همه چیز درباره مصر باستان

[M.A.H.S.A]

مِصر کشوری‌ست در شمال شرقی قاره آفریقا و شبه جزیره سینا هم که در قاره آسیا قرار می گیرد، نیز بخشی از قلمرو آن است. مصر در جنوب دریای مدیترانه و غرب دریای سرخ قرار داشته و از شرق با لیبی و از جنوب با سودان همسایه است. مصر از طریق شبه جزیره سینا مرز زمینی با اسرائیل و نوار غزه در فلسطین دارد.
مصر یکی از پرجمعیت‌ ترین کشورهای آفریقایی و خاورمیانه است و اکثریت قریب به اتفاق جمعیت حدود ۷۵ میلیون نفری آن در کنار رود نیل زندگی می کنند. سواحل رود نیل منطقه‌ای است که ۴۰ هزار کیلومتر مربع یعنی حدود یک بیست و پنجم این سرزمین عمدتا بیابانی را تشکیل می دهد.
حدود نیمی از جمعیت مصر شهرنشین هستند که بیشتر آنان در دو شهر بزرگ قاهره و اسکندریه و حومه آنها زندگی می کنند.
مصر از نظر سیاسی و فرهنگی یکی از مهمترین کشورها در جهان عرب و خاورمیانه است، بسیاری از اتباع مصر به ریاست سازمان های بین المللی ملی و منطقه ای رسیده اندو دانشگاه الازهر مهمترین مرکز مذهبی جهان اسلام در این کشور قرار دارد.

تاریخ

مصر یکی از قدیمی‌ترین کشورهای جهان و تمدن آن که در حاشیه رود نیل شکل گرفته در زمره کهن‌ترین تمدن‌ها محسوب می‌شود که از حدود ۴ هزار سال قبل از میلاد موجود است. مصر باستان سرزمین فراعنه بود و آثار تاریخی مهمی چون اهرام سه‌گانه و معابد بزرگ را از آن دوران به یادگار دارد. در اسطوره‌های سامی محل ظهور پیامبرانی مانند یوسف و موسی را در همان دوران و در سرزمین مصر آورده‌اند.
دولت قدیم مصر در سال ۵۲۴ ق. م به دست ایرانیان سقوط کرد. این کشور در روزگار هخامنشی و همچنین در دوران ساسانی (در عهد خسرو پرویز و به مدت ده سال) بخشی از شاهنشاهی ایران بود.
حضور هخامنشیان در مصر به دوران کمبوجیه پسر کوروش باز می‌گردد. او درسال ۵۲۵ پیش از میلاد، در لشکر‌کشی به مصر توانست مقابل فرعون پسامتیخ سوم از دودمان بیست و ششم فراعنه مصر پیروز شود و آن کشور را به یکی از ساتراپی‌های هخامنشی تبدیل کند




اهرام سه گانه
نیای آنچه امروزه کانال سوئز نام دارد برای نخستین بار از سوی ایرانیان در مصر کنده و راه‌اندازی شد.
در سال ۳۳۲ ق.م اسکندر این سرزمین را تصرف نمود و تا سال بعد دودمان بطلمیوسیان که از جانشینان اسکندر بودند، بر آن حکمفرما بودند.در سال ۳۰ پیش از میلاد رومیان با غلبه بر کلئوپاترا آخرین ملکه بطلمیوسی مصر را ضمیمه قلمرو روم نمودند. در سال ۶۴۱ میلادی (۱۹ هجری قمری) در زمان خلیفه دوم، عمر، مسلمانان این کشور را فتح کردند. مصر همواره از سرزمین‌های مهم برای حکومت اسلامی بوده و تا سال ۱۵۱۷ میلادی که دولت عثمانیبر مصر تسلط یافت در دست خلفای اموی و عباسی و فاطمی بود. در سال ۱۷۹۸ ناپلئون به آن لشکر کشید و در سال ۱۸۰۵ میلادی محمدعلی پاشا از طرف دولت عثمانی حاکم آنجا شده و سلسله جدید مصر را تشکیل داد.



