۩~*~۩ اربعين در دفتر سرخ شاعران ‍۩~*~۩

[R A H A]

اى خفته در میانه صحرا، بلند شو!
مردند ماهیان لب دریا، بلند شو!

سر روى نیزه رفته جلوتر تو هم بیا
یا یار نیمه راه نشو، یا بلند شو

طوفان اگرچه خیمه زد و کشتى ات شکست
اى پهلوى شکسته زهرا، بلند شو!

در خیمه هاى سوخته دشت بى پناه شبْ
گوشواره مى کَنَد از جا، بلند شو!

نگذار پاى خسته به آن کوچه ها رسد
سنگ جفا خورد به سر و پا، بلند شو!

مسلم، حبیب، اصغر و عباس، رفته اند
چیزى نمانده از سفر ما، بلند شو!

زینب! دوباره خطبه بخوان، اربعین رسید
موجى بزن به پهنه دریا، بلند شو!
رزیتا نعمتى

[R A H A]

دلبر تن زسر جدا یاحسین
خون توای خون خدا یاحسین

خوبی تو برهمه کس بود
عیان پورنبی آل عبا یا حسین

وای ز نا مردی اهل جفا
سوختم از شرم وحیا یا حسین

ای عجب از رسم وره کوفیان
عقده بدل گشته مرا یا حسین

ساقی میخانه اهل ولا
تشنه لب کرب وبلا یاحسین

سوختم از کار جفا پیشگان
وای ازاین جرم وخطا یاحسین

خون تو ای خون خدا یاحسین
خود نظری کن سوی ما یاحسین

ساقی مستان ولا یاحسین
مرد وفا اهل عطا یاحسین

رحمت و نوری و شفا یاحسین
من همه درد م تو دوا یاحسین

بسته زنجیز غمم یا حسین
خود به رهانم زهوا یاحسین

[R A H A]

چهل شبانه گذر کرد بر زمین بى ‏تو
چهل شبانه بى‏ عشق، بى ‏یقین، بى ‏تو

پس از تو پیرهن سوگوار تا به ابد
چه گریه ‏ها که ندارد در آستین بى ‏تو

مرا که چله‏نشینِ خرابه‏ ها شده ‏ام
مرا که با غم هر ثانیه عجین بى‏تو

کسى نبرد به مهمانى دعا و درود
که عشق بى ‏کس و کار است این چنین بى‏ تو

به سر سلامتى من چه تلخ آمده‏ اند
ستاره‏ هاى پریشان هر پسین بى ‏تو

چهل شب است که خواب غروب مى ‏بینند
پرندگان غزل مرده زمین بى ‏تو...

[R A H A]

چهل شبانه گذر کرد بر زمین بى تو

چهل شبانه بى عشق، بى یقین، بى تو
پس از تو پیرهن سوگوار تا به ابد
چه گریه ها که ندارد در آستین بى تو

[R A H A]

ایام اربعین توست یا صبح محشر است
یا روز جانگداز وفات پیمبر است

بیش از هزار سال گذشته است و اربعین
از اربعین اول تو غم فزاتر است

دوران هر حماسه دو روز است و دورتر
از ابتدای خلقت تا صبح محشر است

هر جا عزی تو است همانجا حریم تواست
هر پیر دلشکسته در آن بزم جابر است

احرام ما لباس سیه، کعبه کربلا
اشک مصیبت تو فرات است و کوثر است

جابر بپوش جامه احرام و غسل کن
کاین سرزمین مزار بدن‎های بی سر است

اینجا نه کعبه، کعبه در اینجا کند طواف
اینجا نه خانه، خون خداوند اکبر است

جابر در زمین مقدس وقوف کن
کاینجا نکوتر از عرفات است و مشعر است

اینجاست گلبنی که به دامان سرخ آن
از حمله خزان صد و ده لاله پرپر است

بالای سر میا که سری نیست در بدن
پایین پا بیا که تن پاک اکبر است

بر حنجر بریده او نام زینب است
در سینه دریده او قبر اصغر است

جابر به دور قبر بگرد و نظاره کن
دور از تمامی شهدا قبر دیگر است

بوی حبیب می‎وزد از خاک آن مزار
آری حبیب نور دو چشم مظاهر است

جابر بیا به جانب گودال قتلگاه
کانجا به گوش ناله زهرای اطهر است

این سنگ‎ها که در دل گودال ریخته
یادآور جنایت خصم ستمگر است

جابر ز قتلگاه بیا سوی علقمه
کانجا حسین را سرو سردار و لشکر است

از جان مزار حضرت عباس را ببوس
چون با سرشک فاطمه خاکش مخمر است

عباس کیست آن که به رزم و به حلم و صبر
گاهی حسین گاه حسن گاه حیدر است

عباس کیست سرو روان دو فاطمه
عباس کیست چشم و چراغ دو مادر است

"میثم" سلام بادبه جابر که بر لبش
در روضه حسین سلام مکرر است

[R A H A]

