مفـاتيـح الجنـان

[R A H A]

لا يَنامُ يا دائِماً لا يَفُوتُ يا حَيّاً لا يَمُوتُ يا مَلِكاً لا يَزُولُ يا باقِياً لا


كه خواب ندارد اى جاويدانى كه از دست نرود اى زنده اى كه نميرد اى پادشاهى كه سلطنتش زوال ندارد اى ماندگارى


يَفْنى يا عالِماً لا يَجْهَلُ يا صَمَداً لا يُطْعَمُ يا قَوِيّاً لا يَضْعُفُ


كه نيستى ندارد اى دانايى كه نادانى ندارد اى بى نيازى كه خوراك نخواهد اى نيرومندى كه سستى نپذيرد

(32) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَحَدُ يا واحِدُ يا شاهِدُ يا ماجِدُ يا


(32) خدايا از تو خواهم به حق نامت اى يكتا اى يگانه اى گواه اى بزرگوار اى


حامِدُ يا راشِدُ يا باعِثُ يا وارِثُ يا ضاَّرُّ يا نافِعُ (33) يا اَعْظَمَ مِنْ


ستوده اى رهنما اى برانگيزنده اى ارث برنده اى زيان بخش اى سودرسان (33) اى بزرگتر از


كُلِّ عَظيمٍ يا اَكْرَمَ مِنْ كُلِّ كَريمٍ يا اَرْحَمَ مِنْ كُلِّ رَحيمٍ يا اَعْلَمَ مِنْ


هر بزرگى اى بزرگوارتر از هر بزرگوارى اى مهربانتر از هر مهربانى اى داناتر از


كُلِّ عَليمٍ يا اَحْكَمَ مِنْ كُلِّ حَكيمٍ يا اَقْدَمَ مِنْ كُلِّ قَديمٍ يا اَكْبَرَ مِنْ كُلِّ


هر دانا اى فرزانه تر از هر فرزانه اى جلوتر از هر قديمى اى بزرگتر از هر


كَبيرٍ يا اَلْطَفَ مِنْ كُلِّ لَطيفٍ يا اَجَلَّ مِن كُلِّ جَليلٍ يا اَعَزَّ مِنْ كُلِّ


بزرگ اى با لطف تر از هر لطف دارى اى والاتر از هر والايى اى عزيزتر از هر


عَزيزٍ (34) يا كَريمَ الصَّفْحِ يا عَظيمَ الْمَنِّ يا كَثيرَ الْخَيْرِ يا قَديمَ


عزيزى (34) اى بزرگوار چشم پوش اى بزرگ نعمت بخش اى پر خير اى ديرينه


الْفَضْلِ يا داَّئِمَ اللُّطْفِ يا لَطيفَ الصُّنْعِ يا مُنَفِّسَ الْكَرْبِ يا كاشِفَ


بخشش اى جاويد لطف اى دقيق صنعت اى زداينده اندوه اى برطرف كننده


الضُّرِّ يا مالِكَ الْمُلْكِ يا قاضِىَ الْحَقِّ (35) يا مَنْ هُوَ فى عَهْدِهِ وَفِىُّ


گرفتارى اى فرمانرواى عالم هستى اى حاكم بر حق (35) اى كه در پيمانش وفادار


يا مَنْ هُوَ فى وَفاَّئِهِ قَوِىُّ يا مَنْ هُوَ فى قُوَّتِهِ عَلِىُّ يا مَنْ هُوَ فى


و اى كه در وفا كردن به پيمانش نيرومند است اى كه در نيرومنديش بلند مرتبه است اى كه در


عُلُوِّهِ قَريبٌ يا مَنْ هُوَ فى قُرْبِهِ لَطيفٌ يا مَنْ هُوَ فى لُطْفِهِ شَريفٌ يا


عين بلند مرتبه اى نزديك است اى كه در عين نزديكى دقيق است اى كه در عين دقت بزرگوار است اى


مَنْ هُوَ فى شَرَفِهِ عَزيزٌ يا مَنْ هُوَ فى عِزِّهِ عَظيمٌ يا مَنْ هُوَ فى


كه در عين بزرگوارى با عزت است اى كه در عين عزت با عظمت است اى كه در عين


عَظَمَتِهِ مَجيدٌ يا مَنْ هُوَ فى مَجْدِهِ حَميدٌ (36) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ


عظمتش برجسته است اى كه در عين برجستگى ستوده است (36) خدايا از تو خواهم


بِاسْمِكَ يا كافى يا شافى يا وافى يا مُعافى يا هادى يا داعى يا


به حق نامت اى كفايت كننده اى شفا دهنده اى وفادار اى تندرستى بخش اى رهنما اى خواننده اى


قاضى يا راضى يا عالى يا باقى (37) يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خاضِعٌ لَهُ يا


داور اى راضى اى والا مرتبه اى باقى (37) اى كه هر چيز در برابرش سر تعظيم فرود آورد اى


مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خاشِعٌ لَهُ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ كاَّئِنٌ لَهُ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ


كه هر چيز در برابرش رام گشته اى كه هر چه در عالم موجود است از آن اوست اى كه هر چه هست


مَوْجُودٌ بِهِ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ مُنيبٌ اِلَيْهِ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ خاَّئِفٌ مِنْهُ يا


بوجود او موجود است اى كه هر چيزى بسوى او بازگردد اى كه هر چيزى از او انديشه دارد اى


مَنْ كُلُّ شَىْءٍ قاَّئِمٌ بِهِ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ صاَّئِرٌ اِلَيْهِ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ


كه هر چيزى به او پايدار است اى كه هر چيزى بسوى او برگردد اى كه هر چيز


يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ يا مَنْ كُلُّ شَىْءٍ هالِكٌ اِلاّ وَجْهَهُ (38) يا مَنْ لا مَفَرَّ اِلاّ


به ستايش او تسبيح گويد اى كه هر چيز نابود شود جز ذات او (38) اى كه گريزگاهى نيست جز


اِلَيْهِ يا مَنْ لا مَفْزَعَ اِلاّ اِلَيْهِ يا مَنْ لا مَقْصَدَ اِلاّ اِلَيْهِ يا مَنْ لا مَنْجا


بسوى او اى كه پناهگاهى نيست جز بسوى او اى كه مقصدى نيست جز درگاهش اى كه راه نجاتى از (عذاب و قهر)


مِنْهُ اِلاّ اِلَيْهِ يا مَنْ لا يُرْغَبُ اِلاّ اِلَيْهِ يا مَنْ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِهِ يا


او نيست جز خود او اى كه رغبت و اشتياقى نباشد جز به درگاه او اى كه جنبش و نيرويى نيست مگر بوسيله او اى


مَنْ لا يُسْتَعانُ اِلاّ بِهِ يا مَنْ لا يُتَوَكَّلُ اِلاّ عَلَيْهِ يا مَنْ لا يُرْجى اِلاّ هُوَ


كه كمك نجويد جز به او اى كه توكل نشود جز بر او اى كه اميدوار نتوان بود جز به او


يا مَنْ لا يُعْبَدُ اِلاّ هُوَ (39) يا خَيْرَ الْمَرْهُوبينَ يا خَيْرَ الْمَرْغُوبينَ يا


اى كه پرستش نشود جز او (39) اى بهترين كسى كه خلق از او ترسند اى بهترين مايه شوق و آرزو اى


خَيْرَ الْمَطْلُوبينَ يا خَيْرَ الْمَسْئُولينَ يا خَيْرَ الْمَقْصُودينَ يا خَيْرَ


بهترين جويا شدگان اى بهترين خواسته شدگان اى بهترين مقصود خلق اى بهترين


الْمَذْكُورينَ يا خَيْرَ الْمَشْكُورينَ يا خَيْرَ الْمَحْبُوبينَ يا خَيْرَ


ياد شدگان اى بهترين سپاس شدگان اى بهترين دوستان اى بهترين


الْمَدْعُوّينَ يا خَيْرَ الْمُسْتَأْنِسينَ (40) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا


خوانده شدگان اى بهترين همدمان (40) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى


غافِرُ يا ساتِرُ يا قادِرُ يا قاهِرُ يا فاطِرُ يا كاسِرُ يا جابِرُ يا ذاكِرُ يا


آمرزنده اى پرده پوش اى توانا اى قاهر اى آفريننده اى شكننده اى بهم پيوند دهنده اى يادآورنده اى


ناظِرُ يا ناصِرُ (41) يا مَنْ خَلَقَ فَسَوّى يا مَنْ قَدَّرَ فَهَدى يا مَنْ


بيننده اى يارى دهنده (41) اى كه آفريد و بياراست اى كه اندازه گرفت و راهنمايى كرد اى كه


يَكْشِفُ الْبَلْوى يا مَنْ يَسْمَعُ النَّجْوى يا مَنْ يُنْقِذُ الْغَرْقى يا مَنْ


برطرف كند گرفتارى را اى كه بشنود سخن درگوشى را اى كه نجات دهد غريق را اى كه


يُنْجِى الْهَلْكى يا مَنْ يَشْفِى الْمَرْضى يا مَنْ اَضْحَكَ وَاَبْكى يا مَنْ


برهاند هلاك شده را اى كه شفا دهد بيمار را اى كه بخنداند و بگرياند اى كه


اَماتَ وَاَحْيى يا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالاُْنْثى (42) يا مَنْ فىِ


بميراند و زنده كند اى كه آفريد دو جفت نر و ماده (42) اى كه هم در


الْبَرِّ وَالْبَحْرِ سَبيلُهُ يا مَنْ فِى الاْفاقِ اياتُهُ يا مَنْ فِى الاْياتِ بُرْهانُهُ


خشكى و هم در دريا راه رسيدن به او هست اى كه در سراسر گيتى نشانه هاى او هست اى كه در اين نشانه ها برهان او موجود است


يا مَنْ فِى الْمَماتِ قُدْرَتُهُ يا مَنْ فِى الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ يا مَنْ فِى الْقِيمَةِ


اى كه در مردن نشانه قدرت او است اى كه در گورها پند او است اى كه در روز قيامت نيز


مُلْكُهُ يا مَنْ فِى الْحِسابِ هَيْبَتُهُ يا مَنْ فِى الْميزانِ قَضاَّئُهُ يا مَنْ فِى


سلطنت او است اى كه در حساب آن روز هيبت دارد اى كه در پاى ميزان حكم و داورى او است اى كه در


الْجَنَّةِ ثَوابُهُ يا مَنْ فِى النّارِ عِقابُهُ (43) يا مَنْ اِلَيْهِ يَهْرَبُ الْخاَّئِفُونَ


بهشت پاداش نيك او است اى كه در دوزخ شكنجه او است (43) اى كه به سويش گريزند ترسناكان


يا مَنْ اِلَيْهِ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ يا مَنْ اِلَيْهِ يَقْصِدُ الْمُنيبُونَ يا مَنْ اِلَيْهِ


اى كه به او پناه برند گنهكاران اى كه او را مقصود قرار دهند بازآيندگان اى كه بسوى او


يَرْغَبُ الزّاهِدُونَ يا مَنْ اِلَيْهِ يَلْجَاءُ الْمُتَحَيِّرُونَ يا مَنْ بِهِ يَسْتَاءْنِسُ


روند پارسايان اى كه بدو پناه برند سرگردانان اى كه به او همدم شوند


الْمُريدُونَ يا مَنْ بِه يَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ يا مَنْ فى عَفْوِهِ يَطْمَعُ


خواستاران اى كه به دوستيش افتخار كنند دوستان اى كه در گذشت او طمع دارند


الْخاَّطِئُونَ يا مَنْ اِلَيْهِ يَسْكُنُ الْمُوقِنُونَ يا مَنْ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ


خطاكاران اى كه به ذكر او آرامش پذيرد دل يقين داران اى كه بر او توكل كنند


الْمُتَوَكِّلُونَ (44)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا حَبيبُ يا طَبيبُ يا


توكل كنندگان (44) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى محبوب دلها اى طبيب دردها اى نزديك اى


قَريبُ يا رَقيبُ يا حَسيبُ يا مَُهيبُ يا مُثيبُ يا مُجيبُ يا خَبيرُ يا


مراقب كار بندگان اى حساب نگهدار اى با هيبت اى پاداش نيك دهنده اى اجابت كننده اى آگاه اى


بَصيرُ (45)يا اَقَرَبَ مِنْ كُلِّ قَريبٍ يا اَحَبَّ مِنْ كُلِّ حَبيبٍ يا اَبْصَرَ


بينا (45) اى نزديكتر از هر نزديك اى محبوبتر از هر محبوب اى بيناتر


مِنْ كُلِّ بَصيرٍ يا اَخْبَرَ مِنْ كُلِّ خَبيرٍ يا اَشْرَفَ مِنْ كُلِّ شَريفٍ يا اَرْفَعَ


از هر بينا اى آگاه تر از هر آگاه اى شريفتر از هر شريف اى برتر


مِنْ كُلِّ رَفيعٍ يا اَقْوى مِنْ كُلِّ قَوِي يا اَغْنى مِنْ كُلِّ غَنِىٍّ يا اَجْوَدَ


از هر بلند مرتبه اى نيرومندتر از هر نيرومند اى توانگرتر از هر توانگر اى بخشنده تر


مِنْ كُلِّ جَوادٍ يا اَرْاَفَ مِنْ كُلِّ رَؤُفٍ (46)يا غالِباً غَيْرَ مَغْلُوبٍ يا


از هر بخشنده اى مهربانتر از هر مهربان (46) اى پيروزى كه هرگز مغلوب نگردد اى




ادامه دارد ....

