تنهایی و آرامش

[shirin71]

ديشب به ياد تک تک ِ شب ها دلم گرفت

در اضطراب کهنه ي غم ها ، دلم گرفت

انگار بغض تازه اي از نو شکسته شد

در التهاب ِ خيس ِ ورق ها ، دلم گرفت !

از خواندن تمام خبر ها تنم بسوخت ...

از گفتن تمام غزل ها دلم گرفت ...

در انتظار تا که بگيرم خبر ز تو ...

در آتش ِ گرفته سراپا... دلم گرفت !

متروکه نيست خلوتِ سرد دلم ولي

از ارتباطِ مردم ِدنيا دلم گرفت !!

يک رد ِ پا که سهم ِ من از بي نشاني است!

از رد ِ خون که مانده به هر جا ، دلم گرفت

اينجا منم و خاطره هايي تمام تلخ

اقرار ميکنم درآمدم از پا ... دلم گرفت ...

نه اينکه فکر کني دل ، از تو کنده ام !

يا اينکه از محال ِ تمنا دلم گرفت !

از لحظه اي که هر دو نگاهم اسير شد

در امتداد هيچ ِ قدم ها دلم گرفت

از لحظه اي که خيس شدم در خيال تو

آن دم که تنگ شدند نفس ها دلم گرفت

ازين که باز تو نيستي کنار من

ازين که باز خسته و تنها ... دلم گرفت

تکرار مي کنم اين سطرهاي کهنه را ...

تکرار مي کنم که خدايا !! دلم گرفت

[shirin71]

از آن روز که خدا

ماهی ها را

به زمین فرستاد

از دلتنگی

آنقدر گریه کردند ،

اشک ریختند

که دریا شد ،

اقیانوس شد

شوری دریا

گواه اینست .



ماهی ها

هنوز هم گریه می کنند

و خدا

حتی صدای آن ماهی

که در اعماق اقیانوس ها

گریه می کند را هم

می شنود

اما خدا

اشک ماهی ها را پاک نمی کند

او می داند

آنها بدون دریا

خواهند مرد .

[shirin71]

تو به من خنديدي و نمي دانستي

من به چه دلهره از باغچه ي همسايه سيب را دزديدم

باغبان از پي من تند دويد

سيب را دست تو ديد

غضب آلوده به من كرد نگاه

سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك

و تو رفتي و هنوز

سال هاست كه در گوش من آرام

خش خش گام تو تكراركنان مي دهد آزارم

ومن انديشه كنان غرق اين پندارم

كه چرا؟!

خانه ي كوچك ما سيب نداشت...

[shirin71]

ای بنده من، انگاه که به نماز می ایستی، من انچنان گوش می دهم

که گوئی همین یک بنده را دارم و تو انچنان از من غافلی

که گوئی چند خدا داری

حديث قدسي

[shirin71]

و کبوتر در باغ چنان پرپر شد
که غمی در پاییز،
که انیسی در باد
ای رفیق گلفام،
برفی خانه بدوش
ابرک، سینه سیاه
باز کن، بالت را
و ببار و ببار
آه، ای باران قبل از طوفان...

[shirin71]

راستی هيچ می‌دانی من در غيبت پُر سوالِ تو
چقدر ترانه سرودم
چقدر ستاره نشاندم
چقدر نامه نوشتم که حتی يکی خط ساده هم به مقصد نرسيد؟!
رسيد، اما وقتی
که ديگر هيچ کسی در خاموشیِ خانه
خوابِ بازآمدنِ مسافرِ خويش را نمی‌ديد

[shirin71]

من تمام هستی ام را در نبرد با سرنوشت

در تهاجم با زمان آتش زدم- کشتم.

من بهار عشق را دیدم . ولی باور نکردم. یک کلام در جزوه هایم هیچ ننوشتم

من زمقصدها پی مقصودهای پوچ افتادم . تا تمام خوبها رفتند و خوبی ماند در یادم.

من به عشق منتظر بودن همه صبر و قرارم رفت.

بهارم رفت عشقم مرد .یارم رفت.

[shirin71]

خداوندا

اگر روزي بشر گردي

ز حال ما خبر گردي

پشيمان مي شوي از قصه خلقت

از اين بودن از اين بدعت

خداوندا

نمي داني که انسان بودن و ماندن در اين دنيا

چه دشوار است

چه زجري مي کشد آنکس که انسان است

و از احساس سرشار است

[shirin71]

خوش به حال آسمون که هر وقت دلش بگيره

بی بهونه می باره

به کسی توجه نميکنه



از کسی خجالت نميکشه

می باره و می باره و می باره

اينقدر می باره تا آبی بشه

کاش

کاش می شد مثل آسمون بود

کاش می شد وقتی دلت گرفت آنقدر بباری تا

بالاخره آفتابی بشی

بعدش هم انگار نه انگار که بارشی بوده

انگار نه انگار که غمی بوده

همه چيز فراموشت بشه...!!!

کاش می شد.

[shirin71]

وای ؛ باران باران

شیشه ی پنجره را بَاران شست.

از دل من اما ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ ،

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.

می پرد مرغ نگاهم تا دور

وای باران باران

پرمرغان نگاهم را شست