کاربر فعال
می دونم دلت گرفتهمن برات سنگ صبورمچی شده تنها نشستیمثل تو از همه دورمواسه من زندگی سردهنکنه توهم غریبیکاش می شد اشکاتو پاک کردبمیرم توهم بریدیچه تبسم قشنگیوقتی به غم ها بخندیآخه ارزشی ندارهدل به این دنیا ببیندینازنین دنیا همینهاون که خوب بود بدترینهنکنه تنها گذاشتتآخر عشقها همینهمی دونی چقدر عزیزهقطره سپید شبنممثل اون اشکای نازترو تن گلهای مریم
کاربر فعال
در این شبهای دلتنگی که غم با من هم آغوشهبه جز اندوه و تنهایی کسی با من نمی جوشهکسی حالم نمی پرسه کسی دردم نمی دونهنه هم درد و هم آوایی با من یک دل نمی خونهاز این سرگشتگی بیزارم و بیزارولی راه فراری نیست از این دیواربرای این لب تشنه دریغا قطره آبی بودبرای خسته چشم من دریغا جای خوابی بوددر این سرداب ظلمت نور راهی بوددر این اندوه غربت سرپناهی بودشب پر درد و من از غصّه ها دلسردکجا پیدا کنم دلسوخته ای هم درداسیر صد بیابان وَهم و اندوهممرا پا در دل و سنگین تر از کوهم
کاربر فعال
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما چه کسی نقش تورا خواهد شست…؟
چه بگویم با تو؟ دلم از سنگ که نیست
گریه در خلوت دل ننگ که نیست
چه بگویم با تو؟
که سحرگه دل من
باز از دست تو ای رفته ز دست
سخت در سینه به تنگ آمده بود
کاربر فعال
این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنهدرد تموم عاشقا پای کسی نشستنهاین روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیهگردای رو آینه ها فقط غم زندگیهاین روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنهمشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنهاین روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنهآرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنهاین روا آسمونمون پر از شکسته بالیهجای نگاه عاشقت باز توی خونه خالیه
کاربر فعال
ز تنهایی دلم افســــــــــــرده ، و سردر گریبونه
چنان مجنون بی لیلی ، که در صحرا پریشونه
مثال تک درختـــــی در ، شب سرد زمستونم
که حتــــــــــــی یک کلاغ پیر هم از من گریزون
کاربر فعال
امشب دلم تنهاست
امشب هوای گریه دارم باز
در سینه ام اکنون
دنیایی از اندوه
دنیایی از درد است
گویی تمام ابرها یک ریز می بارد
افسوس دلم تنهاست
با خویشتن تنهایم
امشب تمام کوچه ها خالیست
پس کوچه های میعاد هم تنهاست
امشب دوباره گریه خواهم کرد
در سوگ آن شبها
امشب دلم تنهاست
کاربر فعال
خسته که نه افسرده ام من غمگین و تنهازاغکان را چه درکی است از بال کبوتران
بسته شده و مرده اند این بال و پرها
بال سیاهشان را چه وزنی است بر قافیه سبکبالان
سوز و آه تاریک است به سان قفس
آلوده گشته به غم این آخرین نفس
الحان و اشعار سیاه مرده و بی روحم
به مثابه کس نبود و مشابه است به مرگم
من نیز مرده ام به سان اشعارم
آن کس که به دار آویخته کردند منم
کاربر فعال
فریاد ها مرده اند……سکوت جاریست
تنهایی حاکم سرزمین بی کسی است
میگویند خدا تنهاست
ما که خدا نیستسم…………..پس چرا از همه تنها تریم
کاربر فعال
روزهای بودنم همه با من بیگانه بودندنه شاخه گلی برایم می اوردند
نه برایم می خندیدن
و نه برایم می گریستند
وقتی رفتم همه امدند برایم دسته گل اوردند
سیاه پو شیدند
وبرایرفتنم گریستند
شاید تنها جرمم نفس کشیدن بود
کاربر فعال
آرزو دارم که بمیرم ….
سالهاست که به امید مردن زنده ام
دلم میخواهد که مرگ ……فقط مرگ به سراغ من بیاید …….
اما از بخت بدم مرگ هم برای من ناز میکند……
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)