کاربر فعال
این صحنه ها را پیش از این یکبار دیدم
من هر چه می بینم به خواب انگار دیدم
شکر خدا اکنون درون تشت هستی
بر روی نی بودی تو را هر بار دیدم
بابا خودت گفتی شبیه مادرم باش
من مثل زهرا مادرت ازار دیدم
یک لحظه یادم رفت اسم من رقیه است
سیلی که خوردم عمه را هم تار دیدم
احساس کردم صورتم آتش گرفته
خود را میان یک در و دیوار دیدم
مجموع درد خارها بر من اثر کرد
من زیر پایم زخم یک مسمار دیدم
(سوغات مکه)توی گوشم بود بردند
کوفه همان را داخل بازار دیدم
کاربر فعال
خوش آمدی ای پدر
یار سفر کرده‌ی من از سفر آمده
خرابه را زینت کنم که پدر آمده خوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببرتو کعبه ای و من نماز آورم سوی توبا اشک خود شویم غبار از گل روی تو خوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببرقدم قدم به زخم دل نمکم می زدندپدر پدر می گفتم و کتکم می زدند خوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببرجان پدر کبودی صورتم را ببینشبیه مادرت شدم، قامتم را ببینخوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببرنفس درون سینه ام شده تاب و تبم
من بوسه گیرم از گلو تو زلعل لبم خوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببرچرا عذار لاله گون بَرِ من آوردهایمحاسن غرقه به خون بَر من آورده‌ای خوش آمَدی ای پدر! مرا به همره ببرای عمه‌ها و خواهران! دست حق یارتانرفتم به همراه پدر، حق نگهدارتانخوش آمدی ای پدر! مرا به همره ببر
کاربر فعال
بوی گل
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ
طایر گلزار وحی! کجاست بال و پرت؟
که با سرت سر زدی به نازنین دخترت
ز تندباد خزان شکفته تر می شوی
می شنوم هم چنان بوی گل از حنجرت
به گوشه ی دامنم اگر چه خاکی بُوَد
اذن بده تا غبار بگیرم از منظرت
تو کعبه من زائرت، خرابه ام حائرت
حیف که نتوان کنم طواف دور سرت
ببین اسیرم، پدر! زعمر سیرم، پدر!
مرا به همره ببر به عصمت مادرت
فتح قیامت منم، سفیر شامت منم
تویی حسین شهید، منم پیام آورت
منم که باید کنم گریه برای پدر
تو از چه گشته روان، اشک زچشم تَرَت
خرابه شأن تو نیست، نگویم اینجا بمان
بیا مرا هم ببر مثل علی اصغرت
پیکر رنجور من گرفته بود التیام
اگر بغل می گرفت مرا علی اکبرت
این همه زخمت که هست بر سر و روی و جبین
نیزه و شمشیر و تیر چه کرده با پیکرت
اگر چه میثم نبود به دشت کرب و بلا
به نظم جان سوز خود گشته پیام آورتشاعر:حاج غلامرضا سازگار (میثم
کاربر فعال
قاسم به نزد شاه دین با چشم گریان
آمادة یاری شده بر عزم میدان آمده
نوباوة باغ حسن در نزد عم خویشتن
با چهرچون رشگ چمن با قلب سوزان آمده
چون دید عم خویش را بی یاور و بی آشنا
از بهر یاری از وفا افتان و خیزان آمده
گردید از شه ملتمس بگرفت اذن جنگ بس
گردید راکب بر فرس بر جنگ عدوان آمده
چون جاگزین شد روی زین پس گفت بن سعد لعین
با آن سپاه مشرکین یک شیر یزدان آمده
مانند جد خود علی با صوت تکبیر جلی
چون شیر غاب از پردلی باروی رخشان آمده
ار جوزه های جنگ را برخواند آنسان از دغا
کش خصم ملعون دغا بهرش ثنا خوان آمده
کاربر فعال
قاسم به نزد شاه دین با چشم گریان
آمادة یاری شده بر عزم میدان آمده
نوباوة باغ حسن در نزد عم خویشتن
با چهرچون رشگ چمن با قلب سوزان آمده
چون دید عم خویش را بی یاور و بی آشنا