برای مدت‌ها مصر تحت‌الحمایهبریتانیای کبیر بود ولی پس از جنگ جهانی اول بر اثر فشار مردم، استقلال مصر را اعلام کرد. در جنگ جهانی دوم طی سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۳ با اینکه مصر بیطرفی خود را اعلام کرده بود اما سرزمین‌های غربی آن در حاشیه دریای مدیترانه از صحنه نبردهای سنگین بین ارتش آلمان و ارتش بریتانیا بود و با انکه آلمانی‌ها فاصله چندانی با کانال سوئز نداشتند، اما در منطقه‌ای به نام العلمین شکست خوردند و همین شکست نقطه آغاز شکست‌های دیگر آنها شد.
مصر در سال ۱۹۴۵ به عضویت سازمان ملل متحد در آمد. در سال ۱۹۵۶ جمال عبدالناصر به ریاست جمهوری فرانسه به مصر حمله کردند، اما با پشتیبانی شوروی پیشین و بی طرفی آمریکا، بدون نتیجه خاتمه یافت. در طی سال‌های بعد دو جنگ دیگر نیز بین مصر و دیگر کشورهای عربی با اسرائیل رخ داد

[M.A.H.S.A]

فرعون رامسس

با مرگ حارمحاب،دودمان درخشان و طولاني سلسله هجدهم نيز به پايانرسيد.پس از سالهاي طوفاني سلطنت آخن آتون، مصر دوباره به شرايط گذشته، به شيوه هايهنري قديم و به خدايان كهن روي آورد.
حارمحاب بدونوارث مرد و تاج و تخت به وزیرش رامسس، كه نخستين فرعون از سلسله نوزدهم است،رسيد.او و پسرش بيشتر اوقات خود را وقف امور خود دره نيل كرده بودند.اما وقتي پسررامسس اول به نام رامسس دوم بر تخت سلطنت نشست، مصر بار ديگر به امپراطوري چشمدوخت.رامسس دوم در حدود سال 1291 پيش از ميلاد تاج فراعنه را بر سر گذاشت رامسس دوم خود را آماده كرد تاامپراطوري وسيع مصر را ، كه به هنگام حكومت آخن آتون به طرز غم انگيزي پاره پارهشده بود، مجددأ به تصرف در آورد.
او در چهار سال اوليهسلطنتش در امتداد سواحل شرقي مديترانه جنگها كرد وتمام شهرهاي ساحلي را كه به عنوانپايگاه لازم داشت باز پس گرفت.
او اندكي پس از جلوس برتخت سلطنت پايتخت جديدي در دلتا بنا كرد و آن را تانيس ناميد.او پي در پي معبد ميساخت و سنگهاي مورد نياز را غالبأ از بناهاي فراعنه پيشين بيرون مي كشيد.او حتيخرافات را ناچيز شمرد و دليرانه به ويرانه هاي شهر افق دستبرد زد و قطعه هاي سنگمرمر و خاراي آن را براي ساختن معبد جديد به آن سوي نيل حمل كرد.
رامسس دوم پس از شصت وهفت سال سلطنت در سن هشتاد و پنج سالگي در گذشت.

[M.A.H.S.A]

هرم بزرگ خوفو یا خئوپس (فرعون سازنده هرم)


مردمان مصر باستان خدایان متعددی را میپرستیدند و اعتقادات مذهبی آنها، مانند بسیاری از مذاهب باستانی، برپایه وجود خدایان اساطیری و قدرتهای گوناگون آنها بود.

یکی از اعتقادات قوی در میان مصریان، اعتقاد به زندگی پس از مرگ بود که شرح آن در تاپيك افسانه ها و اسطوره هاي باستان آمده است . ساختن اهرام بر پایه همین اعتقاد بوده است و فراعنه مصر بیش از هر چیز نگران زندگی پس از مرگ خود بوده و اهرام در واقع قصرهایی برای این زندگی دوباره آنها به شمار می آمد که با اتاقهای متعدد و لوازم مجلل آماده شده و برای فرعون خوردنی وآشامیدنی و مال و ثروت کافی در آن قرار داده میشد.

