دفتر اشعار گلی امیر اصلانی

[R A H A]

آدم برفی

" ببینم تو دیگه کی هستی
چقدر شبیه مایی "
من آدم برفی هستم
همان آدمی از برف که سال ها در انتطارش بودید
تا بسازیدش ، برایم دو دگمه ی بزرگ بگذارید
تا شود چشمانم ، یک هویج گنده که می شود دماغم
برشی از پرتغال که لبم را با لبخند ، تزیین دهید
کلاهی و شال گردنی
دو چوب خشک ، دستانم
بعد دست در دست هم دهید ، دورم بگردید و بخوانید :
" آدم برفی آدم بر فی بالاخره ساختیمت تو یه روز برفی "
ولی من لبخندی را که شما ساخته اید ، پایدار نمی بینم
این آدم برفی شما همان روز اول - آدمی ست برای خود
چندین و چند روز بعد که بگذرد
تنها شال و کلاه و دگمه ها را خواهید دید
چون دیگر نیستم
واقعا" آب خواهم شد و می روم زیر زمین

گلی امیراصلانی

1389/10/26

[R A H A]

عزیزم
بگذار این چهار فصل امسال را
که در حال اتمام است ، بگویم برات
که چگونه بگذشت برایم.

این بهاری که گذشت
همه اش رویا بود ، اما حقیقت داشت دیدن تو
در آن طرف بیمارستان - ساختمان عمومی انگار ،
و تابستان که در پی آن آمد
سرازیر شدن سم آن زهرماری در رگ ها و خونم
در اثر زیارت کردن اجسادی ورم کرده در سردخانه ی نیستی
در پوشش نایلونی سیاه در پی پدر خویش


تابستان تمرین سلامتی بود
و در آخر آسمانی آبی با پرتو های طلایی خورشید
و پولک های شبانه ، قسمت من شد.


پاییز که قدم رنجه کرد
کمی تا قسمتی ابری بود این زنده گانی.

و سرمای زمستان که از راه رسید با سوز و برفش
خاطره های تلخ بگذشته را در من زنده کرد
آنچنانکه که تلخی شان ، شرری انداخت بر جانم
و مرا ناخود آگاه به بالکن خانه ام کشاند
برای پرواز به دیار ابدی
یا قتل نفس
یا باز ایستادن اراده ی زنده گی.


تو که از تعطیلات فراق آمدی
من از پرت شدن منصرف شد
کم کم ، آرام آرام
نفس کشیدن بر من چیره شد ،
بهار - تابستان - پاییز - زمستان
الآن حالم بسیار خوب است عزیزم
نفس می کشم
نفس می کشم
نفس می کشم

گلی امیراصلانی
1389/10/27

[R A H A]

زدم

شیی ای دایره ی شکل در کنج اتاقم
بر دیوار تکیه داده است
گویا منتظر سر انگشتان خسته ی من است
تا نوازشش کنم
بر بالا ببرمش
بچرخانمش
بر پایین بیاورمش
دف را می گویم
بر روی دفم نوشته ام
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و ملال عالمی می کشم از برای تو
بعد دف بخودش آمد و این شعر حافظ را
در هیاهوی چکنم چکنم های زنده گانی نواخت
نواخت با سر انگشتان منتظرم
زدم
زدم
زدم
بر دف زدم


گلی امیراصلانی
1389/10/11

[R A H A]

تابلوی زیبایی ، در روبروی من بر روی دیوار است پر از میوه و گل های زیبا ولی میوه ها از قاب تابلو بسوی من سرازیر شده اند دو گیلاس درشت و خوش رنگ را آویز گوشم قرار داده ام با یک سیب در دستم که بسوی تو می آیم و این یعنی بسوی زندگی رفتن گلی امیراصلانی 1380/11/13

[R A H A]

یوسف آباد قدیم خیابان مدبر کوچه ی بیست و هفتم پلاک کودکی و بی خبری کودکی و بی خبری کودکی و بی خبری ولی اکنون ولی اکنون چه بگویم که نگویم بهتر است گلی امیراصلانی

[R A H A]

چه چیزی کم است؟ این خانه چیز هایی کم دارد یک یار یک شریک ، تا دیگر در بدر بدنبال همزبان نگردی... چراغ محبت در اطاق خاموش است ، اگر هم روشن خیلی کم سو کم سوی کم سو... خوشا آن دمی که این چراغ ، به نور " عشق " روشن شود تا دیگر از هر کسی گدایی محبت نکنی... این بالکن ، چیزی کم دارد آشیانه ایی شاید برای کبوتری تنها ، تنهاتر از من و تو ... خانه ای کوچک ، ساخته از چوب با سقفی شیب دار، آب دان و ظرفی برای نان و دان... این حجم بزرگ پر از قوطی کبریت ها باز هم چیزی کم دارد ، حیاطی پر از گل دار و درخت و چمنی سبز سبز سبز... بر روی چمن برای گنجشکهای شاد و زیبا ، مشت مشت دانه بپاشی تا با زبان خودشان برایت دعا کنند ... و به آوازی دسته جمعی سکوت سنگینت را بشکنند ، و بعد می دانی چه چیزی کم داری؟ گل شقایق همیشه عاشق گل خورشیدی همیشه تا بان گل همیشه بهار، تا برایت عشق و دوستی و زندگی ارمغان آورند... زمستان ۸۶ گلی امیر اصلانی