[R A H A]

صانِعاً غَيْرَ مَصْنُوعٍ يا خالِقاً غَيْرَ مَخْلُوقٍ يا مالِكاً غَيْرَ مَمْلُوكٍ يا


سازنده اى كه مصنوع كسى نيست اى آفريننده اى كه كسى او را نيافريده اى مالكى كه مملوك كسى نيست اى


قاهِراً غَيْرَ مَقْهُورٍ يا رافِعاً غَيْرَ مَرْفُوعٍ يا حافِظاً غَيْرَ مَحْفُوظٍ يا


چيره شكست ناپذير اى بلند مرتبه كه بلندى را كسى به او نداده اى نگهدارنده اى كه نگهدارى ندارد اى


ناصِراً غَيْرَ مَنْصُورٍ يا شاهِداً غَيْرَ غاَّئِبٍ يا قَريباً غَيْرَ بَعيدٍ (47)يا


ياورى كه كسش يارى نكند اى حاضرى كه پنهانى ندارد اى نزديكى كه دور نشود (47) اى


نُورَ النُّورِ يا مُنَوِّرَ النُّورِ يا خالِقَ النُّورِ يا مُدَبِّرَ النُّورِ يا مُقَدِّرَ النُّورِ


روشنى نور اين روشنى ده نور اى خالق نور و روشنى اى تدبير كننده نور اى اندازه گير نور


يا نُورَ كُلِّ نُورٍ يا نُورا قَبْلَ كُلِّ نُورٍ يا نُورا بَعْدَ كُلِّ نُورٍ يا نُوراً


اى روشنى هر نور اى روشنى پيش از هر نور و اى روشنى پس از هر نور اى روشنى

فَوْقَ كُلِّ نُورٍ يا نُوراً لَيْسَ كَمِثْلِهِ نُورٌ (48)يا مَنْ عَطاَّئُهُ شَريفٌ يا


بالاى هر نور اى نورى كه مانندش نورى نيست (48) اى كه عطا و بخشش شريف و ارجمند است اى


مَنْ فِعْلُهُ لَطيفٌ يا مَنْ لُطْفُهُ مُقيمٌ يا مَنْ اِحْسانُهُ قَديمٌ يا مَنْ قَوْلُهُ


كه كارش دقيق است اى كه لطفش پايدار است اى كه احسانش ديرينه است اى كه گفتارش


حَقُّ يا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ يا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ يا مَنْ عَذابُهُ عَدْلٌ يا مَنْ


حق است اى كه وعده اش راست است اى كه گذشتش فضل است اى كه كيفرش از روى عدل است كه


ذِكْرُهُ حُلْوٌيا مَنْ فَضْلُهُ عَميمٌ (49)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا


ذكرش شيرين است اى كه فضلش عمومى است (49) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى


مُسَهِّلُ يا مُفَصِّلُ يا مُبَدِّلُ يا مُذَلِّلُ يا مُنَزِّلُ يا مُنَوِّلُ يا مُفْضِلُ يا


هموار كننده راهها اى جدا كننده اى تبديل كننده اى خوار كننده اى فرود آرنده اى جايزه ده اى فزون بخش اى


مُجْزِلُ يا مُمْهِلُ يا مُجْمِلُ (50)يا مَنْ يَرى وَلا يُرى يا مَنْ يَخْلُقُ


بزرگ عطا بخش اى مهلت ده اى نيكوبخش (50) اى كه ببيند ولى ديده نشود اى كه بيافريند


وَلا يُخْلَقُ يا مَنْ يَهْدى وَلا يُهْدى يا مَنْ يُحْيى وَلا يُحْيى يا مَنْ


ولى كسى او را نيافريده اى كه راهنمايى كند ولى راهنمايى نشود اى كه زنده كنى ولى زنده نشده اى كه


يَسْئَلُ وَلا يُسْئَلُ يا مَنْ يُطْعِمُ وَلا يُطْعَمُ يا مَنْ يُجيرُ وَلا يُجارُ عَلَيْهِ


بازخواست كند ولى كسى از او بازخواست نكند اى كه بخوراند ولى خورانده نشود اى كه پناه دهد ولى كسى او را پناه ندهد


يا مَنْ يَقْضى وَلا يُقْضى عَلَيْهِ يا مَنْ يَحْكُمُ وَلا يُحْكَمُ عَلَيْهِ يا مَنْ


اى كه قضاوت كنى ولى قضاوت بر تو نشود اى كه حكم كنى ولى كسى بر تو حكم نكند اى كه


لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ (51)يا نِعْمَ الْحَسيبُ يا نِعْمَ


نزايد و نه زائيده شده و نيست برايش همتايى هيچكس (51) اى نيكو حسابكش اى نيكو


الطَّبيبُ يا نِعْمَ الرَّقيبُ يا نِعْمَ الْقَريبُ يا نِعْمَ الْمُجيبُ يا نِعْمَ


طبيب اى نيكو نگهبان اى نيكو نزديك اى نيكو پاسخ ده اى نيكو


الْحَبيبُ يا نِعْمَ الْكَفيلُ يا نِعْمَ الَوْكيلُ يا نِعْمَ الْمَوْلى يا نِعْمَ النَّصيرُ


دوست اى نيكو عهده دار اى نيكو وكيل اى نيكو سرور اى نيكو ياور


(52)يا سُرُورَ الْعارِفينَ يا مُنَى الْمُحِبّينَ يا اَنيسَ الْمُريدينَ يا


(52) اى مايه دلشادى عارفان اى آرزوى محبان اى همدم خواستاران اى


حَبيبَ التَّوّابينَ يا رازِقَ الْمُقِلّينَ يا رَجاَّءَ الْمُذْنِبينَ يا قُرَّةَ عَيْنِ


دوستدار توبه كنندگان اى روزى ده ناداران اى اميد گنهكاران اى نورچشم


الْعابِدينَ يا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَكْرُوبينَ يا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومينَ يا اِلهَ


پرستش كنندگان اى برطرف كننده اندوه اندوهناكان اى غمزداى غمزدگان اى معبود


الاْوَّلينَ وَالاْ خِرينَ (53)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا رَبَّنا يا اِلهَنا


پيشنيان و پسينيان (53) خدايا من از تو مى خواهم به حق نامت اى پروردگار ما اى معبود ما


يا سَيِّدَنا يا مَوْلينا يا ناصِرَنا يا حافِظَنا يا دَليلَنا يا مُعينَنا يا حَبيبَنا


اى آقاى ما اى سرور ما اى ياور ما اى نگهدار ما اى راهنماى ما اى كمك كار ما اى محبوب ما


يا طَبيبَنا (54)يا رَبَّ النَّبيّي نَ وَالاْبْرارِ يا رَبَّ الصِّدّي قي نَ وَالاْخْيارِ


اى طبيب ما (54) اى پروردگار پيمبران و نيكوكاران اى پروردگار راستگويان و برگزيدگان


يا رَبَّ الْجَنَّةِ وَالنّارِ يا رَبَّ الصِّغارِ وَالْكِبارِ يا رَبَّ الْحُبُوبِ


اى پروردگار بهشت و دوزخ اى پروردگار كوچك و بزرگ اى پروردگار حبوبات


وَالثِّمارِ يا رَبَّ الاْنْهارِ وَالاْشْجارِ يا رَبَّ الصَّحارى وَالْقِفارِ يا


و ميوه جات اى پروردگار نهرها و درختان اى پروردگار دشت و هامون اى


رَبَّ الْبَرارى وَالْبِحارِ يا رَبَّ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ يا رَبَّ الاْعْلانِ


پروردگار صحراها و درياها اى پروردگار شب و روز اى پروردگار پيدا


وَالاْسْرارِ (55)يا مَنْ نَفَذَ فى كُلِّ شَىْءٍ اَمْرُهُ يا مَنْ لَحِقَ بِكُلِّ شَىْءٍ


و نهان (55) اى كه در هر چيز دستورش نفوذ كرده اى كه علمش به هر چيزى


عِلْمُهُ يا مَنْ بَلَغَتْ اِلى كُلِّ شَىْءٍ قُدْرَتُهُ يا مَنْ لا تُحْصِى الْعِبادُ نِعَمَهُ


تعلق يافته اى كه قدرت و توانائيش به هر چيزى رسيده اى كه بندگان شماره نعمتهايش را نتوانند


يا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلاَّئِقُ شُكْرَهُ ي ا مَنْ لا تُدْرِكُ الاْفْه امُ جَلا لَهُ ي ا مَنْ


اى كه خلائق از عهده شكرش برنيايند اى كه عقول درك عظمت و جلالش نتوانند اى كه


لا تَنالُ الاْوْهامُ كُنْهَهُ يا مَنِ الْعَظَمَةُ وَالْكِبْرِيآءُ رِداَّئُهُ يا مَنْ لا تَرُدُّ


اوهام و خيالات به كنه ذاتش نرسند اى كه عظمت و بزرگى لباس او است اى كه


الْعِبادُ قَضاَّئَهُ يا مَنْ لا مُلْكَ اِلاّ مُلْكُهُ يا مَنْ لاعَطاَّءَ اِلاّ عَطاَّئُهُ


بندگان از حكم او سرپيچى نتوانند اى كه سلطنتى جز سلطنت او نيست اى كه بخششى جز بخشش او نيست


(56)يا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الاْعْلى يا مَنْ لَهُ الصِّفاتُ الْعُلْيا يا مَنْ لَهُ


(56) اى كه از آن اوست عالى ترين مثالها (كه حجج الهيه باشند) اى كه خاص اوست برترين اوصاف اى كه از آن اوست


الاْخِرَةُ وَالاُْولى يا مَنْ لَهُ الْجَنَّةُ الْمَاْوى يا مَنْ لَهُ الاْ ياتُ الْكُبْرى


دنيا و آخرت اى كه از آن او است بهشت آن جايگاه آسايش اى كه براى اوست نشانه هاى بس بزرگ


يا مَنْ لَهُ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى يا مَنْ لَهُ الْحُكْمُ وَالْقَضاَّءُ يا مَنْ لَهُ


اى كه براى او است نامهاى نيكو اى كه براى او است فرمان و داورى اى كه از آن او است



ادامه دارد ...

[R A H A]

الْهَواَّءُ وَالْفَضاَّءُ يا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَالثَّرى يا مَنْ لَهُ السَّمواتُ الْعُلى


هوا و فضا اى كه از آن او است عرش و فرش اى كه از آن او است آسمانهاى بلند


(57)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا عَفُوُّ يا غَفُورُ يا صَبُورُ يا شَكُورُ


(57) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى درگذرنده اى آمرزنده اى شكيبا اى سپاس پذير بندگان


يا رَؤُفُ يا عَطُوفُ يا مَسْئُولُ يا وَدُودُ يا سُبُّوحُ يا قُدُّوسُ (58)يا


اى مهربان اى توجه كننده اى مورد توجه و درخواست بندگان اى مهرورز اى منزه اى پاكيزه (58) اى


مَنْ فِى السَّماَّءِ عَظَمَتُهُ يا مَنْ فِى الاْرْضِ اياتُهُ يا مَنْ فى كُلِّ شَىْءٍ


كه در آسمان آثار عظمتش هويدا است اى كه در زمين نشانه هايش آشكار است اى كه در هر چيز


دَلائِلُهُ يا مَنْ فِى الْبِحارِ عَجائِبُهُ يا مَنْ فِى الْجِبالِ خَزاَّئِنُهُ يا مَنْ


برهانهاى او موجود اى كه در دريا آثار شگفت انگيز دارد اى كه در كوهها است گنجينه هايش اى كه


يَبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ يا مَنْ اِلَيْهِ يَرْجِعُ الاْمْرُ كُلُّهُ يا مَنْ اَظْهَرَ فى


خلق را پديد آورد سپس بازگرداند اى كه به سويش همه امورات بازگردد اى كه در هر چيز لطف و مهرش را

كُلِّ شَىْءٍ لُطْفَهُ يا مَنْ اَحْسَنَ كُلَّشَىْءٍ خَلْقَهُ يا مَنْ تَصَرَّفَ فِى


آشكار ساخته اى كه خلقت هر چيز را نيكو ساخته اى كه تصرف كرده در


الْخَلاَّئِقِ قُدْرَتُهُ (59)ي ا حَبيبَ مَنْ لا حَبيبَ لَهُ ي ا طَبيبَ مَنْ لا


همه خلايق قدرت او (59) اى دوست آنكس كه دوستى ندارد اى طبيب آن كس كه


طَبيبَ لَهُ يا مُجيبَ مَنْ لا مُجيبَ لَهُ يا شَفيقَ مَنْ لا شَفيقَ لَهُ يا


طبيبى ندارد اى پاسخ ده آن كس كه پاسخ ده ندارد اى يار دلسوز آن كس كه دلسوزى ندارد اى


رَفيقَ مَنْ لا رَفيقَ لَهُ يا مُغيثَ مَن لا مُغيثَ لَهُ يا دَليلَ مَنْ لا دَليلَ


رفيق آن كس كه رفيق ندارد اى فريادرس آن كس كه فريادرسى ندارد اى راهنماى آنكه راهنمايى ندارد


لَهُ يا اَنيسَ مَنْ لا اَنيسَ لَهُ يا راحِمَ مَنْ لا راحِمَ لَهُ يا صاحِبَ مَنْ لا


اى مونس آنكس كه مونسى ندارد اى ترحم كننده آن كس كه ترحم كننده اى ندارد اى همدم آن كس كه


صاحِبَ لَهُ (60)يا كافِىَ مَنِ اسْتَكْفاهُ يا هادِىَ مَنِ اسْتَهْداهُ يا


همدمى ندارد (60) اى كفايت كننده آن كس كه از او كفايت خواهد و اى رهنماى كسى كه از او راهنمايى خواهد


كالِئَ مَنِ اسْتَكْلاهُ يا راعِىَ مَنِ اسْتَرْعاهُ يا شافِىَ مَنِ اسْتَشْفاهُ يا


اى نگهبان كسى كه از او نگهبانى خواهد اى مراعات كننده كسى كه از او رعايت خواهد اى بهبود دهنده كسى كه از او بهبودى خواهد اى


قاضِىَ مَنِ اسْتَقْضاهُ يا مُغْنِىَ مَنِ اسْتَغْناهُ يا مُوفِىَ مَنِ اسْتَوْفاهُ يا


داور كسى كه از او داورى جويد اى بى نياز كننده كسى كه از او بى نيازى خواهد اى وفا كننده كسى كه از او وفا خواهد اى


مُقَوِّىَ مَنِ اسْتَقْواهُ يا وَلِىَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ (61)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ


نيرو ده آن كس كه از او نيرو خواهد اى سرور كسى كه او را به سرورى خواهد (61) خدايا از تو مى خواهم


بِاسْمِكَ يا خالِقُ يا رازِقُ يا ناطِقُ يا صادِقُ يا فالِقُ يا فارِقُ يا


به حق نامت اى آفريننده اى روزى ده اى گويا اى راستگو اى شكافنده اى جدا كننده اى


فاتِقُ يا راتِقُ يا سابِقُ يا سامِقُ (62)يا مَنْ يُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهارَ يا


باز كننده اى پيوست دهنده اى سبقت جوينده اى بلندمرتبه (62) اى كه جابجا كنى شب و روز را اى


