عارفانه های ناب و عکس و تصاویر متحرک اسلامی

[Sara12]

پروردگارا ... این همان بنده غافل و سرگردان توست . آن بنده ای که جز به خواست تو قادر به عملی نیست و همواره چشم به راه لطف و رحمت توست . آن بنده ای که چاره ای ندارد جز پناه بردن به تو از شر هر آنچه بدی که در دنیاست ، و پناه ببرد به تو از شر وسوسه های شیطان و لشکر او ... و پناه برد به تو از غیر تو ... و این منتهای خواهش اوست . اینکه دمی او را در این وانفسای حسرت تنها مگذاری تا حیران شود و او را نرانی از بارگاه خود ... که هر جا رود در حدود حکومت توست و فراری نیست . پس به او پناه ده و در دامان خود او را بپروران و با نیکان خود همنشینش گردان و از بدان دور گردان . اگر اینگونه با تو سخن گفت از سر شرمساری اوست که روی سر یلند کردن ندارد اما از خموشی هم بیمناک است . پس تو به بزرگی خود بر بهترین مخلوقاتت ، محمد و خاندان پاکیزه اش ، درود فرست . به امید لطف و رحمت تو ، ای مهربانترین مهربانان .

[Sara12]

ای بهترین

ای آنکه شگفتیهای بزرگی تو را پایانی نیست . بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از گمراهی در شناخت عظمت خود بازدار . ای آنکه مدت فرمانروایی تو بی نهایت است . بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از بند انتقام خود رهایی بخش . ای آنکه گنجینه های رحمتت به پایان نرسد ، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از رحمت خود بهره ای عطا فرما . ای آنکه دیده ها همه از دیدنت فرو مانند . بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را به آستان قرب خود نزدیک نما . ای آنکه خبر های پنهان نزد تو آشکار است . بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را نزد خود رسوا مکن . و ای آنکه در برابر بزرگی تو ، هر چیز بزرگدیگری ناچیز است ، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را نزد خود گرامی دار . آمین .

[Sara12]

خداوندا


من از تنهائی و برگ ريزان پائيز من از سردی سرمای زمستان

من از تنهائی و دنيای بی تو می ترسم

خداوندا

من از دوستان بی مقدار من از همرهان بی احساس


من از نارفيقيهای اين دنيا می ترسم





خداوندا

من از احساس بيهوده بودن ؛ من از چون حباب آب بودن


من از ماندن چون مرداب می ترسم

خداوندا

من از مرگ محبت من از اعدام احساس به دست دوستان دور يا نزديک می ترسم

خداوند

من از ماندن می ترسم خداوندا من از رفتن می ترسم

خداوندا

من از خود نيز می ترسم

خداوندا... پناهم ده

[Sara12]

مهربانا

می دانم که تا تو راهی نیست

می دانم که آسمان فیض و رحمتت همه جا بر سرم سایه دارد

می دانم که دستهای سبزت همیشه پشت و پناهم است

می دانم که تو تنها نگران لغزشهای ناتمام من هستی

امّا

نمی دانم

چرا هر روز که می گذرد از تو دورتر می شوم

دلم را به دست آب می سپارم و سبزی روحم را به شیرینی ناپایدار و فریبنده ی گناهان

کمکم کن

من این لذتها را به بهای دوری از تو نمی خواهم

من تو را می خواهم تنها تو را

ای مهربانترین مهربانان

[Sara12]

خداوندا از آنجا که بودیم برخاستیم لکن به آنجا نرسیدیم که خواستیم.

الهى! همگان در فراق تو می سوزند و دوستدار در دیدار، چون دوست دیده‌ور گشت دوستداررا با شکیبایی چه کار؟

الهى! با بهشت چه سازم و با حور چه بازم. مرا دیده‌ای ده که از هر نظری بهشتی سازم.

الهى! گل بهشت در چشم عارفان خار است و جوینده تو با بهشت چه کار است.

الهى! اگر بهشت چشم و چراغ است، بی‌دیدار تو درد و داغ است.

الهى! بهشت بی دیدار تو زندان است و زندانی را به زندان بردن نه کار کریمان است.

الهى! اگر به دوزخ فرستی دعوی‌دار نیستم و اگر به بهشت فرمایی بی‌جمال تو خریدار نیستم، مطلوب ما برآر که جز وصل تو طلبکار نیستم.

