دل نوشته های خودمونی

[Mohamad]

با تو هستم ای حریم خستگی
لحظه ای بنشین و جانم تازه کن
نام خود در گوشه نامم گذار
نام خامم را پر از آوازه کن

در شکنج وحشت شبها بیا
خلوت تنهای این جانم ببین
محبس خاموش این عاشق نگر
در کنار خسته جانم نشین

شاهد غم باش و درد و التهاب
بی کسی تنها شدن با یادها
ترس بی معنا شدن در خاطره
در سکوتی گفتن فریاد ها

بودن و رفتن حدیث زندگی است
قبل از این رفتن تو بودن را بگو
نفرت ار خو.اهی برو با دیگران
عشق ار خواهی درون من بجو

دیگر این تنها شدن شد قسمتم
رفتنت را بر دلم آویختی
مانده ام تنهاترین وبی رفیق
جام غم را در گلویم ریختی

[Ahmadreza_b]

این متن را خیلی دوست دارم خیلی زیاد


دلم هوای جرعه ای سکوت و تنهایی از پیاله ی دست هایت را کرده

دیگر از خدا هیچ نمی خواهم حتی تو را .....

و این بزرگترین دروغ منست عزیزم

[afsanah82]

مدت ها پیش وا میستاد جلوی دبیرستان تا مدرسه تموم بشه عشقش بیاد بیرون .

تا این اواخر هم که عشقش تو دانشگاه بود همه ی درآمد و پول جیبیش رو میداد برای شارژ تا با اون صحبت کنه.

ولی الان عشقش با یک آدم پولدار خوشتیپ ازدواج کرده (یا با زور مادرش یا بیشتر با فکر خیانت)

و اون با غمش پشت نت و وب گردی

[Mohamad]

شقایق گفت: با خنده نه بیمارم، نه تبدارم
اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تب دار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته
و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آن چه زیر لب
می گفت
شنیدم سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری
به جان دلبرش افتاده بود اما
طبیبان گفته بودندش
اگر یک شاخه گل آرد
از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و
بسوزانند
شود مرهم
برای دلبرش آن دم
شفا یابد
چنان چه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را
بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده که افتاد چشم او ناگه
به روی من
بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
به آسانی مرا با ریشه از خاکم جداکرد و
به ره افتاد
و او می رفت و من در دست او بودم
و او هرلحظه سر را
رو به بالاها
تشکر از خدا می کرد
پس از چندی
هوا چون کوره آتش زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت: اما چه باید کرد؟
در این صحرا که آبی نیست
به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز
دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست؛ خودش هم تشنه بود اما
نمی فهمید حالش را چنان می رفت و
من در دست او بودم
و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت اما راه پایان کو؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو؟
و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت
که ناگه
روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر او کم شد
دلش لبریز ماتم شد کمی اندیشه کرد، آن گه
مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی
زهم بشکافت
زهم بشکافت
اما آه
صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد
زمین و آسمان را پشت و رو می کرد
و هر چیزی که هرجا بود با غم رو به رو می کرد
نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را
به من می داد و بر لب های او فریاد
بمان ای گل
که تو تاج سرم هستی
که تو تاج سرم هستی
دوای دلبرم هستی
بمان ای گل
و من ماندم
نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و
نام من شقایق شد

[Hidden]

سوگیلیم عشق اولماسا وارلیق بوتون افساندیر

عشق دن محروم اولان اینسانقا بیگاندیر

[Hidden]

از سخن چينان شنيدم آشنايت نيستم

خاطراتت را بياور تا بگويم کيستم

سيلي هم صحبتي از موج خوردن سخت نيست

صخره ام هر قدر بي مهري کني مي ايستم

تا نگويي اشک هاي شمع ازکم طاقتي است

در خودم آتش به پا کردم ولي نگريستم

چون شکست آينه، حيرت صد برابر مي شود

بي سبب خود را شکستم تا بيننم کيستم

زندگي در برزخ وصل و جدايي ساده نيست

کاش قدري پيش از اين يا بعد از آن مي زيستم

[tina]

انتظار خــــــــــوب!!!



امروز هم،
کنار فاصله هامان،
نشسته ام.
امروز هم،
دلم،
لبالب از اشتیاق توست.
باتو،
تمام شده این نا تمام من.
باتو،
لبریز از ستاره شده آسمان من.
باتو،
قرار گرفته دل بی قرار من.
با من بگو،
بگو،
بگو ای انتظار خوب،
آیا تو هم شده ای بیقرارِ من ؟؟

[tina]

هم سلولی

انتظار نداشتم چون محکوم به حبس ابد بودم ،
تو هم فکر فرار را از سرت بیرون کنی

انتظار نداشتم شریک غم هام بشی و شادیهای کوچکت رو به من تعارف کنی...
انتظار نداشتم وقتی از پشت میله ها، آزادی رو نگاه می کنی،
من رو هم تو رویاهات ببینی
انتظار نداشتم وقتی یواشکی کلیدها رو از جیب نگهبان برداشتی، منو مَحرم بدونی...
انتظار نداشتم وقتی تو اعماق شب از سلول خارج شدی،
کلیدها رو با خودت نبری
انتظار داشتم به حرمت:
تمام خاطراتمون
.. .. .. .. تمام یادگاریهای روی دیوار
تمام خط های شمارش روزهای شب زده مون روی دیوار
.. .. .. .. تمام دوستت دارم های روی دیوار
تمام قلب های تیر خورده روی دیوار
آروم صدام می کردی و می گفتی :
خداحافظ.

[tina]

آيا هنوز عاشقم هستي

آيا هنوز عاشقم هستي،

آنگاه كه سپيدي بر گيسوانم موج مي زند؟

...

آيا هنوز هم به ياد مي آوري

دختر جواني را

كه بردي

چون عروست

در يك روز باراني

در پاييز...

آيا هنوز مرا سخت در آغوش مي فشاري

چون شب پيوندمان.

يا ،از ياد خواهي برد

اولين روز ديدارمان را

در تابستان

هنگامي كه رزها شكوفه داده بودند،

و پرندگان مي خواندند...

آيا باز هم نواي خوش خنده هايمان

گوشت را مي نوازد...

آيا هنوز هم به ياد داري

همه سالهاي شادي را

كه در كنار هم سپري كرديم...

...

روشن بدار برايم

قلبت را

تا هميشه...

[Mohamad]

امیری به شاهزاده گفت: من عاشق توام ، شاهزاده گفت: زیبا تر از من خواهر من است که در پشت سر تو ایستاده است.امیر برگشت و دید هیچکس نیست. شاهزاده گفت: عاشق نیستی. عاشق به غیر نظر نمیکند.