از بهر یاری از وفا افتان و خیزان آمده
گردید از شه ملتمس بگرفت اذن جنگ بس
گردید راکب بر فرس بر جنگ عدوان آمده
چون جاگزین شد روی زین پس گفت بن سعد لعین
با آن سپاه مشرکین یک شیر یزدان آمده
مانند جد خود علی با صوت تکبیر جلی
چون شیر غاب از پردلی باروی رخشان آمده
ار جوزه های جنگ را برخواند آنسان از دغا
کش خصم ملعون دغا بهرش ثنا خوان آمده
کاربر فعال
دعا کن تا بمیرد خواهر تو
نبیند غرق در خون پیکر تو
الهی بشکند دستی که ببرید
میان قتلگه از تن سر تو
به پیش چشم دشمن تیغ دشمن
حسین جان بوسه زد بر حنجر تو
حسین جان پیکرت گردیده صد چاک
به خاک و خون تمام لشکر تو
مثل کبوتری که پر شکسته ام
ببین که خسته ام به تو دل بسته ام
حسین بن علی حسین بن علی
ز جنت آمده زهرا پریشان
کنار جسم پاک اطهر تو
بریزد اشک غم با قلب سوزان
زند بر سینه و سر مادر تو
تمام لاله ها گردیده پر
علمدار و علی اکبر تو
رباب خسته لالایی بگوید
برای شیر خواره اصغر تو
عالم فدای تو این دل برای تو
پر می زنه دلم به کربلای تو
حسین بن علی حسین بن علی
دو چشم باغبان ریزد ستاره
به یاد لاله های پر پر تو
نمی دانم چرا ساقی نموده
پر از اندوه و ماتم ساغر تو
تمام لاله ها گردیده پر
علمدار و علی اکبر تو
رباب خسته لالایی بگوید
برای شیر خواره اصغر تو
ز داغ اکبرت لب تشنه اصغرت
جگرم می سوزه به یاد حنجرت
به قربون چشات خال روی لبات
الهی من بشم فدای خاک پات
کاربر فعال
اي كاش اين غزل و غمش ابتدا نداشت
جغرافيا براي زمين كربلا نداشت
اين شعر داغ زد به دلم تا نوشته شد
اين بيت ها مرا به چه رنجي كه وا نداشت
فرمان رسيده بود كماندار را و بعد
تير از كمان رها شد و طفلي كه نا نداشت
قصد پسر نمود و به قلب پدر نشست
تيري كه قدر يك سر سوزن خطا نداشت
اكنون حسين مانده كه ديگر به پيكرش
جايي براي بوسه ي شمشيرها نداشت
بر سينه اش نشست و خنجر كشيد و ... نه!
ديگر غزل تحمل اين صحنه را نداشت
اين جنگ و سرنوشت غريبش چه آشناست
قرآن دوباره جز به سر نيزه جا نداشت
تنها سه سال آه سه سال عمر كرده بود
اما كسي به سن كمش اعتنا نداشت
با چشمهاي كوچك خود ديد آنچه را
گرگ درنده هم به شكارش روا نداشت
پايان گرفت جنگ و به آخر رسيد ... نه!
اين قصه از شروع خودش انتها نداشت
کاربر فعال
هرگز کسی چون من تن بی سر نبوسید
بوسیدم آن جائی که پیغمبر نبوسید
حیدر نبوسید، زهرا نبوسید
حتّی نسیم صحرا نبوسید
وقتی که در دریای خون زینب شنا کرد
لب را به رگهای برادر آشنا کرد
گفت ای برادر، کو رأس پاکت
بینم چه سان من، غلطان به خاکت
این سر که ریزد از لبش شَهد حلاوت
فردا به نوک نی کند قرآن تلاوت
با این که این سر، مشکوه نور است
مهمان سرایش، کُنج تنور است
کاربر فعال
طبع ميخواهد که وصف زينب کبرى کند
ليک، قطره کى تواند صحبت از دريا کند؟
توسن طبعم در اينجا پاى در گل مانده است
مرغ بيپر چون سفر بر عرصه عنقا کند؟
نطق گويا عاجز است از شرح و ذکر وصف او
کى تواند خامه مدح آن ملکسيما کند؟
جد پاکش مصطفي، باب کبارش مرتضاست
مادرش زهرا که مدحش ايزد يکتا کند
چون حسين و چون حسن دارد برادر، هر يکي
ناز بر موسى بن عمران، فخر بر عيسى کند
در شهامت بود وارث بر على مرتضي
همت والاى او تفسير " کرمنا " کند
دختر زهرا که در حجب و حيا و عصمتش
نقش مادر را به خوبى در جهان ايفا کند
