مستندات زيادي وجود دارند که نشان مي‌دهد سرمايه‌گذاري براي تنظيم خانواده آثار مهم و مثبتي در

ارتقاي سلامت کودکان دارد.

اين دلايل را مي‌توان اين‌گونه برشمرد.


1.کم شدن ذخاير بدن مادر:

بر اساس يک تئوري، فاصله کوتاه بين بارداري‌ها و زايمان‌ها باعث مي‌شود که مادر فرصت کافي نداشته باشد

تا پس از بارداري، زايمان و شيردهي ذخاير تغذيه‌اي خود را جايگزين نمايد، بنابراين، فاصله کوتاه بين

بارداري‌ها و زايمان‌ها سبب کم شدن انرژي، وزن و توده بدني مادر مي‌شود.

بديهي است که تغذيه ناقص مادر، تغذيه و رشد کودک را تحت تاثير قرار داده و بر شانس زنده ماندن کودک

تاثير منفي خواهد گذاشت.


2.زايمان زودرس:

بعضي از مطالعات نشان داده است که فاصله کوتاه بين بارداري‌ها و زايمان‌ها با افزايش خطر زايمان زودرس

همراه است.

با توجه به افزايش احتمال وزن کم نوزاد در پي زايمان زودرس، اين زايمان‌ها مي‌تواند خطر مرگ بيشتر نوزادان را

به دنبال داشته باشد.


3.کم شدن توان شيردهي مادر:

اگر بارداري و زايمان بعدي مادر با دوران شيردهي او به فرزند قبلي هم‌زمان شود، توانايي مادر براي شيردهي

به کودک قبلي کمتر مي‌شود.

اگر کودکان زودتر از زمان مقرر از شير مادر محروم گردند، ممکن است با تاخير رشد مواجه شده و

شانس بيشتري براي ابتلاي به عفونت‌ها به ويژه عفونت‌هاي رود‌ه‌اي و اسهال داشته باشند.


4.رقابت بين فرزندان:

اگر فاصله سني بين کودکان کم باشد، آنها در جلب توجه مادر و بهره‌گيري از منابع موجود، با همديگر به

رقابت خواهند پرداخت.

مادران به خاطر کم شدن جريان شير يا به خاطر اينکه بايد بخش قابل‌توجهي از وقت خود را با کودک تازه متولد شده

بگذرانند، وقت کافي براي شيردهي و مراقبت از کودک بزرگ‌تر را نخواهند داشت.

همچنين ناتواني مادر در شيردهي صحيح به کودک کوچک‌تر سبب مي‌شود که کودک کوچک‌تر در معرض

خطر بيشتري براي مبتلا شدن به سوء‌تغذيه و بيماري‌هاي عفوني قرار داشته باشد.



با توجه به موارد گفته شده، افزايش تعداد بارداري‌ها و زايمان‌ها، بدون فاصله‌گذاري مناسب بين بارداري‌ها

و نيز زايمان‌هاي مکرر باعث افزايش ميزان مرگ و مير کودکان خواهد شد

اطلاعات به دست آمده در کشور ما نيز نشان مي‌دهد که ميزان مرگ کودکان 1تا 59 ماه،

پس از زايمان چهارم رو به افزايش مي‌گذارد.


منبع:This Web site coming soon