قلم چگونه دهد شرح داستان حسين
شده است ثبت زخون نام جاودان حسين

زنيش خامه من خون دل شود جاري
اگر که شرح دهم ظلم دشمنان حسين

نه هر که کشته شود قدر و منزلت دارد
که اين شهادت عظما بود از آن حسين

مشو زبيم تو پيش ستمگران تسليم
که اين کلا م گهر زاست از بيان حسين

قسم به عشق که محبوب عشق بازان است
که شد نداي ره عشق خاندان حسين

فتاده لرزه به عرش و شکست پشت فلک
فتاد چون که زپا نخل بوستان حسين

در آن زمان که به حق گشت جان او ملحق
به حق که نام خدا بود بر زبان حسين

بديدگان شه دين هزار خار خليد
چو پا برهنه دويدند کودکان حسين

نشست گرد مصيبت به چهره ملکوت
به سوي کوفه روان شد چو کاروان حسين

بروز حشر زبهر شفاعت امت
بود دو دست ابوالفضل ارمغان حسين

کنون که هست شبانگاه اربعين حسين
شدند خوار و سيه روي دشمنان حسين

بر آستان کسي سر فرو نمي آرد
کسي که سر بنهاده بر آستان حسين

نگر که «ناصر مردوخ» فخرش اين باشد
که رهروي کند از راه رهروان حسين

[R A H A]

ایام اربعین تو یا صبح محشر است

ایام اربعین تو یا صبح محشر است
یا روز جانگداز وفات پیمبر است
بیش از هزار سال گذشته است و اربعین
از اربعین اول تو غمفزاتر است
دوران هر حماسه دو روز است و دورتر
از ابتدای خلقت تا صبح محشر است
هر جا عزی تو است همانجا حریم تواست
هر پیر دلشکسته در آن بزم جابر است
احرام ما لباس سیه، کعبه کربلا
اشک مصیبت تو فرات است و کوثر است
جابر بپوش جامه احرام و غسل کن
کاین سرزمین مزار بدن‎های بی سر است
اینجا نه کعبه، کعبه در اینجا کند طواف
اینجا نه خانه، خون خداوند اکبر است
جابر در زمین مقدس وقوف کن
کاینجا نکوتر از عرفات است و مشعر است
اینجاست گلبنی که به دامان سرخ آن
از حمله خزان صد و ده لاله پرپر است
بالای سر میا که سری نیست در بدن
پایین پا بیا که تن پاک اکبر است
بر حنجر بریده او نام زینب است
در سینه دریده او قبر اصغر است
جابر به دور قبر بگرد و نظاره کن
دور از تمامی شهدا قبر دیگر است
بوی حبیب می‎وزد از خاک آن مزار
آری حبیب نور دو چشم مظاهر است
جابر بیا به جانب گودال قتلگاه
کانجا به گوش ناله زهرای اطهر است
این سنگ‎ها که در دل گودال ریخته
یادآور جنایت خصم ستمگر است
جابر ز قتلگاه بیا سوی علقمه
کانجا حسین را سرو سردار و لشکر است
از جان مزار حضرت عباس را ببوس
چون با سرشک فاطمه خاکش مخمر است
عباس کیست آن که به رزم و به حلم و صبر
گاهی حسین گاه حسن گاه حیدر است
عباس کیست سرو روان دو فاطمه
عباس کیست چشم و چراغ دو مادر است
"میثم" سلام بادبه جابر که بر لبش
در روضه حسین سلام مکرر است

[R A H A]

اى خفته در میانه صحرا، بلند شو!
مردند ماهیان لب دریا، بلند شو!
سر روى نیزه رفته جلوتر تو هم بیا یا یار نیمه راه نشو،
یا بلند شو
طوفان اگرچه خیمه زد و کشتى ات شکست
اى پهلوى شکسته زهرا، بلند شو!
در خیمه هاى سوخته دشت بى پناه شبْ
گوشواره مى کَنَد از جا، بلند شو!
نگذار پاى خسته به آن کوچه ها رسد
سنگ جفا خورد به سر و پا، بلند شو!
مسلم، حبیب، اصغر و عباس، رفته اند
چیزى نمانده از سفر ما، بلند شو!
زینب! دوباره خطبه بخوان، اربعین رسید
موجى بزن به پهنه دریا، بلند شو!
رزیتا نعمتى