است براى اينكه هم آن جهت معنويت را كه اهم است و تمام نظر به اوست تربيت كند، تزكيه كند مردم را، تهذيب كند مردم را، تعليم بدهد مردم را، حكمت تعليم كند، كتاب تعليم كند و هم اين جهات مادى افسار گسيخته رامهار كند. اينها كه مادى هستند ماديت را به طور افسار گسيختگى توجه به آن دارند و انبيا آمده‏اند كه همين ماديات را و همين امورات مادى كه انسان نسخهاى از آن هم هست، عصارهاى از آن هم هست و انسان را طورى تربيت كند كه ماديات هم در مهار معنويات باشد. اصل اساس، معنويات اوست. اصل اساس اين است كه هيچ تعليم و تربيتى در دنيا و هيچ رژيمى در عالم (از تمام رژيم‏ها كه بگيريد) توجه به آن معنويت انسان ندارند. اينكه توهم مى‏شود كه فرق ما بين رژيم اسلامى و انسانى با ساير رژيم‏ها اين است كه در اين عدالت هست، اين صحيح است لكن فرق اين نيست، فرق‏ها هست، يكى از فرق‏هايش قضيه عدالت اجتماعى است. هيچ يك از رژيم دنيا غير از اين رژيم توحيدى انبيا توجهش به معنويات انسان

صحيفه نور ج 7 صفحه 180

نبوده است، در نظر نداشته است كه معنويات را ترقى بدهد. آنها همه در دنبال اين بوده‏اند كه اين ماديات را استفاده از آن بكنند و يك نظام مادى در عالم ايجاد بشود و انبيا اصلش آمده‏اند براى تزكيه نفوس انسانى، تعليم و تربيت كتاب و حكمت و مهاركردن اين طبيعت كه انسان قبل از مهار كردن طبيعت به دست انبيا به طور اصلاح همه چيز را مى‏خواهد. در انسان كما اينكه يكى از موجودات عالم است كه يك حيوانى است منتها حيوان قابل تربيت. هيچ يك از چيزهائى كه در انسان، قوائى كه در انسان است محدود نيست. انسان شهوتش محدود نيست به اينكه نظام داشته باشد مثل ساير حيوانات، بلكه از ساير حيوانات هم بدتر است. غضب انسان محدود نيست به اينكه در يك موردى اعمال غضب بكند، در يك موردى نكند، غير محدود است. اين مثل اين است كه سلطه بر ساير كشورها،بر ساير گروه‏ها محدود نيست كه با يك نظمى بر آنها غلبه كند، غير محدود است. انسان شهوتش همچو غير محدود است كه هيچ مرزى ندارد، هيچ فرقى مابين افراد نيست، اگر غضب كند مرزى ندارد كه در آن مرز محدود باشد. مهار تا نشود، تا اشخاصى كه بايد مهار كنند اين قواى انسان را، تا مهار نكنند غير محدودى و مطلق است. انبيا آمده‏اند كه با تعليم و تربيت الهى و با تزكيه نفوس مهار كنند اين قوه‏هاى غيرمحدود انسان را.

بر طبق موازين كتاب و سنت اعمال قدرت كنيد

اين مقدمه را كه من عرض كردم برا ى اين است كه ماالان در معرض يك خطر عظيم واقع هستيم كه اين خطر از خطر رژيم سابق براى ما بيشتر است و آن خطر افسار گسيختگى است. خطر افسار گسيختگى كه انسان بعد از اينكه خودش را آزاد ديد، بعد از اينكه ديوارهاى استبداد را شكسته ديد، بعد از اينكه از زندان 35 ميليونى بيرون آمد، حالا افسار گسيخته بشود، هر چه مى‏خواهد بكند، يعنى برخلاف اين تعليماتى كه انبيا از صدر عالم تا حالا آورده‏اند كه مهار كنند اين قواى انسان را، مهار كنند اين قدرت هائى كه انسان دارد، مهار كنند اين شهواتى كه انسان دارد، حالا كه ما، ملت ما به واسطه همتى كه كردند و به واسطه همتى كه كردند و به واسطه آن ايمانى كه داشتند خداى تبارك و تعالى آنها را موفق كرد و غالب شده‏اند بر طاغوت، حالا مهار گسيخته بشود. اين خطر، خطر بزرگى است كه تعاليم انبيا را به باد مى‏دهد، زحمت‏هاى رسول اكرم را به باد مى‏دهد، آبروى اسلام را از بين مى‏برد. الان آبروى اسلام بسته است به اعمال شما مردم ايران كه مردم عالم متوجه‏اند به اينكه ببينند چه مى‏كنيد. اينكه الان آزادى به دست شما آمد و از اختناق بيرون رفتيد، آيا چه مى‏كنيد؟ آيا افسار گسيخته شديد؟ ديگر حدى ندارد كارها؟ مرزى ندارد كارها؟ پاسداريد و تفنگ داريد و قوه داريد و قدرت داريد و به خانه‏ها مى‏ريزيد، مال مردم را مى‏بريد، هتك آبروى مردم را مى‏كنيد؟ يا نه، تربيت، تربيت اسلامى‏است، حد و مرز دارد، حدود دارد در اسلام، اگر چنانچه يك كسى با ديگرى هم دشمنى داشته باشد (كه در اسلام نبايد داشته باشد) اگر چنانچه كسى فرزند كسى را كشته باشد، حقى كه اسلام به او داده اين است كه روى موازين آن را قصاص بكنند هيچ حق ديگرى ندارد يعنى اگر چنانچه فرزند يك نفر را،

