۩~*~۩ اربعين در دفتر سرخ شاعران ‍۩~*~۩

[R A H A]

دست ستم با زینب چه کرد؟


ای که می‎دانی غمت با سینه خواهر چه کرد
در نگر با زینبت دست ستم آخر چه کرد
سر برآر و سرگذشت همرهانت را بپرس
تا ببینی این سفر با عترت اطهر چه کرد
بعدِ ما گویا که زهرا آمد اندر قتلگاه
در کنار پیکر صد پاره‎ات مادر چه کرد
من شنیدم خاتمت در دست اهریمن فتاد
ساربان با دست تو از بهر انگشتر چه کرد
پیکر سجاد و زنجیر گران غیر از خدای
کس نداند آهن سوزان به آن پیکر چه کرد
از رباب و بانگ اصغر اصغرش، جانم بسوخت
من چه گویم داغ آن شش ماهه با مادر چه کرد
کاش می‎مُردم نمی‎رفتم سوی بزم یزید
کو زبانی تا بگوید آن جنایتگر چه کرد
بر فروش و قتل ما می‎رفت هر ساعت گمان
ای عجب کآن سنگدل با آل پیغمبر چه کرد
من گریبان بر دریدم وین سخن سر بسته به
تا بگویم با سرت دشمن به طشت زر چه کرد
بوسه‎گاه احمد و دُرد شراب و ضرب چوب
آه یا رب بشکند دستش که با آن سر چه کرد
با سر خونین به دیدار رقیه آمدی
آه که دیدار تو با جان آن دختر چه کرد
تا رقیه در برم جان داد و پرپر زد چو مرغ
درک کردم با دلت جان دادن اکبر چه کرد
جبهه‎ی سرخ شهادت از اسارت شد قوی
کاش می‎دیدی که آل الله در این سنگر چه کرد
کیفرت را من گرفتم از یزید آخر بپرس
قطره‎های اشک من با آن ستم‎گستر چه کرد
کاخ دشمن واژگون از خطبه‎ی سجاد شد
کاش می‎دیدی علی در شام بر منبر چه کرد

[R A H A]

ایام اربعین تو یا صبح محشر است

ایام اربعین تو یا صبح محشر است
یا روز جانگداز وفات پیمبر است
بیش از هزار سال گذشته است و اربعین
از اربعین اول تو غمفزاتر است
دوران هر حماسه دو روز است و دورتر
از ابتدای خلقت تا صبح محشر است
هر جا عزی تو است همانجا حریم تواست
هر پیر دلشکسته در آن بزم جابر است
احرام ما لباس سیه، کعبه کربلا
اشک مصیبت تو فرات است و کوثر است
جابر بپوش جامه احرام و غسل کن
کاین سرزمین مزار بدن‎های بی سر است
اینجا نه کعبه، کعبه در اینجا کند طواف
اینجا نه خانه، خون خداوند اکبر است
جابر در زمین مقدس وقوف کن
کاینجا نکوتر از عرفات است و مشعر است
اینجاست گلبنی که به دامان سرخ آن
از حمله خزان صد و ده لاله پرپر است
بالای سر میا که سری نیست در بدن
پایین پا بیا که تن پاک اکبر است
بر حنجر بریده او نام زینب است
در سینه دریده او قبر اصغر است
جابر به دور قبر بگرد و نظاره کن
دور از تمامی شهدا قبر دیگر است
بوی حبیب می‎وزد از خاک آن مزار
آری حبیب نور دو چشم مظاهر است
جابر بیا به جانب گودال قتلگاه
کانجا به گوش ناله زهرای اطهر است
این سنگ‎ها که در دل گودال ریخته
یادآور جنایت خصم ستمگر است
جابر ز قتلگاه بیا سوی علقمه
کانجا حسین را سرو سردار و لشکر است
از جان مزار حضرت عباس را ببوس
چون با سرشک فاطمه خاکش مخمر است
عباس کیست آن که به رزم و به حلم و صبر
گاهی حسین گاه حسن گاه حیدر است
عباس کیست سرو روان دو فاطمه
عباس کیست چشم و چراغ دو مادر است
"میثم" سلام بادبه جابر که بر لبش
در روضه حسین سلام مکرر است

