معمولا اولین دندان دایمی که رویش می کند، دندان آسیای بزرگ اول یا دندان شماره 6 است و چون این دندان در حدود 6 سالگی در می آید، دندان 6 سالگی نام دارد. محل این دندان در پشت دندان آسیای دوم شیری است و بدون اینکه دندان شیری بیفتد، این دندان رویش می کند. به عبارت دیگر اولین دندان دایمی غیر جانشین که در پشت دندانهای شیری رویش می کند، دندان 6 سالگی است. به دلیل اینکه رویش این دندان، با افتادن دندان شیری همراه نیست، بسیاری از والدین فکر می کنند که این دندان هم شیری است و با اطمینان این که اگر دندان شیری بیفتد، دندان دیگری بجای آن می روید، کوششی برای تمییز نگهداشتن آن نمی نمایند به این تریتب دندان 6 سالگی باید تا آخر عمر در دهان باقی بماند، خیلی زود پوسیده شده و ازبین می رود. در ابتدای رویش، دندانها استعداد بیشتری برای پوسیدگی دارند و بایستی در تمییز نگه داشتن آنها دقت بیشتری کرد. بی توجهی به دندان 6 سالگی باعث پوسیدگی شدید آن و در موارد زیادی منجر به از دست رفتن این دندان می شود. دندان در 6 سالگی، الگوی رویش سایر دندانهای دائمی است و رویش صحیح و مرتب بقیه دندانها به وجود دندان 6 سالگی بستگی دارد.