رسوبگذاری یعنی موادی که در اثر مراحل مختلف فرسایش ، خرد شده و در نتیجه عوامل مختلف ، حمل و نقل شدهاند، بلاخره در محیطهای مختلف رسوب میکنند. بدین ترتیب اثر عومل خارجی که هموار کردن زمین است، در این مرحله خاتمه مییابد و به عبارت دیگر با پر شدن قسمتهای گود زمین از رسوبات و فرسوده شدن قسمتهای مرتفع ، اختلاف ارتفاع بین این دو قسمت کم میشود. رسوبگذاری در قارهها
بطور کلی رسوبگذاری در قارهها یا خشکیها و دریاها در محیطهای مختلفی صورت میگیرد که در زیر زمین مختصر به نحوه رسوبگذاری در هر یک از این محیطهای قارهای و دریاها میپردازیم.
مناطق کوهپایهای
در این مناطق رسوبات در اثر خرد شدن کوه و فروریختن آن در دامنه کوهستانها تشکیل میشود.
محیطهای بادی
هر عاملی که باعث کاهش سرعت باد شود موجب میشود، موادی که بوسیله باد حمل میشوند رسوب کنند. مواد به صورتهای مختلف بوسیله باد حمل میشوند که سرعت حمل آنها نیز متفاوت است. مثلا موادی که به حالت جهش و غلتیدن حمل میشوند، نسبت به موادی که به حالت شناور حمل میشوند سرعت کمتری دارند و سریعتر از آنها ته نشست میکنند.
محیطهای رودخانهای و جویبارها
موادی که بوسیله رودخانهها حمل میشوند، خواه و ناخواه پس از مدتی ، در اثر کاهش قدرت حمل و نقل رودخانه رسوب میکنند. بطور کلی علل رسوب مواد در رودخانه را میتوان در دو عامل کاهش سرعت آب و کم شدن آب رودخانه خلاصه کرد.
رسوبگذاری بوسیله یخچالهای طبیعی
مواد همراه یخچالها نیز بالاخره از آن جدا میشوند و رسوب میکنند. رسوبگذاری از یخچالها به دو حالت انجام میگیرد. یکی اینکه رسوبات مستقیما از خود یخچال در اثر ذوب یخ جدا شده و ته نشست میکنند و دیگری اینکه رسوبات توسط رودخانههایی که از ذوب یخچالها تشکیل میشوند، رسوب میکنند.
رسوبگذاری در دریاچهها
بطور کلی رسوبگذاری در دریاچه ها به صورت رسوبگذاری به صورت مواد آواری و رسوبگذاری شیمیایی و بیوشیمیایی تقسیم میشود. در رسوبگذاری به صورت مواد آواری ، رسوبات دانهریز مثل سیلت و رس به فرم معلق به نواحی مرکزی دریاچه حمل میگردد و در یک محیط آرام رسوب میکنند. رسوباتی که به صورت شیمیایی و بیوشیمیایی تشکیل میشوند به علت تغییر درجه حرارت ، شوری و یا غلظت آب و نیز فعالیت باکتریها و موجودات زنده در دریاچهها ایجاد میشوند.
رسوبگذاری بوسیله آبهای زیرزمینی
آب زیرزمینی نمکهای مختلف را در خود حل و با خود حمل میکند و اگر ضمن حمل و نقل این مواد ، شرایط مناسب جهت رسوب آنها فراهم شود، رسوب میکنند. رسوبگذاری معمولا به طریقه شیمیایی صورت میگیرد. مثل رسوبگذاری در غارها و تشکیل استالاکمیت و استالاکتیت.
رسوبگذاری در محیطهای حد واسط
محیطهای حد واسط ، محیطهایی هستند که حد فاصل محیطهای دریایی و خشکی هستند و رسوبگذاری در این محیطها به طرق مختلف صورت میگیرد که در زیر به صورت خلاصه به انواع رسوبگذاری در این محیطها می پردازیم.
رسوبگذاری در محیطهای کرانهای
محیطهای کرانهای قسمتی از سواحل است که بین دو حد جزر و مد قرار دارد و رسوبگذاری در این مناطق به صورت ته نشست اجزای آواری صورت میگیرد.
