همه چیز بر پایه مشارکت
در وب۲ همه چیز بر پایه مشارکت معنا پیدا می کند و این مشارکت، مشارکت جمعی است که هیچ محدودیتی را بر نمی تابد. مشارکتی که خرد جمعی را در خدمت هم افزایی درآورده و در مفهومی جدید، وب را به رسانه ای تعاملی بدل کرده است. بیش از سه سال از ورود مفهوم وب ۲ به دنیای IT می گذرد و هم اکنون جست وجوی این عنوان در گوگل، میلیون ها نتیجه را در اختیارمان می گذارد. وب ۲ از جمله مفاهیمی است که موافقان سینه چاک دارد و مخالفین آتشین. گروهی آن نسل را نسل جدید وب می دانند و بعضی آن را یک شعار تبلیغاتی با تاریخ مصرف معین می خوانند، اما گروه موافقان پرشمارتر از مخالفان هستند و به شدت در پی تبیین شکل ها و گزاره های مختلف آن.
وب۲ البته چیزی ملموس یا نرم افزاری خاص یا سرویس ویژه ای نیست. وب ۲ پلتفرم یا سکوی نرم افزاری جدیدی نیست و با فناوری های AJAX که در حال متحول کردن برنامه نویسی صفحات وب است نیز ارتباط مستقیمی ندارد، حتی گوگل هم که از مظاهر و نمادهای وب ۲ است را نمی توان محصول وب ۲ برشمرد، پس وب۲ چیست؟ وب ۲ قبل از هر چیز یک مفهوم است، مفهومی که پس از تغییراتی که در کاربرد و کارکرد وب و به طور دقیق تر اینترنت پیش آمد، تبلور یافت. در حقیقت وب ۲ زمانی مفهوم پیدا کرد که کاربران بسیاری عادت به ایجاد تعامل با اینترنت و وب پیدا کردند.
کاربران بسیاری شروع به نوشتن وبلاگ کردند. سایت های اینترنتی دو طرفه شدند و جریان جدیدی از اطلاعات از سمت کاربران به سمت اینترنت روان شد. وب ۲ زمانی پا به عرصه گذاشت که شبکه های تبادل فایل پدید آمدند. کسی از شبکه های Napster انتظار نداشت که پایگاه بزرگی از آهنگ ها و ترانه ها را برای استفاده همگان روی شبکه بگذارد بلکه این کاربران Napster بودند که محتوای شبکه را برای یکدیگر فراهم می کردند و پا به اشتراک گذاری ترانه ها، هم به حجم پایگاه داده غیرمتمرکز می افزودند و هم حجم داده های اینترنت را افزایش می دادند. اگر گوگل به عنوان یکی از نمادهای وب ۲ شناخته می شود بدان علت است که گوگل چیزی به غیر از سرویس نیست.
اما این سرویس به تنهایی فاقد ارزش است زیرا جست وجوی زمانی معنی پیدا می کند که «چیزی» برای جست وجو وجود داشته باشد و این کاربران و ساکنان وب هستند که محتوایی را فراهم می کنند که جست وجو در آن لازم می آید. یعنی بدون مشارکت مستقیم کاربران اینترنت، سرویسی مانند جست وجو کم اثر خواهد شد. همچنین گوگل از منظر دیگر نمونه ای از کاربردهای جدید وب که به آن وب۲ گفته می شود محسوب می گردد. شما برای استفاده از گوگل به هیچ سکوی خاصی یا نصب نرم افزار خاص و خلاصه هیچ آمادگی قبلی ویژه ای نیاز ندارید. برای استفاده از آن نیز هیچ وجه خاصی را نمی پردازید، هیچ مجوزی را خریداری نمی کنید، کاری به باز یا بسته بودن سورس آن ندارید، به سازگاری یا ناسازگاری آن با هیچ نرم افزار یا سخت افزار فکر نمی کنید و نگران استفاده از جدیدترین نسخه آن هم نیستند. گوگل سرویسی است برای استفاده که در زیربنای خود به مدیریت پایگاه داده ها متکی است. پایگاه داده ها که کاربران اینترنت مرتبا در حال افزایش حجم آن هستند.
گوگل بابت استفاده از خدمات پایه ای وجهی دریافت نمی کند همانگونه که کاربران نیز بابت افزایش حجم پایگاه داده های آن پولی طلب نمی کنند. همین نمونه سبب شده است که نگاه به نرم افزار تغییر کند. بحثی که امروزه در شرکت های بزرگ مطرح است آن است که یک نرم افزار به عنوان یک «بسته» مفهوم خود را از دست داده است و باید نرم افزار را به عنوان یک سرویس درنظر گرفت که با مقیاس پذیری بالا است و البته نرم افزاری در حالت «بتای دائمی» که به طور مستمردر حال بهبود و توسعه است. اما وب ۲ تحول دیگری را نیز در مفهوم مالکیت به وجود آورد. در اینجا لازم است مثالی دیگر بزنیم و از ویکی پدیا یکی دیگر از نمادهای مهم وب.۲ ویکی پدیا و همه زیرمجموعه هایش به عنوان بستری مطرح شدند که طالب مشارکت همگان هستند البته با صرف نظر کردن از مفهوم کپی رایت و حق مالکیت. شما می توانید به همان آسانی که مطلبی را در ویکی پدیا منتشر می کنید، در مطالب دیگران نیز دست ببرید و آنها را ویرایش کنید تا تغییر دهید.