[R A H A]

به یاد کربلا افتاده ام باز

عنان طاقت ازکف داده ام باز

به من ماهی نشان دادند آنجا

که تا امروز مستم ازتماشا

دلم پر می زند هرشب به بامش

سلامم می کند دارالسلامش

دلعاشق ز معشوقش جدا نیست

برایم هیچ جایی کربلا نیست

چه میفهمید از حالدل من

شنیدن کی بود مانند دیدن

من مجنون جز این لیلاندارم

خدایا تاب تا فردا ندارم

سر عاشق نوازی داشت یارم

دوروزی پرده را برداشت یارم

قرق کرد او حرم را تا بمانم

کنار تربتششعری بخوانم

نشانم داد مزد نوکری چیست

خریدار دل شیدای منکیست

تهیدستم ولی گنجینه دارم

حسین تازه ای در سینه دارم

[R A H A]

اربـعیـــن آمـــد و اشگــم ز بـصـر می‏آید
گوییا زینب محزون ز سفر می‏آید

باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست
کــز اسیران ره شام خبر می‏آید

[R A H A]

از سفر آمدم ای همسفرم
کن تماشا که چه آمد به سرم

کس ندارم که توانم بدهد
تربت یار نشانم بدهد

من سراپا همه رنج و دردم
کرده عشق تو بیابانگردم

نیست ز احوال من آگاه کسی
نیست در سینه ی من یک نفسی

چه بگویم به چه احوال گذشت
این چهل روز چهل سال گذشت

رفتم از کوی تو اما دل ماند
دل سرگشته در این منزل ماند

از سر نی بنمودی دل من
سایه شد با سر تو محمل من

طعنه ها بر دل تنگم زده اند
نام تو بردم و سنگم زده اند

من کجا کوفه کجا شام خراب
من غمدیده کجا بزم شراب

[R A H A]

حسین جان ای آبروی دوعالم .......نگین سلیمان به حلقه خاتم

خداحافظ ای کربلا کربلا.................دلم پیش تومانده جا مانده جا

خداحافظ ای باغ یاس دلم.............. خداحافظ ای التماس دلم

خداحافظ ای فصل قحطی آب.........خداحافظ ای رود پر پیچ وتاب

خداحافظ ای مشگ امیدمن............خداحافظ ای ماه وخورشیدمن

خداحافظ ای اصغرم ، یاس من.......تمام وجود پر احساس من

خداحافظ ای جلوه مادرم............... خداحافظ ای اکبرم اکبرم

خداحافظ ای عشق زینب حسین.....خداحافظ ای عاشق حق حسین

خداحافظ ای ابروی دو عالم...........نگین سلیمان به حلقه خاتم

خداحافظ ای برادر زینب...............خداحافظ یار ویاور زینب

خداحافظ ای سرزمین بلا.............. خداحافظ ای کربلا نینوا

خداحافظ ای یاس ام البنین........... خداحافظ ای مشگ روی زمین

خداحافظ ای دلبر بی سرم............ خداحافظ ای لاله مادرم

خداحافظ ای تشنه لب اصغرم....... خداحافظ ای گل پرپرم
همانان که آتش به خانه زدند.......به جسم منم تازیانه زدند ...
.

[R A H A]

قافله غم
دوباره قافله آهنگ کربلا کردند
ز سینه ها شرر ناله بر ملا کردند
به تربت شهدا ریختند اشک بصر
چو نی نوا همه در دشت نینوا کردند
گریستند بر آن لحظه ای که یک یک را
به تازیانه از آن کشته گان جدا کردند
گهی به علقمه گاهی به جانب گودال
چه سعی ها که در آن مروه و صفا کردند
گرفته دست دعا در کنار قبر حسین
به گریه عمّه سادات را دعا کردند
برای یافتن قبر طفل شش ماهه
بسی طواف در اطراف خیمه ها کردند
«میثم»