خوفو (Khufu) که در زبان یونانی خئوپس (Kheops) گفته میشود، دومین فرعون از سلسله چهارم فراعنه به شمار می آید و دوران سلطنتش حدود 23 یا 24 سال تخمین زده شده است. بنا به گفته هرودوت، خئوپس بر خلاف پدرش سنفرو (Sneferu) و پدربزرگش جوسر نتیریکیت (Djoser Netjeriket)، که هر دو شاهانی بخشنده و مردمدار بودند، مردی خشن و شاهی ظالم بود. او سه همسر داشت که هر یک در یکی از سه هرم کوچک دیگر دفن شده اند.

هرچند که هرم بزرگ به نوعی معرف جوهره مصر باستان به شمار می آید، از دوران سلطنت فرعون سازنده آن اطلاع چندانی در دست نیست. قرنها پس از سلطنت خئوپس، هرودوت در باره او نوشته است: " خئوپس سرزمین مصر را دچار هرنوع بدبختی ممکن کرد. او معابد را بست، تقدیم قربانی را نزد رعایای خود ممنوع اعلام کرد و آنها را وادار کرد تا بدون استثنا برایش کارگری کنند...مصریان به زحمت میتوانستند نام او را بر زبان بیاورند..و این از شدت تنفرشان بود.." نکته جالب دیگر اینکه با وجود عظمت و شکوه هرم، قایق بی نظیر تشییع جنازه و اشیای اعجاب انگیز مراسم به خاک سپاری که از خئوپس به جا مانده است، تنها تصویر موجود از چهره او یک مجسمه عاج 10 سانتی متری است.

[M.A.H.S.A]

سقوطامپراطوري بزرگ مصر


يكي از عوامل عمده سقوطمصر اقوام سرگرداني بودند كه در اين دوران به دنياي باستان روي آوردند.اين قبايل درتاريخ به اقوام هند و اروپايي معروفند، اما مصريان قديم به آنها"شمالي هاي جزاير" يا "مردمان دريا" مي گفتند.

سر انجام ،هفتاد و پنج سالپس از مرگ رامسس دوم، اين اقوام سرگردان از پشت دروازه هاي مصر سر در آوردند.رامسسسوم در خشكي و دريا با اين مهاجمان جنگيد و آنها را از حمله به اراضي ثرتمند دلتاباز داشت. اما تا پايان سلطنت او، يعني تا سال 1147 پيش از ميلاد، مردمان درياآخرين متصرفات مصر در فلسطين را از چنگش بيرون كشيدند.مردم دره نيل كم كم به پشتمرزهاي كشورشان پس نشستند.آن روزگاري كه آنها بزرگترين ملت دنياي باستان بودند برايهميشه به سر آمده بود.

تجزيه مصر بسيار سريع صورتگرفت، به طوري كه هفتاد و پنج سال پس از مرگ رامسس سوم، دره نيل از نو به دوپادشاهي جداگانه تقسيم شد.

در سال 670 پيش از ميلادآشوري هاي خونخوار دره نيل را مورد تاخت و تاز قرار دادند. در پي آنها به سال 525پيش از ميلاد سپاهيان پارسي به انجا هجوم بردند.و سپس نوبت به اسكندر مقدوني رسيد. در سال 322 پيش از ميلاد، او در رأس سپاه جهانگشاي مقدوني_ يونانيش به مصر لشكركشيد، پارسيان را بيرون راند و مدعي مالكيت دره نيل شد.با ورود اسكندر كبير كتابتاريخ مصر، به عنوان يك سرزمين مستقل، براي هميشه بسته شد.

اسكندر يكي از سردارانش را كه از اشراف مقدونيه بود و بطلميوس نام داشتبه فرمانداري مصر برگزيد تا در ايامي كه او براي فتح دنياي شرق به دور دستها مي رودبه جاي او بر آن سرزمين حكومت كند.چند سال بعد وقتي اسكندر درگذشت ، بطلميوس خود راپادشاه خواند، اعقاب او تا سيصد سال بعد به نام فراعنه يونان يا بطلميوسان بر درهنيل حكومت كردند.