صحيفه نور ج 7 صفحه 181

فرزندهاى يك نفر را، عشيره يك نفر را، يك نفر قتل عام بكند و همه را بكشد، در اسلام اين است كه اين را بايد قصاص كرد بيش از اين حقى براى كسى قائل نيست، يك فحش حق ندارد بدهد، يك سيلى حق ندارد بزند.

آيا امروز كه قدرت دست مردم آمده است و در مقابل قدرت‏ها خود مردم هم قدرت پيدا كرده اند، پاسبان‏ها قدرت دارند، سپاهى‏ها قدرت دارند، آيا قدرت را روى موازين كتاب و سنت، روى تعليمات رسول اكرم صلى الله عليه و آله اعمال مى‏كنند، يا هر چه پيش آمده، آمد. حالا كه قدرت داشت، هر جا كه مى‏تواند اين قدرت را اعمال مى‏كند، دنبال اين نيست كه روى حق باشد، دنبال اين نيست كه روى عدالت باشد، دنبال اين است كه اعمال قدرت خودش را بكند، همان افسار گسيختگى كه حيوانات دارند، حيوانات افسار گسيخته‏اند، ميزان ندارد كارشان انسان را كه انبيا تربيت مى‏خواهند بكنند، مى‏خواهند محدودش كنند به حدودى، روى قوانينى، روى مرز و بومى‏باشد. آيا امروز كه ايران يك مركزى شده است كه چشم‏هاى دنيا به اين مركز دوخته شده و همه عالم دارند دانشمندانشان مطالعه مى‏كنند در احوال اين مملكت و اين ملت، آيا اين ملت حالا دنبال اين مطلب هست كه ما يك كارى بكنيم كه حفظ آبروى اسلام بشود؟ما مى‏گوئيم جمهورى اسلامى، آيا رباخورها به جمهورى اسلامى اعتقاد دارند و باز مشغولند؟ آيا آن اشخاصى كه ظلم مى‏كردند و حالا قدرت دست يك اشخاص ديگر افتاده و اينها با قدرت هستند، به جمهورى اسلامى معتقد هستند؟اگر معتقد هستند به جمهورى اسلامى، بايد حكومت اسلامى مثل حكومت على ابن ابيطالب سلام الله عليه باشد. مردمى كه در اين حكومت زندگى مى‏كنند همه اسلامى باشند، تابع باشند. اينطور نباشد كه كارهائى بشود كه در خارج منعكس بشود كه اينها يك مشت وحشى بودند، وقتى كه از دام بيرون افتادند خودشان وحشت كردند.

مسؤوليت خطير روحانيون در حفظ حيثيت اسلام

برادرهاى من! خواهرهاى من ! امروز آبروى اسلام بسته به اعمال ماها، اعمال شماهاست، امروز آبروى اسلام بسته به اعمال روحانيون است. روحانيون كه مربى انسان‏ها هستند به جاى انبيا نشسته‏اند، مبعوث از طرف انبيا هستند. آبروى اسلام امروز، آبروى اسلام در ايران و امروز بسته به اعمال همه است و خصوصاً روحانيون. اگر خداى نخواسته از اين طايفه يك اشتباهى صادر بشود، يك خطايى صادر بشود، اين به پاى اسلام تمام مى‏شود. متوجه باشيد كه مسؤوليت بزرگ است، همه مسؤوليم، همه مسؤوليد لكن روحانيون بيشتر مسؤولند. مبادا يك وقت اعمالى صادر بشود از اين طايفه كه همانطور كه گفته مى‏شود و اشخاص مغرض گفته‏اند و مى‏گويند كه ما از زيربار ديكتاتورى رضاخان بيرون آمديم و زير بار ديكتاتورى آخوندها واقع شديم. آخوند ديكتاتور نيست و ديكتاتور آخوند نيست. اگر رسول اكرم، اميرالمومنين سلام‏الله عليه خداى نخواسته ديكتاتور بودند، آخوند هم بايد ديكتاتور باشد لكن آنها نبودند، آنها هيچ وقت اعمال قدرت را بر غير موضعش نمى‏كردند، آنها

