مصاحبه با قرآن

[tina]

درگیری میان حق و باطل

در نتیجه دعوت ایشان، کشمکش و درگیری میان حق و باطل آغاز گردید. عده ای از مردم به آن حضرت (ص) ایمان آوردند. ولی بیشتر و اکثریت مردم ایشان را تکذیب نموده، از پذیرش و قبول رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) انکار ورزیدند، که دلیل اصلی کفر و انکار مشرکین ، پیروی خواهشات نفسانی بود.




زیرا آنان ، هر حقی را بر خلاف هوای نفسشان میبود، نذیرفته و آماده قبول آن نبودند: (آل عمران 184)-(انعام 33 – 34 – 57 – 66- 147)-(یونس 41)-(حج 42)-(عنکبوت 18)- (فرقان 11)-(فاطر 4 – 25)





ابو لهب در برابرشان سخت مخالفت نمود، که در مورد او ، خداوند فرمود:
« تبت یدا ابی لهب و تب. ما أغنی عنه ماله و ما کسب. سیصلی نارا" ذات لهب. و أمرأته حمالة الحطب. فی جیدها حبل من مسد . »

(اللهب: 1 تا 5)

« بریده باد دو دست ابولهب. و مرگ بر او باد . دارائی او و آنچه اندوخت، سودش نکرد. بزودی در آتش پرزبانه درآید . و زنش ، آن هیمه کش ( آتش افروز ) . بر گردنش طنابی از لیف خرماست. »

[tina]

مخالفت مشرکین با رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم)


و اعتراضات کسترده شان:

کفار و مشرکین در برابر آن حضرت ( صلی الله علیه و آله و سلم) جبهه مخالفی را ایجاد کردند: (فرقان 31)




ایشان را مورد تمسخر و استهزاء قرار دادند: (انعام 10)-(حجر95)-(انبیاء 36)-(فرقان 41)-(صافات 12 تا 14)


مرا افسانه های پیشینیان گفتند : (انعام 25)-(نحل 24)-(فرقان 5)
و بی مورد استدلال و دلیل تراشی کردند: (هود 19)-(یونس 2)-(طه 133)-(فرقان 21)


اعتراضها و تهمت های بیشمار زدند: (آل عمران 184)-(انعام 57- 147) (یونس 41)-(حج 42)-(فاطر 4(


به ایشان جادوگر گفتند: (یونس 2)-(هود 7)-(انبیاء 3)-(ص 4)-(مدثر 24)
شاعر گفتند: (انبیاء 5)-(یس 69)-(طور 30)-(حاقة 41)
دیوانه گفتند: (اعراف 184)-(حجر 6)-(طور 29)-(قلم 2 - 51)-(تکویر 22)
جادو شده گفتند: (بنی اسرائیل 47)-(فرقان 8)
کاهن گفتند: (طور 29)-(حاقة 42)
تهمت سخن ساختن ، زدند: (حاقة 44)
با ابتر ( بدون فرزند ) گفتن طعنه زدند: (کوثر 3)
به او خوش باور و دهن بین گفتند: (توبه 61)




از شدت مخالفت گفتند:
هیچ سخن و کلام خدا و غیره بر او نازل نشده، بلکه همه این مطالب ایجاد کرده و ساخته خود اوست: (هود 13)-(نحل 101)-(فرقان 4)-(سجده 3)-(احقاف 8)

[tina]

من پاسخ تمام این اتهامات و انتقادها را فورا" داده ام: (اعراف 184)-(یس 69)-(طور 29)-(حاقة 41)

کفار مکه از ایشان معجزاتی عجیب و شگفت طلبیده و گفتند: « ما هرگز به تو ایمان نمی آوریم تا اینکه چشمه جوشانی از این سرزمین خشک و سوزان برای ما خارج سازی ، یا باغی از نخل و انگور از آن تو باشد، و نهرها در لابه لای آن جاری کنی، یا قطعات سنگهای آسمان را ( آنچنان که میپنداری) بر سر ما فرود آوری. یا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بیاوری، یا برای تو خانه ای پر نقش و نگار از طلا باشد. یا به آسمان بالاروی. حتی اگر به آسمان روی ، ایمان نمی آوریم، مگر اینکه نامه ای برما فرود آوری که آن را بخوانیم .

بگو منزه است پروردگارم ( از این سخن بی معنی!) مگر من جز انسانی فرستاده خدا هستم؟»

(بنی اسرائیل 90 تا 93)

[tina]

مخالفین ، برای شنیدن و درک دعوت هیچگونه آمادگی نداشتند. بلکه درهنگام شنیدن آیات ، سر و صدا و درگیری ایجاد میکردند، تا در آن فضای هیجان انگیز و پر شور و شر ، زمینه ای برای فهم و اندیشه میسر نگردد.



