مدير باز نشسته
بازم به سر زد امشب ای گل هوای رویت
پایی نمی دهد تا پر وا کنم به سویت
گیرم قفس شکستم وز دام و دانه جستم
کو بال آن که خود را باز افکنم به کویت
تا کی چو شمع گریم ای دوست درین شب تار
چون صبح نوشخندی تا جان دهم به بویت
از حسرتم بموید چنگ شکسته ی دل
چون باد نو بهاری چنگی زند به مویت
ای گل در آرزویت جان و جوانی ام رفت
ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت
از پا فتادگان را دستی بگیر آخر
تا کی به سر بگردم در راه جست و جویت
تو ای خیال دلخواه زیباتری از آن ماه
کز اشک شوق دادم یک عمر شست و شویت
مدير باز نشسته
شب دست سیاه خویش بر سر می زد
از دور کسی بال کبوتر می زد
مرغی به سر شاخه ی غم می نالید
در سینه ی من شوق تو پر پر می زد
مدير باز نشسته
باورم کن باورم کن
که بدون تو میمیرم
بی تو تنهام خوب می دونی
که تو غصه هام اسیرم
بیا برگرد تا هنوزم
توی قلبم خونه داری
یادته قول داده بودی
که منو تنهام نذاری
مدير باز نشسته
نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت
کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد
خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت
درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد
که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت
رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد
چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت
بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند
آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت
سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش
عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت
مدير باز نشسته
زندگی خوب و بدش به کام ما شد
قرعه عشقی زده به نام ما شد
اونی که حتی تو خوابم نمیومد توی بیداری اومد عاشق ما شد.
اگه دنیا پر از عاشق نباشه
تو این دنیا دل صادق نباشه
همون بهتر که این دنیا نباشه
زمین و آسمان یکجا فنا شه.
اگه بند بندم از همدیگه واشه اگه سرم از تنم بخواد جدا بشه نمی زارم توی این دنیای بی مهر یه لحظه قهتییه مهر و وفا شه اومدو دنیامونو پر از صفا کرد درد بی
کسی مونو با عشق دوا کرد اومد و رسوایی می خواست ببینه ما رو خودشو تو شهر عشق انگشت نما کرد.
تقدیم به همه عاشقها.............
مدير باز نشسته
درصبح آشنايي شيرينمان تو را
گفتم كه:"مرد عشق نئي!" باورت نبود
در اين غروب تلخ جدايي، هنوز هم
مي خواهمت چو روز نخستين ولي چه سود؟
مي خواستي به خاطر سوگند هاي خويش
در بزم عشق، بر سر من، جام نشكني
مي خواستي به پاس صفاي سرشك من،
اينگونه دل شكسته به خاكم نيفكني.
پنداشتي كه كوره سوزان عشق من
دور از نگاه گرم تو خاموش مي شود؟
پنداشتي كه ياد تو اين ياد دلنواز
در تنگناي سينه فراموش مي شود؟
تو، رفنه اي كه بي من، تنها سفر كني
من مانده ام كه بي تو، شبها سحر كنم
تو رفته اي كه عشق من از سر بدر كني
من مانده ام كه عشق تورا، تاج سر كنم
روزي كه پيك مرگ مرا مي برد به گور
من، شبچراغ عشق تو را نيز مي برم
عشق تو، نور عشق تو،عشق بزرگ توست
خورشيد جاوداني دنياي ديگرم!
مدير باز نشسته
تنها یک روز در سراسر حیات کافی است،
نگاه از گذشته برگیر و بر آن غبطه مخور،
چرا که از دست رفته است.
در غم آینده نیز مباش،
چرا که هنوز فرا نرسیده است،
زندگی را در همین لحظه بگذران،
و آن را چنان زیبا بیافرین که ارزش بیاد ماندن را داشته باشد.
مدير باز نشسته
آبی تر از ابیم که بی رنگ بمیریم
از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم
تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم
شاید خدا خواست که اینگونه
بمیریم....
مدير باز نشسته
عزيز ساكت من هم صدا كو
بگو شهر فرنگ قصه ها كو
مگه ما حوض فيروزه نساختيم
بگو پس ماهي پولك طلا كو
به ياد آر اي عزيز خوب خسته
قديمي اي صميمي اي شكسته
به ياد ار اي دلير هر ترانه
كه بيداري به خوابت پل نبسته
مي خواستي شهري از مخمل بسازي
به قد بي حصاري بي نيازي
به رنگ ناب دريا رنگ ماهي
به لطف هم صدايي هم نوايي
به رؤيا مي زنم ديدارم از نو
دوباره مي رسم تا آخر تو
بيا كه خواب بيداري قشنگه
بيا هم رنگ رؤياهاي ما شو
تماشا داره رؤياهاي بيدار
تماشا داره رنگ سبز ايثار
چه عطري داره ياس پشت ديوار
چه رنگي داره خوشبختي به ياد آر
به ياد آر اي عزيز خوب خسته
قديمي اي صميمي اي شكسته
به ياد ار اي دلير هر ترانه
كه بيداري به خوابت پل نبسته
مدير باز نشسته
من پذیرفتم شکست خویش را
پندهای عقل دور اندیش را
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
می روم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم
می روم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
گرچه تو, تنهاتر از من می روی
آرزو دارم ولی عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخوردهای سرد را
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)