رسوبگذاری در محیطهای کولابی
رسوبگذاری در این محیطها به صورتهای مختلف باعث تشکیل رسوبات میشود در زیر نحوه رسوبگذاری را در هر یک از رسوبات تشکیل شده در این محیطها بررسی میکنیم.
* رسوبات آواری : مثل ماسه ، سیلت و رس که توسط رودخانه وارد قسمت کولاب میشود و در آنجا در اثر کاهش سرعت ، جریان رسوبگذاری صورت میگیرد.
* کربناتها : در اثر فعالیت جانوران و گیاهان و در نتیجه تصاعد دیاکسید کربن ، کربناتها ایجاد میشوند.
* رسوبات تبخیری : این دسته رسوبات در کولابهایی رسوب میکنند که آب شیرین وارده ، برای جبران آب تبخیر شده کافی نیست و در نتیجه آنقدر شوری بالا میرود که منجر به رسوبگذاری املاح میشوند.
* رسوبات زیستی : در نتیجه فعالیت باکتریهای غیر هوازی موجود در کولاب ، سولفاتهای موجود احیا و اسید سولفوریک تولید میشود که در مرحله بعد ، ممکن است منجر به رسوب سولفور آهن شود.
رسوبگذاری در دلتاها
هنگامی که رودخانه وارد دریا میشود، سرعت آن بطور ناگهانی کاهش مییابد و در نتیجه ، مقدار زیادی از مواد که توسط آن حمل میشود، در مدخل دریا رسوب میکند.
رسوبگذاری در محیط های دریایی
دریاها مهمترین محیطهای رسوبگذاری هستند و قسمت اعظم سنگهای رسوبی در آنها تشکیل میشود. رسوبگذاری در دریاها را بطور کلی میتوان به رسوبگذاری مواد آواری و رسوبگذاری مواد غیر آواری تقسیم کرد.
رسوبگذاری مواد آواری
موادی که توسط رودخانهها و یا عوامل مختلف موادی که توسط رودخانهها و یا عوامل مختلف حمل و نقل به دریا وارد میشوند. پس از گذشت زمان در اثر کاهش سرعت ، عمل رسوبگذاری صورت میگیرد بدین صورت که ذر ات درشت تر در نزدیکی ساحل و ذرات ریزتر در نواحی دورتر از ساحل رسوب میکنند.
رسوبگذاری مواد غیر آواری
منظور از رسوبگذاری مواد غیرآواری ، رسوبگذاری موادی است که به صورت محلول در آب دریا موجود است و شامل مواد زیر میباشد.
* رسوبگذاری شیمیایی : رسوبگذاری در این حالت در اثر تغییر شرایط شیمیایی محیط صورت میگیرد. از جمله این شرایط میتوان تغییر PH و Eh محیط را نام برد.
* رسوبگذاری زیستی : رسوبگذاری در اثر فعالیت موجودات زنده صورت میگیرد که از آن جمله میتوان طریقه تشکیل ریفها را نام برد.
رسوبگذاری تبخیری
هنگامی که قسمتی از دریا به عللی از آن جدا شود در اثر تبخیر ، غلظت مواد موجود در آن بالا میرود و اگر این حالت تا مدتی ادامه پیدا کند، به حالت اشباع میرسد که در نتیجه آن ، املاح مختلف ته نشست میشوند. از جمله این رسوبات میتوان از گچ و نمکهای مختلف نام برد. رسوبات در محیطهای دریایی
● خصوصیات محیطهای دریایی
▪ وجود فسیلهای جانوری و گیاهی متعدد و گوناگون.
▪ عدم وجود ساختمانهای خروجی (Emersion structures ) جز در مورد جزر و مدی یا اینترتایدان (Intertidal Zone)
▪ وجود شوری قدیمی همیشگی (پایدار جز در مناطق کولابی و مردابی)
▪ وجود رسوبات شیمیایی و بیوشیمیایی (مخصوصاً کربناته) که بیشتر از رسوبات آواری و تخریبی هستند.
▪ وجود پیوستگی افقی لایهها در زیر توده وسیع و دائمی آب.
