متن های زیبا

[mehraboOon]

در اتاقم خلوتي ساكت و سرد

سجاده ام پر از تسبيح و دعا

در شگفتم با خود... كه چرا خاك شدم؟ من چرا اين همه مشتاق شدم؟


من چه كردم با تو؟ كه رهايم كردي... تو چرا سنگ شدي؟ من چرا اين همه دلتنگ شدم؟

تو بمان با قلبت، تو بمان با ياست

تو بمان اما من.. ميروم شهر به شهر


ميكنم از سر هر كوي گذر


روز و شب ميگردم، تا بيابم او را

او همان گمشده پاك من است

او همان مرهم دستان من است

تو اگر سرد شدي، مهر او گرمتر از خورشيد است

تو اگر با دل من قهر شدي، مهر او تا به ابد جاويد است

تو بمان با قلبت، تو بمان با ياست

تو بمان اما من...

باز خواهم آمد از همان شهر غريب، با همان قلب ترك خورده و آن عشق نجيب

و تو را خواهم ديد كه در اندوه همين حادثه پر پر شده ايي

روز ويراني تو روز ميلاد من است

و تو آنروز پشيمانتر از امروز مني

تا بهاري ديگر لحظه ها ميگذرند

و تو هم ميگذري

مثل يك بيگانه، يك حادثه، يك سايه شوم

و فقط آنچه بجا ميماند، نقش يك خاطره است

كه براي منه ساده، منه بي انديشه،قصه تلخ ترين حادثه است

شعری از دكتر نگار اصغر بيك

[Sada]

باز در دریای غم ها ، قلبم از عشقت جداست
تا کجا دریا دلی ، پس ساحل یادت کجاست؟



سنگدل،با عشق من هم این چُنین تا میکنـی؟
من که قلبم از نگاهت ، با "غم دل" مبتلاست؟



تا به کی میخواهی از یادت بسوزم، "جان من"؟
این چنین آشـفتـگی در راه عشق تو ، رواست؟



قلب من بازیچه ی چشمان بی پروای توست
قلب من پابـسته در دسـتـان افکار شماست



بعد از این هــــرگـــز نــدارم شِـــکوه از رفـتار تو
هرچه میخواهی بکن،این قهر و لبخندت بجاست



من نمیخواهم جـــدا باشم ز یاد عـشــق تو
شاید ایـن یــاد تو از ، زیبایی تقدیـــر مـاست



من نمیدانم چـــــرا ، انکــار عشـــقم میکنی
من نمیدانم ، چه ها در پشت اسرار خداست

[mehraboOon]

هی‌ دختر باران!
زیاد این دست و آن دست نکن!
بترس از دلی‌ که دارد پرپر میشود...!!

برای من
...هیچ قراری نمانده هست
.
.

بگو کجای آغوش قرار بگذاریم؟!
بگو
تا عاشقانه‌هایم را
بر اندام آب بسایم
می خواهم سر تمام دلتنگی‌‌هایم را
با زلالی رویت ببرم...!!
.............

بهرنگ قاسمی

[mehraboOon]

گذشت لحظه های با تو بودن
و در پاییز عشقمان
نامی از دوست داشتن باقی نماند
چقدر زودگذر بود قصه من و تو
و در آنروز که دست بی رحم تقدیر
درو کرد گندمزار دلهایمان را
و تهی شد همه جا از عطر گل عشق
و در کوچ پرنده های غمگین
در آن کویر آرزو
شاعری دل شکسته و تنها
می نوشت شعری به یاد با هم بودن ها
شعری برای خشکیدن گلهای عشق در مزرعه دوست داشتنها
قطره اشکی به یاد همه خاطره ها ....

