مسائل متفرقه امر به معروف و نهى از منكر
س 1101 : خواهرم مدتى است با مردى ازدواج كرده كه نماز نمىخواند و چون هميشه در جمع ما حضور دارد، مجبور به صحبت و معاشرت با وى هستم و گاهى بنا به درخواست خودش او را در بعضى از كارها كمك مىكنم، سؤال من اين است كه آيا شرعا براى من سخن گفتن با وى و معاشرت و يارى كردن او جايز است؟ و نسبت به او چه تكليفى دارم؟
ج: بر شما به جز مداومت بر امر او به معروف و نهى وى از منكر، در صورت تحقق شرائط آن چيزى واجب نيست، و معاشرت و يارى كردن او اگر سبب تشويق بيشتر او بر ترك نماز نباشد، اشكال ندارد.
س 1102 : آيا رفت و آمد و معاشرت علماى اعلام با ظالمين و سلاطين جور اگر باعث كاهش ظلمشان شود، جايز است يا خير؟
ج: اگر براى عالم در اين موارد ثابت شود كه ارتباط او با ظالم منجر به منع ظلم او مىشود و در نهى وى از منكر مؤثر است و يا مسئله مهمى مستلزم اهتمام و پيگيرى آن نزد ظالم باشد، اشكال ندارد.
س 1103 : چند سالى است كه ازدواج كردهام و به مسائل شرعى و امور دينى اهميت فراوانى مىدهم و مقلد امام راحل «قدس سره» هستم، ولى متاسفانه همسرم به مسائل دينى اهميت چندانى نمىدهد، گاهى بعد از مشاجره لفظى، يك بار نماز مىخواند ولى باز دوباره ترك مىكند و اين رفتار او مرا بسيار رنج مىدهد، وظيفه من در برابر او چيست؟
ج: وظيفه شما فراهم نمودن زمينه اصلاح او به هر وسيله ممكن است، و بايد از هرگونه خشونت كه حاكى از بداخلاقى و ناسازگارى شما باشد خوددارى كنيد، و اطمينان داشته باشيد كه شركت در مجالس دينى و رفت و آمد با خانوادههاى متديّن تأثير بسيار زيادى در اصلاح او دارد.
س 1104 : اگر مرد مسلمانى با استناد به قرائنى اطلاع پيدا كند كه همسرش با اينكه چندين فرزند دارد، بطور پنهانى مرتكب اعمال خلاف عفت مىشود، ولى دليل شرعى براى اثبات آن مثل شاهدى كه حاضر به شهادت دادن باشد، در اختيار ندارد، با توجه به اينكه فرزندان او تحت تربيت چنين زنى هستند، رفتار وى با او چگونه بايد باشد؟ در صورت شناسائى فرد يا افرادى كه مرتكب اين عمل شنيع و مخالف احكام الهى شدهاند، با توجه به اينكه ادلّه قابل ارائه به دادگاه شرعى عليهشان وجود ندارد، چگونه بايد با آنان برخورد كرد؟
ج: واجب است از سوء ظن و استناد به قرائن و شواهد ظنى اجتناب شود، و در صورت احراز ارتكاب فعلى كه شرعاً حرام است، جلوگيرى از آن از طريق تذكر و نصيحت و نهى از منكر واجب است، و اگر نهى از منكر موثر نباشد، در صورت وجود دلايل اثبات كننده، مىتوان به مراجع قضائى صلاحيتدار مراجعه كرد.
س 1105 : آيا دختر مىتواند پسر جوانى را راهنمائى كرده و با رعايت موازين اسلامى به او در درس و غير آن كمك كند؟
ج: در فرض سؤال اشكال ندارد، ولى بايد از فريب و وسوسههاى شيطانى جدا ً پرهيز شود، و احكام شرع در اين رابطه مانند خلوت نكردن با اجنبى مراعات گردد.
س 1106 : اگر كاركنان ادارات و مؤسسات در محل كار خود ارتكاب تخلفات ادارى و شرعى را توسط مس ؤولين مافوق مشاهده كنند، چه وظيفهاى دارند؟ اگر كارمندى خوف داشته باشد كه در صورت مبادرت به نهى از منكر ضررى از طرف مسئولين بالاتر متوجه او شود، آيا تكليف از او ساقط مىشود؟
ج: اگر شرائط امر به معروف و نهى از منكر وجود داشته باشد، بايد امر به معروف و نهى از منكر كنند، در غير اين صورت تكليفى در آن مورد ندارند، همچنين با وجود خوف از ضرر هم تكليف از آنان ساقط مىشود، اين حكم در مواردى است كه حكومت اسلامى حاكم نباشد، ولى با وجود حكومت اسلامى كه اهتمام به اجراى اين فريضه الهى دارد، بر كسى كه قادر بر امر به معروف و نهى از منكر نيست، واجب است نهادهاى مربوطه را كه از طرف حكومت براى اين كار اختصاص يافتهاند، مطلع نمايد و تا كنده شدن ريشههاى فاسد كه فساد آور هم هستند، موضوع را پيگيرى كند.