صحيفه نور ج 7 صفحه 182

بودند كه به حسب نقل وقتى كه حضرت اميرسلام الله غلبه كرد بر يك دشمن و او تف انداخت به صورت اميرالمومنين، پاك كرد. گفته مى‏شود كه آمدند بعد او را از بين بردند و از ايشان سؤال شد، گفت ترسيدم كه براى خدا نباشد براى اين باشد كه او به من اهانت كرده. اهانت را، اهانت به يك موجودى كه هر كه او را اهانت كند واجب القتل است، هر كه به رسول خدا اهانت كند، هر كه به ائمه خدا اهانت كند واجب القتل است، در عين حال براى اينكه خودش بوده و حقى براى خودش بوده و مى‏خواسته كه خالص باشد اين كارى را كه مى‏فرمايد، تحمل كرد تااينكه مبادا يك وقت يك خللى در قصد واقع بشود. آقايان علماء اعلام مسؤوليتشان زياد است چنانچه شغلشان از همه شغل‏ها شريفتر است. شغل، شغل انبيا است و مسؤوليت انبياء و همه و همه مسؤول هستيم. همه هستيم كه بايد با رعايت صحيح رفتار كنيم كلكم راع همه بايد مراعات حدود بكنيم. مراعات امورى را كه بايد بكنيم، بكنيم. همه بايد بنده خدا باشيم، بنده خدا در احكام، هر چه فرموده است عمل بكنيم، نه هر چه خواستيم. امروز آبروى اسلام بسته به اعمال شما آقايان، شما برادرها، شما خواهرها و بالاتر علما، براى اينكه علما در رأس هستند و اگر در رأس يك خطائى خداى نخواسته واقع بشود سرايت مى‏كند، در رأس علما هستند و اگر در رأس يك خطائى واقع بشود مردم او راپاى انبيا دارند و مى‏گويند تعليم آنهاست، لااقل دشمن‏هاى ما مى‏گويند اسلام همين بوده است. الان دشمن‏ها دنبال اين هستند كه اين نهضت را، اين نهضت اسلامى را يك كارى بكنند كه لكه‏دار بشود. شكست مهم نيست، لكه دار شدن مهم است.اگر ما با آبرومندى شكست بخوريم اهميتى ندارد، انبيا هم شكست خوردند، اگر نهضت ما خداى نخواسته با آبرومندى از بين برود آبرو محفوظ است، در تاريخ محفوظ خواهد ماند. شكست بخوريم، حضرت امير هم از معاويه شكست خورد، اما اگر شكست معنوى بخوريم، اگرحالا كه اسلام دست ما آمده است، امانت است پيش ما، اگر ما به اين امانت خيانت بكنيم، اگر خداى نخواسته از حدود تجاوز بكنيم، اين نهضت آلوده مى‏شود و در خارج گفته مى‏شود اين هم اسلام، پاى اسلام حساب مى‏كنند نمى‏دانند كه اسلام اين نيست. اگر ما خطا بكنيم، ما خطا كاريم نه اسلام. كارى نكنيد و كارى نكنند و علما كارى نكنند و بزرگان قوم كارى نكنند و متفكران كارى نكنند كه اسلام لكه‏دار بشود، كه مكتب لكه‏دار بشود. ما خودمان از بين برويم اشكالى ندارد، نهضتمان هم از بين برود اشكالى ندارد لكن اگر خداى نخواسته مكتبمان از بين برود، مكتب، مكتب توحيد است، مكتب اسلام است، مكتب خداست. اگر ما كارى بكنيم كه اين مكتب لكه‏دار بشود، در دنيا بگويند كه وقتى كه كار به دست خود مردم افتاد، وقتى كار به دست پاسداران اسلام افتاد، گفتند ما پاسداران اسلاميم، اگر كار به دست علماى اسلام افتاد، گفتند ما علماى اسلام هستيم، ما جانشين انبيا هستيم، اگر يك وقت خطا واقع بشود، اين مسأله از آن خطاهاى كوچك نيست، امروز مسائل بزرگ است، امروز خطاها كوچكش هم بزرگ است، امروز اسلام در دست ماست تا ما چه بكنيم، قرآن كريم در دست ماست تا ما چه بكنيم. آيا كارى بكنيم كه به ما بگويند كه اين هم اسلام؟پاى اسلام حساب مى‏شود.