اين بار نوبت به روم رسيد. ملكهكلئوپاترا كه آخرين فرد از دودمان بطلميوسان بود در آن هنگام كه قيصر آگوستوس همراهبا لژيون هاي رومي سهمگينش در سال 30 پيش از ميلاد وارد دلتا شد دست به خودكشي زد. در طول هفتصد سال، مصر همچون انبار غله امپراطوري روم عمل مي كرد.

سپس دوران اقتدار روم هم به پايان رسيد. در سال 641 پس از ميلاد اعراب به نام الله به سراسر خاور نزديك تاختند و مصر راهم متصرفشدند. در سال 1517 مصر بار ديگر و اين بار به دست تركهاي بنيانگذار امپراطوريعثماني مسخر شد. دره نيل زير تسلط تركان باقي ماند تا آنكه ناپلئون بناپارت در رأسسربازان فرانسوي به سال 1798 در اسكندريه از كشتي پياده شدند. آن زمان بود كه ناپلئون و دانشمندانش سرزمين باستاني فرعونها را دوباره كشف كردند.

[M.A.H.S.A]

مصري ها در حدود 3000-2500 پيش از ميلاد مثل سومري ها که همعصرشان بودند,علاقه و انرژي خيلي زيادي براي ساختن بناهاي بزرگ داشتند. اهرام يکي از پرابهت ترين بناهاي به يادگار مانده از جهان باستان است و شما امروزه هم مي توانيد آنها را مشاهده کنيد.اهرام به عنوان مقبره فرعون هاي مصر ساخته شدند. همه آنها هم در طول عصرپادشاهي کهن مصر ساخته شدند. بنابراين تعدادي از عظيم ترين بناهاي بازمانده از مصر باستان همان هايي هستند که زودتر از همه ساخته شدند.
اولين فرعون ها مقبره هاي ساده تري ساختند که در معماري مصطبه ناميده مي شوند. مصطبه ها ساختمان هاي چهارگوشي بودند که در داخلشان يک اتاق براي قرار دادن تابوت و موميايي و چيزهايي بود که براي زندگي بعد از مرگ مرده برداشته مي شد.سپس فرعون هاي مصر شروع کردند به اين که تپه هايي را روي نوک مصطبه هايشان بسازند تا آنها را باشکوه تر کند. ولي شاهزاده هاي معمولي و اشراف ديگر همچنان در مصطبه ها دفن مي شدند.





هرم پله اي يکي از اولين مقبره هاي تجملي جديد است. آيا به نظر شما مقبره بالا شبيه به زيگورات نيست؟
اما خيلي زود مصري ها تصميم گرفتند تا پله هاي هرم را پرکنند اولين اهرام نوک دار واقعي در گيزابراي تقريباً پنج هزار سال بلندترين ساختمان روي زمين بود تا اين که برج ايفل در 1889ساخته شد.مردم اغلب حيران مي مانند که مصري ها چگونه در آن سال هاي خيلي دور توانستند چنين ساختمان هاي عظيمي را بسازند. اما اگر شما تعداد زيادي کارگر ارزان در دسترس داشته باشيد, واقعاً ساختن يک هرم سخت نيست. معمولاً, در ابتدا آنها يک سبک مصطبه کوچک روي زمين مي ساختند. يک نظريه اين است که آنها بعد از اين که اين مصطبه را مي ساختند, چندين تن خاک روي مقبره مي ريختند و يک تونل به خارج باقي مي گذاشتند.
سپس شروع مي کردند به گذاشتن سنگ هاي بسيار عظيم در سراسر بخش خارجي هرم. براي بالا بردن سنگ ها و رساندن آنها به نوک هرم, آنها سراشيبي هاي بلندي از خاک مي ساختند و سپس سنگ ها را به بالاي آنها مي غلتاندند و در نهايت اين سرازيري ها را حذف مي کردند

[M.A.H.S.A]

مجسمه ی ابولهل

یکی از آثار بسیارزیبایی که در روبه روی هرم بزرگ قرار دارد مجسمه ی ابولهل است این مجسمه از لحاظمعماری بسیار زیبا می باشد و طبق مدارک به دست آمده این مجسمه وظیفه ی محافظت ازاهرام مصر و قبر خفو را دارد.


