دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

در عشق شکسته بسته دانی چونم

لب بسته و دل شکسته دانی چونم

تو مجلس می نشانده دانم چونی

من غرقهٔ خون نشسته دانی چونم

[sorna]

چون پای غم ار ز مجلست بیرونم

از دست غمت چو می در آب و خونم

تو مجلس می نشانده دانم چونی

من غرقه خون نشسته دانی چونم

[sorna]

بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم

یا هیچ گنه نعوذبالله کردم

از جرم نکرده توبه صد ره کردم

چون توبه قبول نیست کوته کردم

[sorna]

کشتند مرا کز تو پاکنده شوم

غم نیست اگر بر درت افکنده شوم

تو چشمهٔ حیوانی و من ماهی خضر

هرگه که به تو باز رسم زنده شوم

[sorna]

دل دل طلبید از پی ره دلجویم

بدرود کنان کرد گذر در کویم

گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن

بنگر که من آه آه و دل دل گویم

[sorna]

خورشیدی و نیلوفر نازنده منم

تن غرقه به اشک در شکرخنده منم

رخ زرد و کبود تن سرافکنده منم

شب مرده ز غم، روز به تو زنده منم

[sorna]

نونو غم آن راحت جان من دارم

جوجو جانی در این جهان من دارم

نازی که جهان بسوزد آن او دارد

آهی که فلک بدرد آن من دارم

[sorna]

از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم

وز جرعهٔ جام پراکنده‌ترم

گرچه ز شبه دل تو آزادتر است

از لعل نگین تو تو را بنده‌ترم

[sorna]

چون سایه اگر باز به کنجی تازم

همسایهٔ من سایه نبیند بازم


ور سایه ز من کم کند آن طنازم

از سایهٔ خود هم نفسی بر سازم

[sorna]

غمخوار توام غمان من من دانم

خون‌خوار منی زیان من من دانم

تو ساز جفا داری و من سوز وفا

آن تو تو دانی، آن من من دانم