مَنْ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَالاْنْوارَ يا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَالْحَرُورَ يا مَنْ سَخَّرَ


كه مقرر ساختى تاريكيها و نور را اى كه آفريدى سايه و گرما را اى كه مسخر خود كردى


الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ يا مَنْ قَدَّرَ الْخَيْرَ وَالشَّرَّ يا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ


مهر و ماه را اى كه مقدر كردى خير و شر را اى كه آفريدى مرگ


وَالْحَيوةَ يا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَالاْمْرُ يا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً يا


و زندگى را اى كه آفريدن و فرمان از او است اى كه نگرفته است براى خود همسر و فرزندى اى


مَنْ لَيْسَ لَهُ شَريكٌ فِى الْمُلْكِ يا مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ


كه شريكى در فرمانروايى ندارد اى كه نيست برايش سرپرستى از خوارى


(63)يا مَنْ يَعْلَمُ مُرادَ الْمُريدينَ يا مَنْ يَعْلَمُ ضَميرَ الصّامِتينَ يا


(63) اى كه مى داند خواسته دل هر خواهنده را اى كه آگاه است از نهاد خاموشان اى


مَنْ يَسْمَعُ اَنينَ الْواهِنينَ يا مَنْ يَرى بُكاَّءَ الْخاَّئِفينَ يا مَنْ يَمْلِكُ


كه مى شنود ناله خسته دلان اى كه مى بيند گريه ترسناكان اى كه دارد


حَوائِجَ السّاَّئِلينَ يا مَنْ يَقْبَلُ عُذْرَ التّاَّئِبينَ يا مَنْ لا يُصْلِحُ عَمَلَ


خواسته هاى خواستاران را اى كه بپذيرد عذر توبه كنندگان اى كه اصلاح نكند كار


الْمُفْسِدينَ يا مَنْ لا يُضيعُ اَجْرَ الْمُحْسِنينَ يا مَنْ لا يَبْعَُدُ عَنْ قُلُوبِ


مفسدان را اى كه از بين نبرد پاداش نيكوكاران اى كه دور نباشد از دل


الْعارِفينَ يا اَجْوَدَ الاْجْودينَ (64)يا داَّئِمَ الْبَقاَّءِ يا سامِعَ الدُّعاَّءِ يا


عارفان اى بخشنده ترين بخشندگان (64) اى هميشه باقى اى شنواى دعا اى


واسِعَ الْعَطاَّءِ يا غافِرَ الْخَطاَّءِ يا بَديعَ السَّماَّءِ يا حَسَنَ الْبَلاَّءِ ي ا


وسيع بخشش اى آمرزنده خطا و لغزش اى پديد آرنده آسمان اى نيك آزمايش اى


جَميلَ الثَّناَّءِ يا قَديمَ السَّناَّءِ يا كَثيرَ الْوَفاَّءِ يا شَريفَ الْجَزاَّءِ


زيبا ستايش اى ديرينه والا اى زياد وفادار اى ارجمند پاداش


(65) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا سَتّارُ يا غَفّارُ يا قَهّارُ يا جَبّارُ يا


(65) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى پوشاننده اى آمرزنده اى با قهر و سطوت اى باجبروت و عظمت اى


صَبّارُ يا باَّرُّ يا مُخْتارُ يا فَتّاحُ يا نَفّاحُ يا مُرْتاحُ (66)يا مَنْ خَلَقَنى


صبر پيشه اى نيك بخش اى مختار در كارها اى كارگشا اى پرجود و عطا اى فرح بخش (66) اى كه مرا آفريدى



ادامه دارد....

[R A H A]

وَسَوّانى يا مَنْ رَزَقَنى وَرَبّانى يا مَنْ اَطْعَمَنى وَسَقانى يا مَنْ


و آراستى اى كه روزيم دادى و پروريدى اى كه مرا خوراندى و نوشاندى اى كه


قَرَّبَنى وَ اَدْنانى يا مَنْ عَصَمَنى وَكَفانى يا مَنْ حَفَظَنى وَكَلانى يا


پيش خود برده و نزديكم كردى اى كه مرا نگهداشته و كفايت كردى اى كه محافظت و نگهداريم كردى اى


مَنْ اَعَزَّنى وَاَغْنانى يا مَنْ وَفَّقَنى وَهَدانى يا مَنْ انَسَنى وَآوانى يا


كه به من عزت بخشيد و توانگرم ساخت اى كه به من توفيق داده و راهنمايى كرد اى كه با من انس گرفته و جايم داد اى


مَنْ اَماتَنى وَاَحْيانى (67)يا مَنْ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ يا مَنْ يَقْبَلُ


كه مرا بميراند و زنده كند (67) اى كه حق را بوسيله كلماتش پابرجا كرد اى كه توبه را از


التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ يا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ يا مَنْ لا تَنْفَعُ


بندگانش بپذيرد اى كه ميان انسان و دلش حائل گردد اى كه سود ندهد


الشَّفاعَةُ اِلاّ بِاِذْنِهِ يا مَنْ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبيلِهِ يا مَنْ لا


شفاعت و ميانجيگرى جز به اذن او اى كه او داناتر است به كسى كه از راهش گمراه گردد اى كه


مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ يا مَنْ لا راَّدَّ لِقَضاَّئِهِ يا مَنِ انْقادَ كُلُّ شَىْءٍ لاِمْرِهِ يا


كاونده و پى جويى براى حكمش نيست اى كه بازگردانى براى قضايش نيست اى كه هر چيز دربرابر امرش مطيع و منقاد گشته اى


مَنِ السَّمواتُ مَطْوِيّاتٌ بِيَمينِهِ يا مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَىْ


كه آسمانها بدست قدرتش بهم پيچيده اى كه فرستد بادها را نويدى در پيشاپيش


رَحْمَتِهِ (68)يا مَنْ جَعَلَ الاْرْضَ مِهاداً يا مَنْ جَعَلَ الْجِبالَ اَوْتاداً يا


رحمتش (68) اى كه زمين را گهواره قرار داده اى كه كوهها را ميخهاى (زمين ) قرار داد اى


مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً يا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً يا مَنْ جَعَلَ اللَّيْلَ


كه خورشيد را چراغى تابناك كرد اى كه ماه را نوربخش قرار داد اى كه شب را


لِباساً يا مَنْ جَعَلَ النَّهارَ مَعاشاً يا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُباتاً يا مَنْ جَعَلَ


پوشش نهاد اى كه روز را براى تحصيل معاش مقرر ساختى اى كه خواب را مايه آرامش قرار داد اى كه


السَّماَّءَ بِناَّءً يا مَنْ جَعَلَ الاْشْياَّءَ اَزْواجاً يا مَنْ جَعَلَ النّارَ مِرْصاداً


آسمان را ساختمانى قرار داد اى كه چيزها را جفت آفريد اى كه آتش را در كمين (كفار و دوزخيان ) قرارداد


(69)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا سَميعُ يا شَفيعُ يا رَفيعُ يا مَنيعُ


(69) خدايا از تو درخواست مى كنم به حق نامت اى شنوا اى شفيع اى بلند مرتبه اى والامقام


يا سَريعُ يا بَديعُ يا كَبيرُ يا قَديرُ يا خَبيرُ يا مُجيرُ (70)يا حَيّاً قَبْلَ


اى سريع در كارها اى پديد آرنده اى بزرگ اى توانا اى آگاه اى پناه ده (70) اى زنده پيش از


كُلِّ حَي يا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَي يا حَىُّ الَّذى لَيْسَ كَمِثْلِهِ حَىُّ يا حَىُّ


هر موجود زنده اى زنده پس از هر موجود زنده اى كه نيست مانندش زنده اى ، اى زنده اى


الَّذى لا يُشارِكُهُ حَىُّ يا حَىُّ الَّذى لا يَحْتاجُ اِلى حَي يا حَىُّ الَّذى


كه شريكش نيست هيچ زنده اى ، اى زنده اى كه نيازمند نيست به هيچ زنده اى ، اى زنده اى كه


يُميتُ كُلَّ حَي يا حَىُّ الَّذى يَرْزُقُ كُلَّ حَي يا حَيّاً لَمْ يَرِثِ الْحَيوةَ


بميراند هر زنده اى را اى زنده اى كه روزى دهد هر زنده اى را اى زنده اى كه ارث نبرد زندگى را


مِنْ حَي يا حَىُّ الَّذى يُحْيِى الْمَوْتى يا حَىُّ يا قَيُّومُ لا تَاْخُذُهُ سِنَةٌ


از زنده اى ، اى زنده اى كه زنده كند مردگان را، اى زنده پاينده اى كه او را چرت


وَلا نَوْمٌ (71)يا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لا يُنْسى يا مَنْ لَهُ نُورٌ لا يُطْفى يا مَنْ لَهُ


و خواب نگيرد (71) اى كه يادش فراموش نشدنى است اى كه نورش خاموش نشدنى است اى كه
نِعَمٌ لا تُعَدُّ يا مَنْ لَهُ مُلْكٌ لا يَزُولُ يا مَنْ لَهُ ثَناَّءٌ لا يُحْصى يا مَنْ لَهُ


نعمتهايش بشمار درنيايد اى كه فرمانروائيش زوال نپذيرد اى كه مدح و ثنايش نتوان شمردن اى كه


جَلالٌ لا يُكَيَّفُ يا مَنْ لَهُ كَمالٌ لا يُدْرَكُ يا مَنْ لَهُ قَضاَّءٌ لا يُرَدُّ يا


چگونگى بزرگى و جلالتش نتوان گفتن اى كه كمالش قابل درك نباشد اى كه فرمان قضايش بازگشت ندارد اى


مَنْ لَهُ صِفاتٌ لا تُبَدَّلُ يا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَيَّرُ (72)يا رَبَّ الْعالَمينَ


كه صفاتش تبديل نپذيرد اى كه اوصافش تغيير نكند (72) اى پروردگار جهانيان


يا مالِكَ يَوْمِ الدّينِ يا غايَةَ الطّالِبينَ يا ظَهْرَ اللاّجينَ يا مُدْرِكَ


اى فرمانرواى روز جزا اى مقصد نهايى جويندگان اى پشت و پناه پناهندگان اى دريابنده


الْهارِبينَ يا مَنْ يُحِبُّ الصّابِرينَ يا مَنْ يُحِبُّ التَّوّابينَ يا مَنْ يُحِبُّ


گريختگان اى كه دوست دارد شكيبايان را اى كه دوست دارد توبه كاران را اى كه دوست دارد


الْمُتَطَهِّرينَ يا مَنْ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ يا مَنْ هُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدينَ


پاكيزگان را اى كه دوست دارد نيكوكاران را اى كه داناتر است به راه يافتگان


(73)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا شَفيقُ يا رَفيقُ يا حَفيظُ يا


(73) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى مهربان اى رفيق اى نگهدارنده اى


مُحيطُ يا مُقيتُ يا مُغيثُ يا مُعِزُّ يا مُذِلُّ يا مُبْدِئُ يا مُعيدُ (74)يا


احاطه دار بر همه اى توانا اى فرياد رس اى عزت بخش اى خوار كننده اى آغازنده اى بازگرداننده (74) اى


مَنْ هُوَ اَحَدٌ بِلا ضِدٍّ يا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ يا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَيْبٍ يا


يكتاى بى ضد اى كه او يگانه اى است كه مانند ندارد اى كه او بى نيازى است بى عيب اى


مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا كَيْفٍ يا مَنْ هُوَ قاضٍ بِلا حَيْفٍ يا مَنْ هُوَ رَبُّ بِلا


كه او تنهايى است و چگونگى ندارد اى كه او حاكمى است كه ستم در حكمش نيست اى كه او پروردگارى است بدون


وَزيرٍ يا مَنْ هُوَ عَزيزٌ بِلا ذُلٍّ يا مَنْ هُوَ غَنِىُّ بِلا فَقْرٍ يا مَنْ هُوَ مَلِكٌ


وزير اى كه او عزيزى است بى ذلت اى كه او دارايى است كه ندارى ندارد اى كه او پادشاهى است


بِلا عَزْلٍ يا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبيهٍ (75)يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ


كه معزول نشود اى كه او توصيف شده اى است بى شبيه (75) اى كه ذكر او موجب شرافت


لِلذّاكِرينَ يا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرينَ يا مَنْ حَمْدُهُ عِزُّ لِلْحامِدينَ


ذكركنندگان او است اى كه سپاسگزاريش مايه سعادت سپاسگزاران است اى كه ستايشش عزتى است براى ستايش كنندگان


يا مَنْ طاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطيعينَ يا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطّالِبينَ يا مَنْ


اى كه طاعتش وسيله نجات مطيعان است اى كه دَرِ رحمتش باز است به روى رحمت خواهان اى كه


سَبيلُهُ واضِحٌ لِلْمُنيبينَ يا مَنْ اياتُهُ بُرْهانٌ لِلنّاظِرينَ يا مَنْ كِتابُهُ


راه بسوى او آشكار است براى بازآمدگان اى كه آيات و نشانه هايش دليل روشنى است براى بينندگان اى كه كتابش


تَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقينَ يا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطّاَّئِعينَ وَالْعاصينَ يا مَنْ


سبب پند و تنبيه است براى پرهيزكاران اى كه روزى او همگانى است براى فرمانبرداران و نافرمانان


رَحْمَتُهُ قَريبٌ مِنَالْمُحْسِنينَ (76)يا مَنْ تَبارَكَ اسْمُهُ يا مَنْ تَعالى


اى كه رحمتش نزديك است به نيكوكاران (76) اى كه نامش بزرگ است اى كه اقبال او بلند است



ادامه دارد ...

