ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

یا رب برهانیم ز حرمان چه شود

راهی دهیم به کوی عرفان چه شود


بس گبر که از کرم مسلمان کردی

یک گبر دگر کنی مسلمان چه شود

[sorna]

آن رشته که بر لعل لبت سوده شود

وز نوش دهانت اشک آلوده شود


خواهم که بدین سینهٔ چاکم دوزی

شاید که زغمهای تو آسوده شود

[sorna]

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود

اندر ره عشق و عاشقی بر نشود


هر یار طلب کنی و هم سر خواهی

آری خواهی ولی میسر نشود

[sorna]

تا دل ز علایق جهان حر نشود

اندر صدف وجود ما در نشود


پر می نشود کاسهٔ سرها ز هوس

هر کاسه که سرنگون بود پر نشود

[sorna]

هرگز دلم از یاد تو غافل نشود

گر جان بشود مهر تو از دل نشود


افتاده ز روی تو در آیینهٔ دل

عکسی که به هیچ وجه زایل نشود

[sorna]

تا مدرسه و مناره ویران نشود

این کار قلندری به سامان نشود


تا ایمان کفر و کفر ایمان نشود

یک بنده حقیقة مسلمان نشود

[sorna]

دلبر دل خسته رایگان می‌خواهد

بفرستم گر دلش چنان می‌خواهد


وانگه به نظاره دیده بر ره بنهم

تا مژده که آورد که جان میخواهد

[sorna]

دل وصل تو ای مهر گسل می‌خواهد

ایام وصال متصل می‌خواهد


مقصود من از خدای باشد وصلت

امید چنان شود که دل می‌خواهد

[sorna]

یک نیم رخت الست منکم ببعید

یک نیم دگر ان عذابی لشدید


بر گرد رخت نبشته یحی و یمیت

من مات من العشق فقد مات شهید

[sorna]

آورد صبا گلی ز گلزار امید

یا روح قدس شهپری افگند سفید


یا کرد صبا شق ورقی از خورشید

یا نامهٔ یارست که آورد نوید