▐*✿*▐میلاد نبی اکرم بهانه خلقت و قرآن ناطق بر شما تبریك وتهنیت باد ▐*✿*▐

**R A H A** · 02-09-2012 07:58 PM

اوصاف پيامبر در تورات و انجيل

خداوند متعال در وصف پيامبر(ص) فرمود:«الذين ءاتينهم الکتب‏يعرفونه کما يعرفون ابناءهم و ان فريقا منهم ليکتمون الحق و هم‏يعلمون‏»
کسانی که کتاب آسمانی به آنان داديم، او را همچون فرزندان خودمي‏شناسند; (ولی) جمعی از آنان، حق را آگاهانه کتمان مي‏کنند.
امام صادق(ع) فرمود:«يعرفونه کما يعرفون ابناءهم‏» زيراخداوند متعال در تورات و انجيل و زبور، حضرت محمد(ص)، مبعث،مهاجرت، و اصحابش را چنين توصيف نمود:«محمد رسول‏الله و الذين‏معه اشداء علی الکفار رحماء بينهم...»
محمد(ص) فرستاده خداست; و کسانی که با او هستند در برابر کفارسرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. پيوسته آن‏ها را در حال‏رکوع و سجود مي‏بينی، در حالی که همواره فضل خدا و رضای او راطلبند. نشانه آن‏ها در صورتشان از اثر سجده نمايان است. اين،توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است... .

امام صادق(ع) فرمود: اين، صفت رسول خدا(ص) و اصحابش در تورات وانجيل است. زمانی که خداوند پيامبر خاتم(ص) را به رسالت مبعوث‏نمود اهل کتاب (يهود و نصاری) او را شناختند اما نسبت‏به اوکفر ورزيدند، همان گونه که خداوند متعال فرمود: «فلما جاءهم‏ما عرجوا کفروا به‏»هنگامی که اين پيامبر نزد آن‏ها آمد که(از قبل) او را شناخته بودند، به او کافر شدند.
خداوند متعال در قرآن کريم، در وصف پيامبر(ص) مي‏فرمايد: «و ماارسلناک الا رحمه للعالمين‏»ما تو را جز برای رحمت جهانيان‏نفرستاديم. قرآن نيز مي‏فرمايد:اشداء علی الکفار رحماءبينهم...»،
در برابر کفار سرسخت و شديد و در ميان خود مهربانند. اين دوچگونه با هم جمع مي‏شوند؟
توجه به اين آيه برای طرفداری انديشه تسامح و تساهل ضروری است.
آيا ممکن است کامل‏ترين انسان، که با کامل‏ترين کتاب آسمانی براي‏هدايت تمام جهانيان مبعوث گرديده است در مقابل دشمنان دين هيچ‏عکس العملی جز مهربانی نداشته باشد؟!
برای اداره جامعه دينی و بقای آن بايد در مقابل دشمنان دين‏ايستاد شدت عمل نسبت‏به کافران و مبارزه با آن‏ها برای از بين‏بردن موانع هدايت عين رحمت است.

