اشعار محرم

[R A H A]

لب تشنگان خيمه خورشيد
شوري به اشك مي دهد آواي ياحسين(ع)
امشب شب دعا، شب پرواز تا حسين(ع)
امشب كه ميهمان گل و نور مي كند
لب تشنگان خيمه خورشيد را حسين(ع)
نجواي زينب است در آشوب اشك ها
با پاره هاي آن تن تبدار با حسين(ع)
مي گفت نيزه ها مگر از ياد برده اند
جاري است در وجود تو خون خدا، حسين(ع)
اين سو كبود مي شود از درد، گونه ها
آن سوي دشت زير سم اسب ها حسين(ع)
اين سو كبوتران حرم، تشنه و اسير
آن سو وداع زينب بي يار، با حسين(ع)
فردا، خراب خطبه تقدير كوفه ها
فردا، شكوه جاري فريادها، حسين(ع)
فردا كه روح تازه به پرواز مي دهند
پروانه هاي سوخته در كربلا، حسين(ع)
محبوبه برزم آرا

[R A H A]

در مسیر عشق

سوی دشت کربلا

چون که بگذشتم از کنار تنگه مرصاد

چشم های خسته ام را

لحظه ای بستم و چون بستم

بدیدم ناگهان

صد هزاران

صد هزاران عاشق دیوانه را

که به تن

تن پوش خاکی داشتند

و به سر سربند عشق

عشق زهرا

عشق فرزندش حسین

سوی من می آمدند

گرد و خاک خستگی

خستگی از زندگی

بر تمام صورت زیبایشان بنشسته بود

پایشان زخمی دستشان خونی لبالب تشنه لب

سوی من می آمدند

با خجالت

سر به زیر انداختم من

ناگهان آمد صدایی

از گلوی صد هزاران

پر طنین و پر صلابت

گفت بر من

ای مسافر ای مسافر

با تو هستم

ای که هستی راهی رود فرات

ای که هستی راهی قبر حسین

سر بلند کن

عاشقانش را ببین

زخم هامان را ببین

تشنگیمان را ببین

جسم های بی سر ما را ببین

ای مسافر

ای که هستی راهی قبر حسین

سر به بالا آور و ما را ببین

بر لبان خشکمان

لبخند شادی را ببین

چون به عشق فتح باب عشق

جان را باختیم

ما همه شادیم اینک

شاد و سرمستیم اینک

چون که راه عشق را

سیل خون ما

بگشوده است

راه عشقی را که اکنون

تو مسافر گشته ای

ای مسافر

ای که هستی زائر قبر حسین

ما تمنا میکنیم

از تو خواهش میکنیم

کوله پشتی هایمان بردار با خود حمل کن

در کنار قبر مولامان ز ما هم یاد کن

[R A H A]

آن روز که آهنگ سفر داشت حسین (ع)
از راز شهادتش خبر داشت حسین (ع)
از بهر سرودن یکی قطعة سرخ
هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین (ع)
(زنده یاد سید حسن حسینی )

[R A H A]

دشمنان نقشه کشیدند و تفکر کردند
تا مرا در بدر و غرق تأثر کردند

کی گذارم که شود نقشة آنان عملی
گرچه بسیار درین باره تدبر کردند

می‌کنم زیر و زبر دولت پوشالیشان
تا که بر عکس شود آنچه تصور کردند

من سفیرم که فرستاده مرا ثار الله
از ره جهل به من فخر و تکبر کردند

گفتة ما، همه احکام خدا بود و رسول
حرق حق را نشنیدند و، تمسخر کردند

میهمان را که به زنجیر گران می‌بندد؟
شامیان خوب پذیرائی در خور کردند

چونکه غربت زده و خاک نشینم دیدند
با زر و زیور شان، ناز و تفاخر کردند

پیش چشم من غارت زده، همسالانم
زینت گوش خود آویزه ای از در کردند

آستین کرده ام از شرم، حجاب رویم
پیش آنانکه به سر، معجر و چادر کردند

دست در دست پدر، گشته تماشاگر من
چشمم از غصه، پر از اشک تحسر کردند

لحظه ای داغ عزیزان، نرود از یادم
خوب، از غصه دل کوچک من پر کردند

همه آسوده بخفتند به کاشانه خویش
بستر از خاکم و، بالین من آجر کردند

ای خوش آنانکه (حسان) یار عدالت گشتند
یا به اهل ستم اظهار تنفر کردند

[R A H A]

حسين جان شيعه ات همواره آقاست
مقام نوکر از ارباب پيداست
نشستن در حريم روضه هايت
تمام دلخوشي ما به دنياست
اگر روزي بدون تو بيايد
براي ما همان روز مباداست
کمي از رنگ و بوي تو گرفتن
خدا داند تمام همت ماست
نشاط ما پس از پايان روضه
نشاني قبول اين تولي ست
بهشتي که خدا وصفش نموده
براي عاشقان تو همين جاست
تو ذره ذره در جانم نشستي
که اينگونه دلم سوي تو برخاست
خوشم امروز مهمان تو هستم
زمان ميزباني تو فرداست
خدا را شکر با تو آشناييم
جدايي از غم تو رنج عظماست