آنان با این حربه و شرارت ، میخواستند مردم را درجبهه خود حفظ نمایند: (حم سجده 26(



گاهی به گونه ای طنز گونه از ایشان میپرسیدند که قیامت چه وقت فرا میرسد: (اعراف 187)-(احزاب 63)-(نازعات 42)



گاهی به گونه ای طنز گونه دعا میکردند که :« خدایا ! اگر او پیامبر راستین است، از نزد تو آمده ، پس برما از آسمان سنگ بباران یا عذابی دردناک برما بیاور. ( انفعال 32)



گاهی اعتراض میکردند که چرا بر این پیامبر گنجی فرود نمی آید: ( هود 12)



گاهی گفته میشد که : همراه او فرشته ای به نظر نمیرسد. (هود 12)



زمانی برای مدتی وحی الهی قطع شد و کفار شهرت دادند که: پروردگارت از تو ناراضی شده و تورا بی یار و یاور گذاشته است: (ضحی 1 تا 3)



در این طوفان جهالت ها و نادانی ها و بی عدالتی ها ، پیامبر ( صلی الله علیه و آله وسلم) از مقابل با بدزبانی های شان خودداری میورزید . و وظیفه اظهار حق را ادا نموده و از مردم بداخلاق اعراض میفرمود: (اعراف 199)



ایشان سخت اشتیاق داشتند که همه مردم به ایشان ایمان آورده و هدایت یابند . از این رو همواره اندوهگین و محزون به نظرمیرسیدند: (انعام 33)-(کهف 6)-(نحل 127)-(نمل 70)-(شعراء 3)

[tina]

من در برابر تبلیغات کفار، برای روشن کردن شخصیت آن حضرت ( صلی الله علیه و آله و سلم ) ایشان را با القاب بسیاری نوازش دادم تا مردم در مورد
ایشان ، اندیشه و تصور درستی داشته باشند.





من بیان کردم که محمد ( صلی الله علیه وآله و سلم) بنده خداست: (بنی اسرائیل 1)-(کهف 1)-(حدید9)-(نجم 10)-(جن 19)






رسول و پیامبر الهی است: (آل عمران 68 و 164)-(مائده 67)-(اعراف 157 و 158)-(توبه 73)-(فتح 29)-(حشر 7)-(ممتحنه 12)-(تحریم 1)





نذیر و بیم دهنده است: (بقره 119)-(مائده 19)-(اعراف 188)-(سبا 28)-(فاطر 24)
بشیر و مژده دهنده است: (بقره 119)-(مائده 19)-(اعراف 188)-(سبا 28)-(فاطر 24)


احمد است: (صف 6)
مُبَشِّر (مژده ذهنده – خوش خبری دهنده): (بنی اسرائیل 105)-(فرقان 56)-(احزاب 64)-(فتح 9)




مُذَکِّر (یاد دهانی کننده دین):(غاشیة 21)
مَنذِر (آگاه کننده):(رعد 7)




داعِی الی الله (به سوی خدا دعوت کننده):(احزاب 46)
المُزمِّل (جامه به خود پیچیده): (مزمل 1)


المُدَّثِّر: (مدثر 1)
خاتم النبیین (آخرین پیامبران): (احزاب 40)




هادی (راهنما): (شوری 52)
رحمةٌ للعالمین (رحمت برای تمام جهانیان):(انبیاء 107)




چراغ روشن هدایت: (احزاب 46)
گواه حق: (بقره 143)-(نساء 41)-(نحل 89)- (حج 78)




خیر خواه و غمگسار:(توبه 128)
رئوف برای مسلمانان (مشفق و مهربان): (توبه 128)
و رحیم است:(توبه 128)

[tina]

دعوت ایشان ، آهسته و آهسته عربها را تحت تأثیر می آورد و بدین وسیله جبهه اسلامی تقویت می شد و جبهه کفر تضعیف می گردید: (رعد 41)-(انبایء 144)



با آن هم باطل پرستان سخت کار می کردند.
آنان برای برگرداندن مردم از پذیرش دعوت حق، جبهه فنون لطیفه را باز کردند – آنان وسایل دلگرم کننده و ساز و برگ تفریح و عیش و عشرت و تماشا را فراهم آورده و به بیان و حکایت داستانهای افسانوی و دلچسب آغاز کردند: (لقمان 6)




کافران تلاش داشتند به گونه ای با آن حضرت ، طرح نیرنگ ریخته و برای عقد پیمان سازش می کوشیدند و می گفتند: ( به جای این قرآن ، قرآن دیگری بیاور و یا آن را به گونه ای که ما آرزو داریم، ترسیم کنید) و تبدیل نمایید.



