ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

عشق آن صفتی نیست که بتوان گفتن

وین در به سر الماس نشاید سفتن


سوداست که می‌پزیم والله که عشق

بکر آمد و بکر هم بخواهد رفتن

[sorna]

از باده بروی شیخ رنگ آوردن

اسلام ز جانب فرنگ آوردن


ناقوس به کعبه در درنگ آوردن

بتوان نتوان ترا بچنگ آوردن

[sorna]

سهلست مرا بر سر خنجر بودن

یا بهر مراد خویش بی سر بودن


تو آمده‌ای که کافری را بکشی

غازی چو تویی خوشست کافر بودن

[sorna]

دنیا نسزد ازو مشوش بودن

از سوز غمش دمی در آتش بودن


ما هیچ و جهان هیچ و غم و شادی هیچ

خوش نیست برای هیچ ناخوش بودن

[sorna]

یا رب تو زخواب ناز بیدارش کن

وز مستی حسن خویش هشیارش کن


یا بی‌خبرش کن که نداند خود را

یا آنکه زحال خود خبردارش کن

[sorna]

یک لحظه چراغ آرزوهاپف کن

قطع نظر از جمال هر یوسف کن


زین شهد یک انگشت به کام تو کشم

از لذت اگر مست نگردی تف کن

[sorna]

خواهی که کسی شوی زهستی کم کن

ناخورده شراب وصل مستی کم کن


با زلف بتان دراز دستی کم کن

بت را چه گنه تو بت‌پرستی کم کن

[sorna]

یا رب تو به فضل مشکلم آسان کن

از فضل و کرم درد مرا درمان کن


بر من منگر که بی کس و بی هنرم

هر چیز که لایق تو باشد آن کن

[sorna]

یا رب نظری بر من سرگردان کن

لطفی بمن دلشدهٔ حیران کن


با من مکن آنچه من سزای آنم

آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن

[sorna]

ای غم گذری به کوی بدنامان کن

فکر من سرگشتهٔ بی سامان کن


زان ساغر لبریز که پر می ز غمست

یک جرعه به کار بی سرانجامان کن