▪ وجود واحدهای رسوبی عموما کم عمق ، فراوانتر بودن چینه بندیهای متقاطع (Cross bedding) صفحهای و افقی نسبت به انواع انحنادار و مقعر.
▪ فقدان تقریبا کامل رنگ قرمز در رابطه با اکسیدهای آهن موجود در محیط به استثنای رسوبات قرمز رنگ گلی (Red clay) و دادیولاریتهای مربوط به اعماق بیشتر از رسوبگذاری کربنات کلسیم.
▪ رخسارههای محیط دریایی (Marin Facies) :
شناسایی رخسارههای دریایی مستلزم شناخت محیطهای مختلف تشکیل آنها در دریاهاست.
● اساس تقسیم بندی محیطهای دریایی
▪ تقسیم بندی محیطهای دریایی از نظر شکل شناسی
ـ فلات قاره :
کرانه دریاها معمولا از یک قسمت کم و بیش مسطح یا دارای شیب ملایم به طرف دریا تشکیل میگردد که به آن فلات قاره میگویند.
ـ شیب قاره :
دنباله فلات قاره که دارای شیب تند بوده و به اعماق دریا منتهی میگردد اصطلاحا آن را شیب قاره میگویند.
● تقسیم بندی محیطهای دریایی از نظر عمق
▪ منطقه ساحلی بین جزر و مد (Intertidal) :
در این منطقه تغییرات سطح آب معمولا بین جزر و مد است.
▪ منطقه کم عمق (Littoral Zone) :
این منطقه بین ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ متر و از نظر بعضی زمین شناسان تا ۴۰۰۰ متر عمق واقع بوده و شیب قاره را شامل میگردد.
▪ منطقه بسیار عمیق (Abyssal Zone) :
این منطقه شامل قسمتی از دریاست که عمق آن بیشتر از ۳۰۰۰ متر تا ۴۰۰۰ میباشد.
● تقسیم بندی محیطهای دریایی از نظر نوع رسوبات
تقسیم بندی محیط دریایی از نظر نوع رسوبات مبتنی بر نزدیکی یا دوری رسوبات از کرانه دریا بوده و به محیطهای مختلفی چون محیط ساحلی (اینترتایدال) ، محیط ساب تایدال یا نریتیک ، محیط همی پلاژیک و محیط هولوپلاژیک تقسیم میشود.
▪ یط اینترتایدال :
این منطقه بین جزر و مد دریا محصور است و رسوبات آن مخلوطی از رسوبات زمینی (Terigenous) و دریایی بوده و شامل قطعه سنگها ، قلوه سنگها ، ماسهها ، گلها و رسوبات آلی میباشد.
▪ محیط نریتیک (Neritic) یا ساب تایدال :
رسوبات این محیط از حد جزر تا عمق ۲۰۰ متر گسترش دارد و فلات قاره را میپوشاند. رسوبات از نوع مواد درشت دانه تا ریز دانه همراه با بقایا و صدف جانوران دریایی معمولا فراوان میباشد.
▪ محیط همی پلاژیک یا مزوپلاژیک :
رسوبات این محیط بین ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ متر قرار داشته یعنی کف منطقه باتیال و محدوده فلات شیب (Continental slope) را شامل میگردد که در برخی حوضهها تا ۴۰۰۰ متر نیز میرسد. این محیط دارای رسوبات شیمیایی و در بخش کم عمقتر همراه با عناصر تخریبی زمینی دانه ریز با کمی از بقایای جانوران پلانکتون میباشد.
به عنوان مثال گلهای آبی رنگ از نوع رسوبات همی پلاژیک هستند که حاوی روزنه داران پلانکتون میباشند، میزان آهک در این گلها به ۳۵% میرسد. در این منطقه حمل مواد تخریبی زمینی به علت دانه ریز بودن به حالت معلق انجام میگیرد.
▪ گلهای مرجانی :
نتیجه تجمع قطعات اسکلتی مرجانهای مخلوط با قطعات جلبکهای آهکی هستند، همچنین خردههای صدف نرم تنان ، خارپوستان و روزنه داران در رسوبات این محیط دیده میشوند.
