رمای لازم برای آن که دمای یک گرم ماده یک درجه سیلیسوس بالا رود گرمای ویژه آن ماده نامند . هر ماده ای گرمای ویژه خاص خود دارد که یکی از خواص شدتی محسوب می شود مقدار گرمای ویژه فلزات درگستره وسیعی از دماها اندکی تغییر می کند چون جامدند .درواقع گرمای ویژه اکثر مواد در حالت جامد ومایع نسبتا ثابت است .اما گرمای ویژه در حالت گاز با دما بسیار تغییر می کند
تعریف گرمای ویژه کامل نیست درموقع آزمایش ارزش های گرمای ویژه تابع روش گرم کردن گاز است مخصوصا اگر گاز را درحجم ثابت حرارت دهیم گرمای ویژه کمتر از زمانی است که گاز را در فشار ثابت گرم کنیم به عبارتی گرمای ویژه در دو حالت فشار ثابت Cp و در حجم ثابت Cv اندازه گیری می شود
گرم کردن یک گاز علاوه بر این که دمای آن را افزایش می دهد باعث افزایش انرژی جنبشی مولکولهای گاز نیز می شود که این افزایش انرژی جنبشی باعث ایجاد کار ودرنتیجه باعث انبساط گاز در مقابل فشار خارجی خواهد شد .اما اگر حجم ثابت باشد پس کاری صورت نمی گیرد درنتیجه انرژی داده شده صرف بالابردن دمای گاز می شود
نسبت ظرفیت گرمای ویژه گاز ها در فشار ثابت به ظرفیت گرمای ویژه در حجم ثابت را می توان از طریق تجربی اندازه گرفت Cp/ Cv
نسبت ظرفیت گرمای ویژه برای گازهای تک اتمی تقریبا 67/1 می باشد .زیرا در یک مولکول تک اتمی حرکت انتقالی مولکول منحصرا تعیین کننده مقدار ظرفیت حرارتی آن مولکول است نظیر جیوه ویا گازهای نادر
اگر حرکت انتقالی مولکول گاز را برروی سه محور تصویرکنیم
سه بردار مستقل ازسرعت به هر تحرک انتقالی می توان نسبت داد که سهم هریک از سه حرکت درظرفیت حرارتی برابر یک دومR ثابت گازها است خواهد شد
. 
ولی یک مولکول دواتمی علاوه بر سه حرکت انتقالی نسبت به هرمحور دو نوع حرکت چرخشی (دوحرکت چرخشی مستقل از هم حول دو محور عمود برهم که از مرکز ثقل مولکول می گذرد که سهم هریک ازاین حرکات درگرمای ویژه مولی یک دوم ثابت گازها Rخواهد بود . )و حرکت نوسانی ( در درجه حرارت های متعارفی هم معمولا سهم حرکت نوسانی درگرمای ویژه ناچیز است .) نیز دارد. وباعث می شود که این نسبت درمورد گاز های دو اتمی حدود 40/1 شود. مانند هیدروژن ویا کربن منوکسید
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)