شعر هاي تنهايي

[R A H A]

امروز وقتی دلتنگ لحظه های نبودنت ، بودم
وقتی لبریز شده بودیم از نبودنهای بی دلیل این روزها
تمام هستیت را درون سه نقطه های همیشگی ات جای دادی و به سویم نشانه رفتی
بی آنکه بدانی
من این روزها
... هیچ نمی فهمم از سه نقطه ها و سکوت و بی صداییت
بی آنکه بدانی
من بودنم را در همان نگاه اول و همان سلام اول متوقف کرده ام
آخر تمام بودنت میان یک سلام و خداحافظ جای گرفته است
پس من به همان سلام بسنده می کنم
تا هیچ گاه پایانی در کار نباشد
براستی
... ما چه ساده به هم پیوند زدیم ثانیه هامان را
... به سادگی
من ناباورانه به باور بودنت رسیده ام
... تو باور لحظه های من شده ای
...
وقتی تمام بودنم را مال خود می کنی
دیوانه می شوم
خیال سفر نداری ! ؟

[R A H A]

دارد باران می بارد
و داغ تنهایی ام
تازه می شود!
نگو که نمی آیی
نگو مرا همسفر دشت آسمان نیستی
از ابتدای خلقت
سخن از تنها سفر کردن نبود
قول داده ای
باز گردی
از همان دم رفتنت
تمام لحظه های بی قرار را
بغض کرده ام
و هر ثانیه که می گذرد
روزها به اندازه هزار سال
از هم فاصله می گیرند

[R A H A]

ای جان غم گرفته بگو

دور از آن نگاه

در چشمه ی کدام تبسم بشویمت ...

[R A H A]

کاش غصه تموم می شد
کاش گریه نمی کردم
من باعث و بانی شم
دنبال کی می گردم؟
تقصیر خودم بوده
هر چی که سرم اومد
از هر چی که ترسیدم
عینأ به سرم اومد
تو حس منو دیدی
احساس خطر کردی
تو رازمو فهمیدی
دنیا رو خبر کردی
این حادثه ی تلخو
از چشم تو می دیدم
تو روی تو دنیا بود
من پشت تو جنگیدم

[R A H A]

سکوتت رو که می بینم بازم دلشوره می گیرم

توی آغوش بارونم دیگه آروم نمی گیرم

[R A H A]

چقدر سخته چشم انتظار جاده ای باشی که هیچ مسافری هوس گذر از جاده ی انتظار تو را نداشته باشد
جاده ای بی انتها و صبور...
چشمانم را میبندم ابتدای جاده را به استقبال چشمانم میاورم تو را میبینم که با خاطری خسته و دلی شکسته
به انتهای جاده مینگری...
به سویت میدوم چیزی در سینه ام تلاش برای فرار از زندانی را دارد که زندانبان صبوری دارد
پهنای صورتم غرق در نم ابی شده که سردی گونه را به داغی مطلق می خواند
از اسمان که باران نمی اید !
پس این نم پیام اور چه دریای خروشانیست؟
قامتت را در دریای ابی متلاطم میبینم چشمها را بر هم میگذارم
دریا رابه دو نهر کوچک و غلتان به روی گونه ام می بخشم
باز به سویت میدوم چه راه طولانی...
نفس نفس میزنم از سینه ام تنها یک کلمه می گریزد آه...
چرا؟ افسوس برای چه ؟ باز میدوم چرا به تو نمی رسم
چند لحظه پیش نزدیکترم بودی
می ایستم!چشمانم را میبندم و میگشایم دورتری میترسم..
دانه های خیس وحشت سر بر پیشانیم می گذارند
چشمانم را دگر نمی بندم وقت را نمی کشم
تو دوری...
پلکها را به اغوش هم می خوانم شاید نزدیکتر شوی
محکم و استوار جاده ی طی شده را بر میگردی!
زبانم سنگ شده می خواهم بخوانمت هیچ صدایی...
باز دو نهر کوچک جاده انتظار را می شویند
چشم میگشایم
من هنوز انتهای جاده ام با دو پای ناتوان و دو نهر همیشه غلتان
و چه خوش است قصه ی خیال..

