مدير باز نشسته
کلبه اي مي سازم ...
پشت تنهايي شب
زير اين سقف سياه
که به زيبايي دل تنهاي تو باشد
پنجره هايش از عشق
سقفش از عطر بهار
رنگ ديوار اتاقش گل ياس
عکس لبخند تو را مي کوبم
روي ايوان حياط
تا که هر صبح اقاقي ها را
از تو سرشار کنم
همه ي دلخوشي ام بودن توست
وچراغ شب تنهايي من
نور چشمان تو است
کاشکي در سبد احساسم
شاخه اي مريم بود
عطر آن را با عشق
توشه راه گل قاصدکي مي کردم
که به تنهايي تو سربزند
تو به من نزديکي و خودت مي داني
شبنم يخ زده چشمانم
در زمستان سکوت
گرمي دست تو را مي طلبيد...
مدير باز نشسته
ساده اما زيبا
مصمم اما بي خيال
متواضع اما سربلند
مهربان اما جدي
سبز اما بي ريا
عاشق اما عاقل
و
خدايي كه در اين نزديكيست
مدير باز نشسته
به ديوار حياط خانه مي بينم شبي را
كه ياس رازقي عطر گل خود مي فروشد
گل مينا بدستش ساغر مي
چه ارزان مي دهد جامي به بوسه
من بيدل خراب جام مينا
هزاران بوسه اش بر دست و بر پا
مدير باز نشسته
آسمان را ببین گرفته ! همانند دل من و تو ...
یادت می آید گفتم هرگاه اسمان دلت بگیرد به خدا میگویم اسمان را بگریاند
اما تو ....
کاش میشد گفت حیف که زندگی بی ارزش است
صبر میکنم
صبر میکنم نزد خدا با تو سخن بگویم ...
مدير باز نشسته
مدير باز نشسته
در ياد لحظه هايت دلتنگيم چه سخت است
آه از نهاد من شد عاشقيم چه سخت است
عكس رخت به مهتاب با چشم دل بديدم
عاشقم وچه بي تاب آن دوريم چه سخت است
مدير باز نشسته
به خیالم که تو دنیا
واسه تو عزیز ترینم
آسمونها زیر پامه اگه با تو رو زمینم
به خیالم که تو بامن
یه همیشه آشنایی
به خیالم که تو بامن
دیگه از همه جدایی!!
من هنوزم نگرانم
که تو حرفامو ندونی
این دیگه یه التماسه....
من می خوام بیای بمونی
مدير باز نشسته
با اينکه تنها موندی و هيچکسی و نداری
عزيز من غصه نخور وقتی خدا رو داری
عزيز من گريه نکن فدای قلب تنگت
حيفه که بارونی باشه اون چشمای قشنگت
خسته نشو؛خسته نشو از اين روزای خسته
من که اين و خوب می دونم چقدر دلت شکسته
بزار تا دنیا بدونه این تویی که نباختی
با او همه در به دری روز و شبا رو ساختی
بزار تا دنیا بدونه هنوز دلت جوونه
عزیز م من خسته نشو از دست این زمونه
يه روزي از همين روزا غصه و غم می ميره
اين روزگار بی وفا به دست تو اسيره
يه روزی هم صدا ميشی با نغمه های تازه
ترانه هات عوض ميشه..اگه بدی اجازه
خسته نشو؛خسته نشو از اين روزای خسته
در به دری تموم ميشه..پس ديگه گريه بسته
مدير باز نشسته
من هنوز هم می کشم تصویر ترا
بی قلم مویی
بر بوم خیال
همیشه
همه وقت
همه جا
مدير باز نشسته
تو نه از خاک نه از باد نه از دریایی تو همان آتش عصیانگر بی پروایی
نه سوالی نه جوابی که بپرسم تا کی ؟
به تماشای تن یخ زده ام می آیی
به سرم زد که از اینجا بروم تا شاید
برسم شهر شما شهر کبوترهایی
که لب بسته نشستند هنوزم آنجا
نه تو در نبض و تنش مثل نفس گویایی
بنویسم به تن باد رهاتر بروم
نه قلم منتظر معجزه عیسایی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)