[Sada]

دوست دارم بر شبم مهمان شوی


بر کویر تشنه چون باران شوی


دوست دارم تا شب و روزم شوی


نغمه ی این ساز پر سوزم شوی


دوست دارم خانه ای سازم ز نور


نام تو بر سردرش زیبا ز دور


دوست دارم چهره ات خندان کنم


گریه های خویش را پنهان کنم


دوست دارم بال پروازم شوی


لحظه ی پایان و آغازم شوی


دوست دارم ناله ی دل سر دهم


یا به روی شانه هایت سر نهم


دوست دارم لحظه را ویران کنم


غم ، میان سینه ام زندان کنم


دوست دارم تا ابد یادت کنم


با صدایی خسته فریادت کنم


دوست دارم با تو باشم هر زمان


گر تو باشی،من نبارم بی امان




سپیده امیرعسگری

[Sada]

نمی دانم ز تنهایی پناه آرم کدامین سوی... ...
پریشان حالم و بی تاب می گریم و قلبم بی امان محتاج مهر توست... ...
نمی دانی چه غمگین رهسپار لحظه های بی قرارم من... ...
به دنبال تو همچون کودکی هستم و معصومانه می جویم پناه شانه هایت را که شاید اندکی آرام گیرد دل... ...
دلم تنگ است... ...
و تنهایم و تنهایی به لب می آورد جانم... ...
بیا تا با تو گویم از هیاهوی غریب دل که بی پروا...
تلنگر می زند بر من و می گوید به من نزدیک نزدیکی...

[mehraboOon]

هرگز تو را فرموش نخواهم کرد حتی اگر مرا از یاد ببری

و هرگز از تو رنجور نخواهم شد

چرا که تو را دوست دارم

دیوانه وار عاشقت شدم

چرا که مهربانی را در وجودت دیدم

با چشمانت وجودم را دگرگون ساختی

و اگر تو نبودی هرگز عاشق نمی شدم

نه تو از عشق من دست میکشی

و نه قلب من از عشقت روی گردان می شودسوگند که وجود تو در سرنوشت من نوشته شده است و اگر با مژگانت اشاره ای کنی فرسنگها راه خواهم پیمود چرا که شب عشق بسیار طولانی استو قلبم در آرزوی تو می سوزدآنگاه که از برابر دیدگانم دور شویخورشید وجودت پنهان می گرددو ابرهای غم و اندوه مرا در بر می گیرندو به دنیای غریبی می برندهمیشه در قلبم حضور داریو عشقت زندگی ام را گل باران کرده استتمامی این دنیا را با قلبی پر از رمز و راز به دنبالت طی کرده ام

محبوبم همیشه دوستت خواهم داشت...

[mehraboOon]

دلم تو را گاهی در آسمان میبیند


میان آنهمه ستاره،تورا ماه میبیند


گاهی میان رود، گاهی در گل


چون نور ،درخشان تو را میبیند


ای در همه ی دنیا جاری، جاری



هرجا میروم چشمانم تورا میبیند

[Sada]

دستهای من تو را می خوانند

و تو عاشق و تنها در آن دور دست

در جستجوی روح گمشده خویشی

نگاهم در آن لحظه به یاد ماندنی

به نگاهت پیوند خورد

و دل کوچک من

جز شکوه در نگاه پر عظمت تو چیزی ندید

هنوز نمی دانم راز رسیدن به تو در چیست

حس می کنم

فاصله قدرتمند ترین نیروی جاذبه بین من و توست

و انگار پرواز هیچ قاصدکی

مرا به یاد تو نخواهد آورد

حس می کنم هر روز به دیروز نزدیکتر می شوم

نگاه پر از مهربانیت

کلام پر مهرو عاطفه ات

واژه های آشنا و ناآشنایت

به من فهماند که عشق هنوز اعتبار دل دادن دارد

و من دیوانه همچون گذشته

غرق در احساسات پاک کودکانه ام

و تا ابد عاشق تو خواهم ماند

تا اعتبار دل را بر فراز آن بنشانم

[Sada]

لبت صریح ترین آیه ی شکوفائی ست

و چشمهایت شعر سیاه گویائی ست

چه چیز داری باخویشتن که دیدارت

چو قله های مه آلود محو و رویائی ست

چگونه وصف کنم هیبت نجیب تو را

که در کمال ظرافت کمال ِ والا ئی ست

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری

کنون شکوه تو و بهت من تماشائی ست

در آسمانه ی در یای دیدگان تو شرم

شکوهمند تر از مر غکان در یائی ست

شمیم وحشی گیسوی کولیت نازم

که خوابناک تر از عطر های صحرائی ست

مجال بوسه به لب های خویشتن بدهیم

که این بلیغ ترین مبحث شناسائی ست

پناه غربت غمناک دستهائی باش

که دردناک ترین ساقه های تنهائی ست