نوشته های من و تو

[Mohamad]

رسم دلداري نميداني سخن هم نشنوي

از کسي نشنيده اي پندي،زمن هم نشنوي

فارغ از مائي چنان اي شمع،کاتش ميزني

صد چو من پروانه بوي سوختن هم نشنوي

ياد ياران کردن از روي هوا يا از هوس

از خدا نشنيده اي وز اهرمن هم نشنوي

بزم خسرو انچنان گرم است اي شيرين دهان

کز سر مستي فغان کوهکن هم نشنوي

هرزه کردي تا به کي اي کبک بي پرواي من

بوي خودرو گل چو من را در چمن هم نشنوي

بسکه رنجاندي دلم را لب فرو بستم زشعر

حرف من را بعد از اين در انجمن هم نشنوي

انچنان خواهم جدايي کز پس صد سال صبر

بوي اين گمگشته را از پيرهن هم نشنوي


معيني كرمانشاهي

[Mohamad]

قاصدك " قاصدك! هان، چه خبر آوردي؟

از كجا وز كه خبر آوردي؟ خوش خبر باشي،

اما،

‌اما گرد بام و در من بي‌ثمر مي‌گردي انتظار خبري نيست

مرا نه ز ياري نه ز ديار و دياري باري

برو آنجا كه بود چشمي و گوشي

با كس برو آنجا كه تو را منتظرند

قاصدك در دل من همه كورند

و كرند دست بردار ازين در وطن خويش غريب

قاصد تجربه هاي همه تلخ با دلم مي‌گويد كه دروغي تو،

دروغ كه فريبي تو،

فريب قاصدك هان،

ولي... آخر... اي واي راستي آيا رفتي با باد؟

با توام،

آي!

كجا رفتي؟

آي راستي آيا جايي خبري هست هنوز؟

مانده خاكستر گرمي،

جايي؟

در اجاقي طمع شعله نمي‌بندم...

خردك شرري هست هنوز؟

قاصدك ابرهاي همه عالم شب و روز در دلم مي‌گريند

هنوز تنهاي تنهايم قاصدك

[Mohamad]

بیا و بمان که جز تو کسی نیست مرا



تکه های وجودم همه از آن تو باد



ای مهربان



اگر آمدی هیچ مگو



تنها بنشین و گوش کن



می خواهم برایت از این سالها که گذشت بگویم



از تمام دلتنگیهای شبانه ام



از تب سرد چشمانم



از بغض همیشگی دستانم



که گاه و بیگاه برایت مینوشت



تا روزی بیایی و اگر قابل دانستی بغض همیشگی دستانم را مرور


کنی اگر خسته شدی از حرف دل دیگر هیچ نمی گویم



نمیخواهم تورا از دست بدهم



هیچ نگفتی پس باز برایت می گویم



از آن روز سرد و نمناک بارانی می گویم



که او رفت از اینجا برای همیشه



کاش آن روز تو بودی تا در سینه نمی ماند آن فریاد



آن فریاد سالهاست در این سینه مانده



او دیگر پیر شده و خسته



کاش آن روز که گفتند دیگر فقط من ماندم تو بودی



نمی دانی چه روزها چشم به راه دوختم تا تو بیایی



ولی شب آغاز شد و من چراغی با چشمانم برایت روشن کردم



مبادا راه را گم کنی



ولی تو نیامدی



نمی دانی چه روزها و شبهایی بود



ولی به شوق آمدن تو همه را به جان خریدم



حال نگاهت می کنم چه چشمان زیبایی داری



پر از نور و ستاره



این شمعها برای توست



سالهاست برای آمدنت شب هنگام که فقط من بیدار بودم و


خداروشن کردم



خدا خوب می داند که چه شبهایی بود



او تا صبح مرا در آغوش داشت و نوازش میکرد



یادمان باشد او را سپاس گوییم



من هنوز هم منتظرت خواهم ماند

[Mohamad]

اینجا، بهار با ترنم باران نمی رسد
پاییز هم به نقطه ی پایان نمی رسد

هر سو که می رویم به بن بست می رسد
با این حصارهای بسته، بهاران نمی رسد

هر لحظه زخم می زند این روزگار و هیچ
از زخمهای کهنه به درمان نمی رسد


شولای شب بدوش پریشان نشسته ایم
آیا سحر، به جمع پریشان نمی رسد؟

[Mohamad]

نازنین یگانه من
نگاهت را از من بر مگیر كه بی آن
تنهاترینم
و كلامت را از من دریغ مدار كه
سكوت تو ، لحظه هایم را از هم می درد
و لبخندت را از من پنهان نكن
كه خنده ات شكوفه های عشقم را به ثمر می رساند
گامهایت را استوار ساز و شانه هایت را تكیه گاهم كن
كه بی تو پر می شوم از تمام خزانهای نیامده .