[R A H A]

آفرینش ز غبار قدم توست حسین (ع)

آسمان سایه نشین علم توست حسین (ع)
هر کجا عشق و کمال و عظمت دایره بست
مرکز دایره نوک قلم توست حسین(ع)
کعبه و حل و حرم حجر و حطیم رکن و مقام
صفه ای از حرم محترم توست حسین (ع)
اشک روز و شب ما وقف تو ای کشته عشق
گریه گر هست سزاوار غم توست حسین (ع)
من نگریم به عزایت که بهشتم بدهند
گر بهشتم بدهند از کرم توست حسین (ع)
سفر عشق بنازم که در این راه خطیر
طفل ششماهه تو همقدم توست حسین (ع)
کمرت بعد ابوالفضل دگر راست نشد
شاهدم اشک تو و قد خم توست حسین (ع)

[R A H A]

دل، پشتِ حصار حَرَمت خسته ترین است
در سایه دیوار تو بنشسته ترین است

بگشا گِره از بال فرو بسته پرواز

کاین خیل کبوتر به تو دل بسته ترین است

سازی است شکسته، دلِ آیینه تباران
بنواخته ای آنچه که بشکسته ترین است

زنجیر غلامان تو تا نوحه گری کرد
چشمان به خون تر شده سر دسته ترین است

عمری است که در دیده ما شور فُرات است
تا دیده به تاریخ تو پیوسته ترین است

پیشانی عُشّاق تو را مِهر تو مُهر است
این نقش جبینی است که برجسته ترین است

نذرت چه کُنم؟ غیر نَفَس های بریده تا هست
تاهست در اندوه تو بگسسته ترین است

مجتبی طهمورثی

[R A H A]

برای سائلِ شاعر، حسینی و حسنی
چگونه از تو نگویم؟ تو بهترین سخنی!

چه دلبری! به همه آنقدَر نظر داری
که هر که آمده گفته فقط برای منی!

به چشم روشنی من شمیمی ازحرمت
بیاور از کرمت ای که پاره پیرهنی

مرا به کرببلا می بری یقین دارم
دل مرا تو ـ به فرقت قسم ـ نمی شکنی

محرم است خداحافظ ای سرودِ سرور*
محرم است سلام ای طنین سینه زنی...

[R A H A]

کربلا ای صاحب صحرای عشق............... کربلا ای دفتر معنای عشق

کربلا ای مکتب شاگرد دل............... کربلا ای خالق انشای عشق

تشنه لب سالار را مدفن تویی ............... در تو انجامیده یک هیجای عشق

در تو غلتیده به خون مولا حسین .............. اکبرش قربانی منای عشق

کاکل اکبر به خون آغشته شد............... پر به اوج غم گشود ای وای عشق

اصغرش قربانی راه نماز ............... گردن نازش بشد کالای عشق

حضرت زهرا به وقت کودکی............... با نمازش می کند لالای عشق

با همین سبک روان در کربلا ................. می کند مولای ما آوای عشق

در نماز ظهر عاشورا حسین ............... می زند بر دین خود امضای عشق

ظهر عاشورا چنان بر پا شده ............... می نویسد خامه ، عاشورای عشق

اکبر نو رس جوان را می فرست ............... سوی میدان بلا لیلای عشق

نوحی از بهر صفای عاشقی ............... دم زند از عرصه سودای عشق

[R A H A]

هر وقت كه من آب مى خورم دلم ميره كرب و بلا
ميگم حسين كى ميرسه به ضريحت لباى ما
پيرن مشكيه منو مادر تو دوخته برام
دعوت شدم به هيئتت فقط بگم تورو مى خوام

حسين عزيز فاطمه

يه روز ميام به كربلا هستيمو من مى دم برات
با يه دل شكسته و رنگ همون خال سياه
ميون بين الحرمين غرق تماشات ميمونم
من به كجا نگاه كنم نمى دونم نمى دونم

حسين عزيز فاطمه

هزار تا خورشيد و قمر اگه بهاى جون باشه
جونمو من براى كسى جز تو فدا نمى كنم
مهربونى كه عمريه منو تحمل مى كنى
من به تو وفا نمى كنم به تو وفا نمى كنم

حسين عزيز فاطمه

خودت آقا خوب مى دونى به آخر رسيدم
ولى بازم عاشقتم تورو رها نمى كنم
اگه به دورم قفس درو بروم بسته شده
ولى دل كوچيكمو از تو جدا نمى كنم

حسين عزيز فاطمه