شدیم ،
دو تن از هم جدا شدند ،
هیجان هایمان از هم جدا شدند ،
صداهایمان از هم جدا شدند ،
دست هایمان از هم جدا شدند ،
عطر تنمان ،
خوابیدن هایمان در یک رخت خواب ،
خنده هایمان ،
شانه هایمان از هم جدا شدند .
درون شبی عمیق ،
ناگهان همه چیز بسته شد .
کاربر فعال
شدیم ،
دو تن از هم جدا شدند ،
هیجان هایمان از هم جدا شدند ،
صداهایمان از هم جدا شدند ،
دست هایمان از هم جدا شدند ،
عطر تنمان ،
خوابیدن هایمان در یک رخت خواب ،
خنده هایمان ،
شانه هایمان از هم جدا شدند .
درون شبی عمیق ،
ناگهان همه چیز بسته شد .
کاربر فعال
دلم میخواد بازم تو رو یه شب تو خواب میدمتمثل گلهای نیلوفر از روی آب میچیدمتبازم میشد با هم دیگه کناره دریا بشینیمیا بپریم به آسمون آبی عشق رو ببینیمدلم میخواست با همدیگه تنهایی رو قال بزاریمدل بکنیم از این قفس برای هم بال بزاریمسر بزاریم رو دوشه هم برای هم گریه کنیمبا همه مهربون باشیم برای هم گریه کنیمیه پل رو آبا بزنیم دورنگی رو دور بزنیمتو مرکزه عاشق شدن نقطه پرگار بزنیمبگیم به هم ازدلو جون من می مونم تو هم بموننریم سراغ دیگرون پا نزاریم رو عهدموناگه یکی مون بمیره اون یکی یاری نگیرهعاشق بمونه تا که هست چون که به عهدش اسیرهیعنی اینهاهام تو چاه ونفرت بمیرنکاشکی میشد ک خیالیه فقط یه قابه خالیهداشتنه تو برای من آرزوی محالیهکاشکی میشد که رویاهام رنگ حقیقت بگیرنتمام دردو غصه ه تا ابد منو تو ماله هم باشیمبرای پرواز از قفس پرای بال هم باشیمدلم میخواد بازم تو رو یه شب تو خواب میدیدمت ...
کاربر فعال
دورم و تو این فاصله ها را دوست داری ...
دلتنگم و تنها واژه ای حتی شادم می کند... اما دورم از تو . ..
سهم من همین است از تو ...
بودنت و نبودنت ...
دیدنت و ندیدنت ...
و تنها ترین ثانیه های دنیا را به مهمانی دلم می خوانم ...
ثانیه هایی به رنگ یاد تو و به عطر حضورت ...
دلم هوای گریستن دارد و شانه هایم توان تاب آوردن ندارد ...
کاش بودی و کاش ......
اما دورم از تو
می روم و می آیم و نگاهم منتظر به هر سو ...
اما دورم از تو ...
اینجایم و تو رها تر از تمام واژه هایی ...
دور از من ...
دور از نگاه بی تاب
کاربر فعال
وقتی نباشی خوبه من دنیا برام بی ارزشهوقتی نباشی خوبه من دنیامو دسته کی بدم؟
دسته منو رها نکن دستی که غرقه خواهشه
بمن بگو وقتی بری جوابه عشقو چی بدم؟
زجه ی در هوایه تو زیباترینه لحظه هاست
با یاده تو این عاشقی یه لذته بی انتهاست
کاربر فعال
ای کاش گل بودی ومن از باغها می چیدمت یا که طلوعی بودی واز پنجره میدیدمتای کاش چشمانت ضریحه ی داشت چون رنگین کمان هر وقت بو باران می گرفت ازدور می بوسیدمت
کاربر فعال
منو درگير خودت كن
تا جهانم زيرو رو شم
تا سكوت هر شب من
با هجومت رو به رو شه
بي هوا بدون مقصد
سمت طوفان تو ميرم
منو درگير خودت كن
بلكه آرامش بگيرم
با خيال تو هنوزم
مثل هر روز و هميشه
هر شب حافظه ي من
پر تصوير تو ميشه
با من غريبگي نكن
با من كه درگير توام
چشماتو از من بر ندار
من مات تصوير توام
تو همين جايي هميشه
با تو شب شكل يه روياست
آخرين نقطه ي دنيا
توجهان من همين جاست
تو هم این جايي و هر روز
من به تنهاييم دچارم
منو نزديك خودم كن
تا تورا يادم بيارم
با خيال تو هنوزم
مثل هر روز و هميشه
هر شب حافظه ي من
پر تصوير تو ميشه
با من غريبگي نكن
با من كه درگير توام
چشماتو از من بر ندار
من مات تصوير توام
کاربر فعال
شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی تو را با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم
پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های ابی احساس
تو را از بین گلهایی که در تنهایی ام روئید با حسرت جدا کردم
و من بعد از عبور تلخ و غمگینت
حریم چشمهایم را بروی اشکی از جنس غروب ساکت و نارنجی خورشید وا کردم
نمی دانم چرا رفتی نمی دانم چرا شاید خطا کردم
و تو بی انکه فکر غربت چشمان من باشی نمی دانم کجا تا کی چرا رفتی!
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید
بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت
بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد
و بعد از رفتنت دریاچه بغض کرد
کسی فهمید که تو نام مرا از یاد خواهی برد؟
و من با انکه میدانم که تو هرگز یادم را با عبور خود نخواهی برد
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ ارزوهایت دعا کردم
کاربر فعال
دلتنگ توام.
تا شادمانه مرا ببینند
شاخه‌ها
به شکل نام تو سبز می‌شوند،
پرنده کوچکی که نمی‌دانم نامش چیست
حروف نام تو را
بر کتابم می‌ریزد،
آفتاب
به شکل پروانه‌ای از مس
گرد صدایم
بال می‌زند،
و میدانم سکوت
فقط به خاطر من سکوت است،
اما من
دلتنگ توام
شعر می‌نویسم
و واژه‌هایم را کنار می زنم
که تو را ببینم ...
کاربر فعال
اینجا همه آدم به آدم می شناسندم
یک مرد با اخلاق در هم ، می شناسندم
از هر کسی نام و نشانم را که پرسیدی
دیدی که بی اغراق اگر کم ، می شناسندم
هرگز نگفتم که خدا هستم ، ولی مردم
کافر شدند و خالق ِ غم می شناسندم
هر چند بی نام و نشان اما کبوتر ها
از بس برایت نامه دادم ، می شناسندم
آنقدر دنبال تو گشتم شهر را هر روز
دیگر تمام کوچه ها هم می شناسندم
کاربر فعال
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)