[R A H A]

جَدُّهُ يا مَنْ لا اِلهَ غَيْرُهُ يا مَنْ جَلَّ ثَناَّئُهُ يا مَنْ تَقَدَّسَتَ اَسْماَّئُهُ يا


اى كه معبودى جز او نيست اى كه برجسته است ثنا و مدحش اى كه پاكيزه است نامهايش اى


مَنْ يَدُومُ بَقاَّئُهُ يا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهاَّئُهُ يا مَنِ الْكِبْرِياَّءُ رِداَّئُهُ يا مَنْ لا


كه بقايش هميشگى است اى كه عظمت جلوه او است اى كه بزرگى در بر او است اى كه


تُحْصى الاَّئُهُ ي ا مَنْ لا تُعَدُّ نَعْم اَّئُهُ (77)اَللّ- هُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ


نيكيهايش به حساب درنيايد اى كه نعمتهايش شماره نشود (77) خدايا از تو خواهم به حق نامت


يا مُعينُ يا اَمينُ يا مُبينُ يا مَتينُ يا مَكينُ يا رَشيدُ يا حَميدُ يا


اى ياور اى امان بخش اى آشكار كننده اى استوار و ثابت اى پابرجا اى راهنما اى ستوده اى


مَجيدُ يا شَديدُ يا شَهيدُ (78)يا ذَاالْعَرْشِ الْمَجيدِ يا ذَا الْقَوْلِ


گرامى اى سخت نيرو اى گواه (78) اى صاحب عرش با شوكت اى صاحب گفتار


السَّديدِ يا ذَاالْفِعْلِ الرَّشيدِ يا ذَاالْبَطْشِ الشَّديدِ يا ذَاالْوَعْدِ


محكم اى صاحب كار مستحكم اى صاحب حمله سخت اى صاحب نويد


وَالْوَعيدِ يا مَنْ هُوَ الْوَلِىُّ الْحَميدُ يا مَنْ هُوَ فَعّالٌ لِما يُريدُ يا مَنْ هُوَ


و تهديد اى كه او است صاحب اختيارى ستوده اى كه او است كننده هر چه را خواهد اى كه او است


قَريبٌ غَيْرُ بَعيدٍ يا مَنْ هُوَ عَلى كُلِّشَىْءٍ شَهيدٌ يا مَنْ هُوَ لَيْسَ بِظَلاّمٍ


نزديكى كه دورى ندارد اى كه او بر هر چيز گواه باشد اى كه او ستمكار بر بندگان


لِلْعَبيدِ (79)يا مَنْ لا شَريكَ لَهُ وَلا وَزيرَ يا مَنْ لا شَبيهَ لَهُ وَلا نَظيرَ


نيست (79) اى كه برايش شريك و وزيرى نيست اى كه برايش شبيه و نظيرى نيست


يا خالِقَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ الْمُنيرِ يا مُغْنِىَ الْباَّئِسِ الْفَقيرِ يا رازِقَ


اى آفريننده مهر و ماه تابنده اى بى نياز كننده بينواى درمانده اى روزى ده


الْطِّفْلِ الصَّغيرِ يا راحِمَ الشَّيْخِ الْكَبيرِ يا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسيرِ يا


كودك خردسال اى مهرورز پير كهن سال اى جوش ده استخوان شكسته اى


عِصْمَةَ الْخاَّئِفِ الْمُسْتَجيرِ يا مَنْ هُوَ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ يا مَنْ هُوَ


نگهدار ترسان پناهنده اى كه به حال بندگانش خبير و بينا است اى كه او


عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ (80)يا ذَاالْجُودِ وَالنِّعَمِ يا ذَاالْفَضْلِ وَالْكَرَمِ يا


بر هر چيز قادر و تواناست (80) اى صاحب جود و نعمت اى صاحب بخشش و بزرگوارى اى

خالِقَ اللَّوْحِ وَالْقَلَمِ يا بارِئَ الذَّرِّ وَالنَّسَمِ يا ذَاالْبَاءْسِ وَالنِّقَمِ يا


آفريننده لوح و قلم اى پديد آرنده ذرات و انسان اى داراى عذاب و انتقام اى


مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ يا كاشِفَ الضُّرِّ وَالاْلَمِ يا عالِمَ السِّرِّ وَالْهِمَمِ يا


الهام بخش عرب و عجم اى برطرف كننده رنج و الم اى داناى راز و قصدهاى نهان اى


رَبَّ الْبَيْتِ وَالْحَرَمِ يا مَنْ خَلَقَ الاْشياَّءَ مِنَ الْعَدَمِ (81)اَللّهُمَّ اِنّى


پروردگار كعبه و حرم اى كه آفريدى موجودات را از نيستى و عدم (81) خدايا از تو


اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا فاعِلُ يا جاعِلُ يا قابِلُ يا كامِلُ يا فاصِلُ يا


خواهم به حق نامت اى كننده (هر كار) اى مقرر كننده (امور) اى پذيرنده اى كامل اى جدا كننده اى


واصِلُ يا عادِلُ يا غالِبُ يا طالِبُ يا واهِبُ (82)يا مَنْ اَنْعَمَ بِطَوْلِهِ


پيوست دهنده اى دادگر اى چيره اى جوينده اى بخشنده (82) اى كه نعمت بخشيد به فضل خود


يا مَنْ اَكْرَمَ بِجُودِهِ يا مَنْ جادَ بِلُطْفِهِ يا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ يا مَنْ قَدَّرَ


اى كه كرم كرد به بخشش خود اى كه جود كرد به لطف خود اى كه عزيز باشد به نيروى خود اى كه اندازه گيرد


بِحِكْمَتِهِ يا مَنْ حَكَمَ بِتَدْبيرِهِ يا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ يا مَنْ تَجاوَزَ بِحِلْمِهِ


به حكمت خويش اى كه حكم كند به تدبير خود اى كه تدبير كرد به دانش خود اى كه بگذرد به بردبارى خويش


يا مَنْ دَنى فى عُلُّوِهِ يا مَنْ عَلا فى دُنُوِّهِ(83)يا مَنْ يَخْلُقُ ما يَشاَّءُ


اى كه نزديك است در عين بلندى و اى كه بلند است در عين نزديكى (83) اى كه مى آفريند هر چه را خواهد


يا مَنْ يَفْعَلُ ما يَشاَّءُ يا مَنْ يَهْدى مَنْ يَشاَّءُ يا مَنْ يُضِلُّ مَنْ يَشاَّءُ


اى كه انجام دهد هر چه خواهد اى كه راهنمايى كند هر كه را خواهد اى كه گمراه كند هر كه را خواهد


يا مَنْ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاَّءُ يا مَنْ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاَّءُ يا مَنْ يُعِزُّ مَنْ يَشاَّءُ


اى كه عذاب كند هر كه را خواهد اى كه بيامرزد هر كه را خواهد اى كه عزت بخشد به هر كه خواهد


يا مَنْ يُذِلُّ مَنْ يَشاَّءُ يا مَنْ يُصَوِّرُ فِى الاْرْحامِ ما يَشاَّءُ يا مَنْ


اى كه ذلت دهد به هر كه خواهد اى كه نقش بندد در ميان رحم ها هر طور كه خواهد اى كه


يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاَّءُ (84)يا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً يا


مخصوص به رحمت خويش گرداند هر كه را خواهد (84) اى كه نگرفته است همسر و فرزندى اى


مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَىْءٍ قَدْراً يا مَنْ لا يُشْرِكُ فى حُكْمِهِ اَحَداً يا مَنْ


كه قرار داد براى هر چيز اندازه اى اى كه شريك نكرده در حكم خويش احدى را اى كه


جَعَلَ الْمَلاَّئِكَةَ رُسُلاً ي ا مَنْ جَعَلَ فِى السَّم اَّءِ بُرُوجاً ي ا مَنْ جَعَلَ


قرار داد فرشتگان را پيام آور اى كه در آسمان برجها قرار داد اى كه


الاْرْضَ قَراراً يا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْماَّءِ بَشَراً يا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَىْءٍ


زمين را قرارگاه كرد اى كه آفريد از آب بشر را اى كه قرار داد براى هر چيز


اَمَداً يا مَنْ اَحاطَ بِكُلِّ شَىْءٍ عِلْماً يا مَنْ اَحْصى كُلَّ شَىْءٍ عَدَداً


مدت و دورانى اى كه دانشش به هر چيز احاطه كرده اى كه عدد هر چيز را شماره كرده


(85)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَوَّلُ يا اخِرُ يا ظاهِرُ يا باطِنُ يا


(85) خدايا از تو خواهم به حق نامت اى آغاز اى انجام اى ظاهر اى نهان اى


بَرُّ يا حَقُّ يا فَرْدُ يا وِتْرُ يا صَمَدُ يا سَرْمَدُ (86)يا خَيْرَ مَعْرُوفٍ


نيكوكار اى برحق اى يكتا اى بى همتا اى بى نياز اى ابدى (86) اى بهترين شناخته شده


عُرِفَ يا اَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ يا اَجَلَّ مَشْكُورٍ شُكِرَ يا اَعَزَّ مَذْكُورٍ ذُكِرَ


به نيكى اى برترين معبودى كه پرستش شده اى بهترين سپاس شدگان اى عزيزترين يادشدگان


يا اَعْلى مَحْمُودٍ حُمِدَ يا اَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ يا اَرْفَعَ مَوْصُوفٍ


اى والاترين ستوده شده اى پيش ترين موجودى كه جويايش شده اند اى برترين موجودى كه مورد


وُصِفَ يا اَكْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ يا اَكْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ يا اَشْرَفَ


توصيف واقع شده اى بزرگتر مقصودى كه قصد او كرده اند اى بزرگوار كسى كه از او درخواست شده اى ارجمندترين


مَحْبُوبٍ عُلِمَ (87)يا حَبيبَ الْباكينَ يا سَيِّدَ الْمُتَوَكِّلينَ يا هادِىَ


دوستى كه توان يافت (87) اى دوست گريانان اى آقاى توكل كنندگان اى رهنماى

الْمُضِلّينَ يا وَلِىَّ الْمُؤْمِنينَ يا اَنيسَ الذّاكِرينَ يا مَفْزَعَ الْمَلْهُوفينَ


گمراهان اى سرور مؤ منان اى همدم ياد كنندگان (او) اى پناه ستمديدگان


يا مُنْجِىَ الصّادِقينَ يا اَقْدَرَ الْقادِرينَ يا اَعْلَمَ الْعالِمينَ يا اِلهَ


اى نجات دهنده راستگويان اى مقتدرترين قدرت داران اى داناترين دانايان اى معبود


الْخَلْقِ اَجْمَعينَ (88)يا مَنْ عَلا فَقَهَرَ يا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ يا مَنْ بَطَنَ


تمامى آفريدگان (88) اى كه از برترى بر همه قاهر است اى كه فرمانروا است و نيرومند اى كه در درونى


فَخَبَرَ يا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ يا مَنْ عُصِىَ فَغَفَرَ يا مَنْ لا تَحْويهِ الْفِكَرُ يا


و از درون آگاه اى كه پرستندش و او بدان پاداش دهد اى كه نافرمانيش كنند و بيامرزد اى كه در فكرها نگنجد اى


مَنْ لا يُدْرِكُهُ بَصَرٌ يا مَنْ لا يَخْفى عَلَيْهِ اَثَرٌ يا رازِقَ الْبَشَرِ يا مُقَدِّرَ


كه ديده اى او را درنيابد اى كه هيچ كارى بر او پنهان نماند اى روزى ده بشر اى اندازه گير


كُلِّ قَدَرٍ (89)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا حافِظُ يا بارِئُ يا ذارِئُ


هر اندازه (89) خدايا از تو خواهم به حق نامت اى نگهدار اى پديد آرنده اى آفريننده


يا باذِخُ يا فارِجُ يا فاتِحُ يا كاشِفُ يا ضامِنُ يا امِرُ يا ناهى (90)يا


اى والامقام اى غمزدا اى كارگشا اى برطرف كننده اندوه اى ضامن بندگان اى فرمان ده اى قدغن كن از كارهاى بد (90) اى


مَنْ لا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يَصْرِفُ السُّوَّءَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ


كه نمى داند غيب را جز او اى كه باز نگرداند بدى را جز او اى كه


ادامه دارد

[R A H A]

لايَخْلُقُ الْخَلْقَ اِلاّهُوَ يامَنْ لايَغْفِرُ الذَّنْبَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يُتِمُّ النِّعْمَةَ


نيافريند خلق را جز او اى كه نيامرزد گناه را جز او اى كه به پايان نرساند نعمت و احسان را


اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يُقَلِّبُ الْقُلُوبَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يُدَبِّرُ الاْمْرَ اِلاّ هُوَ ي ا


جز او اى كه دگرگون نكند دلها را جز او اى كه تدبير نكند كارها را جز او اى


مَنْ لا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ لا يَبْسُطُ الرِّزْقَ اِلاّ هُوَ يا مَنْ


كه فرو نفرستد باران را جز او اى كه نگستراند روزى را جز او اى كه


لايُحْيِى الْمَوْتى اِلاّ هُوَ (91)يا مُعينَ الْضُعَفاَّءِ يا صاحِبَ الْغُرَباَّءِ يا


زنده نكند مردگان را جز او (91) اى كمك كار ناتوانان اى رفيق دور از وطنان اى


ناصِرَ الاْوْلِياَّءِ يا قاهِرَ الاْعْداَّءِ يا رافِعَ السَّماَّءِ يا اَنيسَ الاْصْفِياَّءِ يا


يار دوستان اى چيره بر دشمنان اى بالا برنده آسمان اى مونس برگزيدگان اى


حَبيبَ الاْتْقِياَّءِ يا كَنْزَ الْفُقَراَّءِ يا اِلهَ الاْغْنِياَّءِ يا اَكْرَمَ الْكُرَماَّءِ


دوست پرهيزكاران اى گنجينه بينوايان اى معبود توانگران اى كريمترين كريمان


(92)يا كافِياً مِنْ كُلِّ شَىْءٍ يا قاَّئِماً عَلى كُلِّ شَىْءٍ يا مَنْ لا يُشْبِهُهُ


(92) اى كفايت كننده از هر چيز اى نگهبان بر هر چيز اى كه چيزى مانندش نيست


شَىْءٌ يا مَنْ لا يَزيدُ فى مُلْكِهِ شَىْءٌ يا مَنْ لا يَخْفى عَلَيْهِ شَىْءٌ يا


اى كه چيزى به فرمانروائيش نيفزايد اى كه چيزى بر او پوشيده نيست اى


مَنْ لا يَنْقُصُ مِنْ خَزاَّئِنِهِ شَىْءٌ يا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ يا مَنْ لا


كه كم نشود از گنجينه هايش چيزى اى كه نيست همانندش چيزى اى كه


يَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَىْءٌ يا مَنْ هُوَ خَبيرٌ بِكُلِّ شَىْءٍ يا مَنْ وَسِعَتْ


پنهان نماند از دانش او چيزى اى كه او خبير و آگاه است به هر چيز اى كه رحمتش


رَحْمَتُهُ كُلَّ شَىْءٍ (93)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا مُكْرِمُ يا مُطْعِمُ


