مدير باز نشسته
روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم.. تنهائی را دوست دارم چون بی وفا
نیست.. تنهائی را دوست دارم چون تجربه اش کرده ام.. تنهائی رادوست دارم
چون عشق دروغین درآن نیست.. تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست..
تنهائی رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم گریست وهیچ کس
اشکهایم را نمیبیند.. اما از روزی که تو رادیدیم نوشتم.. ازتنهائی بیزارم چون
تنهائی یاد آور لحظات تلخ بی تو مردنم است ..
مدير باز نشسته
چقده بده يكي باشه خسته و تنها و غريب
چقده بده تو دنيامون دروغ و نيرنگ و فريب
چقده بده حرف دل و زبون دوتا باشه
چقده بده ما آدما قدر همو نمي‌دونيم
دور كه ميشيم از همديگه به ياد هم نمي‌مونيم
چقده بده كه آسمون رنگ صداقت نباشه
تو كوچه‌هاي شهرمون عطر رفاقت نباشه
چقده بده ما آدما گاهي فراموش مي‌كنيم
همين ديروز اومديم و دو روز ديگه بايد بريم
مدير باز نشسته
گاهی برای رهایی سفر باید کرد...
گاهی برای تنهایی در جمع باید بود...
گاهی برای عشق ، دوست فقط باید داشت...
گاهی برای بودن باید رفت...
گاهی برای ماندن باید تحمل کرد...
مدير باز نشسته
خنجر برام بيارين من از تبار دردم
عمري بي طلوعم مثل غروبي سردم
آيينه دار غربت با آدمها غريبه
هواي چشمون من در حسرت يه سيب
تاريک سر نوشتم فانوس من شکسته
عمري بغضي سنگين راه گلوم و بسته
از شب به شب رسيدم از کوچه ها به بن بست
اي آدمهاي سر خوش جايي براي من هست
شب گرد قصه عشق تنها و بي پناهم
اشکم رو گونه هاتون من سردي يه آهم
مدير باز نشسته
تو نيستي كه ببيني چگونه پيچيده است
طنين شعر نگاه تو در ترانه ي من
تو نيستي كه ببيني چگونه مي گردد
نسيم روح تو در باغ بي جوانه ي من
فريدون مشيري
مدير باز نشسته
چراغها را خاموش کنید
می خواهم آسوده سر بر زمین بگذارم
غریبه، اگر می خواهی به خواب من بیایی
نامم را که صدا می کنی، کمی آرامتر؛
بگذار تا پسین فردا با خیال خوش تو
میان رویاهای شیرینم دست و پا زنم
از من نگیر این لحظه های دلخوشی را
نگذار حتی خواب دیدن تو برایم عقده شود ...
یادت می آید حرفی را که زدی؛
گفتی می روم،
گه گداری شاید به خوابت بیایم
شاید در خواب،
تو را به آرزوی دیدنم نزدیک کنم
لااقل همین وعده را برایم بگذار ...
غریبه، به خاطر خدا در نگاهم صادق باش
مدير باز نشسته
ميهمان تنهائی...
در ويرانه‌ای موسوم به محبس خاطرات...
تنهای تنها نشسته‌ام...
و باورهایم را مرور میکنم...
باور دارم که آب هست...
اما در پهنهء دریا...
نه در پيالهء من...
باور دارم که آفتاب هست...
اما در پهنهء آسمان...
نه در سینهء من...
باور دارم که عشق هست...
اما در شهر رویاها...
نه در پس‌کوچه‌های غربت این شهر آهنی...
مدير باز نشسته
اعتماد نکن به حرفای قشنگ عاشقونه
اعتماد نکن به اونکه میگه منتظر میمونه
انتظار نداشته باش تنها باتو باشه وبس
شک نکن مطمئن باش باکسای دیگه هم هست
هرچی که داری تو سینه واسش رونکن نگو که ایینه
برای گفتن رازت لبای اون در کمینه
به خندهاش دل نبازی تو با گریه هاش نسازی
اینا همش یه فریبه که تورو بگیره به بازی
مواظب باش که نریزی اشک رو شونه ظریفش
مطمئن باش که تو با احساس نمیشی حریفش
مدير باز نشسته
قسم به گل به عاشقی لایق عشق تو منم
توی گلستون وفا تویاسی من خاک ترم
تووازه سلام عشق عسل ترین ترانه ای
واسه نفس کشیدن هام تو بهترین بهانه ای
باتو تو اوج اسمون بی تو اسیر قفسم
قسم به گریه های شب فقط تویی همنفسم
قسم به عطر گل سرخ باتو وفادار میمونم
همیشه خوب من تویی یه عمره اینومیدونم
مدير باز نشسته
سرم را بالا میگیرم اسمان دنیارا میبینم وقتی نیستی اسمان خاکستری است
من این رنگ را نمی خواهم !
وقتی تو باشی دنیای من یاد میگیرد به اسمان رنگ دیگری بزند
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)