در شجاعت چون حسين و در صبورى چون حسن
در عبادت پيروى از مادرش زهرا کند
در درياى عفاف و گوهر گنجحياست
عفتش ياد از حياى مريم عذرا کند
گاه در آغوش گيرد اصغر لب تشنه را
تا بخوابد آب را در خواب خود رؤيا کند
گاه دلدارى دهد بر مادران سوکوار
گاه دلجوئى ز آل و عترت طاها کند
گاه آيد بر سر نعش برادر از خيم
از ته دل ناله و فرياد و وا ويلا کند
گاه هم گيرد ز دست دختران بيپناه
از خيام سوخته رو جانب صحرا کند
کيست چون زينب کسى کو در ديار کربلا
ناله جانسوز او تاثير در دلها کند؟
کيست چون زينب که با يک جلوه از نور رخش
رخنهها در قلب موسي، در دل سينا کند؟
کيست چون زينب که در راه رواج دين حق
مو به مو برنامه دين خدا اجرا کند؟
کيست چون زينب کسى کو در ره دين خدا
در جهان دار و ندار خويشتن اهدا کند؟
کيست چون زينب کسى کو با اسيرى خودش
خون پاک کشتگان کربلا احيا کند؟
کيست چون زينب که با تدبير مظلومهاش
دشمن پست و زبون را تا ابد رسوا کند؟
کيست چون زينب کسى کو در ميان دشمنان
چون على مرتضى در نطق خود غوغا کند؟
کيست چون زينب که در بزم يزيد بيحياء
خطبهاى ايراد کرده محشرى برپا کند؟
کيست چون زينب که او با يک کلام آتشين
تنگ و تاريک اين جهان در ديده اعداء کند؟
دختر شير خدا بود و خودش هم شير بود
کس نديده شير را کز روبهان پروا کند
در جهان املاء دين را کرده انشاء مو به مو
کيست چون زينب که اين املاء را انشاء کند؟
پيروى بايد کند از دخت زهرا و علي
هر که ميخواهد که راه دين حق پيدا کند
روز محشر گر به شکوه لب گشايد بيگمان
محشرى ديگر بپا در محشر کبرا کند
دشمنانش در سقر سوزند در نار غضب
دوستانش هم مقر در سايه طوبا کند
اى "رسولي" غم مدار از گيرودار روز حشر
دختر زهرا اگر از راه لطف ايما کند
کاربر فعال
کاروان تا به در شهر رسید
لحظه ها تلخ تر از زهر رسید
کوفیان هلهله برپا کردند
خون دل عترت زهرا کردند
دیده ها خیره به زنها شده بود
زینب غمزده تنها شده بود
کوفه غرق شعف و غوغا بود
خواهر غمزده ای تنها بود
گوئیا موسم مهمانی بود
کوچه در کوچه چراغانی بود
آل عصمت همه تن ، درد وعزا
کوفیان کرده بپا هلهله ها
دیده اهل حرم بارانی
قلب هاشان همگی طوفانی
دست شان بسته به یکدیگر بود
چشم شان خیره به نی وآن سر بود
گرد طفلان فغان سر داده
کوفیان شاد همه استاده
سینه هاشان همه لبریز از غم
دست هاشان همه در بند ستم
گریه هاشان همه پی در پی بود
چشم شان خیره به روی نی بود
طبل شادی زده شد چون هر جا
حرم از فرط غم افتاد ز پا
آن ملاقات رود کی از یاد
دختر فاطمه و ابن زیاد؟
تا که در مجلس او پای نهاد
در دل خویش فغانها سر داد
بین اطفال پریشان بنشست
شیشه صبر وی از غصه شکست
تا و را دید چنین ابن زیاد
گشت مقهور و در طعنه بگشاد
طعنه بر دختر زهرا می زد
بیشتر زخم به دلها می زد
طعنه زینب چو زدشمن بشنید
بر سرش ناله و فریاد کشید
کآنچه دیدم ز خدا زیبا بود
لحظه در لحظه خدا با ما بود
زین جنایت تو کنون شاد مباش
نمکی بیش بر این زخم مپاش
بر سرش داد زد ای خصم خدا
که نمودی به حسین جور وجفا
به چه جرمی تو حسین را کشتی
غرقه در خون تن او آغشتی
او بود میر جوانان بهشت
او بود سرور مردان بهشت
پاره جان رسول الله است
چون علی،حسین، ثار الله است
در دل دخت علی، بزم عزاست
مانده دلها همه در کرببلاست
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)