[R A H A]

متن ادبی «السلام علیک یا شمس العطشان»

آسمان چه خون رنگ است! زمین چه بى تابانه چونان گهواره کودکى گریان، زیر پایمان تکان مى خورد و مى لرزد! اینک، هنگامه اى شگرف است. ندیده بودیم مرغان هوایى را که این گونه دردمندانه در این آسمان سرخ، پر و بال بزنند و ناله شان به گوش همه تاریخ برسد

فریادى بلند از فراسوى زمان به گوش مى رسد. کسى انگار بر مرگ فرزند آدم مى گرید...!
بمان تا ابد!
نینوا! هم دردى کن با کودکانى ناآرام؛ با زنانى که به خود مى پیچند از درد فراق؛ با زینب علیهاالسلام ، که در این چهل روز، مرگ را هزار باره، با چشم خود دید و صبورى پیشه کرد.
نینوا! امانت دارى کن. خون مقدسى از شاهرگ هستى، بر خاک تو ریخته است.
بدن مقدسى از عرشى ترین پاکان، بر خاک تو، زیر سم سنگى اسبان، لگدمال شده است. امانت دارى کن و مگذار طوفان فراموشى و مرگ، خاطراتت را برباید!
نینوا! فریادت را آزاد کن؛ بگذار همه آدمیان بدانند این، کاروان حسین علیه السلام است که پس از چهل روز، آمده است به زیارت مولا؛ آمده است تا شکایت خود را در گوش تو زمزمه کند.
نینوا! از این پس تو خاک خونین و رمزآلودى هستى که پرچم جاودانگى را بر آن نصب کرده اند... بمان تا ابد!
جاى رقیه خالى
جاى رقیه خالى. نیست که به هواى بابا، سرتاسر بیابان تفتیده کربلا را بدود و «بابا بابا» بگوید.
نیست که روى خاک تشنه بیفتد و یاد عموى سقا، سینه اش را بخراشد. دخترک نازنین حسین، کبوتر سپید «ارجعى» را زودتر از دیگران دید و به دنبالش پرید... و چه خوب! حالا که کاروان، به نقطه صفر زمین برگشته، نیست که از غصه نبودن بابا، دوباره دق کند!
چه خوب که نیست تا صداى ناله زمین و زمان را بشنود و دوباره آتش به جان شود!

[R A H A]

ساربانا کاروان را اندکی آهسته ران


عمّه این صحرا به چشمم آشنا آید همی
زین بیابانم گمان کربلا آید همی
ساربانا کاروان را اندکی آهسته ران
تا نشان از کاروان سالار ما آید همی
بار بگشایید که اینجا خانه‎ی امید ماست
کز شمیمش درد و غم‎ها را دوا آید همی
گلشن پژمرده‎ی ما گوئیا اینجا بود
کز نسیمش بوی عطر لاله‎ها آید همی
غنچه نشکفته ای در این گلستان داشتم
او اگر پژمرده بویش با صبا آید همی
ای پدر برخیز و بنگر خسته و زار و نزار
دخترت از کوفه و شام بلا آید همی
خواهرم در گوش ویران شبی از غصه مُرد
گر نیامد او غمش همراه ما آید همی
قصه بسیار است و فرصت کم (موید) جزءجزء
شرح این ماتم دهد تا انتها آید همی

[R A H A]

ازسفر برگشته ام ...

از سفر برگشته ام من با سحر های عجیب

ذکر من در طول این مدت شده امن یجیب

قامتم طوری خمیده که شد ه مثل رکوع

شد نمازم هم شکسته هم نشسته یا حبیب

مدتی گشته تیمم کارمن جای وضو

از نماز ایستاده گشته زینب بی نصیب

دست بردارید از روی دلم ای همرهان

تا بگویم راز مخفی دلم را با حبیب

داغ عنوان کنیزی ریشه جانم بسوخت

من بمیرم بر تو و این دختر پاک و نجیب

بر سر ما دشمنان فریاد مستی می زدند

یک نفر پیدا نمی شد بهر ما گردد مجیب