**R A H A** · 02-09-2012 07:58 PM

برترين مخلوق

حسين بن عبدالله مي‏گويد: به امام صادق(ع) عرض کردم: آيا رسول‏خدا(ص) سرور فرزندان آدم بود؟ آن حضرت فرمود: قسم به خدا، اوسرور همه مخلوقات خداوند بود. خدا هيچ مخلوقی را بهتر ازمحمد(ص) نيافريد.
امام صادق(ع) در حديث ديگری فرمود: چون رسول خدا(ص) را به‏معراج بردند جبرئيل تا مکانی با وی همراه بود و از آن به بعداو را همراهی نمي‏کرد. پيامبر(ص) فرمود: جبرئيل، در چنين حالي‏مرا تنها مي‏گذاري؟! جبرئيل گفت: تو برو. سوگند به خدا در جايي‏قدم گذاشته‏ای که هيچ بشری قدم نگذاشته و بيش از تو بشری به آن‏جا راه نيافته است^.
معمر بن راشد مي‏گويد: از امام صادق(ع) شنيدم که فرمود: يک نفريهودی خدمت رسول خدا(ص) رسيد و به دقت او را نگريست.
پيامبر اکرم(ص) فرمود: ای يهودی! چه حاجتی داري؟ يهودی گفت:
آيا تو برتری يا موسی بن عمران; آن پيامبری که خدا با او تکلم‏کرد و تورات و انجيل را بر او نازل نمود، و به وسيله عصايش‏دريا را برای او شکافت و به وسيله ابر بر او سايه افکند؟
پيامبر(ص) فرمود: خوش آيند نيست که بنده خود ستايی کند ولکن(در جوابت) مي‏گويم که حضرت آدم(ع) وقتی خواست از خطای خود توبه‏کند، گفت: «اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لما غفرت لي‏»،خدايا! به حق محمد و آل محمد از تو مي‏خواهم که مرا عفو نمايی.
خداوند نيز توبه‏اش را پذيرفت. حضرت نوح(ع) وقتی از غرق شدن دردريا ترسيد گفت «اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لماانجيتنی من‏الغرق‏»; خدايا به حق محمد و آل محمد از تو در خواست‏مي‏کنم. مرا از غرق شدن نجات بدهی. خداوند نيز او را نجات داد.
حضرت ابراهيم(ع) در داخل آتش گفت:«اللهم انی اسالک بحق محمد وآل محمد لما انجيتنی منها»; خدايا! به حق محمد و آل محمد ازتو مي‏خواهم که مرا از آتش نجات دهی. خداوند نيز آتش را برای اوسرد و گوارا نمود.
حضرت موسی(ع) وقتی عصايش را به زمين انداخت و در خود احساس ترس‏نمود گفت: «اللهم انی اسالک بحق محمد و آل محمد لما امنتني‏»;خدايا! به حق محمد و آل محمد از تو در خواست مي‏نمايم که مراايمن گردانی. خداوند متعال به او فرمود:«لاتخف انک انت‏الاعلي‏»نترس. مسلما تو برتری.
ای يهودی، اگر موسی(ع) امروز حضور داشت و مرا درک مي‏کرد و به‏من و نبوت من ايمان نمي‏آورد. ايمان و نبوتش هيچ نفعی به حال اونداشت.
ای يهودی! از ذريه من شخصی ظهور خواهد کرد به نام مهدی(ع) که‏زمان خروجش عيسی بن مريم برای ياری او فرود مي‏آيد و پشت‏سر اونماز مي‏خواند.

**R A H A** · 02-09-2012 07:59 PM

سياستمداری پيامبر(ص)

در عرف جهانی امروز «سياست‏» را به معنای نيرنگ و دروغ براي‏کسب قدرت و سلطه بر مردم تعريف مي‏کنند، اما «سياست‏» در لغت،به معنای «اداره کردن امور مملکت و حکومت کردن است‏». خداوندمتعال پيامبر خاتم(ص) جانشينان بر حق او، ائمه معصومين را ازبهترين سياستمداران شمرده است در زيارت جامعه، در وصف ائمه‏عليهم السلام که پرورش يافتگان مکتب نبوتند، آمده است: «وساسه‏العباد».
فضيل بن يسار مي‏گويد: از امام صادق(ع) شنيدم که به بعضی ازاصحاب قيس ماصر فرمود: خداوند عز و جل پيغمبرش را تربيت‏کرد و نيکو تربيت فرمود. چون تربيت او را تکميل نمود، فرمود:
«انک لعلی خلق عظيم‏»; تو بر اخلاق عظيمی استواری. سپس امر دين‏و امت را به او واگذار نمود تا سياست و اداره بندگانش را به‏عهده بگيرد، سپس فرمود: «ما اتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم‏عنه فانتهوا»، آنچه را رسول خدا برای شما آورد، بگيريد،(و اجرا کنيد) و از آنچه نهی کرد، خود داری نماييد. رسول‏خدا(ص) استوار، موفق و مويد به روح القدس بود و نسبت‏به سياست‏و تدبير خلق هيچ گونه لغزش و خطايی نداشت و به آداب خدا تربيت‏شده بود،... .