[R A H A]

گفتی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم

گفتی اگر بيند کسی، گفتم که حاشا می کنم

گفتی ز بخت بد اگر ناگه رقيب آيد ز در

گفتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم


گفتی که تلخی های می، گر ناگوار افتد مرا

گفتم که با نوش لبم آن را گوارا می کنم

گفتی چه می بينی بگو، در چشم چون آيينه ام

گفتم که من خود را در او عريان تماشا می کنم


گفتی که از بی طاقتی دل قصد يغما می کند

گفتم که با يغماگران باری مدارا می کنم

گفتی که پيوند تو را با نقد هستی می خرم

گفتم که ارزان تر از اين من با تو سودا می کنم


گفتی اگر از کوی خود روزی تو را گويم برو

گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم

گفتی اگر از پای خود زنجير عشقت وا کنم

گفتم ز تو ديوانه تر دانی که پيدا می کنم

[R A H A]

اون روزای قشنگی که با هم بودیم یادت میاد


که میگفتی به چشام بی تو شبا خواب نمیاد


یه نگا به قبلنا کن خوشی بود تو لحظه هامون


حالا که داری میری بگو چی میبینی تو چشام


عزیزم حالا چی شد دلت یهو این جوری شد


تو که بی وفا نبودی اهل این حرفا نبودی


دارم از غصه میمیرم چی شده با من غریبی


بی تو من توسرد وتفهیم یه خزون بی بهارم


نگو که دوسم نداری آخه من باور ندارم


نگو نمیتونی دیگه با من بمونی


نگو نگو درد منو عزیزم نمیدونی


نگو میرم و دیگه پیدام نمیشه


باید تنها بمونی ی ی ی


چی جوری به رفتن تو عادت کنم


چی جوری بغض سنگین تو گلومو بشکنم


تو اتاقم که هنوز پر از عطر توئه


کاش بشه یه جوری خودم و راحت کنم

[R A H A]

هرشب وقتي تنها ميشم حس ميکنم پيش مني

دوباره گريم ميگيره انگار تو آغوش مني
روم نميشه نگات کنم وقتي که اشک تو چشمامه
با اينکه نيستي پيش من انگار دستات تو دستامه
بارون ميباره و تو رو دوباره پيشم ميبينم
اشک تو چشام حلقه ميشه دوباره تنها ميشينم
قول بده وقتي تنها ميشم بازم بياي کنار من
شباي جمعه که مياد بياي سر مزار من
دوباره باز ياد تو شد زمزمه نبودنم
ببين که عاقبت چي شد قصه با تو بودنم
خاک سر مزار من نشوني از نبودنت
دستاي نامردم شهر چرا ازم ربودنت
به زير خاکم و هنوز نرفتي از خيال من
غصه نخور ، سياه نپوش ، گريه نکن براي من
ديگه فقط آرزومه بارون بباره رو تنم
دوباره لحظه های سرد منو به باد رفتنم
بارون ميباره و تو رو دوباره پيشم ميبينم
اشک تو چشمام حلقه ميشه دوباره تنها مي شينم
ديگه فقط ارزومه بارون بباره رو تنم
رو سنگ قبرم بنويس تنها ترين تنها منم
رو سنگ قبرم بنويس.................... تنها ترين تنها منم

[R A H A]

تنها ماندم
با چشمانی آزرده از هجوم تلخ تند باد ها
با چهره ای تکیده از سرمای زندگی
بی عشق ؛
و حتی امید .
تنها ماندم
بی چراغ ، در جاده ی تاریک زندگی ,
بی ماه هم ؛
آسمان دلش نسوخت برای پاهای برهنه
برای جاده ی پر سنگ
برای من ؛
تو
برای عشق دیرینه ی مان