فراگيرد هر چيز را (93) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى اكرام كننده اى طعام دهنده


يا مُنْعِمُ يا مُعْطى يا مُغْنى يا مُقْنى يا مُفْنى يا مُحْيى يا مُرْضى يا


اى نعمت بخشنده اى عطا ده اى ثروت ده اى سرمايه ده اى فانى كننده اى زنده كننده اى خشنود سازنده اى


مُنْجى (94)يا اَوَّلَ كُلِّشَىْءٍ وَآخِرَهُ يا اِلهَ كُلِّ شَىْءٍ وَمَليكَهُ يا رَبَّ


نجات بخش (94) اى آغاز و انجام هر چيز اى معبود و مالك هر چيز اى پروردگار


كُلِّ شَىْءٍ وَصانِعَهُ يا بارِئَ كُلِّشَىْءٍ وَخالِقَهُ يا قابِضَ كُلِّ شَىْءٍ


و سازنده هر چيز اى پديد آرنده و آفريننده هر چيز اى بست و باز كننده هر چيز


وَباسِطَهُ يا مُبْدِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُعيدَهُ يا مُنْشِئَ كُلِّشَىْءٍ وَمُقَدِّرَهُ يا


اى پديد آرنده و بازگرداننده هر چيز اى بوجود آورنده و اندازه گير هر چيز اى


مُكَوِّنَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُحَوِّلَهُ يا مُحْيِىَ كُلِّ شَىْءٍ وَمُميتَهُ يا خالِقَ


بود كننده و تبديل كننده هر چيز اى زنده كننده و ميراننده هر چيز اى آفريننده


كُلِّشَىْءٍ وَوارِثَهُ (95)يا خَيْرَ ذاكِرٍ وَمَذْكُورٍ يا خَيْرَ شاكِرٍ وَمَشْكُورٍ


و وارث هر چيز (95) اى بهترين يادآور و ياد شده اى بهترين سپاسگزار و سپاس شده


يا خَيْرَ حامِدٍ وَمَحْمُودٍ يا خَيْرَ شاهِدٍ وَمَشْهُودٍ يا خَيْرَ داعٍ وَمَدْعُوٍّ


اى بهترين ستاينده و ستوده شده اى بهترين گواه و گواهى شده اى بهترين خواننده و خوانده شده


يا خَيْرَ مُجيبٍ وَمُجابٍ يا خَيْرَ مُونِسٍ وَاَنيسٍ يا خَيْرَ صاحِبٍ


اى بهترين اجابت كن و اجابت كرده شده اى بهترين انيس و مونس اى بهترين رفيق


وَجَليسٍ يا خَيْرَ مَقْصُودٍ وَمَطْلُوبٍ يا خَيْرَ حَبيبٍ وَمَحْبُوبٍ (96)يا


و هم نشين اى بهترين مقصود و مطلوب اى بهترين دوست و محبوب (96) اى


مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعاهُ مُجيبٌ يا مَنْ هُوَ لِمَنْ اَطاعَهُ حَبيبٌ يا مَنْ هُوَ اِلى


كه براى خواننده اش اجابت كند اى كه به مطيع و فرمانبردارش دوست است اى كه به هر كه


مَنْ اَحَبَّهُ قَريبٌ يا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقيبٌ يا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ


دوستش دارد نزديك است اى كه براى هركس كه از او نگهبانى خواهد نگهبانست اى كه نسبت به هر كس به او اميد


كَريمٌ يا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَليمٌ يا مَنْ هُوَ فى عَظَمَتِهِ رَحيمٌ يا مَنْ


داشته باشد كريم است اى كه نسبت به نافرمانش بردبار است اى كه در عين عظمت و بزرگيش مهربان است اى كه


هُوَ فى حِكْمَتِهِ عَظيمٌ يا مَنْ هُوَ فى اِحْسانِهِ قَديمٌ يا مَنْ هُوَ بِمَنْ


در حكمت خود عظيم است اى كه در احسان و عطابخشى ديرين است اى كه به هر كس كه او را


اَرادَهُ عَليمٌ (97)اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا مُسَبِّبُ يا مُرَغِّبُ يا


بطلبد دانا است (97) خدايا از تو مى خواهم به حق نامت اى سبب ساز اى رغبت ده اى


مُقَلِّبُ يا مُعَقِّبُ يا مُرَتِّبُ يا مُخَوِّفُ يا مُحَذِّرُ يا مُذَكِّرُ يا مُسَخِّرُ يا


زير و رو كن اى پى جو اى ترتيب ده اى بيم ده اى ترساننده اى يادانداز اى مسخر كننده اى


مُغَيِّرُ (98)يا مَنْ عِلْمُهُ سابِقٌ يا مَنْ وَعْدُهُ صادِقٌ يا مَنْ لُطْفُهُ ظاهِرٌ


تغيير دهنده (98) اى كه دانشش پيش است اى كه وعده اش راست است اى كه لطفش آشكار است


يا مَنْ اَمْرُهُ غالِبٌ يا مَنْ كِتابُهُ مُحْكَمٌ يا مَنْ قَضاَّئُهُ كائِنٌ يا مَنْ


اى كه فرمانش بر همه غالب است اى كه كتابش محكم است اى كه حكم و قضايش حتمى است اى كه


قُرْآنُهُ مَجيدٌ يا مَنْ مُلْكُهُ قَديمٌ يا مَنْ فَضْلُهُ عَميمٌ يا مَنْ عَرْشُهُ


قرآنش مجيد و گرامى است اى كه فرمانروائيش قديم است اى كه فضل و بخشش همگانى است اى كه عرش


عَظيمٌ (99)يا مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ يا مَنْ لا يَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ


او عظيم است (99) اى كه سرگرم نكند او را شنيدنى از شنيدنى ديگر اى كه بازش ندارد كارى از


فِعْلٍ يا مَنْ لا يُلْهيهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ يا مَنْ لا يُغَلِّطُهُ سُؤ الٌ عَنْ سُؤ الٍ


كارى اى كه مشغولش نكند گفتارى از گفتارى دگر اى كه به اشتباهش نيندازد پرسشى از پرسشى


يا مَنْ لا يَحْجُبُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ يا مَنْ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ يا


اى كه حجاب نشود او را چيزى از چيزى اى كه به ستوهش نياورد پافشارى اصرار ورزان اى


مَنْ هُوَ غايَةُ مُرادِ الْمُريدينَ يا مَنْ هُوَ مُنْتَهى هِمَمِ الْعارِفينَ يا مَنْ


كه او منتهاى مقصود جويندگان است اى كه او سرحد نهايى وجهه همت عارفان است اى كه


هُوَ مُنْتَهى طَلَبِ الطّالِبينَ يا مَنْ لا يَخْفى عَلَيْهِ ذَرَّةٌ فِى الْعالَمينَ


او آخرين مرحله خواسته خواستاران است اى كه بر او ذره اى در تمام جهانيان پنهان نيست


(100)يا حَليماً لا يَعْجَلُ يا جَواداً لا يَبْخَلُ يا صادِقاً لا يُخْلِفُ يا


(100) اى بردبارى كه شتاب نكند اى بخشنده اى كه بخل ندارد اى راست وعده اى كه خلاف وعده نمى كند اى


وَهّاباً لا يَمَلُّ يا قاهِراً لا يُغْلَبُ يا عَظيماً لا يُوصَفُ يا عَدْلاً لا


بخشنده اى كه خسته نمى شود اى چيره اى كه شكست نپذيرد اى بزرگى كه در وصف نگنجد اى دادگرى كه


يَحيفُ يا غَنِيّاً لا يَفْتَقِرُ يا كَبيراً لا يَصْغُرُ يا حافِظاً لا يَغْفُلُ سُبْحانَكَ


در حكمش ستم نكند اى توانگرى كه درويش نشود اى بزرگى كه كوچك نشود اى نگهبانى كه غفلت نكند منزهى


يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ.


تو اى خدايى كه نيست معبودى جز تو فرياد فرياد نجات ده ما را از آتش دوزخ اى پروردگار

[R A H A]

دعاى جوشن صغير



در كتب معتبره بشرحى مبسوطتر از شرح جوشن كبير نقل شده و كفعمى در حاشيه بلد الا مين فرموده كه اين دعائيست رفيع الشاءن عظيم المنزلة و چون موسى هادى عبّاسى قصد قتل حضرت كاظم عليه السلام نمود آن حضرت اين دعا را خواند جدّش پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله را در خواب ديد كه به او فرمود حقّ تعالى هلاك خواهد كرد دشمن تو را و اين دعا در مهج الدّعوات سيّد بن طاوُس نيز نقل شده و ما بين نسخه كفعمى و سيد اختلافست و ما موافق بلد الا مين كفعمى نقل نموديم و آن دعا اين است :
به نام خداى بخشاينده مهربان

اِلهى كَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضى عَلَىَّ سَيفَ عَداوَتِهِ وَشَحَذَ لى ظُبَةَ


معبودا چه بسيار دشمنى كه شمشير دشمنى بروى من كشيد و لبه كاردش را برايم تيز كرد


مِدْيَتِهِ وَاَرْهَفَ لى شَباحَدِّهِ وَدافَ لى قَواتِلَ سمُوُمِهِ وَسَدَّدَ اِلَىَّ


و دم برنده اش را برايم آماده كرد و زهرهاى كشنده اش را برايم آميخته و نشان گرفت بسوى من


صَوائِبَ سِهامِهِ وَلَمْ تَنَمْ عَنّى عَيْنُ حِراسَتِهِ وَاَضْمَرَ اَنْ يَسُومَنِى


تيرهاى نشانگيرش را و چشمش در مراقبت من به خواب نرفت و در دل گرفت كه به من آزارى رساند


الْمَكْروْهَ وَيُجَرِّعَنى ذُعافَ مَرارَتِهِ نَظَرْتَ اِلى ضَعْفى عَنِ احتِمالِ


و جرعه هاى تلخ زهر خود را به گلويم بريزد در اين حال تو به ناتوانى من نگريستى كه طاقت تحمل


الْفَوادِحِ وَعَجْزى عَنِ الاِْنْتِصارِ مِمَّنْ قَصَدَنى بِمُحارَبَتِهِ وَوَحْدَتى


ناگوار را ندارم و عجز مرا در استمداد براى كسى كه به قصد جنگ با من برخاسته ديدى و تنهايى مرا


فى كَثيرٍ مِمَّنْ ناوانى واَرْصَدَ لى فيما لَمْ اُعْمِلْ فِكْرى فى


در مقابل انبوه دشمنانى كه قصد آزار مرا كرده و سرِ راهم كمين كرده اند و فكر من در


الاِْ رْصادِ لَهُمْ بِمِثْلِهِ فَاَيَّدْتَنى بِقُوَّتِكَ وَشَدَدْتَ اَزْرى بِنُصْرَتِكَ


خلاصى از آنها به جايى نمى رسد مشاهده كردى پس مرا به نيروى خود كمك دادى و بوسيله يارى خود پشتم را محكم بستى


وفَلَلْتَ لى حَدَّهُ وَخَذَلْتَهُ بَعْدَ جَمْعِ عَديدِهِ وَحَشْدِهِ واَعْلَيْتَ كَعْبى


وتيغ برنده دشمن را بر من كند كردى و او را پس از زحماتى كه در جمع آورى نفرات و وسايل نابودى من كشيده بود خوار كردى


عَلَيْهِ وَوَجَّهْتَ ما سَدَّدَ اِلَىَّ مِنْ مَكائِدِهِ اِلَيْهِ وَرَدَدْتَهُ عَلَيْهِ وَلَمْ


و مرا بر او توفق دادى و شرِّ آن نقشه هاى شومى كه براى من كشيده بود به خودش برگرداندى و عطش او را در نابودى من


يَشْفِ غَليلَهُ وَلَمْ تَبْرُدْ حَزازاتُ غَيْظِهِ وَقَدْ عَضَّ عَلَىَّ اَنامِلَهُ وَاَدْبَرَ


فرو ننشاندى و دلش را در اين باره خنك نكردى و در حالى كه از سوز خشمش بر من انگشت به دندان مى گزيد پشت كرده و


مُوَلِّياً قَدْ اَخْفَقَتْ سَراياهُ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ


فراركرد و تجهيزات جنگى ونفرات او درهم شكست پس ستايش براى تو سزاست پروردگاراكه نيرومندى هستى شكست ناپذير


وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ


و بردبارى هستى كه شتاب نخواهى كرد درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از سپاسگزاران نعمتهاى خود


مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ باغٍ بَغانى


و از يادكنندگان بخششهاى خويش قرار ده معبودا و چه بسيار ستم پيشه اى كه با نقشه شومش به من ستم كرد و


بِمَكايِدِهِ وَنَصَبَ لى اَشْراكَ مَصايِدِهِ وَوَكَّلَ بى تَفَقُّدَ رِعايَتِهِ


براى شكار كردنم دامها نهاد و مرا دقيقا زير نظر گرفت


واَضبَاءَ اِلَىَّ اِضْباَّءَ السَّبُعِ لِطَريدَتِهِ انْتِظاراً لاِنْتِهازِ فُرْصَتِهِ وَهُوَ


و مانند درنده اى كه براى شكار گريخته خود كمين مى كند به كمين من نشست تا فرصتى بدست آرد با اينكه


يُظْهِرُ بَشاشَةَ الْمَلَقِ وَيَبْسُطُ لى وَجْهاً غَيْرَ طَلِقٍ فَلَمّا رَاَيْتَ دَغَلَ


درصورت ظاهر خودرا از روى تملق بشّاش نشان مى داد و روى گشاده بى حقيقتى به من مى نمود، و هنگامى كه تواى خدا نادرستى


سَريرَتِهِ وَقُبْحَ مَا انْطَوى عَلَيْهِ لِشَريكِهِ فى مِلَّتِهِ واَصْبَحَ مُجْلِباً لى


باطن او را ديدى و زشتى نيتش را براى هم كيشش مشاهده فرمودى و ديدى كه چگونه مرا بسوى ستم خود مى كشد اورا


فى بَغْيِهِ اَرْكَسْتَهُ لاُِمِّ رَاْسِهِ واَتَيْتَ بُنْيانَهُ مِنْ اَساسِهِ فَصَرَعْتَهُ فى


به مغز به زمين زدى و ريشه اش را از بيخ و بن بركندى و او را در همان چاهى كه براى من كنده بود درافكندى و در