▪ گلهای آهکی :
نوعی از رسوبات همی پلاژیک هستند که نسبت درصد کربنات کلسیم آنها زیاد است.
▪ گلهای آتشفشانی :
نتیجه آتشفشانهای زیردریایی و از نوع خاکسترهای آتشفشانی هستند احیانا در این منطقه وجود دارند.
منطقه آبیسال (Abyssal Zone) یا محیط یوپلاژیک (Eupelagic) :
معمولا رسوبات عمیق تر از ۲۰۰۰ متر در آن قرار دارد. این رسوبات از نوع رسوبات شیمیایی بوده و بطور فراوان دارای آثار و بقایای جانوران پلاژیک هستند.
● رسوبات فسیل دار منطقه آبیسال
رسوبات آهکی بسیار دانه ریز (Micrite) حاوی فرامینیفرهای پلاژیک مانند گلوبی ژرینا (Globigerina) یا سنگهای سیلیسی رادیولردار از رسوبات این منطقه است که گاه نسبت درصد گلوبی ژرین و یا رایولر در آنها به ۹۰% میرسد. ذرات رسی به حالت کلوئیدی و معلق در آبهای این منطقه وجود دارند و به علت وزن مخصوص کمتری که دارند در شرایطی که آب دریا کاملا آرام و جریانهای دریایی وجود نداشته باشد به آرامی رسوب میکنند .
▪ انواع آنها عبارتند از :
ـ لجنهای آهکی ( Calcareous ooze ) :
این لجنها اصولا از نوع رسوبات آلی بوده، یا اینکه صدف آهکی ارگانیسمهای پلاژیک قسمت مهمی از این رسوبات را تشکیل میدهند.
ـ لجنهای سیلیسی (Siliceous ooze) :
شامل لجنهای حاوی پوسته رادیولاریا (Radiolaria) و لجنهای دیاتومهدار هستند. نسبت درصد هر یک از موجودات (رادیولر یا دیاتومه) در این لجنها از ۲۰% تا ۷۰% تغییر میکند.
ـ رخسارههای پلاژزیک (Pelagic Facies) :
این رخسارهها در مناطق عمیق دریاها گسترش دارد و فاقد عناصر تخریبی بوده ولی حاوی بقایای موجودات پلاژیک است. رخسارههای پلاژیک را بر حسب عمق محیط و اینکه مواد تخریبی داشته یا نداشته باشد، تقسیم بندی میشوند.
ـ رخسارههای محیط باقی پلاژیک و آبسیوپلاژیک :
دارای رسوبات شیمیایی و بسیار دانه ریز بوده ، نسبت درصد موجودات پلاژیک آنها زیاد است.
ـ رخسارههای محیط اپی و فروپلاژیک :
نسبت درصد کمی عناصر تخریبی دارد. از رخساره های این محیطها میتوان آهکهای مارنی یا گلهای گلوبی پریندار را که گاهی تا ۹۰% گلوبی ژرین دارد، نام برد. همچنین گلهای رادیولردار و گلهای دیاتومهدار جزو این رخسارهها به شمار میروند.
ـ تناوب سنگهای منطقه آبیسال :
در این منطقه ، گاه تناوب سنگهای سرپانتین و پریدوتیت در قاعده و سپس روی آن گابرو و دایکهایی که ترکیب بازالتی دارند و گدازه بالشی (Pillow Lawa) مشاهده میشود که روی آنها رسوبات پلاژیک که اغلب چرتهای رادیولار است قرار میگیرند. این تناوب قسمتی از پوسته اقیانوسی و مقداری از قسمت بالای قشر فانتل است که باهم در حین تصادم صفحات قارهای تلفیق و مخلوط شدهاند.
● منطقه هادال (Hadal zone)
از عمق ۶۰۰۰ متر بیشتر بوده و شامل گودال کف اقیانوسی (trench) هم میشود. اگرچه نور در این منطقه به هیچ وجه نفوذ نمیکند، ولی موجودات زندهای در این منطقه وجود دارند. آثار موجودات به صورت کانالهای حفرشده بوسیله موجودات در این منطقه مشاهده شده است که احتمالا ممکن است از نواحی کم عمق به این منطقه آورده شده باشند.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)