گفتگو با خدا.............

[elahe]

خدایا!

نمیگویم دستم بگیر

عمریست گرفته ای

مبادا رها کنی!!!

[elahe]

خدایا میشه ماها رو همین جوری که هستیم

قبول کنی؟

بس نیست ایستادن در ترافیک عشق تو؟؟

[elahe]

تو را می خوانم ...

در آن لحظه که تمام وجودم را غم احاطه کرده است

و خاطرات همچون صاعقه گندم زار ذهنم را به آتش می کشد

با شد که یاد تو افکارم را آرام کند

ای خدای مهربان

[elahe]

ای خدای من !

من کور کورانه تو را بندگی می کنم

صحیح !

اما حق را به من بده !

که آخر

کیست که در مقابل چنین نوری کور نشود ؟

[elahe]

خدایا انگشتانم را گره گشودن یاد ده تا گره نسازند،

نوازش بیاموز تا به تمسخر نشانه نگیرند،

ونوشتنی یادشان ده تا مرگ لحظه ها را صرفِ آفریدن امید کنن

[elahe]

خدایا!

برایِ کمک از تو دستم را بالا نمی برم بلکه بر قلبم می گذارم،

چرا که صاحبِ خانۀ دلِ کوچکم توئی،

پس...

دلم را نشکن!

[elahe]

خدایا ...

آلودگی آدمها از حد گذشته ،دنیا رو چند روز تعطیل نمی کنی؟!

[mozhgan]

معبودم سکوتم را از صداي تنهاييم بدان .. نميخوانم و نميگويم چون درونم هيچ بوده و تو آمدي برايم قصه هايي از عشق سراييدي و به من قصه باران آموختي ميداني قصه باران قصه شستن غمهاست و درون انسانها پر از غم و تنهايي است ونگاهم به باران تو افتاد و ناگهان تمام تنهاييم را فراموش کردم و به تو و داشتن تو ميبالم تنهاتر از يک برگ با باد شاديها محجورم درآبهاي سرور آور تابستان آرام ميرانم..

[mozhgan]

از خدا خواستم...
از خدا خواستم تا دردهايم را از من بگيرد
خدا گفت: نه
رها کردن کار توست. تو بايد از آنها دست بکش.
از خدا خواستم تا شکيبايي ام بخشد
خدا گفت: نه
شکيبايي زاده رنج و سختي است.
شکيبايي بخشيدني نيست، به دست آوردني است.
از خدا خواستم تا خوشي و سعادتم بخشد
خدا گفت: نه
من به تو نعمت و برکت دادم، حال با توست که سعادت را فراچنگ آوري
از خدا خواستم تا از رنج هايم بکاهد
خدا گفت: نه
رنج و سختي ، تو را از دنيا دورتر و دورتر، و به من نزديکتر و نزديکتر مي کند.
از خدا خواستم تا روحم را تعالي بخشد
خدا گفت: نه
بايسته آن است که تو خود سر برآوري و ببالي اما من تو را هرس خواهم کرد تا سودمند و پر ثمر شوي
من هر چيزي را که به گمانم در زندگي لذت مي آفريند از خدا خواستم
و باز گفت: نه
من به تو زندگي خواهم داد، تا تو خود از هر چيزي لذتي به کف آري.
از خدا خواستم ياري ام دهد تا ديگران را دوست
بدارم، همانگونه که آنها مرا دوست دارند
و خدا گفت: آه، سرانجام چيزي خواستي تا من اجابت کنم

[mozhgan]

خدايا از عشق امروزمان چيزي براي فردا کنار بگذار

نگاهي ، يادي ، تصويري ، خاطره اي ، براي آن هنگام که

فراموش خواهيم کرد که روزي چقدر عاشق بوديم