بازتاب رمانتیسم در عرصه ادبیات منظوم ایران
اگرچه «رمانتیسم» ، اصطلاحی است که تاکنون تعریفی در مورد آن ارائه نشده ، اما خصوصیات عمده آن عبارت است از : تخیل ، احساس‌گرایی ، درهم ریختن ساختار ادبی کلاسیک و مخالفت با قاعده و چهارچوب و…
نهضت « رمانتیسم » مربوط به اروپا است ، اما « حس رمانتیک » در سایر ملل از جمله شرق ، از دیرباز وجود داشته است. در اروپا بزرگانی همچون «ویلیام بلیک» ، «کالریج» ، «گوته» ، «هوگو» ، «لامارتین» ، بانی این نهضت بودند. در ایران رمانتیک در اشعار شاعرانی چون « نیما »، « توللی »، « فروغ »، « نادرپور» و… جلوه گر می‌شوند ، سبک های ادبی دیگری را نیز می توان یافت که عرصه تجلی ویژگی‌های ادب رمانتیک است.
سبک خراسانی که از آن به سبک کلاسیک (به معنی خاص) تعبیر می‌شود، در مقابل سبک عراقی قرار می گیرد که حداکثر جلوه‌های رمانتیسم و ادب احساس‌گرا در آن قابل توجه است. رهاورد رمانتیسم ادب غنایی است و پایگاه ادب غنایی در ادبیات کهن ایران، سبک عراقی، خصوصیاتی چون: احساس‌گرایی، حساسیت و غم گرایی، اسطوره گریزی، جولان خیال، توصیف، گرایش به مذهب و عرفان، ساختار ***ی فکری در ادب رمانتیک سبک عراقی مشهورند. سبک هندی به جز تخیل غنی و برخی توصیفات چندان نشانه‌ای از ادب رمانتیک ندارد و سبک بازگشت ادبی نیز سبکی انعکاسی است که فاقد خصوصیات رمانتیسم است. اوج رمانتیسم در اشعار ایران در دوره بعد از مشروطیت جلوه گر می‌شود.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)