س 1107 : اگر در يكى از ادارههاى دولتى اختلاس از بيت المال صورت بگيرد و اين اختلاس استمرار داشته باشد و شخصى اين توانائى را در خود ببيند كه اگر مسؤوليت آن اداره را بر عهده بگيرد، مىتواند اين وضع را اصلاح كند، و اين كار هم فقط از طريق دادن رشوه به يكى از كسانى كه مسئول آن هستند امكانپذير است، آيا دادن رشوه براى جلوگيرى از اختلاس در بيتالمال، كه در حقيقت دفع افسد به فاسد است، جايز است يا خير؟
ج: وظيفه اشخاصى كه از تخلفات قانونى مطلع مىشوند، نهى از منكر با رعايت شرائط و ضوابط شرعى آن است، و توسل به رشوه و راههاى غيرقانونى براى هر عملى هر چند به منظور جلوگيرى از فساد، جايز نيست، بله با فرض وقوع چنين عمل خلاف شرع و قانون در كشورى كه نظام اسلامى بر آن حاكم است، وظيفه مردم به مجرد عجز شخصى از امر به معروف و نهى از منكر ساقط نمىشود، بلكه واجب است به نهادهاى مربوط اطلاع داده و موضوع را پيگيرى نمايند.
س 1108 : آيا منكرات امور نسبى هستند تا با مقايسه محيط دانشگاه مثلا با محيطهاى بدتر از آن، نهى از منكر نسبت به بعضى از منكرات ترك شود و جلوى آن به دليل اينكه نسبت به ساير منكرات حرام و منكر محسوب نمىشود، گرفته نشود؟
ج: منكرات از اين جهت كه منكر هستند، فرقى بين آنها نيست ولى در عين حال ممكن است بعضى از آنها در مقايسه با منكرات ديگر داراى حرمت شديدترى باشد، بهرحال نهى از منكر براى كسى كه شرائط آن را احراز كرده يك وظيفه شرعى است و ترك آن جايز نيست، و در اين حكم بين منكرات و محيطهاى دانشگاهى و غير دانشگاهى تفاوتى وجود ندارد.
س 1109 : مشروبات الكلى كه در حوزههاى مأموريتى متخصصين بيگانه كه گاهى در بعضى از مؤسسات كشور اسلامى كار مىكنند يافت مىشود و آن را در منازل يا محل اختصاصى سكونت خود تناول مىكنند، چه حكمى دارد؟ و همچنين آماده كردن گوشت خوك و خوردن آن توسط آنان چه حكمى دارد؟ و نيز ارتكاب اعمال منافى عفت و ارزشهاى حاكم بر مردم، توسط آنان داراى چه حكمى است؟ مس ؤولين كارخانهها و اشخاصى كه با آنان در ارتباط هستند چه تكليفى دارند؟ بعد از اعلام به مسئولين كارخانهها و نهادهاى مربوطه در آن استان، اگر هيچگونه اقدامى انجام ندهند، تكليف چيست؟
ج: بر مس ؤولين مربوطه واجب است كه به آنان دستور دهند كه از تظاهر به امورى مثل شرابخوارى، خوردن گوشتهاى حرام خوددارى كنند و آنان را از خوردن علنى آنها منع نمايند. ولى امورى كه با عفت عمومى منافات دارد به هيچ وجه نبايد به آنان اجازه انجام آن داده شود، به هر حال بايد از طرف مسئولين مربوطه تدابير مناسبى در اين باره اتخاذ شود.
س 1110 : بعضى از برادران براى امر به معروف و نهى از منكر و نصيحت و ارشاد به مكانهايى مىروند كه ممكن است زنان بى حجاب در آنجا حضور داشته باشند، آيا از آنجا كه براى امر به معروف به آنجا رفتهاند، نگاه كردن به زنهاى بى حجاب براى آنان جايز است؟
ج: نگاه اول اگر بدون قصد باشد اشكال ندارد ولى نگاه عمدى به غير از صورت و كف دو دست جايز نيست هر چند به قصد امر به معروف باشد.
س 1111 : وظيفه جوانان مؤمن در دانشگاههاى مختلط در برابر مفاسدى كه در بعضى از آن مكانها مشاهده مىكنند، چيست؟
ج: بر آنان واجب است كه - ضمن دورى جستن از ابتلا به مفاسد - در صورت تمكّن و تحقق شرا يط امر به معروف و نهى از منكر مبادرت به انجام اين فريضه كنند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)