الهى! ای نزدیک‌تر از ما به ما، مهربان‌تر ازما به ما، نوازنده‌ی ما بی‌ ما، به کرم خویش نه به سزای ما، هرچه کردیم تاوان بر ما، هرچه تو کردی باقی بر ما، هرچه کردی به جای ما، به خود کردی نه به سزای ما.

الهى! گرفتارآن دردم که تو داروی آنى، بنده آن ثنایم که تو سزاوارآنى، من در تو چه دانم؟ تو دانى. تو آنی که مصطفی گفت من ثنای تو را نتوانم شمرد آنگونه که تو بر نفس خویش ثنا گفتى.

الهى! مران کسی را که خود خواندى. ظاهر مکن جرمی را که خود پوشیدى.

کریما! میان ما و تو داور تویى، آن کن که سزاوار آنی نه آنچنان که سزاوار ماست.

[Sara12]

خدایا!

از خیمه ‌گاه رحمتت بیرونمان نکن.

از آستان مهرت نومیدمان مساز.

آرزوها و انتظارهای مارا به حرمان مکشان.

از درگاه خویشت ما را مران.

ای خدای مهربان!

بر من روزی حلالت را وسعت ببخش

و جسم و دینم را سلامت بدار

و خوف و وحشتم را به آرامش و امنیت مبدل کن

خدای من!

این منم و پستی و فرومایگی‌ام

و این تویی با بزرگی و کرامتت

چگونه ممکن است به نومیدی بیفتم در حالی که تو مهربان و صمیمی جویای حال من هستی

خدای من!

تو چقدر با من مهربانی با این جهالت عظیمی که من بدان مبتلایم!

تو چقدر درگذرنده و بخشنده‌ای با این همه کار بد که من می‌کنم و این همه زشتی کردار که من دارم.

خدای من!

چگونه ناامید باشم، در حالی که تو امید منی!

چگونه سستی بگیرم، چگونه خواری پذیرم که تو تکیه‌گاه منی!

ای آنکه با کمال زیبایی و نورانیت خویش، آنچنان تجلی کرده‌ای که عظمتت بر تمامی ما سایه افکنده....

[Sara12]

الهي!
درد مي دانم،دارو نمي دانم،يا مي دانم ، خوردن نمي توانم.
نيارم گفت اين همه درد چرا بهره ي من،نه دست رسد به معدن چاره ي من!
به شغل درد و بيم تاوان به ماتم نشستن چند توان؟
سبحان الله!
اين ، چه بتر روزي است؟
ترسم كه مرا از تو جز از حسرت نه روزي است!
خفته و رفتن به دل مي سگالم.زهر مي خورم و از درد مي نالم.
نه چنانم كه مي پندارم،نه آنم كه مي نمايم،مي لرزم از آنكه نيرزم!
و از آنم كي سزم جاويد نياويزم.
پس چه سازم؟جز آنك مي سوزم، تا از اين افتادگي برخيزم.

[Sara12]

به بودنت شكي نيست
به بزرگي وجلالت شكي نيست
به اينكه ارحم الراحميني شكي نيست

خداجونم
به حق بزرگي وجلالت به حق مهربونيات
كمكم كن.


ياارحم اراحمين..

[Sara12]

الهي! بر عجز و بيچارگي خود گواهم و از لطف و عنايت تو آگاهم؛
الهي! خواست خواست توست، من چه خواهم؟
الهي! بيزارم از آن طاعتي كه مرا به عجب آورد و بنده آن معصيتم كه مرا به عذر آورد.
الهي! چون توانستم ندانستم و چون دانستم نتوانستم.
الهي! همه مي‌ترسند كه فردا چه خواهد شد و من مي‌ترسم كه دي چه رفت.
الهي! اگر چه گناه من افزون است، اما عفو تو از حد بيرون است.
الهي! اگر مجرمم، مسلمانم و اگر بد كرده‌ام پشيمانم.
الهي! اگر كاسني تلخ است، از بوستان است و اگر عبدالله مجرم است، از دوستان است.
الهي! اگر چه شب فراق تاريك است، دل خوش دارم كه صبح وصال نزديك است.

[Sara12]

خدایا!


خانه قلب من کوچک است


آن را چنان فراخ کن که پذیرای تو باشد


خانه قلبم ویرانه است


آن را مرمت کن تا در خور تو شود


خانه قلبم آلوده است


آن را پاک و مطهر گردان


عمیق ترین آرزوی من زمانی بر آورده می شود


که تو همیشه


و همیشه درسرای قلبم ساکن شوی !....


و من هر روزم را در حضور پر نور تو سپری کنم