صحيفه نور ج 7 صفحه 183

پاسداران قرآن و اسلام باشيد

برادرها! از پاسدارى خوب پاسدارى كنيد. محور اسلام باشيد. پاسدار اسلام و قرآن باشيد. پاسدارى از اسلام بكنيد. همين ديروز به من اطلاع دادند كه يك پاسدارى در قم يك كسى را همينطور كشته است.(يكى از حضار :برادر ايشان است برادر هر كس باشد بايد كشته بشود بايد، بله؟ امام در جواب سخنان يكى از حضار سؤال مى‏فرمايند: برادر مقتول است؟ قصاص مى‏شود، شما حق داريد او را قصاص كنيد و به دست شما مى‏دهند و كشته خواهد شد. من امروز گفتم بايد كشته بشود. هر كه قدرت دستش هست هر كارى مى‏خواهد نبايد بكند. موازين دارد، ميزان دارد مطلب. كشتن يك مسلمان ميزان دارد، بيخود است مگر؟ كشتن يك بشر ميزان دارد بى ميزان نمى‏شود كسى را كشت.

من اميدوارم كه خداوند ماها را بيدار كند. خداوند ماها را هوشيار كند. خداوند به ما ايمان عنايت كند. خداوند انشاءالله شما را سعادتمند كند. خواهران و برادران من را هر جا هستند سعادتمند كند و از عهده اين مسؤوليت بزرگى كه بردوش همه است انشاءالله با توفيق خداى تبارك و تعالى همه از اين عهده بيرون بيائيم. خداوند همه را حفظ كند.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 184

تاريخ: 2 / 4 / 58

پاسخ امام خمينى به تلگرام لئونيد برژرف

بسمه تعالى‏

حضرت لئونيد برژنف صدر هيات رئيسه شورايعالى اتحاد جماهير شوروى سوسياليستى

از پيام محبت آميز آن حضرت و ابراز محبتى كه نسبت به جمهورى اسلامى‏ايران ابراز داشته ايد كمال تشكر را دارم. از خداوند تعالى سعادت و رستگارى ملل اتحاد جماهير شوروى را مسئلت داشته و اميدوارم جمهورى اسلامى ما كه بر اساس اتحاد كلمه و بر مبناى پر ارج انقلاب اسلامى و محو رژيم طاغوتى بنا شده، در همبستگى و اتفاق ملل جهان و آسايش ابناء بشر نقش ارزندهاى ايفاء نمايد و جناب آقاى دكتر محمد مكرى حامل اين پيام هستند آرزو دارم ملت‏هاى جهان در راه صلح و آرامش همچنانكه خواست اسلام و ملت ماست پيوسته كوشا باشند.

والسلام عليكم و رحمة الله وبركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page



previos page menu page next page


صحيفه نور ج 7 صفحه 185

تاريخ: 2/4/58

پيام امام خمينى به اهالى آذربايجان در مورد كمك به سيل‏زدگان

بسم الله الرحمن الرحيم‏

حادثه دردناك و آتش سوزى و سيل ويران كننده در تبريز كه موجب وفات بعضى از برادران شده است، موجب كمال تاسف و تاثر است. به خانواده‏هاى برادران آذربايجانى كه پيوسته در مسير انقلاب اسلامى بوده‏اند و از جان و مال دريغ نكرده‏اند تسليت عرض مى‏كنم و از خداى تعالى صبر و اجر آنان را خواستارم و دولت جمهورى اسلامى و موسسه شير و خورشيد سرخ و استاندار آذربايجان موظفند هر چه زودتر به ترميم خسارات وارده بر برادران عزيزمان بشتابند و از برادران آذربايجانى تقاضا مى‏كنم كه با همت والاى خود برادران عزيز خود راكمك نمايند و اگر از بابت سهم مبارك امام عليه السلام همراهى نمايند، مورد قبول و مرضى ولى عصر عجل الله فرجه الشريف است.

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

روح الله الموسوى الخمينى


previos page menu page next page