زُبْيَتِهِ وَرَدَّيْتَهُ فى مَهْوى حُفْرَتِهِ وَجَعَلْتَ خَدَّهُ طَبَقاً لِتُرابِ رِجْلِهِ


گودالى كه به دست خود حفر كرده بود سرنگونش كردى و گونه اش را مطابق خاك پايش كردى و او را سرگرم تن و


وَشَغَلْتَهُ فى بَدَنِهِ وَرِزْقِهِ وَرَمَيْتَهُ بِحَجَرِهِ وَخَنَقْتَهُ بِوَتَرِهِ وَذَكَّيْتَهُ


روزى خودش كردى و به سنگ خودش او را زدى و بازه كمان خودش جانش بگرفتى و بوسيله سرنيزه هاى خودش او راهلاك


بِمَشاقِصِهِ وَكَبَبْتَهُ لِمَنْخَرِهِ وَرَدَدْتَ كَيْدَهُ فى نَحْرِهِ وَرَبَقْتَهُ بِنَدامَتِهِ


ساختى و برو درافكندى و مكر وحيله اش را به خودش برگرداندى و در بند پشيمانى گرفتارش كردى و پشتش را در زير بار


وَفَسَاْتَهُ بِحَسْرَتِهِ فَاسْتَخْذَاءَ وَتَضاَّئَلَ بَعْدَ نَخْوَتِهِ وانْقَمَعَ بَعْدَ


حسرت خم كردى تا آنكه پس از همه نخوت و تكبر خوار گشته به زانو درآمد و پس از


اْستِطالَتِهِ ذَليلاً مَاْسُوراً فى رِبْقِ حِبالَتِهِ الَّتى كانَ يُؤَمِّلُ اَنْ يَرانى


گردنكشى با خوارى مخصوصى ريشه كن شد و در بند دام خود كه در روز تسلطش آرزو داشت مرا در آن بيند


فيها يَوْمَ سَطْوَتِهِ وَقَدْ كِدْتُ يا رَبِّ لَوْ لا رَحْمَتُكَ اَنْ يَحُلَّ بى ما


گرفتار شد و اى پروردگار من اگر رحمت تو نبود چيزى نمانده بود كه به همان بلايى كه او دچار شده


حَلَّ بِساحَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ


من دچار گردم پس ستايش خاص تو است اى پروردگار من كه نيرومندى هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى كه


لايَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ


شتاب نمى كنى درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از


الشّاكِرينَ ولاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ ح اسِدٍ شَرِقَ


سپاسگزاران نعمتهايت قرار ده و از يادكنندگان عطاهايت بدار خدايا چه بسيار حسودى كه


بِحَسْرَتِهِ وَعَدُوٍّ شَجِىَ بِغَيْظِهِ وَسَلَقَنى بِحَدِّ لِسانِهِ وَوَخَزَنى بِمُوقِ


حسرت در گلويش گير كرده و دشمنى كه خشم او در گلويش شكسته و با زبان تيزش مرا آزرده و


عَيْنِهِ وَجَعَلَنى غَرَضاً لِمراميهِ وَقَلَّدَنى خِلالاً لَمْ تَزَلْ فِيهِ نادَيْتُكَ يا


نگاه خشمگين خود را از گوشه چشم همچون تيرى بر بدنم فرو كرده و مرا هدف تيرهاى خود قرار داده و كارهايى را به گردنم


رَبِّ مُسْتَجيراً بِكَ واثِقاً بِسُرْعَةِ اِجابَتِكَ مُتَوَكِّلاً عَلى ما لَمْ اَزَلْ


انداخت كه من اى پروردگارم پيوسته در اين باره از روى پناه خواهى تو را خواندم به خاطر اطمينانى كه بسرعت اجابت توداشتم


اَتَعَرَّفُهُ مِنْ حُسْنِ دِفاعِكَ عالِماً اَنَّهُ لا يُضْطَهَدُ مَنْ اَوى اِلى ظِلِّ


و بر سابقه خوبى كه هميشه در دفاع كردنت داشتم توكل نمودم و مى دانستم كه هركس در سايه


كَنَفِكَ وَلَنْ تَقْرَعَ الْحَوادِثُ مَنْ لَجَاَ اِلى مَعْقِلِ الاِْنْتِصارِ بِكَ


حمايت تو ماءوى گيرد مورد ستم و ظلم كسى واقع نگردد و آنكس كه به قلعه كمك خواهى تو پناه برد حوادث كوبنده روزگار


فَحَصَّنْتَنى مِنْ باْسِهِ بِقُدْرَتِكَ فَلَكَ الْحْمدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا


براو كارگر نشود و تو اى خدا بوسيله نيرويت مرا از آزار او در پناه گرفتى پس از آن تو است ستايش اى پروردگار من كه نيرومندى


يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واجْعَلْنى


هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى بدون شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از سپاسگزاران


لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ


نعمتهايت و از يادكنندگان عطاهايت قرار ده خدايا و چه بسا ابرهايى از گرفتارى (كه بسويم در حركت بود)


سَحايِبِ مَكْرُوهٍ جَلَّيْتَها وسَماَّءِ نِعْمَةٍ مَطَرْتَها وَجَداوِلِ كَرامَةٍ


و تو پراكنده شان كردى و چه بسا آسمان نعمتى كه بر من فرو باريدى و نهرهاى بزرگوارى كه


اَجْرَيْتَها واَعْيُنِ اَحْداثٍ طَمَسْتَها وناشِيَةِ رَحْمَةٍ نَشَرْتَهَا وَجُنَّةِ


روان كردى و چشمه هاى جوشان حوادثى كه رويش را پوشاندى و لكه هاى كوچكى از ابر رحمتت كه آن را پهن كردى و زره هاى


ادامه در پست بعدی

[R A H A]

عافِيَةٍ اَلْبَسْتَها وَغَوامِرِ كُرُباتٍ كَشَفْتَها واُمُورٍ جارِيَةٍ قَدَّرْتَها لَمْ


تندرستى كه بر بدنم پوشاندى و گردابهايى از اندوه كه برطرف كردى و امور جاريه ديگرى كه مقدر كردى و تو هرگاه


تُعْجِزْكَ اِذْ طَلَبْتَها وَلَمْ تَمْتَنِعْ مِنْكَ اِذْ اَرَدْتَهَا فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ


خواستيشان ازطلب آنها درنماندى و هرگاه آنها را اراده فرمودى قدرت برامتناع نداشتند پس تورا است ستايش اى پروردگارمن


مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ


اى نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد وآل محمد


وَاْجَعْلنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى


و قرار ده مرا از سپاسگزاران نعمتهايت و از يادكنندگان عطاهايت خدايا


وكَمْ مِنْ ظَنٍّ حَسَنٍ حَقَّقْتَ وَمِنْ كَسْرِ اِمْلاقٍ جَبَرْتَ وَمِنْ مَسْكَنَةٍ


وچه بسا خوش گمانى مرا كه صورت عمل دادى و چه بسيار شكستهاى بى چيزى مرا كه جبران كردى و نداريهاى


فادِحَةٍ حَوَّلْتَ وَمِنْ صَرْعَةٍ مُهْلِكَةٍ نَعَشْتَ وَمِنْ مَشَقَّةٍ اَرَحْتَ


سخت و كمرشكن را كه از من گرداندى و سقوطهاى نابودكننده اى كه بلندم كردى و چه سختيها كه مبدل به راحتى كردى


لاتُسْئَلُ عَمّا تَفْعَلُ وَهُمْ يُسْئَلُونَ وَلا يَنْقُصُكَ ما اَنْفَقْتَ وَلَقَدْ سُئِلْتَ


بازخواست نشوى ازآنچه مى كنى ولى ديگران بازخواست شوند وهرچه خرج كنى چيزى ازتو كاسته نگردد و چون از تو بخواهند


فَاَعْطَيْتَ وَلَمْ تُسْئَلْ فاَبْتَدَاْتَ وَاسْتُميحَ بابُ فَضْلِكَ فَما اَكْدَيْتَ


مى دهى و اگر هم نخواهند تو بى سابقه خواستن عطا مى كنى و از درگاه فضل تو احسان خواستند و تو دريغ نداشتى


اَبَيْتَ اِلاّ اِنْعاماً وَاْمِتناناً واِلاّ تَطَوُّلاً يا رَبِّ وَاِحْساناً واَبَيْتُ


ندادى جز ازراه نعمت بخشى وامتنانت وجز ازراه عطابخشى بى پايان خود اى پروردگارمن و احسانت ولى من هم درمقابل نكردم


اِلا اْنتِهاكاً لِحُرُماتِكَ وَاْجْتِراَّءً عَلى مَعاصِيكَ وَتَعَدِّياً لِحُدُودِكَ


جز پرده درى محرماتت و دليرى بر ارتكاب معاصى و نافرمانيهايت و ***** از حدود تو


وَغَفْلَةً عَنْ وَعيدِكَ وَطاعَةً لِعَدُوّى وَعَدُوِّكَ لَمْ يَمْنَعْكَ يا اِلهى


و بى خبرى از تهديد تو و پيروى از دشمن خود و دشمن تو، اى معبود و اى ياور


وناصِرى اِخْلالى بِالشُّكْرِ عَنْ اِتْمامِ اِحْسانِكَ وَلاَ حَجَزَنى ذلِكَ


بزرگوار من كوتاهى من درسپاسگزارى تو را از اتمام احسان ونيكى به من بازنداشت واتمام احسان و نيكى


عَنْ اِرْتِكابِ مَساخِطِكَ اَللّهُمَّ وَهذا مَقامُ عَبْدٍ ذَليلٍ اعْتَرَفَ لَكَ


تو نيز مانع من از ارتكاب اعمالى كه موجب خشم تو است نشد خدايا اكنون به حال بنده خوارى درآمده ام


بِالتَّوْحيدِ وَاَقَرَّ عَلى نَفْسِهِ بِالتَّقْصيرِ فى اَداَّءِ حَقِّكَ وَشَهِدَ لَكَ


كه معترف بيگانگى تو است و به زيان خود اعتراف مى كند كه در اداى حق تو كوتاهى كرده و گواهى دهد كه تو


بِسُبُوغِ نِعْمَتِكَ عَلَيْهِ وَجَميلِ عادَتِكَ عِنْدَهُ واِحْسانِكَ اِلَيْهِ فَهَبْ لى


نعمت خود را بر او فروگذار نكردى و از شيوه نيك و احسان خود نسبت به او كوتاهى نكردى پس


يا اِلهى وَسَيِّدِى مِنْ فَضْلِكَ ما اُريدُهُ اِلى رَحْمَتِكَ واَتَّخِذُهُ سُلَّماً


اى معبود و آقاى من از فضل خويش بدان اندازه به من ببخش كه بتوانم خود را به رحمتت برسانم و آن را نردبانى قرارداده


اَعْرُجُ فيهِ اِلى مَرْضاتِكَ وَ امَنُ بِهِ مِنْ سَخَطِكَ بِعِزَّتِكَ وَطَوْلِكَ


و به وسيله آن بسوى خوشنودى تو بالا روم و بدان سبب از خشم تو ايمن گردم به حق عزت و كرمت


وَبِحَقِّ نَبِيِّكَ مَحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ


و به حق پيامبرت محمد صلى الله عليه و آله پس ستايش خاص تو است اى پروردگار من كه


مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ


نيرومندى هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد


وَاجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى


و قرارم ده از شكرگذاران نعمتهايت و از يادكنندگان عطايا و مراحمت ، خدايا


وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ فى كَرْبِ الْمَوْتِ وَحَشْرَجَةِ الصَّدْرِ


چه بسا بنده اى كه شب و روزش در سختى مرگ بگذرد و جان به سينه اش رسيده


وَالنَّظَرِ اِلى ما تَقْشَعِرُّ مِنْهُ الجُلُودُ وَتَفْزَعُ لَهُ القُلُوبُ واَنَا فى عافِيَةٍ


و بنگرد بدانچه بدنها از هولش بلرزد و دلها بطپد و من در تمام آن مناظر واحوال آسوده و در سلامتى بسر برم


مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ


پس ستايش خاص تو است اى پروردگار من كه نيرومندى هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى


لايَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لِنَعماَّئِكَ مِنَ


بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و از


الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى


يادكنندگان عطاهايت خدايا و چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و


وَاَصْبَحَ سَقِيماً مَوْجِعاً فى اَنَّةٍ وَعَويلٍ يَتَقَلَّبُ فى غَمِّهِ لا يَجِدُ


روز خود را در بيمارى دردناك و در ناله و فرياد و از اندوه به خود مى پيچد نه راه چاره اى دارد


مَحيصاً وَلا يُسيغُ طَعاماً وَلا شَراباً وَاَنَا فى صِحَّةٍ مِنَ الْبَدَنِ


و نه غذا و نوشابه اى براحتى از گلويش پايين رود و من تندرست و از


وَسَلامَةٍ مِنَ الْعَيْشِ كُلُّ ذلِكَ مِنْكَ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ


سلامتى كامل برخوردار هستم و همه اين نعمتها از تو است پس ستايش خاص تو است اى پروردگار من كه نيرومندى


لايُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واجْعَلْنى


هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و مرا از سپاسگزاران


لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ


نعمتهايت و از يادكنندگان عطايا و مراحمت قرارم ده خدايا و چه بسا بنده اى كه بسر برد


اَمْسى وَاَصْبَحَ خآئِفا مَرْعُوبا مُشْفِقا وَجِلا هارِبا طَريدا مُنْجَحِرا


شب و روز خود را در ترس و خوف و هراس و اضطراب از خانه خود گريخته و آواره گشته و از ترس

فى مَضيقٍ وَمَخْبَاَةٍ مِنَ الْمَخابى قَدْ ضاقَتْ عَلَيْهِ الاْرْضُ بِرُحْبِها


در بيغوله اى رفته و در خفا گاهى خود را پنهان كرده و زمين بدين پهناورى از هر سو بر او تنگ شده


لايَجِدُ حيلَةً وَلا مَنْجى وَلا مَاْوى وَاَنَا فى اَمْنٍ وَطُمَاْنينَةٍ وَعافِيَةٍ


نه راه چاره اى دارد و نه جا و ماءوايى و من در كمال امنيت و آسايش و سلامتى


مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ


از اين ناراحتيها بسر برم پس خاص تو است ستايش اى پروردگار من كه نيرومندى هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى


لايَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاْجعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ


بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و از


الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَسَيِّدى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ


يادكنندگان عطايا و مراحمت اى خدا و اى آقاى من چه بسا بنده اى كه


اَمْسى وَاَصْبَحَ مَغْلُولاً مُكَبَّلاً فِى الْحَديدِ بِاَيْدِى الْعُداةِ


شب و روزش در غل و زنجير آهنين بگذرد در حالى كه بدست دشمنانى


لايَرْحَمُونَهُ فَقيداً مِنْ اَهْلِهِ وَوَلَدِهِ مُنْقَطِعاً عَنْ اِخْوانِهِ وَبَلَدهِ يَتَوَقَّعُ


بى رحم گرفتار و دور از زن و فرزند و جداى از برادران و شهر و ديار


كُلَّ ساعَةٍ بِاَىِّ قِتْلَةٍ يُقْتَلُ وَبِاَىِّ مُثْلَةٍ يُمَثَّلُ بِهِ وَاَنَا فى عافِيَةٍ مِنْ


هر ساعت انتظار مى كشد كه آيا به چه نحوى او را مى كشند و يا به چه طور اعضاى او را مى بُرند و من در عافيت كامل


ذلِكَ كُلِّهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ


و دور از تمام اينها بسر برم پس ستايش خاص تو است اى پروردگار نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب


صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ


درود فرست بر محمد و آل محمد و قرار ده مرا از سپاسگزاران نعمتهايت و از يادكنندگان


وَ لاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَ كَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ يُقاسِى


عطايا و مراحمت خدايا و چه بسا بنده اى كه شب و روزش را در حال جنگ بسر مى برد و خود را آماده


الْحَرْبَ وَمُباشَرَةَ الْقِتالِ بِنَفْسِهِ قَدْ غَشِيَتْهُ الاْعْداَّءُ مِنْ كُلِّ جانِبٍ


پيكار كرده دشمنان با شمشير و نيزه و ساير وسايل جنگى از هر سو احاطه اش كرده اند


بِالسُّيُوفِ وَالرِّماحِ وَآلَةِ الْحَرْبِ يَتَقَعْقَعُ فِى الْحَديدِ قَدْ بَلَغَ


و او در زير آن همه اسلحه هاى آهنين گم شده و حد اعلاى كوشش خود را براى نجات مى كند


مَجْهُودَهُ لا يَعْرِفُ حيلَةً وَ لا يَجِدُ مَهْرَباً قَدْ اُدْنِفَ بِالْجِراحاتِ اَوْ


ولى راه چاره و گريزى ندارد و زخمهاى گران برداشته يا


مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ تَحْتَ السَّنابِكِ وَالاْرْجُلِ يَتَمَنّى شَرْبَةً مِنْ ماَّءٍ اَوْ


زير سم اسبها و پاها در خون خويش غلطيده آرزوى يك شربت آب يا


نَظْرَةً اِلى اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ لا يَقْدِرُ عَلَيْها وَ اَنَا فى عافِيَةٍ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ


يك نظر به زن و فرزند خود را دارد ولى هيچ يك برايش ميسر نيست و من از اتمام آنها در عافيت و سلامت بسر برم


فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ


پس ستايش خاص تو است اى پروردگار نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست


عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاْجَعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ


بر محمد و آل محمد و قرار ده مرا از سپاسگزاران نعمتهايت و از يادكنندگان عطاها


مِنَ الذّاكِرينَ اِلهى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ فى ظُلُماتِ


و بخششهايت خدايا و چه بسا بنده اى كه شب و روز كند در تاريكيهاى


الْبِحارِ وَعَواصِفِ الرِّياحِ وَالاْهْوالِ وَالاْ مْواجِ يَتَوقَّعُ الغَرَقَ


درياها و يا تندبادها و هراسها و امواج خروشان دريا كه انتظار غرق


وَالْهَلاكَ لا يَقْدِرُ عَلى حيلَةٍ اَوْ مُبْتَلىً بِصاعِقَةٍ اَوْ هَدْمٍ اَوْ حَرْقٍ اَوْ


و هلاكت را مى كشد و راه چاره ندارد يا آن كس كه گرفتار شده به صاعقه يا زير آوار رفتن يا آتش سوزى يا


شَرْقٍ اَوْ خَسْفٍ اَوْ مَسْخٍ اَوْ قَذْفٍ وَاَنَا فى عافِيَةٍ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ فَلَكَ


استخوان به گلو گير كردن يا به زمين فرو رفتن يا مسخ يا در پرتگاهى گير كرده ومن از اينها همه آسوده و راحت هستم پس


ادامه دارد

[R A H A]

الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَجْعَلُ صَلِّ عَلى


خاص تو است ستايش اى پروردگار نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست بر


مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ


محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و از يادكنندگان عطاها و


الذّاكِرينَ اِلهى وكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى واَصْبَحَ مُسافِراً شاخِصاً عَنْ


مرحمتهايت خدايا و چه بسا بنده اى كه شب و روزش در مسافرت مى گذرد دور از


اَهْلِهِ وَوَلَدِهِ مُتَحَيِّراً فِى الْمَفاوِزِ تائِهاً مَعَ الْوُحُوشِ وَالْبَهاَّئِمِ


زن و فرزند حيران در بيابانها در حال سرگردانى با حيوانات وحشى و چهارپا


وَالْهَواَّمِّ وَحِيداً فَريداً لا يَعْرِفُ حيلَةً وَلا يَهْتَدى سَبيلاً اَوْ مُتَاَذِّياً


و گزنده تك و تنها زندگى مى كند نه چاره اى به نظرش مى رسد و نه راه به جايى برد يا دچار آزار


بِبَرْدٍ اَوْ حَرٍّ اَوْ جُوعٍ اَوْ عُرْىٍ اَوْ غَيْرِهِ مِنَ الشَّداَّئِدِ مِمَّا اَنَا مِنْهُ خِلْوٌ


سرما يا گرما يا گرسنگى يا برهنگى يا ساير سختيها شده كه من از آنها همه آسوده ام


فى عافِيَةٍ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ فَلَكَ الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى


و در تندرستى و آسايش از آنها هستم پس خاص تو است ستايش اى پروردگار نيرومند شكست ناپذير و


اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واجْعَلْنى لِنَعْمآئِكَ مِنَ


بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و از


الشّاكِرينَ ولاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَسَيِّدى وكَمْ مِنْ عَبْدٍ


ياد كنندگان عطايا و مراحمتت اى خدا و اى آقاى من و چه بسا بنده اى كه بسر برد


اَمْسى وَاَصْبَحَ فَقيراً عاَّئِلاً عارِياً مُمْلِقاً مُخْفِقاً مَهْجُوراً جائِعاً


شب و روز خود را در حال فقر و تنگدستى و برهنگى و ياءس و هجران دوستان و گرسنگى و


ظَمْئانَ يَنْتَظِرُ مَنْ يَعُودُ عَلَيْهِ بِفَضْلٍ اَوْ عَبْدٍ وَجيهٍ عِنْدَكَ هُوَ اَوْجَهُ


تشنگى و چشم براه است تا آيا كسى بر او احسانى كند يا (چه بسا) برده و غلام آبرومندى در پيش تو كه از من


مِنّى عِنْدَكَ وَ اَشدُّ عِبادَةً لَكَ مَغْلُولاً مَقْهُوراً قَدْ حُمِّلَ ثِقْلاً مِنْ تَعَبِ


كه آزادم آبرومندتر و عبادت و طاعتش به درگاه تو بيشتر است و زير زنجير و قدرت ارباب است و بار سنگين بردگى بر دوش


الْعَناَّءِ وَ شِدَّةِ الْعُبُودِيَّةِ وَكُلْفَةِ الرِّقِّ وَثِقْلِ الضَّريبَةِ اَوْ مُبْتَلاً بِبَلاءٍ


دارد چه از رنج و تعب و چه سختى كارهاى بردگى و چه مشقت غلام بودن وچه پرداخت وجه سنگين به ارباب خود يا آن شخصى


شَديدٍ لا قِبَلَ لَهُ [بِهِ] اِلاّ بِمَنَّكَ عَلَيْهِ واَنَا الْمَخْدُومُ الْمُنَعَّمُ الْمُعافَى


كه به بلاء و سختى دچارگشته و تاب تحمل آن را ندارد جز اينكه تو در رفع آن بر او كمك كنى ولى مرا هم ديگران خدمت كنند


الْمَكَرَّمُ فى عافِيَةٍ مِمّا هُوَ فيهِ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى ذلِكَ كُلِّهِ مِنْ مُقْتَدرٍ


وهم نعمت بخشند وهم تندرست وگرامى وازآنچه اوبدان گرفتاراست آسوده ام پس ستايش دربرابر اين همه نعمت خاص تواست كه نيرومندى


لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاْجَعْلنى


هستى شكست ناپذير و بردبارى هستى كه شتاب نكند درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده


لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ اِلهى وَسَيِّدى


از شكرگزاران نعمتهايت و از يادكنندگان عطايا و مراحمت اى معبود و آقاى من


وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى واَصْبَحَ شَريداً طَريداً حَيرانَ مُتَحَيِّراً جاَّئِعاً


چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و روز خود را در حال آوارگى و حيرانى و سرگردانى و گرسنگى


خائِفاً خاسِراً فِى الصَّحارى وَالْبَرارى قَدْ اَحْرَقَهُ الْحَرُّ وَالْبَرْدُ وَهُوَ


ترسان و زيان رسيده در ميان صحراها و بيابانها سرما و گرما او را بى تاب كرده و


فى ضَرٍّ مِنَ الْعَيْشِ وَضَنْكٍ مِنَ الْحَيوةِ وَذُلٍّ مِنَ المَقامِ يَنْظُرُ اِلى


در وضع فلاكت بار و زندگى سخت و جاى خوار و پستى بسر مى برد و از روى حسرت به


نَفْسِهِ حَسْرَةً لا يَقْدِرُ لَها عَلى ضَرٍّ وَلا نَفْعٍ وَاَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ


خود مى نگرد و قدرت بر سود و زيان خود ندارد و من


بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ فَلا اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدرٍ لا يُغْلَبُ وَذى


به واسطه جود و كرم تو از اينها همه آسوده ام پس معبودى جز تو نيست منزهى تو اى خداى نيرومند شكست ناپذير و


اَناةٍ لا تَعْجَلُ صَلِّعَلى مُحَمَّدٍ وَآلِمُحَمَّدٍ واْجعَلْنى لاَنْعُمِكَ مِنَ الشّاكِرينَ


بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتها


ولاِلاَّئِكَمِنَالذ اكِرينَوَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ (نسخه المجلسي)


و يادكنندگان عطاهايت و به رحمت خويش بر من رحم كن اى ارحم الراحمين



اِلهى وَسَيِّدى وَ كَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ عَليلاً مَريضاً سَقيماً مُدْنِفاً


اى خدا و اى آقاى من چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و روز خود را در حال دردمندى و بيمارى و ناخوشى كه در بستر


عَلى فُرُشِ العِلَّةِ وَفى لِباسِها يَتَقَلَّبُ يَميناً وشِمالاً لا يَعْرِفُ شَيْئاً


بيمارى و جامه ناخوشى افتاده و از شدت ناراحتى به اين پهلو و آن پهلو مى چرخد و چيزى


مِنْ لَذَّةِ الطَّعامِ وَلا مِنْ لَذَّةِ الشَّرابِ يَنْظُرُ اِلى نَفْسِهِ حَسْرَةً لايَسْتَطيعُ


از لذت نوشيدنى و خوراك نمى فهمد و از روى حسرت به خود مى نگرد و قدرتى


لَها ضَرّاً وَلا نَفْعاً وَاَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ فَلا اِلهَ إلاّ


بر سود و زيان خود ندارد ولى من به واسطه جود و كرم تو از تمام اينها آسوده ام پس معبودى جز تو نيست


اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى


منزهى تو اى خداى نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست بر


مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاْجعَلْنى لَكَ مِنَ الْعابِدينَ وَلِنعَماَّئِكَ مِنَ


محمد و آل محمد و قرارم ده از زمره پرستش كنندگان خود و از جمله سپاسگزاران نعمتهايت و


الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّاكِرينَ وَارْحَمْنى بِرحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ


يادكنندگان عطاهايت و به رحمت خود بر من ترحم كن اى مهربانترين


الرّاحِمينَ مَوْلاىَ وَسَيِّدى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ وَقَدْ دَنا


مهربانان اى سرور من و اى آقاى من و چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و روز خود را در حالى كه


يَوْمَهُ مِنْ حَتْفِهِ واَحْدَقَ بِهِ مَلَكُ الْمَوْتِ فى اَعْوانِهِ يُعالِجُ سَكَراتِ


عمرش بسرآمده و فرشته مرگ با اعوان و يارانش دور بستر او را گرفته و او در سختيهاى جان كندن و گردابهاى


الْمَوْتِ وَحِياضَهُ تَدُورُ عَيْناهُ يَميناً وَشِمالاً يَنْظُرُ اِلى اَحِبّاَّئِهِ


مرگ غوطه مى خورد چشمانش به راست و چپ مى گردد نگاه به دوستان و


وَاَوِدّاَّئِهِ واَخِلاَّّئِهِ قَدْ مُنِعَ مِنَ الكَلامِ وَحُجِبَ عَنِ الخِطابِ يَنْظُرُ


رفقا و ياران صميمى خود مى كند و ياراى سخن گفتن ندارد و از گفتار بازمانده از روى حسرت به خود مى نگرد


اِلى نَفْسِهِ حَسْرَةً لايَسْتَطيعُ لَها ضَرّاً وَلا نَفْعاً وَاَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ


كه هيچ بر سود و زيان خود قادر نيست و من اى خدا به واسطه


بِجُودِكَ وَكَرمِكَ فَلا اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى


جود و كرم تو از اينها همه آسوده ام پس معبودى نيست جز تو منزهى تو اى نيرومند شكست ناپذير و


اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ


بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و از


الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّاكِرينَ وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ


يادكنندگان عطاها و بخششهايت و به رحمت خود بر من ترحم كن اى مهربانترين


الرّاحِمينَ مَوْلاىَ وَ سَيِّدى وَ كَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَ اَصْبَحَ فى مَضائِقِ


مهربانان اى سرور و آقاى من و چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و روز خود را در تنگناهاى