روی همین درخواست ایشان بود که خداوند به پیامبر خویش فرمود: « به آن مردم بگو: من حق ندارم که آن را از پیش خود تغییر دهم ، فقط از چیزی که بر من وحی می شود، پیروی می کنم . من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از مجازات روز بزرگ (قیامت) می ترسم»: (یونس 15)

[tina]

سپس خداوند برای استوار نگه داشتن گامهای پیامبر خویش در برابر این نیرنگ بازی های کفار، و راهیی شان از دامها آنان ، راهنمایی هایی صادر فرموده، و برای حفظ شان از سوی خویش ، اطمینان کامل می دهد: (هود 112 و 113)-(بنی اسرائیل 74 و 75)


اهل کتاب – یهود و نصاری- نیز ایشان را تکذیب نمو ده ، با ایشان مخالفت ورزیدند ، در حالی که از حقانیت شان آگاه بودند: (بقره 89 و 109 و 144 و 146)-(آل عمران 86 و 99)-(انعام114)-(رعد 43)



در انگیزه انکار ایشان حسد و کینه توزی و هوای نفس شامل بود: (بقره 89 و 109)-(آل عمران 19)-(نساء 54)-(قصص 50)

[tina]

آزار و اذیت دادن ایشان

کافران مکه عرصه زندگی را بر آن حضرت و یارانشان تنگ نموده و آزار و اذیت بسیاری به ایشان رسانیدند: (اعراف 188)-(توبه 61)



مسلمانان بسیار ناتوان و بی سروسامان بوده و در محاصره دشمن قرار داشتند: (انفال 22)

[tina]

واقعه ی معراج

یکی از مهمترین حوادث زندگی ایشان ، واقعه معراج است.
در این واقعه ، خداوند پیامبر خویش را شبانه از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد، و در این جریان نشانه های ویژه ای را نیز مشاهده کردند: (بنی اسرائیل 1)

[tina]

هجرت

کفار مکه ، برای کشتن یا زندان و یا تبعید ایشان برنامه ریزی کردند:(انفال 23)


که در نتیجه آن ، ایشان مجبور شدند، به گونه ای پنهانی از مکه هجرت گزینند: (بنی اسرائیل 50)- (توبه 13 و 40)


در هنگام هجرت، یکی از اصحاب شان شرف همراهی شان را داشت. کفار در تعقیب ایشان بودند و آن حضرت به غاری (غار ثور) پنهان شدند.دشمنان اسلام ، کاملا" به نزدیکی غار رسیدند، چنانکه صدای پای شان به گونه ای درست شنیده می شد. در این موقعیت حساس یارشان پریشان می شود و آن حضرت برای آرامش خاطرش می فرماید: «اندوهگین مباش که خداوند با ماست»: (توبه 40)


با تأییدات الهی ایشان به سلامتی به یثرب (مدینه منوره) تشریف می آورند: (توبه 101)-(بنی اسرائیل 50)


ایشان در آنجا ، مسجدی را بنیانگذاری می فرمایند: (توبه 108)


مدتی بعد ، ایشان در میان انصار مدینه منوره و مهاجرنی مکه مکرمه، پیمان برادری می بندند: (آل عمران 103)-(انفال 72 و 74)



در مدینه منوره ، به اضافه یهودی ها و نصرانی ها ، گروه منافقین با ایشان مخالفت سختی داشتند: (انفال 49)-(توبه 64 و 101)-(احزاب 1 و 12)-(منافقون 8)





آنان با همیاری همدیگر با تمام نیرو می کوشند تا حق را مغلوب نمایند، مگر به جای اینکه مشعل تابناک حق در نتیجه فوت کردن های شان خاموش شود، با پایداری و تابش بیشتر به راهش ادامه می دهد و حق پرستان ، به گونه ی یک نیروی منظم ، با سربلندی به پیش می روند:(توبه 32 و 33و 100)-(صف 8 و 9)-(فتح 29)


در مکه مسلمانان بسیار پریشان و ناتوان بودند و در محاصره دشمنان قرار داشتند ، اما پس از هجرت به مدینه منوره، خداوند با تأییدات و نصرت خویش ، به آنان قدرت و تمکین عطا فرموده و آنان را نیرومند و شادمان گردانید: (انفال 29)