کاربر فعال
و سرودم تا نفس بارید
راز انتظار واژه ها
غزلم با همه بی برگی اش تقدیم به تو.....
برایت اشک بافتم از حریر اشتیاق
تا سحرگاهان
لحظه ها با یک جهان تقددیم به تو.......
نبودی اما دیوار را نشانه کردم جای شانه های تو
ای پرستوی نیازم
شانه های بی پرم تقدیم به تو .......
تپش معنای زنده بودن داشت
در منجلابهای تردید
عشق با تمام دلپاکیش تقدیم به تو.......
انتظار زاییده عشق است
بعد از هر کوچی
چشم هایم با تمام بی قراری زیر پای تو........
کاربر فعال
شبی بر دفتر قلبم کشیدم رد پایت را
کشیدم طرح زیبای غروب چشمهایت را
کنار هاله چشمت کشیدم عکس یک دریا
کشیدم روی امواجش حضور آشنایت را
ولی آن شب با دلی لبریز از آواز دلتنگی
زدم فریاد آه دلم دارد هوایت را
کنار طرح پاییزی کنار خلوتی مبهم
به خاطر می سپردم من تمام حرفهایت را
تو بودی و باران و شب و پاییز بی پایان
همان پاییز دلتنگی که می گیرد صدایت را
سحر شاید که باز آید به شهر آبی قلبم
به پایان می برد آن دم شبی بی انتهایت را
من اینجا منتظر هستم تو حتما باز می گردی.....
کاربر فعال
دل زعشق روی تو حیران شد
درپی عشق تو سرگردان شد
باتو زیبا می شود فردای من
باتوشاداب می شود غم های من
روزگار اما وفا باما نداشت
طاقت خوشبختی ما را نداشت
کاربر فعال
راهی دگر نمانده و من مرگ را
هر روز تجربه کردم در این هزارتوی زیستن .
دلتنگم از خیسی باران و ارتعاش صدای تو ،
وقتی که از نگاه پر اشک من می خواست بگذرد !
کاربر فعال
کاربر فعال
ببار باران که دلتنگم...مثالِ مرده بی رنگمببار باران کمی آرام...
که پاییز هم صدایم شد
که دلتنگی وتنهایی رفیق باوفایم شد
ببار باران......
بزن برشیشه ی قلبم بکوب این شیشه را بشکن
که درد کمتری دارد اگر با دستِ تو باشد
ببار باران.....
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم ازیادش
ببار باران..درخت وبرگ خوابیدن
اقاقی..یاس وحشی..کوچه ها روزهاست خشکیدن
ببار باران..جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن...
ولی باران تو با من بی وفایی.......
تو هم تا خانه ی همسایه می باری و تا من....
می شوی یک ابرتوخالی
ببار باران........
ببار باران..................که تنهایم
کاربر فعال
میخواهد پولک های رنگی باشد
یا سو سوی شمع هایی که بچه ها روشن می کنند
فرقی نمیکند
ستاره........
زمانی ستاره بود که من عاشق بودم
به آسمان بگویید
دست از سرم بردارد!
کاربر فعال
گفتی : سالهای سرسبزی ِ صنوبر را،
فدای فصل ِ سرد ِ فاصله مان نکن!
من سکوت کردم!
گفتی : یک پلک نزده،
پرنده ی پندارم
از بام ِ خیال تو خواهد پرید!
من سکوت کردم!
گفتی : هیچ ستاره ای،
دستاویز ِ تو در این سقوط ِ بی سرانجامم
نخواهد شد!
من سکوت کردم!
گفتی: دوری ِ دستها و همکناری ِ دلها،
تنها راه ِ رها شدن است!
من سکوت کردم!
گفتی : قول می دهم هر از گاهی،
چراغ ِ یاد ِ تو را در کوچه ی بی چنار و چلچله
روشن کنم!
من سکوت کردم!
سکوت کردم ، اما
دیگر نگو که هق هق ِ ناغافلم را
از آنسوی صراحت ِ سیم و ستاره نشنیدی!
کاربر فعال
وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار امدنش نشستم
وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم
وقتی که او تمام کرد
من شروع کردم
وقتی او تمام شد
من اغازشدم
و چه سخت است تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن
کاربر فعال
دانستم که جهان،
کوچکتر از کره در س جغرافی دبستان است!
دانستم که کلید ِ تمام قفلهای ناگشوده ی دنیا،
همه این سالها در جیب من بود و بی خبر بودم!
دانستم که می شود با یک چوب کبریت،
خورشید ِ عظیمی را در آسمان روشن کرد!
دانستم که گذشتن از گناه ِ روزگار آسان است!
بخشیدن ِ خشم ِ شعله بر پرِ پروانه
و آمرزش ِ زنبورهای گزنده ی عسل آسان است!
حالا از پس همین عینک به زندگی نگاه می کنم!
در پس همین عینک چشم به راه تو می مانم!
در پس ِ همین عینک می گریم
و روزی،
در پس ِ همین عینک خواهم مرد!
آی!
قاریان ِ خاموش ِ گریه های من!
دیگر از دوری ِ دستهای و ستاره ها زاری نکنید!
من در تاب و تاب این ترانه های تنهایی،
به جای تمام شما گریه کرده ام!●
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)