مصریان قدیم میپنداشتند که وقتی کسی می میرد باید از بدن او نگهداری کرد تا روحش بتواند به زندگیپس از مرگ ادامه دهد. ازهمین رو اندام های داخلی بدن مردگان مانند قلب وکلیه وکبدو... را از بدن خارج می کردند وآن را با روشی مخصوص به نمک آغشته می کردند. سپسبدن را با پارچه های کتانی نوار پیچ می کردند بدین ترتیب بدن مرده مومیایی می شد. عاقبت به همراه لباس و غذا و وسایل دفاعی مورد نیاز او به خاک سپرده می شود. یالهرم خفو ٢٣٠متراست ومساحت قاعده ی آن بزرگتر از مساحت نه زمین فوتبال است.
بعداز کشف جسد خفو در زیر هرم او یک کشتی پیدا شد که برای رد شدن خفو از رود نیلقرارداده شده بود.
بعد از خفو نیز فراعنه ای روی کار آمدند مانند: منقرع (نوه یخفو).خفرع (پسرخفو)کفرع (پسرخفو).

[M.A.H.S.A]

مذهب در مصر باستان

بحث مذهب در مصر باستان برمی گردد به 16000 سال قبل از میلاد مسیح .
در آن زمان شخصی به نامتت معبدی در مصر ساخت و دین اوزیرین را در آنجا بنا نهاد .( دین اوزیزین را ازیریسحدود 22000 سال قبل از میلاد بنا کرد این دین در مکانی به نام مو که بعضی آن راقاره ای جداگانه می دانند به وجود آورد این دین از دین حضرت ادریس گرفته شده ادریس ( پيامبر يوناني زبان )کسی بود که یکتاپرستی را بنیان نهاد و علم حساب و نجوم را آموخت در واقع خدا به اویاد داد .درهر حال اوزیرین دین یکتاپرستی بود ) .

اوزیرین تا 7500 سال قبل وجود داشت اما طی یازدهمین سلسله سلطنتی , کاهنین شروع به آموزش این امر کردند که به جای یکتاپرستی مردم نمادهای مقدس را بپرستند این آغاز انحطاط مذهب مصری بود که به پست ترین سطح در زمان هجدهمین سلسلهسلطنتی رسید و بالاخره مردمی که بت پرست شدند ظهور اسلام باعث شد که هر نوع مذهب قدیمی مصر از افکار پاک شود و قبل از آن مسیحیت که این اثر را آغاز کرده بود وقبطیان به آن گرویده بودند بیشتر تعلیمات مذهب اوزیرین تحت عنوان پرستش مطرح شده مثلا آیا تو به پدرو مادرت احترام گذاشته ای ؟

کاهنین مصری باعث ایجاد خدایان دروغین فاجعه آمیز بسیاری شدند و مردم را به انحراف اخلاقی کشاندند .

ازیریس: یکی از اولین خدایان مصری بود پرستش او جهانی بود او مظهر تمام نیکی ها بود او عمری طولانی داشت حدود 20000 سال قبل ازمیلاد به دست برادرش کشته شد ازیریس دینی شبیه به مسیح داشته بعضی دعاها کلمه به کلمه و عبارت به عبارت باهم شبیه اند . این موضوع بسیار عجیب است و در عین حال باورنکردنی.