**R A H A** · 02-09-2012 07:59 PM

زهد و وارستگی

حضرت محمد(ص) هرگز نسبت‏به دنيا و لذايذ زودگذر آن ميلی نشان‏نداد و به آن، توجهی نکرد. آن حضرت برای هدايت مردم و رساندن‏آن‏ها به سعادت دنيا و آخرت وارد عرصه سياست‏شد.
امام صادق(ع) مي‏فرمايد: روزی رسول خدا(ص) در حالی که محزون‏بود، از منزل خارج شد فرشته‏ای بر او نازل شد، در حالی که کليدگنج‏های زمين را به همراه داشت. فرشته گفت: ای محمد(ص)، اين‏کليدهای گنج‏های زمين است. پروردگارت مي‏فرمايد: اين کليدها رابگير و در گنج‏های زمين را باز کن و آنچه مي‏خواهی از آن استفاده‏نما. بدون اين که نزد من ذره‏ای از آن‏ها کم شود.
پيامبر(ص) فرمود: دنيا خانه کسی است که خانه (واقعی) ندارد.
کسانی دور آن جمع مي‏شوند که عقل ندارند.
فرشته گفت: به آن خدايی که تو را به حق مبعوث نمود! وقتی درآسمان چهارم کليدها را تحويل مي‏گرفتم، همين سخن را از فرشته‏ديگری شنيدم.
ابن سنان مي‏گويد: امام صادق(ع) فرمود: مردی نزد پيامبر(ص) آمد،در حالی که آن حضرت روی حصيری نشسته بود که زبری آن بر بدن آن‏حضرت اثر گذاشته بود، و بر بالشی از ليف خرما تکيه نموده بود،که بر گونه‏های گلگونه‏اش نفوذ کرده بود. آن مرد در حالی که‏جاهای اثر کرده را مسح مي‏نمود، گفت: کسری و قيصر (پادشاهان‏ايران و روم) هرگز چنين راضی نمي‏شوند و بر حرير و ديبامي‏خوابند و تو (که سرور مخلوقات خدايی) بر اين حصير!
پيامبر(ص) فرمود: به خدا من از آن‏ها برتر و گرامي‏تر هستم. من‏کجا و دنيا کجا! مثال زورگذر بودن دنيا، مثال شخصی است که بردرختی سايه دار عبور مي‏کند، لحظه هايی از سايه درخت استفاده‏مي‏کند و وقتی سايه تمام شد، از آن جا کوچ مي‏کند و درخت را رهامي‏کند.
هيچ زمينه‏ای از زندگی پيامبر(ص) نيست، مگر اين که امام صادق(ع)در آن زمينه سخنانی با ارزش دارد.
به عنوان حسن ختام، به ذکر خطبه‏ای از آن حضرت در توصيف‏پيامبر(ص) اکتفا مي‏کنيم.

**R A H A** · 02-09-2012 08:00 PM

خطبه امام صادق(ع) در وصف حضرت محمد(ص)

برد باری، وقار و مهربانی خدا سبب شدتا گناهان بزرگ و کارهاي‏زشت مردم مانع نشود که دوست‏ترين و شريف‏ترين پيغمبرانش، يعني‏محمد بن عبدالله(ص) را برای مردم بر گزيند.
محمد بن عبدالله(ص) در حريم عزت تولد يافت: در خاندان شرافت‏اقامت گزيد، حسب و نسبش آلوده نگشت، صفاتش را دانشمندان بيان‏کردند و حکميان در وصفش انديشه نمودند، او پاکدامنی بی نظير،هاشمی نسبی بی مانند و بی مانندی از اهل مکه بود.
حيا صفت او بود و سخاوت طبيعتش، بر متانت‏ها و اخلاق نبوت سرشته‏شده بود. اوصاف خويشتن داري‏های رسالت‏بر او مهر شده بود تا آن‏گاه که مقدرات و قضا و قدر الهی عمر او را به پايان رسانيد وحکم حتمی پروردگار او را به سرانجامش منتهی ساخت. هر امتی، امت‏پس از خود را به آمدنش مژده داد. نسل به نسل از حضرت آدم تاپدر بزرگوارش، عبدالله، هر پدری او را به پدر ديگر تحويل داداصل و نسبش به ناپاکی آميخته نشد و ولادت او با ازدواج نا مشروع‏پليد نگشت. ولادتش در بهترين طايفه، گرامي‏ترين نواده (بني‏هاشم)، شريف‏ترين قبيله (فاطمه مخزوميه) و محفوظترين شکم باردار (آمنه دختر وهب) و امانت دارترين دامن بود.
خدا او را برگزيد، پسنديد و انتخاب کرد سپس کليدهای دانش وسرچشمه‏های حکمت را به او داد. او را مبعوث نمود تا رحمت‏بربندگان و بهار جهانيان باشد.
خداوند کتابی را بر او نازل کرد، که بيان و توضيح هر چيزی درآن است و آن را به لغت عربی، بدون هيچ انحرافی قرار داد، به‏اميد اين که مردم پرهيزکار شوند. آن را برای مردم بيان کرد ومعارف آن را روشن ساخت و با آن، دينش را آشکار ساخت و واجباتي‏را لازم شمرد و حدودی را برای مردم وضع نمود و بيان کرد. آن‏هارا برای مردم آشکار نمود و آن‏ها را آگاه ساخت. آن حضرت در آن‏امور، راهنمايی به سوی نجات و نشانه‏های هدايت‏به سوی خدامي‏باشد.
رسول خدا(ص) رسالتش را تبليغ کرد، ماموريتش را آشکار ساخت،بارهای سنگين نبوت را که به عهده گرفته بود، به منزل رسانيد وبه خاطر پرورگارش صبر کرد و در راهش جهاد نمود.
با برنامه‏ها و انگيزه‏هايی که برای مردم پی ريزی نمود و مناره‏هايی که نشانه‏های آن را بر افراشت، برای امتش خير خواهی کرد، وآن‏ها را به سوی نجات و رستگاری فرا خواند و به ياد خدا تشويق وبه راه هدايت دلالت کرد، تا مردم پس از او گمراه نشوند. آن حضرت‏نسبت‏به مردم دلسوز و مهربان بود.