دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

خاقانی از آن ریزش همت که توراست

جستن ز فلک ریزه‌ی روزی نه رواست


بهروزی و روزی ز فلک نتوان خواست

کان ریزه کشی از در روزی‌ده ماست

[sorna]

کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت

نی درخور زهد سازد از دنیا رخت

از ابرو و چشم ار به بتان ماند سخت

چه سود که نیستش به معشوقی بخت

[sorna]

چه آتش و چه خیانت از روی صفات

خائن رهد از آتش دوزخ هیهات

یک شعله از آتش و زمینی خرمن

یک ذره خیانت و جهانی درکات

[sorna]

از فیض خیالت چمن سینه شکفت

از دیدن رویت گل آئینه شکفت

چون صبح لب از خنده‌ی جاوید نبست

هر گل که ز باغ دل بی‌کینه شکفت

[sorna]

گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست

چندین چه دود که پای بر آتش نیست

آنگاه که بود، ناخوشی‌ها خوش بود

و امروز که او نیست خوشی‌ها خوش نیست

[sorna]

زنار خطی عید مسیحا رویت

من کشته‌ی آن صلیب عنبر بویت

آن شب که شب سده بود در کویت

آتش دل من باد و چلیپا مویت

[sorna]

در غصه مرا جمله جوانی بگذشت

ایام به غم چنان که دانی بگذشت

در مرگ خواص، زندگانی بگذشت

عمرم همه در مرثیه خوانی بگذشت

[sorna]

در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است

دل را همه جا یاد تو خضر راه است

از روز و شبم وصل تو خاطر خواه است

خورشید گواه است و سحر آگاه است

[sorna]

گردون حشمی ز پایه‌ی زفعت اوست

دریا نمی از ترشح نعمت اوست

خورشید که داد چرخ بر سر جانش

پژمرده گلی ز گلشن قدرت اوست

[sorna]

مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست

گمره شده بود، رهنمائی می‌جست

ماننده‌ی آن مرد ختائی که به بلخ

برکرد چراغ و آشنائی می‌جست