[M.A.H.S.A]

مصر باستان به تمدني در دره رود نيل گفته مي‌شود که در دوره زماني ميان 3000 پيش از ميلاد تا زمان تسخير مصر بدست اسکندر مقدوني وجود داشت. تمدن مصر باستان نمونه‌اي از شاهنشاهي‌هاي بناشده بر اصل آبياري است. به فرمانروايان مصر باستان فرعون گفته مي‌شود. دوره‌هاي تاريخ مصر تاريخ مصر را به سه دوره تقسيم مي‌کنند: 1. دوره سلطنت قديم 2. دوره سلطنت ميانه 3. دوره سلطنت نوين زراعت تغييرات عمده‌اي را در جامعه مصر به وجود آورد. هنگامي که اغلب مصري ها کماکان در کشتزار ها کار مي‌کردند ، بعضي از آن ها براي مثال ، سفالگر شدند. بافندگان الياف کتاني مي ريسيدند و از آن ها پارچه‌هاي کتاني مي بافتند.
اغلب مصري ها به قبيله‌اي تعلق داشتند و هر دهکده‌اي در يکي از چند منطقه مستقل جاي مي‌گرفت . مناطق مقتدر تر يا جذب مناطق ضعيف تر از طريق جنگ و گاهي ازدواج ادامه مي‌دادند تا سرانجام مصر فقط از دو سلطنت تشکيل شد: مصر سفلي که در ناحيه دلتاي نيل قرار داشت و پايتخت آن بيوتو در غرب دلتا بود. نخب که در محل الکب امروزي قرار داشت ، پايتخت مصر عليا بود که شامل سرزمين هاي دره نيل مي‌شد که از دلتا تا نخستين آبشار نيل نزديک به آسوان در جنوب مصر گسترده بود.حدود سال 2920 قبل از ميلاد، يکي از سلاطين مصر عليا به نام منس مصر سفلي را فتح و کشور را متحد کرد. دين مردم مصر مصريان خدايان متعددي را مي پرستيدند. مهم ترين خدا در دوره سلطنت قديم خداوند خورشيد با سر باز به نام رع بود. بجز رع در ميان خدايان بزرگ مي‌توان به ازيريس ، خداوند مرگ اشاره کرد. خدايان مهم ديگر شامل آنوبيس ، تحوت و تحتحور بوده اند.

تصاوير ديدني از مشهورترين فرعون مصر

[M.A.H.S.A]

مردم مصر باستان در اوقات فراغتشان چه کارهایی می‌کردند؟

عبارت مصر باستان همیشه عکسهایی از اهرام ساخته شده توسط هزاران برده، گنجینه‌های غنی از طلا و سایرمواد باارزش و پادشاهی فرعونهای بزرگ را تداعی می‌کند. اما جدا ازپادشاهان، ساختمانها، مومیایی‌ها و گنجها، باستان شناسان اطلاعات جالبی راجع به اوقات فراغت مصریان باستان و اینکه آنها چگونه استراحت می‌کردند به دست آورده اند ..

نقاشهای چشمگیر و قابل توجه روی مقبره‌های فرعونها و اشراف زادگان یکی از منابع بسیار مهم این اطلاعات محسوب می‌شود. به عنوان مثال اکثر مقبره‌های اشراف در Sakharaو جیزه، تصاویر مردگان را همراه با خانواده‌هایشان در حالت نشسته و استراحت نشانمی‌دهد که شاید از وزش نسیم لذت می‌بردند و یا با خنیاگران، رقاصان و یاخواننده‌ها سرگرم شده بودند. نقشای‌های مقبره‌های دیگر عملیات شکار را بهعنوان یک ورزش و یا برای به دست آوردن غذا به نمایش می‌گذارد. ما هم می‌دانیم که مردم مصر باستان برای اوقات بیکاری‌شان بازیهای زیادی داشتند بچه‌های مصری در بیرون خانه بازی‌های جفتک چارکش و پریدن از روی همدیگر راداشته و بزرگترها و بچه‌ها در داخل خانه همراه با هم بازیهای صفحه‌ای را داشتند. بسیاری از بازیهای آنها به بازیهای حال حاضر شباهت زیادی داشتند.


