کجا يا از که بايد نوشت؟
نمی دانم!
گاهی آنقدر پر می شوم،
که نمی دانم برای خالی شدن،
از کجا بايد شروع کرد!
کاش می شد کاری کرد!
دلم می خواهد برای همه آنها
که دوستشان دارم و ندارم، کاری کنم!
کاری کنم تا از پريروز پيلگی خود بيرون بيايند!
ببينند که زندگی و جاودانگي،
دو مفهوم بيگانه اند
ببينند که بايد رفت
و وقتی که دير يا زود رفتنی باشي،
ديگر چيزی جز محبت و لبخند ارزش نخواهد داشت.
چرا آدمها تجربه های هزارباره را، باز هم تجربه می کنند؟
چرا پدرم پدرش را تجربه کرد؟
چرا مادرم يادگارهای بی ارزش مادرش را زيست؟
چرا نزديکترين کسانت،
درست در آن نيازمندترين لحظه ها،
به يک لحظه امن، يا حتی به هيچت می فروشند؟
نمی دانم چه بايد کرد!
وقتی برادرت شانه ای برای گريه تنهايی تو نباشد!
وقتی پيرمردی که هر صبح شاخه گلی روی ميزت می گذارد،
آنچنان دلبسته ات کند که پدرت بايد!......
دلم می خواهد همه واژگان را،
ـ با همه وجودم
ـ با هر آنچه که دارم و ندارم
دوباره معنا کنم!!!
دلم می خواهد بگويمت که
وقتی تو گريه می کني،
وقتی ميان ماندن و نماندن گير می کني،
وقتی اشک های مادرم را می بينم،
با همه وجود دلم می خواهد بميرم!!!
...نمی دانم چه بايد کرد!!!
...نمی دانم چه بايد کرد!!!
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)