آغوش

[R A H A]

ببرد از من قرار و طاقت و هوش
بت سنگین دل سیمین بناگوش


نگاری چابکی شنگی کلهدار
ظریفی مه وشی ترکی قباپوش


ز تاب آتش سودای عشقش
به سان دیگ دایم می‌زنم جوش


چو پیراهن شوم آسوده خاطر
گرش همچون قبا گیرم در آغوش


اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرت از جانم فراموش


دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست
بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش


دوای تو دوای توست حافظ
لب نوشش لب نوشش لب نوش

[R A H A]

مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم


گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش
تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم


خیز و بالا بنما ای بت شیرین حرکات
کز سر جان و جهان دست فشان برخیزم

[R A H A]

امروز خوش است دل که تو دوش
خون دل ما بخورده‌ای نوش


دل سجده کنان به پیش آن چشم
ان حلقه شده به پیش آن گوش


هر ذره کنار اگر گشاید
خورشید نگنجد اندر آغوش


خورشید چو شد تو را خریدار
ای ذره به نقد نسیه بفروش


باقی غزل مگو که حیفست
ما در گفتار و دوست خاموش

[R A H A]

ما نعره به شب زنیم و خاموش
تا درنرود درون هر گوش


از شر بگریز یار شب باش
کاندر سر شب نهند شب پوش


تا صبح وصال دررسیدن
درکش شب تیره را در آغوش

[R A H A]

ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی
من خابیه تو در من چون باده همی‌جوشی


اول تو و آخر تو بیرون تو و در سر تو
هم شاهی و سلطانی هم حاجب و چاووشی


خوش خویی و بدخویی دلسوزی و دلجویی
هم یوسف مه رویی هم مانع و روپوشی


بس تازه و بس سبزی بس شاهد و بس نغزی
چون عقل در این مغزی چون حلقه در این گوشی


هم دوری و هم خویشی هم پیشی و هم بیشی
هم مار بداندیشی هم نیشی و هم نوشی


ای رهزن بی‌خویشان ای مخزن درویشان
یا رب چه خوشند ایشان آن دم که در آغوشی


آن روز که هشیارم من عربده‌ها دارم
و آن روز که خمارم چه صبر و چه خاموشی

[R A H A]

جان و جهان! دوش کجا بودهٔ
نی غلطم، در دل ما بوده‌ای


دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای


رشک برم کاش قبا بودمی
چونک در آغوش قبا بوده‌ای


زهره ندارم که بگویم تو را
« بی من بیچاره چرا بوده‌ای؟! »

[R A H A]

تا که خود را در دهم در جوش من
تا رهی یابم در آن آغوش من


زانک انسان در غنا طاغی شود
همچو پیل خواب‌بین یاغی شود


پیل چون در خواب بیند هند را
پیلبان را نشنود آرد دغا

[R A H A]

هزار آغوش را پر کرده از خار
یک آغوش از گلشن ناچیده دیار


شبی صد کس فزون بیند به خوابش
نه بیند کس شبی چون آفتابش

[R A H A]

کسی کاو را شبی گیرد در آغوش
نگردد آن شبش هرگز فراموش


ملک را در گرفت آن دلنوازی
اساسی نو نهاد از عشق بازی

[R A H A]

کسی کو باده بر یادت کند نوش
گر آنکس خود منم بادت در آغوش

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
در آغوش آنچنان گیرم تنت را
که نبود آگهی پیراهنت را

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
شبان روزی دگر خفتند مدهوش
بنفشه در بر و نرگس در آغوش

@@@@@@@@@@@@@@@@@@
پس آورد آنگهی شه را در آغوش
لبش بر لب نهاد و دوش بر دوش

@@@@@@@@@@@@@@@@@@
من از تمکین او جوشی گرفتم
دو عالم را در آغوشی گرفتم

@@@@@@@@@@@@@@@@@@
می و مرغ و ریحان و آواز چنگ
بتی تنگ چشم اندر آغوش تنگ
@@@@@@@@@@@@@@@@@
سر آغوش و گیسوی عنبر فشان
رسن وار در عطف دامن کشان