و تو رفتی و من هنوز شرمگین مانده ام(شعرهایی برای عزیز پرواز کرده)

[mehraboOon]

کاش لحظه های با تو بودن مثل خط سفید جاده بود,
تکه تکه میشد ولی قطع نمیشد.

[mehraboOon]

اشک هایم را برای چشمانم می نویسم ،

چشمم می خواندش و دلم گوش می دهد و قدری آرام می گیرم ،

پس هنوز هم چاره ای هست که دوری ات را تحمل کنم ،

تا اشکی هم نباشد خدا بزرگ است .

[mehraboOon]

اگه به تو نمیرسم این دیگه قسمت منه

نخواستم این جوری بشه این از بخت بد منه

قد یه دنیا غم دارم اگه نبینمت یه روز

چطور دلت امد بری عاشق چشماتم هنوز


فکر نمی کردم که یه روز این جوری تحقیر بشم

به جرم دوست داشتن تو این جوری تنبیه بشم

قد یه دنیا غم دارم اگه نبینمت یه روز

چطور دلت امد بری عاشق چشماتم هنوز


دارو ندارم ومیدم اما چشماتو نبر

دارو ندار من توی به گریه های من نخند

از همه دنیا فقط دلخوش تو بودم ولی

دل خوشی تو نبودم دوسم نداشتی یه کمی

[mehraboOon]

سکوت
سکوت کردی سکوتی تلخ
سکوتی که حتی نگفتی برای چه از کنارم می روی
با رفتنت بغضم ترکید و سکوتی که آن همه مدت با من بود شکست
آنقدر اشک ریختم تا قلبم کمی آرام گرفت
چون تازه فهمیدم تو را در کنارم احساس نمی کنم
همیشه چشمانم به در بود تا روزی بیایی تا این سکوت لعنتی بشکند
و
به تو بگویم چقدر دوستت دارم و به داشتنت در کنارم احتیاج دارم روزها و ماهها می گذرد
اما باز هم یاد و خاطرت در ذهنم همیشه زنده است
لحظه ای که بار سفر می بستی آهی از ته دل کشیدی و گفتی روزی برمی گردم
ولی سالها از آن روز لعنتی می گذرد
اما
هنوز هم برنگشتی و خبری از تو ندارم
منتظرت خواهم نشست و اما تو ...
تو اگر می خواهی روی ...رو!!
ولی بدان که من ،ماندگارم

[mehraboOon]

صدای چک چک اشک هایت را از پشت دیوار زمان می شنوم که چه معصومانه در کنج سکوت شب برای ستاره ها ساز دلتنگی می زنی...
ای شکوه بی پایان

ای طنین دل انگیز

من می شنوم ...
به آسمان بگو که من می شکنم هرآنچه که تو را شکسته و می شنوم هرآنچه در سکوت تو نهفته...

[mehraboOon]

از تو که حرف می زنم، همه فعلهایم ماضی اند،

ماضی خیلی خیلی بعید

کمی نزدیکتر بنشین

دلم برای یک حال ساده تنگ شده است!

من هنوز منتظرم...

[mehraboOon]

سالها رفته از آن روز که رفتی اما

یاد تو یک نظر از خاطر من دور نشد

چشم من خواست که بی نور شود دور از تو

کور شد چشم،ولی چشم دلم کور نشد

سالها رفت و تو رفتی و دلت بازنگشت

غم ز من دور نشد،قلب تو رنجورنشد

باغ چشمان من از دیدن تو سبز نشد

دل دریایی تو شور نزد، شور نشد.

[mehraboOon]

شب بود باران نمی بارید……….شکوفه لبخند نمی زد…………
اولین شب بود و پی اش هزار شب و پیشش هیچ شب…………..از آسمان برف می آمد و تو نگاهت را در کوله باری خواستنی گذاشتی و عزم رفتن کردی………
فاصله ی نگاه تو تنها به اندازه ی یک نت بود………نه یک پرده…….تنها نیم پرده………..دیگر اشک هایم هم برایت حرمت نداشت……………
به پنجره((ها))
کردم…………….چقدر برف….:.((عزیز امشب نرو برف هم بهانه ای است برای نرفتتنت………))
و تو ………….ساده حتی بی هیچ لبخندی یا حتی کلامی رفتی……….. و امروز فردای دیشب……………………عجب فاصله ی نگاهمان را زیاد کردی………….

[mehraboOon]

غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق

یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق

بی صـدا میشکنه بغضـش روی سـنـگ قبـر دلدار

اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار

زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی

رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی

آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک

اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک

تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود

دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود

تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری

تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری

پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی

تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی

داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن

رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون

تو سـفر کردی به خـورشـید ، رفتی اونور دقایق

منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق

نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه

تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه

عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک

گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک

نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش

شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش

و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره

پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره

اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم

بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم

ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد

روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد

بـه خـدا نـمــیـری از یاد

[mehraboOon]

شاید آن روز که برمی گردی

لکه هایی ز سیاهی

باقی از عمر جوانی

روی موهای سرم باز هویدا باشد

شاید از شعله عشقت

آتشی گرچه ضعیف

هیزمی خیس و نحیف

شرری اندک و خورد

زیر خاکستر قلبم

کومه ای ساخته باشد

شاید آن روز مرا،

بر سر دار بلندی نگری

که همه پود طنابش؛

آرزوهای من است...

و هر تارش گره ای از سر گیسوی درازت

به بلندای همه شب های من است

شاید این جمله برایت؛

باز هم خنده ای تکراری باشد!

به بهارم نرسیدی به خزانم بنگر

که به مویم اثر از برف و زمستان من است...