ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطربر من منگر تاب نگاه تو ندارمبر من منگر زانکه به جز تلخی اندوهدر خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم
ای رفته ز دل ، راست بگو ! بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواهمن او نیم او مرده و من سایه ی اویممن او نیم آخر دل من سرد و سیاه استاو در دل سودا زده از عشق شرر داشتاو در همه جا با همه کس در همه احوالسودای تو را ای بت بی مهر ! به سر داشتمن او نیم این دیده ی من گنگ و خموش استدر دیده ی او آن همه گفتار ، نهان بود
وان عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگمرموزتر از تیرگی ی شامگهان بود
من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگدیری ست که با خنده یی از عشق تو نشکفتاما به لب او همه دم خنده ی جان بخشمهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفتبر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرداو در تن من بود و ، ندانم که به ناگاهچون دید و چها کرد و کجا رفت و چرا مردمن گور ویم ، گور ویم ، بر تن گرمشافسردگی و سردی ی کافور نهادماو مرده و در سینه ی من ، این دل بی مهرسنگی ست که من بر سر آن گور نهادم
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)