شکار کردن به عنوان ورزش

یکی از مشغولیات اکثر مردم مصرباستان این بود که برای جستجو کردن- و یا حتی شکار کردن- پرنده‌ها درمرداب‌های گل آلود و حیوانات دیگر در بیابان خودشان را به خطرمی‌انداختند. مدلهای دیگر شکار کردن در تمام دوره‌های دیگر مشهور بودند در نقاشی‌های مربوط به فرعون ساهور او در حال شکار کردن حیواناتی نظیر: آهو، گوزن و بز کوهی نشان داده شده است. اشراف زادگان حیوانات وحشی را اسیر می‌کردند و رعایا و کشاورزان گوزن، آهو، گاو، خرگوش و شترمرغها را دنیال می‌کردند. ابزارهای معمولی که برای شکار استفاده می‌شد عبارت بودند از تیر و کمان، کمند و نیزه و بیرون رفتن برای شکار یکی از فعالیتهای مخصوص هر خانواده بود. برای مثال یک نقاشی در یکی از مقبره‌ها خانواده ای را نشان می‌دهد که در یک بیشه زار در حال قایقرانی در رودخانه هستند. پدر در جلوی قایق ایستاده و نیزه ای در دستش نگه داشته تادر صورت نزدیک شدن یک پرنده آن را شکار کند.

[M.A.H.S.A]

ماهیگیری وسیله ای برای تفریح و سرگرمی

ماهی منشا اصلی غذای مردم مصر و بخصوص مردم عادی بود. آنها برای ماهیگیری باید به رود نیل یا کانالها و دریاچه‌ها می‌رفتند. البته بیشتر وقتها ماهیگیری در عین حال که روشی برای جمع کردن غذا برای اعضای خانواده محسوب می‌شد، در بین کارهای سخت روزانه یک زنگ تفریح هم به شمار می‌رفت.


موسیقی؛ تفریح دیگر

مردم مصر باستان موسیقی را دوست داشتند. معمولا اشراف زادگان مهمانی‌هایی ترتیب می‌دادند تا زنان در آنها برقصند و نوازنده‌ها سازهایی نظیر چنگ 1 و فلوت را بنوازند. و نیز سازهای دیگری مثل عود مصری و سنج.


اوقات فراغت و بیکاری در باغ

بعضی از خانواده‌های مصری، بخصوص خانواده‌های اشراف و بالارتبه مثل مردم امروزی در نزدیکی خانه‌هایشان باغهای شخصی داشتند. این خانواده‌های ثروتمند درون باغشان معمولا استخر و یا برکه‌ای داشتند که از راه کانالی کوچک که از آب نیل کشیده شده بود پر از آب می‌شد و درختهای نخل هم سایه بانی برای این استخرها بودند. تمام اعضای خانواده در حالی می‌توانستند در این باغها استراحت کنند که حاملان بادبزن با بادبزنهایی از برگهای نخل مدام آنها را باد می‌زدند و خنک نگه می‌داشتد.


بازی‌های رودخانه ای

مصری‌ها همیشه بازی کردن در آب را دوست داشتند و از آنجایی که آنها آب و هوای گرم و رود بزرگ نیل را داشتند، این موضوع چندان هم عجیب نیست. بازی در رودخانه- که هم می‌توانست رقابتی نمایشی و یا مسابقه باشد- از قایقهایی از جنس نی تشکیل می‌شد که در یک مسیر مشابه قرار می‌گرفتند و درونشان دو یا سه مرد مجهز به پارو قرار می‌گرفت و این مردها سعی می‌کردند که حریفانشان را به درون آب هل بدهند! بعد از مغلوب کردن تمام مردان درون قایقهای دیگر، آنها یا قایق سواری کرده یا قایقشان را چپه می‌کردند.


شنا کردن

مصریها شناگران خیلی ماهری بودند و خیلی هم به این ورزش علاقه داشتند. یکی از علامتهای خط هیروگلیف مردی را در حال شنا نشان می‌دهد؛ این تصویر و نقاشی‌های دیگر اثبات می‌کند که مصری‌ها به روش کرال سینه امروزی شنا می‌کردند. از تفسیر زندگی نامه ای اشراف زادگان پادشاهی میانه متوجه می‌شویم که فرزندان پادشاهان و اشراف در ن زمان برای شنا آموزش می‌دیدند