زوجهای جوانی که از این پس برای رسمی کردن عقد زناشویی به دفاتر ثبت ازدواج میروند، حواسشان جمع باشد چرا که بتازگی ۲ شرط به شروط دفترچههای نکاحیه اضافه شده است؛ این دو شرط که با عنوان شروط ۱۳ و ۱۴ در این دفترچهها آمده است، به نحوه پرداخت مهریه از سوی مرد تعلق دارد به گونهای که شرط ۱۳ به عندالمطالبه بودن و شرط ۱۴ به عندالاستطاعه بودن مهریه اشاره دارد.
عندالمطالبه بودن در واقع همان شیوه پرداختی است که هماکنون برای مهریه زنان در نظر گرفته شده اما عندالاستطاعه بودن به توان پرداخت مهریه از سوی مرد اشاره دارد، به صورتی که دریافت مبلغ تعیین شده از سوی زوجه منوط به توانایی مالی زوج است.
پس خانمی که این گزینه را در عقدنامهاش انتخاب میکند ، باید بداند که دیگر حقی در مطالبه مهریه بدون این که همسر توان پرداخت آن را داشته باشد، ندارد.
البته در کنار نکات مثبت این شیوه باید به برخی پیامدهای احتمالی آن هم توجه کرد. بیشک استفاده از این دو شرط از ابتدا تکلیف زوجها را مشخص میکند. برای همین لازم است آنها پیش از تصمیم به بستن پیمان زناشویی، موضع خود را درباره مهریه تعیین کنند.
این موضوع باعث میشود دختر و پسر آگاهانه وارد زندگی مشترک شوند و زن از مهریهاش به عنوان اهرم فشار استفاده نکند و به دنبال عناصر دیگری برای استحکام زندگیاش باشد. البته این مساله در حالی این گونه نتیجه میدهد که در دفاتر ثبت ازدواج، زوجها کاملا توجیه شوند و با چشم باز، آن را بپذیرند؛ اما درست نقطه مقابل این مساله هم وجود دارد.
درست است که بسیاری از مردها به خاطر ناتوانی در پرداخت مهریه، هماکنون در زندان به سر میبرند و شاید عدهای از آنان تنها طعمه زیادهخواهیهای همسرانشان شدهاند؛ اما اگر زنی پذیرفت تا در عقدنامه، گزینه عندالاستطاعه را انتخاب کند؛ ولی در طول زندگی، شوهر، به تعهدات اخلاقیاش عمل نکرد، دیگر برای زن چه دستاویزی برای احقاق حقوقش باقی خواهد ماند؟ از سوی دیگر امکان دارد همسر چنین زنانی، دیگر خود را به همسرانشان بدهکار ندانند و با کوچکترین تقاضایی از سوی زن، شالوده زندگی را متزلزل کنند البته بعید به نظر میرسد تعداد دخترانی که با گرفتن عندالاستطاعه مهریه موافقت میکنند، زیاد باشد؛ اما به هر حال قانون باید فکری نیز برای این دسته از زنها بکند، ضمن آن که مغایرت این مساله با شرع که مهریه را هدیهای عندالمطالبه میداند نیز باید بررسی شود.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)