[Mohamad]

گفته اند از مي حکايت ها بسي

حال بشنو از من اين افسانه را

داستان اين دل ديوانه را

چشم هايش بويي از نيرنگ داشت

دل دريغا سينه اي از سنگ داشت

با دلم انگار قصد جنگ داشت

گويي از با من نشستن ننگ داشت

عاشقم من قصد هيچ انکار نيست

ليک با عاشق نشستن عار نيست

کار او آتش زدن من سوختن

در دل شب چشم بر در دوختن

من خريدن ناز او نفروختن

باز آتش در دلم افروختن

سوختن در عشق را از بر شديم

آتشي بوديم و خاکستر شديم

از غم اين عشق مردن باک نيست

خون دل هر لحظه خوردن باک نيست

آه مي ترسم شبي رسوا شوم

بدتر از رسواييم تنها شوم

واي از اين صد و آه از آن کمند

پيش رويم خنده پشتم پوزخند

بر چنين نا مهرباني دل مبند

دوستان گفتند و دل نشنيد پند

خانه اي ويرانتر از ويرانه ام

من حقيقت نيستم افسانه ام

گر چه سوزد پر ولي پروانه ام

فاش مي گويم که من ديوانه ام

تا به کي آخر چنين ديوانگي

پيلگي بهتر از اين پروانگي

عاشقم من قصد هيچ انکار نيست

ليک با عاشق نشستن عار نيست

گفتمش آرام جاني ؟ گفت : نه

گفتمش شيرين زباني ؟ گفت : نه

گفتمش نا مهرباني ؟ گفت : نه

مي شود يه شب بماني ؟ گفت : نه

دل شبي دور از خيالش سر نکرد

گفتمش افسوس او باور نکرد

خود نمي دانم خدايا چيستم !

يک نفر با من بگويد کيستم

بس کشيدم آه از دل بردنش

آه اگر آهم بگيرد دامنش

با تمام بي کسي ها ساختم

واي بر من ساده بودم باختم

دل سپردن دست او ديوانگي ست

آه غير از من کسي ديوانه نيست

گريه کردن تا سحر کار من ست

شاهد من چشم بيمار من ست

فکر مي کردم که او يار من ست

نه فقط در فکر آزار من ست

نيتش از عشق تنها خواهش است

دوستت دارم دروغي فاحش است

يک شب آمد زير و رويم کرد و رفت

بغض تلخي در گلويم کرد و رفت

مذهب او هر چه باداباد بود

خوش به حالش کين قدر آزاد بود

بي نياز از مستي مي شاد بود

چشم هايش مست مادر زاد بود

يک شبه از قوم سيرم کرد و رفت

من جوان بودم پيرم کرد و رفت

[Mohamad]

تو هم با من نمی مانی

برو بگذار برگردم دلم می خواست می شد با نگاهت قهر می کردم
برایت می نویسم : آسمان ابریست ، دلتنگم و من چندیست دارم با خودم ، با عشق می جنگم
اگر می شد برایت می نوشتم روزهایم را و سهم چشم هایم را ، سکوتم را ، صدایم را
اگر می شد برای دیدنت دل دل نمی کردم

اگر می شد که افسار دلم را ول نمی کردم
دلم را می نشانم پای یک دلتنگی ساده

کنار اتفاقی که شبی ناخوانده افتاده

همیشه بت پرستم ، بت پرستی سخت وابسته
خدایش را رها کرده به چشمان تو دل بسته
تو هم حرفی بزن ، چیزی بگو ، هر چند تکراری
بگو آیا هنوزم مثل سابق دوستم داری
خودم می دانم از چشمانت افتادم ولی اینبار
بیا و خرده هایم را از زیر دست و پا بردار

تو هم با من نمی مانی ، برو بگذار برگردم

[Mohamad]

شوق آمدنت بهانه بودن بود

رقص آبی چشمانت تمنای خفتن بود

تمام زمزمه های گاه و بی گاهت دعای رفتن بود

چه گویم از دل خود که شادی ام با تو زیستن بود

به عشق گفتم چشم به راه بمان

ولی درون تو لبریز از شوق پریدن بود

نه هیچ کلامی نه هیچ لبخندی فقط سکوت حاکم بود

در آن زمان که شنیدم قصد تو دل بریدن بود

چگونه فراموش کنم خاطرات تو را

چگونه باور کنم هدیه ات به من دل شکستن بود

هنوز از مستی نگاهت خراب مانده ام

گمانم این بود که تقدیر من به تو پیوستن بود

گسستی دل از من رفتی و رفتی

چه گویم از این عشق که حکایت دل سوختن بود .

[Mohamad]

نرسيديم به هم بازی يک تقديريم
عاقبت در هوس ديدن هم ميميريم
عشقمان مخرج صفريست که تعريف نشد
آه و افسوس که يک واژه بی تدبيريم
بعد از آن حادثه هايی که جدامان کردند
آنچنان شد که دگر از همه عالم سيريم
اشک ميريختيم و دل که نميکنديم آه
چه کنيم هر دو از اين واقعه دلگيريم
وقتی از فاصله ها گفت دلم خنديديم
فکر کرديم بهاريم که بی تغييريم
باز هم نام ترا در دل خود حک کردم
و محال است از اين ايده خود برخيزم
باز سايه بالای سرم باش عزيزم
مايه برکت چشمان ترم باش عزيزم

[Mohamad]

دنبال من نگرد دیگر تمام شد

آنشب سکوت من ختم کلام شد..

دنبال من نگرد من خانه نیستم

برو ز این سفر بیگانه نیستم..

دنبال من نگرد این یک ترانه نیست

از تو بریده ام رفتن بهانه نیست..

دیگر تمام شد عالیجناب من

لحن قدیمه عشق ماسید در دهن..

دنبال من نگرد دنبال من نیا

من پر کشیده ام از کوچه بی صدا..

دنبال من نگرد دیگر تمام شد

آنشب سکوت من ختم کلام شد.