الحُبُوسِ وَالسُّجُونِ وَكُرَبِها وَذُلِّها وَحَديدِها يَتَداوَلُهُ اَعْوانُها


زندانها و محبسها و در ناراحتيها و خوارى و زنجير آهنين زندان گرفتار است و زندانبانها


وَ زَبانِيَتُها فَلا يَدْرى اَىُّ حالٍ يُفْعَلُ بِهِ وَاَىُّ مُثْلَةٍ يُمَثَّلُ بِهِ فَهُوَ فى


دژخيمان دست بدست اورا بگردانند واو نمى داند به چه سرنوشتى دچار خواهد شد و چه عضوى از او را قطع خواهندكردپس آن


ضُرٍّ مِنَ الْعَيْشِ وَضَنْكٍ مِنَ الْحَيوةِ يَنْظُرُ اِلى نَفْسِهِ حَسْرَةً


بيچاره در وضع فلاكت بار و زندگى سختى بسر مى برد از روى حسرت به خود مى نگرد كه


لايَسْتَطيعُ لَها ضَرّاً وَلا نَفْعاً وَاَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ


قادر بر سود و زيان خود نيست و من به واسطه جود و كرم تو از اينها همه آسوده ام


فَلا اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ


پس معبودى جز تو نيست منزهى تو اى نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب


صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لَكَ مِنَ الْعابِدينَ ولِنَعْماَّئِكَ


درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده در زمره پرستش كنندگان خود و شكرگذاران نعمتهايت


مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ


و از يادكنندگان عطاهايت و به رحمت خويش بر من ترحم كن اى مهربانترين


الرّاحِمينَ سَيِّدِى وَمَوْلاىَ وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ قَدِ اسْتَمَرَّ


مهربانان اى آقاى من و سرور من و چه بسا بنده اى كه بسر برد شب و روزش را در حالى كه


عَلَيْهِ القَضاَّءُ وَاَحْدَقَ بِهِ الْبَلاَّءُ وَفارَقَ اَوِدّاَئَهُ وَاَحِبّاَئَهُ وَاَخِلاَّّئَهُ


به سرنوشت بدى دچار گشته و گرفتارى از چهار طرف او را احاطه كرده و از دوستان و ياران و رفقاى صميمى دور گشته


وَاَمْسى اَسيراً حَقيراً ذَليلاً فى اَيْدِى الْكُفّارِ وَالاْعْداَّءِ يَتَداوَلُونَهُ


و شبش در حال اسارت و كوچكى و ذلت در دست كفار و دشمنان بسر آيد كه او را دست بدست


يَميناً وَشِمالاً قَدْ حُصِرَ فِى الْمَطاميرِ وَثُقِّلَ بِالْحَديدِ لا يَرى شَيْئاً


به راست و چپ بگردانند و در سياه چالها زندانى شده و به زنجير و آهن بسته نه از روشنى دنيا ببيند


ادامه دارد

[R A H A]

مِنْ ضِياَّءِ الدُّنْيا وَلا مِنْ رَوْحِها يَنْظُرُ اِلَى نَفْسِهِ حَسْرَةً لا يَسْتَطيعُ


و نه از نسيم جان بخشش بر او بوزد از روى حسرت به خويشتن بنگرد و قادر بر


لَها ضَرّاً وَلا نَفْعاً وَاَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ فَلا اِلهَ إلاّ


سود و زيان خويش نباشد و من به واسطه جود و كرم تو از اينها همه آسوده ام پس معبودى جز تو نيست


اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى


منزهى تو اى نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست بر


مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لَكَ مِنَ الْعابِدينَ وَلِنَعْماَّئِكَ مِنَ


محمد وآل محمد و قرارم ده از پرستش كنندگانت و از سپاسگزاران نعمتهايت و از


الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّاكِرينَ وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ


يادكنندگان عطاهايت و به رحمت خود به من ترحم كن اى مهربانترين مهربانان


اِلهى وَسَيِّدِى وَكَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ قَدِ اشتاقَ


اى خداى من و آقايم و چه بسا بنده اى كه شام و يا صبح كرده و روى ميلى كه


اِلَى الدُّنْيا للِرَّغْبَةِ فيها اِلى اَنْ خاطَرَ بِنَفْسِهِ وَمالِهِ حِرْصاً مِنْهُ عَلَيْها


بدنيا دارد مشتاقانه خود و مالش را به خطر انداخته از روى حرصى كه بر آن دارد


قَدْ رَكِبَ الْفُلْكَ وَكُسِرَتْ بِهِ وَهُوَ فى آفاقِ الْبِحارِ وَظُلَمِها يَنْظُرُ اِلى


سوار بر كشتى شده و كشتى او شكسته و او در كرانه ها و تاريكيهاى دريا از روى


نَفْسِهِ حَسْرَةً لا يَقْدِرُ لَها على ضَرٍّ وَلا نَفْعٍ وَاَنَا خِلْوٌ ذلِكَ كُلِّهِ


حسرت به خود مى نگرد قدرتى بر سود و زيان خود ندارد و من


بِجُوِدكَ وَكَرَمِكَ فَلا اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى


به جود و كرم تو از همه اينها آسوده ام پس معبودى جز تو نيست منزهى تو اى نيرومند شكست ناپذير و


اَناةٍ لا يَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لَكَ مِنَ


بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد و آل محمد و قرارم ده از


الْعابِدينَ وَلِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّ اكِرينَ


پرستش كنندگانت و از سپاسگزاران نعمتهايت و از ياد كنندگان عطاهايت و به


وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اِلهى وَسَيِّدى وَكَمْ مِنْ


رحمتت به من ترحم كن اى مهربانترين مهربانان اى معبود من و آقايم و چه بسا


عَبْدٍ اَمْسى وَاَصْبَحَ قَدِ اسْتَمَرَّ عَلَيْهِ الْقَضاَّءُ وَاَحْدَقَ بِهِ الْبَلاَّءُ والكُفّارُ


بنده اى كه شب و يا صبح كرده و قضا بر او ادامه يافته و بلا و كفار


والاْعْداءُ وَاَخَذَتْهُ الرِّماحُ وَالسُّيُوفُ وَالسِّهامُ وَجُدِّلَ صَريعاً وَقَدْ


و دشمنان او را احاطه كرده و نيزه ها و شمشيرها و تيرها دورش را گرفته و برو در


شَرِبَتِ الاْرْضُ مِنْ دَمِهِ واَكَلَتِ السِّباعُ وَالطَّيْرُ مِنْ لَحْمِهِ وَاَنَا خِلْوٌ


افتاده زمين از خونش رنگين و درندگان و پرندگان گوشتش مى خورند و من


مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ لا بِاسْتِحْقاقٍ مِنّى يا لا اِلهَ إ لاّ اَنْتَ


به جود و كرم تو از آن آسوده ام نه اينكه مستحق آن باشم اى كه معبودى جز تو نيست


سُبْحانَكَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا يُغْلَبُ وَذى اَناةٍ لا تَعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ


منزهى اى نيرومند شكست ناپذير و بردبار بى شتاب درود فرست بر محمد


وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ


و آل محمد و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و يادكنندگان


الذّاكِرينَ وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ - نسخة المجلسى ]


عطاهايت و به رحمتت به من ترحم كن اى مهربانترين مهربانان * * * * *


وَعِزَّتِكَ يا كَريمُ لاََطْلُبَنَّ مِمّا لَدَيْكَ وَلاَُلِحَّنَّ عَلَيْكَ وَلاَمُدَّنَّ يَدى


سوگند به عزت تو اى بزرگوار كه من از آنچه پيش تو است مى خواهم و در اين باره پافشارى دارم و دستم را


نَحْوَكَ مَعَ جُرْمِها اِلَيْكَ يا رَبِّ فَبِمَنْ اَعُوذُ وَبِمَنْ اَلُوذُ لا اَحَدَ لى اِلاّاَنْتَ


با اينكه گناهكار است به سويت دراز كنم پروردگارا (اگر به درگاه تو نيايم ) به كه پناه ببرم و به كه روآورم كسى را جز تو ندارم


اَفَتَرُدُّنى وَاَنْتَ مُعَوَّلى وَعَلَيْكَ مُتَّكَلى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى


آيا تو هم مرا برانى در صورتى كه تو تكيه گاه منى و توكلم بر تو است از تو خواهم به حق آن نامت كه


وَضَعْتَهُ عَلَى السَّم اَّءِ فَاْستَقَلَّتْ وَعَلَى الاْرْضِ فَاسْتَقَرَّتْ وَعَلَى


بر آسمان نهادى و پابرجا شد و بر زمين نهادى و مستقر شد و بر


الْجِبالِ فَرَسَتْ وَعَلَى اللَّيْلِ فَاَظْلَمَ وَعَلَى النَّهارِ فَاسْتَنارَ اَنْ تُصَلِّىَ


كوهها نهادى استوار شد و بر شب نهادى تاريك شد و بر روز نهادى روشن گرديد كه درود فرستى


عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمِّدٍ وَاَنْ تَقْضِىَ لى حَواَّئِجى كُلَّها وَتَغْفِرَ لى


بر محمد و آل محمد و همه حاجتهاى مرا برآورى و همه گناهانم بيامرزى


ذُنُوبى كُلَّها صَغيرَها وَكَبيرَها وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ مِنَ الرِّزْقِ ما تُبَلِّغُنى بِهِ


چه كوچك باشد و چه بزرگ و روزيم را به اندازه اى فراخ گردانى كه به وسيله آن به


شَرَفَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ مَوْلاىَ بِكَ اسْتَعَنْتُ فَصَلِّ


شرافت دنيا و آخرت برسم اى مهربانترين مهربانان اى سرور من به تو يارى جويم پس درود فرست


عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واَعِنّى وَبِكَ اسْتَجَرْتُ فَاَجِرْنى واَغْنِنى


بر محمد و آل محمد و ياريم ده و به تو پناه آورده ام پس پناهم ده و مرا


بِطاعَتِكَ عَنْ طاعَةِ عِبادِكَ وَبِمَسْئَلَتِكَ عَنْ مَسْئَلَةِ خَلْقِكَ وَانْقُلْنى


به وسيله اطاعت خويش از اطاعت بندگانت بى نياز كن و به وسيله درخواست از خود


مِنْ ذُلِّ الْفَقْرِ اِلى عِزِّ الْغِنى وَمِنْ ذُلِّ الْمَعاصى اِلى عِزِّ الطّاعَةِ فَقَدْ


از درخواست مخلوقت مستغنى ساز و مرا از ذلت ندارى و فقر بسوى عزت دارايى منتقل كن و از خوارى گناهان به شوكت اطاعت ببر


فَضَّلْتَنى عَلى كَثيرٍ مِنْ خَلْقِكَ جُوداً مِنْكَ وَكَرَماً لا بِاسْتِحْقاقٍ مِنّى


زيرا كه تو از روى جود و كرم خويش مرا بر بسيارى از خلق خويش برترى دادى و اين نه به خاطر استحقاق من بود


اِلهى فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى ذلِكَ كُلِّهِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ


خدايا پس ستايش خاص تو است در همه اينها درود فرست بر محمد و آل محمد


وَاجْعَلْنى لِنَعْماَّئِكَ مِنَ الشّاكِرينَ وَلاِلاَّئِكَ مِنَ الذّاكِرينَ پس به سجده


و قرارم ده از سپاسگزاران نعمتهايت و يادكنندگان عطاهايت * * * * * * *


برو و بگو: سَجَدَ وَجْهِىَ الذَّليلُ لِوَجْهِكَ الْعَزيزِ الْجَليلِ سَجَدَ وَجْهِىَ


* * * * به خاك افتاد روى خوارم براى روى عزيز و بزرگوارت به خاك افتاد روى


البالى اْلفانى لِوَجْهِكَ الدّاَّئِم الْباقى سَجَدَ وَجْهِىَ الْفَقيرُ لِوَجْهِكَ


كهنه و فانى من در برابر روى جاويدان و هميشگى تو به خاك افتاد روى فقير من براى روى


الْغَنِىِّ الْكَبيرِ سَجَدَ وَجْهى وَسَمْعى وَبَصَرى وَلَحْمى وَدَمى


بى نياز بزرگ تو به خاك افتاد رو و گوش و چشم و گوشت و خون


وَجِلْدى وَعَظْمى وَما اَقَلَّتِ الاْرْضُ مِنّى لِلّهِ رَبِّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ


و پوست و استخوان و هرچه از من كه روى زمين است براى خدا پروردگار جهانيان خدايا


عُدْ عَلى جَهْلى بِحِلْمِكَ وَعَلى فَقْرى بِغِناكَ وَعَلى ذُلّى بِعِزِّكَ


بر نادانى من به بردبارى خويش بازگرد و بر نيازمنديم به بى نيازيت و بر خواريم به عزت و


وَسُلْطانِكَ وَعَلى ضَعْفى بِقُوَّتِكَ وَعَلى خَوْفى بِاَمْنِكَ وَعَلى ذُنُوبى


سلطنتت و بر ناتوانيم به توانائيت و بر ترسم به امان بخشيت و بر گناهان


وَخطاياىَ بِعَفْوِكَ وَرَحْمَتِكَ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ اَللّهُمَّ اِنّى اَدْرَءُ بِكَ


و خطاهايم به عفو و رحمتت اى بخشاينده اى مهربان خدايا من


فى نَحْرِ فُلانِ بْنِ فُلان واَعُوُذ بِكَ مِنْ شَرِّهِ فَاكْفِنيهِ بِما كَفَيْتَ بِهِ اَنْبِياَّئَكَ


دفع فلان پسر فلان دشمنم را از تو خواهم و از شر او به تو پناه برم پس شرش را از من دور كن هرطور كه از پيمبران


وَاَوْلِياَّئَكَ مِنْ خَلْقِكَ وَصالِحى عِبادِكَ مِنْ فَراعِنَةِ خَلْقِكَ وَطُغاةِ


و اولياء خود از خلقت و بندگان شايسته ات شر ياغيان و سركشان را دور كردى و


عُداتِكَ وَشَرِّ جَميعِ خَلْقِكَ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اِنَّكَ عَلى


پناه برم به تو از شر همه خلقت به رحمتت اى مهربانترين مهربانان كه تو بر


كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ وَحَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ.


هر چيز توانايى و بس است ما را خدا و نيكو وكيلى خواهد بود.